Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
Met hangende pootjes terugkeren
Wie wil emigreren krijgt het nogal eens te horen:” Straks kom je met hangende pootjes terug” of “Ik ken er veel die met hangende pootjes zijn teruggekomen”.
Mensen die dit zeggen zijn dikwijls lieden die zelf graag zouden willen emigreren, maar het avontuur niet aandurven. Ze tonen, bewust of onbewust, daarbij weinig respect voor mensen die dat wel durven.
Het is natuurlijk zo dat veel mensen uiteindelijk terugkeren. Maar met hangende pootjes? Laat ik mezelf als voorbeeld nemen. Wij wonen nu bijna achttien jaar in Frankrijk en wonen hier met heel veel plezier. Toch hebben we de mogelijkheid van een terugkeer nooit uitgesloten. Wij willen hier graag samen oud worden, maar zijn er ons van bewust, dat er een kink in de kabel kan komen.
Wij merken het nu al, dat onze sociale kring ouder wordt. Mensen ontzien het rijden in het donker. Het aantal feesten en etentjes die er vroeger werden gegeven neemt langzaam af. Men begint het te ontzien. De afstanden zijn hier groot. Met de ouderdom komen de gebreken en menigeen krijgt problemen met het onderhoud van huis en