'Mais priez, mes enfants' - Pontmain, 17 januari 1871

Aan de rand van Bretagne, Normandië en Maine ligt het stille en wat afgelegen dorpje Pontmain. Nog geen duizend inwoners, maar wat schetst je verbazing: twee hoge kerktorens steken ruim boven de lage huizen uit. Van verre zie je al de enorme neogotische basiliek opdoemen. Wat doet een klein dorp met zo’n groot godshuis?

We schrijven 17 januari 1871. De winter is streng en er heerst buiktyfus. Frankrijk is in oorlog met Duitsland. Het dorp is zonder nieuws van hun bijna 40 jongens aan het front. Het gerucht gaat dat de Pruisen al voor Laval staan, een stad die slechts enkele tientallen kilometers van het dorp verwijderd is.

Toch gaat het leven gewoon door. Eugène en Joseph Barbedette (12 en 10 jaar) zijn in de schuur gaspeldoorn aan het fijnmalen voor hun merrie. Als Eugène even een luchtje gaat scheppen op de drempel, ziet hij in de lucht een beeldschone dame in een blauwe mantel met witte sterren en een gouden kroon, in een grote blauwe ovaal. Verschrikt roept hij zijn broer. Ook hun ouders komen erbij staan, maar die zien alleen de donkere avondhemel. Eugène gaat door met de precieze beschrijving van wat hij ziet, ‘blauwe muiltjes met een gouden band’, en Joseph beaamt alles. Drie nonnen komen ijlings aangesneld met twee jonge novices. Geen enkele volwassene ziet iets, maar de vier kinderen wel. De pastoor wordt erbij gehaald. Hij hoort Eugène zeggen dat de verschijning droevig lijkt, waarop hij alle aanwezigen de rozenkrans laat bidden.

Wanneer in de lucht banieren verschijnen met gebeden (Mais priez, mes enfants) en met de tekst ‘mon fils’ (mijn zoon) zijn de kinderen zeker: het is de Bonne Vierge, de Goede Maagd, zoals Onze-Lieve-Vrouw in deze streken genoemd wordt. Onder leiding van de pastoor zingen alle aanwezigen Bijbelse liederen. De Maagd glimlacht. Alles bijeen zal de verschijning in de hemel boven het dorp ongeveer drie uur duren.

De Pruisen zullen Laval niet innemen; het leger wordt op 18 januari – daags na de verschijning – tot staan gebracht bij Saint-Melaine, aan de rand van de stad. Dat luidt het einde in van de Frans-Duitse oorlog.

De pastoor, die zelf een gedeelte van de voorvallen heeft meegemaakt, is ondanks dat hij zelf niets zag volledig overtuigd van de waarachtigheid van de verschijning en het hemelse schouwspel. Hij schrijft naar de bisschop, die een onderzoek instelt. De verschijning wordt erkend en al gauw komt een pelgrimage op gang, die tussen de wereldoorlogen haar hoogtepunt bereikt. Ook tegenwoordig zit ze weer in de lift, in de aanloop naar het jubileum: in 2021 viert men de 150^e verjaardag van de verschijning. Notre-Dame de Pontmain wordt niet alleen in Pontmain aanbeden: overal in deze streek kom je Mariabeelden tegen gehuld in een blauw gewaad met witte sterren, in (zij)kapellen of in Mariagrotten.

Genezingswonderen als in Lourdes hebben hier nooit plaatsgevonden: in Pontmain zie je dus geen lange rijen wachtende zieken voor de basiliek. Toch weten jaarlijks 300.000 pelgrims de weg naar het kleine dorpje te vinden. Ze brengen een bezoek aan de basiliek om troost en steun, of om uitdrukking te geven aan hun eigen devotie. Ze brengen een bezoek aan de oude schuur van de familie Barbedette, die nog altijd pontificaal midden in het dorp staat. Daar kun je, in het schemerdonker en middels enkele euro’s in het offerblok, het wonder van de verschijning zelf beleven.

---- ---- ----

Bezoek van boven; Mariaverschijningen in West-Europa, een prachtige kroniek over 120 Mariaverschijningen door de eeuwen heen, en een vijftigtal andere Mariaheiligdommen. Voor meer informatie over het boek kun je hier terecht: https://bataviapublishers.com/products/bezoek-van-boven