Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
Met hangende pootjes trugkeren
Met hangende pootjes terugkeren
Wie wil emigreren krijgt het nogal eens te horen:” Straks kom je met hangende pootjes terug” of “Ik ken er veel die met hangende pootjes zijn teruggekomen”.
Mensen die dit zeggen zijn dikwijls lieden die zelf graag zouden willen emigreren, maar het avontuur niet aandurven. Ze tonen, bewust of onbewust, daarbij weinig respect voor mensen die dat wel durven.
Het is natuurlijk zo dat veel mensen uiteindelijk terugkeren. Maar met hangende pootjes? Laat ik mezelf als voorbeeld nemen. Wij wonen nu bijna achttien jaar in Frankrijk en wonen hier met heel veel plezier. Toch hebben we de mogelijkheid van een terugkeer nooit uitgesloten. Wij willen hier graag samen oud worden, maar zijn er ons van bewust, dat er een kink in de kabel kan komen.
Wij merken het nu al, dat onze sociale kring ouder wordt. Mensen ontzien het rijden in het donker. Het aantal feesten en etentjes die er vroeger werden gegeven neemt langzaam af. Men begint het te ontzien. De afstanden zijn hier groot. Met de ouderdom komen de gebreken en menigeen krijgt problemen met het onderhoud van huis en tuin. Sommigen worden ziek of moeten, gedwongen door afnemende lichamelijke capaciteiten, afstand doen van hun grote oude huis met grote tuin. Dan staat men voor de keus om of hier een ander huis te kopen of terug te keren naar Nederland. Wil men uiteindelijk in een Frans tehuis belanden?
De dood is de enige zekerheid in het leven en daardoor blijft er van een stel bijna altijd één over. Eenzaamheid ligt dan op de loer. Als je hier met kinderen bent komen wonen, is de situatie heel anders dan als men na het pensioen hier naar toe is getrokken. Is het dan vreemd om terug te keren?
Wij hebben hier nu achttien gelukkige jaren achter de rug. Dat neemt niemand ons meer af. En als we terug moeten keren is dat zeker niet met hangende pootjes, maar vol met vreugdevolle herinneringen aan een prachtig avontuur.
Weergaven: 2898
Berichten in deze discussie
-
Permalink Antwoord van 25iz920ndenm9 op
-
Bedankt voor deze interessante discussie,ik ben nieuw op deze site hoewel ik al 15 jaar in defranse Pyreneen woon en sta versteld van alle info.Als ik het goed begrijp kun je je dus inschrijven voor een sociale huurwoning waar je maar wilt in Nederland?Kan iemand mij concreet uitleggen hoe dat werkt?Kun je je inschrijven bij verschillende woningbouwverenigingen,welke zijn aantebevelen? Met dank Dorothe
-
-
Permalink Antwoord van jacob holman op
-
Dorothe
U kunt zich bij elke woningbouwcorporatie in NL in laten schrijven(bv -Driestedenhoek Apeldoorn-westfriesland-Viverion in de achterhoek) waar u ook wil) .
Zelf hebben wij ons in 2005 ingeschreven en zijn dit jaar op zgn hangende pootjes terug gegaan en wonen nu dus sinds drie maanden onder de rook van Arnhem.
Wij hebben 23 jaar in Frankrijk gewoond en ja de vrijheid missen wij best ,maar voor mijn vrouw een verademing hoeft geen 10 km meer te rijden voor een stokbrood, zelf niet meer 50 km voor een bezoek aan de specialist.
Nu alles onder handbereik dokters -winkels ed.
Wij hebben prachtige jaren gehad maar zoals Hans schrijft er vallen veel mensen om je heen weg( wij woonden in een dorp van 170 inwoners) en ja daar kwamen nieuwe (jonge) inwoners voor terug,maar die gaan smorgens om 7 uur van huis en zijn s avonds om 7 uur weer terug.
Zelf 13 jaar in de raad gezeten dus wij waren frans met de fransen maar na 2woning inbraken was de maar vol+ dat er zomers genoeg aanloop was maar vooral de lange winters gingen zich wreken.
verder het huis werd te groot qua onderhoud en de tuin 3000 vierkante meter begon ook zijn tol te vragen.
zijn nu blij dat we deze stap hebben genomen en ja natuurlijk gaan wij terug naar de vrienden die we hebben achtergelaten, wat dat betreft zit frankrijk in ons hart.
-
-
Permalink Antwoord van Jan en Jolande op
-
voor een sociale huurwoning geldt natuurlijk een inkomensgrens?
-
-
Permalink Antwoord van Hans van den Bos op
-
Natuurlijk is er een inkomensgrens (€ 38000)en dat is voor velen een grote beperking. De vrije huurmarkt is heel duur en tussen de sociale huurbouw en de vrije sector zit een grote prijskloof. Het maximale inkomen voor de sociale huur is € 38000 en de maximale huur € 720. De gemiddelde prijs van een huurwoning in de vrije sector ligt al op bijna € 1100 per maand.
Voor het stokbrood hoeven we het niet te laten. We eten het alleen als we gasten hebben. Voor zijn tweetjes is een stokbrood veel te groot en moeten we de helft weggooien. Dus kopen we in de super gewoon gesneden volkorenbrood en vriezen dat in. Elke avond halen we sneetjes voor de volgende dag er uit. Dat deden we in Nederland al, dus waarom hier niet. Bovendien vind ik stokbrood voor één keer lekker, maar hangt het me al snel de keel uit. We wonen op nog geen 3 km van een bakker, kleine supermarkt, slager, dokter, fysiotherapeut, osteopaat, apotheek en tandarts. Het regionale ziekenhuis is 20 km, grotere ziekenhuizen op 50 km en een universitair ziekenhuis op 120 km. Wij woonden op Walcheren en voor een ziekenhuis moesten we ook 40 km rijden (Goes) met, zeker in de zomer, lange files voor de bruggen over het kanaal door Walcheren. Het dichtstbijzijnde universtair ziekenhuis was Rotterdam (130 km)
Een andere handicap voor de terugkeer is de huizenprijs. In de Creuse waar wij wonen, liggen de prijzen erg laag. Daarvoor kun je in Nederland zeker geen huis kopen. Omdat huren nog duurder is, zit je dan aan een hypotheek vast.
Woninginbraken zijn in Nederland helaas ook aan de orde van de dag, dus daarvoor zou ik niet verhuizen. En hier heb je geen hennepkwekerijen en alle lugubere figuren er omheen.
Maar eenzaamheid is een onberekenbare factor.
-
-
Permalink Antwoord van Ada op
-
Wij hebben ons in 2003 bij een woningbouw vereniging in laten schrijven vòòr we vertrokken. als ik nu eens kijk dan hebben we altijd voorrang omdat we al o lang (passief) staan ingeschreven. We hebben ook een laag inkomen dus dan zou je in theorie zo een huis kunnen gaan huren. Maar we blijven vooralsnog gewoon lekker hier!
-
-
Permalink Antwoord van A.L. Longayroux op
-
Beste Hans,
Om in jou termen de spreken; Niemand blaast op het bootmansfluitje als je in Nederland terugkeert : ) met ander woorden, je moet de zaken dus zelf regelen en Nederland is ook niet het Walhalla. Hier is alles in beweging Van Zwarte Piet tot maximale rijsnelheid, onroerend zaak belasting en zelfs het weer lijkt hier van slag. Wie kent hier nog Evert van Benthem ?
De overbevolking valt vooral op de weg goed te merken. Voorts wordt ontzettend veel aan de computer overgelaten. Een digibeet gaat hier ten onder aan de ingewikkelde materie van updates, printen en digitale handtekeningen zetten. Een goedwerkende computer, een betrouwbare router en een printer met gevulde cartridges en papier in de lade zijn een voorwaarde om je te handhaven. Bijblijven op computergebied is noodzakelijk.
Bankzaken moeten met een Identifier worden gedaan omdat bankfilialen worden gesloten. Voor info bij de bank moet je nu betalen ! Naar het hoofdkantoor moet je reizen en heb je moeilijk gedoe bij parkeren.
Voor ouderen ook een probleem zijn de ellenlange cijferreeksen die moeten worden ingevoerd evenals alle accounts en de daarbij behorende wachtwoorden. Geld uit de muur trekken wordt ook een probleem met de vele plofkraken. Automaten worden verwijderd.
Zomer in Zeeland zal nier meer zijn zoals vroeger....
-
-
-
Beste Forumvolgers,
Vise versa en de hangende pootjes . Zie afbeelding
-
-
-
Beste Hans,
Je betoog is heel herkenbaar. Mijn vrouw en ik zijn de zeventig jaren ruim gepasseerd en de lichamelijke problemen komen er steeds meer. Op dit moment heb ik last van kiespijn maar 'onze 'tandarts heeft pas plaats eind november.. Aanvraag was al in september gedaan. de huisarts dan maar. Die gaf mij sterke antibioticum met , zo nu blijkt ,constipatieproblemen. de darmflora ligt plat ! Ik kan nu overwegen naar Nederland terug te gaan omdat ik de luxe heb ook daar nog een huis te hebben. Ook dat begint steeds zwaarder te vallen want je hebt de kosten van twee huizen. Traplopen wordt steeds moeilijker en een traplift is technisch niet te plaatsen.
Gaan we proberen in Nederland kleiner te gaan wonen en gaan we de boel in Frankrijk verkopen
Helaas is (de vrouw) van mijn zoon niet geïnteresseerd in ons Franse huis. Ze heeft liever een 'formica" huis waar je niets aan behoeft te doen. Ze kiezen nu voor een hotel op 50 km van onze residentie !
Juist nu zien wij onze vriendenkring slinken a.g.v sterfte. Het sociale vangnet wordt steeds kleiner, overigens ook in Frankrijk. Helaas heb ik Franse vrienden die ouder werden zien wegkwijnen en vereenzamen. Hun kinderen zaten soms ver weg in Frankrijk.Het leeglopen van de kleine dorpjes zuigt ook de voorzieningen mee waardoor het vooral voor ouderen moeilijk wordt. Huisartsen, voor zover te vinden hier komen niet meer aan huis. Onze dorpsarts ging met pensioen en we werden overgeheveld naar een collega die uitdrukkelijk meldde dat hij niet op huisbezoek komt. Je moet mobiel blijven ( of gebracht /gehaald worden om naar de praktijk, die op een moeilijk bereikbare plaats( Bastide met kleine straatjes) zit zonder behoorlijke parkeermogelijkheden komen/
Kortom een moeilijke beslissing is te nemen. Vooral bij terugkeer in Nederland valt de onrust en overbevolking op en dan is ons Franse verblijf toch een paradijs dat moeilijk te verlaten is.
We zingen het nog maar even uit.
-
-
-
In Nederland wordt sterk bezuinigd op de ouderenzorg. Mantelzorg is de oplossing, zo zegt men. Heb je niemand in de buurt die het kan of wil doen, dan krepeer je maar. Kleine huizen voor ouderen zijn er eenvoudig niet.
Wij zijn ook 76 en 74. Voorlopig blijf ik nog hier. -
-
-
Dank Hans voor je commentaar. Ik ervaar oud worden vooral als moe worden.Geestelijk niet meer zo gevat als vroeger. Oppassen ook dat je je niet in de lure laat leggen door quasi behulpzame figuren die op incasseren klaar staan. Voorlopig geldt: “ Nous maintiendrons”. ;).
-
-
Permalink Antwoord van Brittany op
-
Wat is er beter in Nederland,wat zorg en hulp betreft?
In Frankrijk is de zorg prima, zeker voor ouderen. Maar je moet je niet laten leven. Ik ben 76, woon alleen, kan bijna niet meer lopen, maar heb alles zelf georganiseerd. Mijn huis is een huurhuis, ik heb zelf alles laten aanpassen zodat ik me kan behelpen, mijn rolstoel kan overal door.
De hulp die ik nodig heb regel ik zelf, waar nodig, maar een physiotherapeut wordt vergoed, als ik een verpleger nodig heb wordt dat ook vergoed. Ik betaal natuurlijk zelf de werkster , die wel 3 keer per week komt , heb iemand voor boodschappen, die niet gebracht kunnen worden. Maar dat zijn er steeds minder zelfs de post kun je laten verzenden vanaf je computer en pakjes kun je in de brievenbus doen en de postbode neemt ze mee. alles wordt aan huis afgeleverd en amazon is mijn beste vriend.verder kijken of je huis kan worden aangepast. Makkelijk om te controleren. Huur een rolstoel bij de apotheek en kijk wat er in het ergste geval moet worden aangepast. Is dat onmogelijk zoek dan een andere woning waarmee dat wel kan. Voor de tuin bestaat er een tuinman. als je boven de 65 bent kun je 50% van de kosten aftrekken van de belasting. Hetzelfde geldt voor hulp in de huishouding en de computerman. , .
Ik denk dus dat de beste manier om je hier te kunnen blijven handhaven op een heel ander vlak ligt. :
Leer zo snel mogelijk de Franse taal en leer zo snel mogelijk om met een computer om te gaan.
Lijkt me minder omslachtig dan naar Nederland te verhuizen.
-
- ‹ Vorige
- 1
- 2
- 3
- Volgende ›
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
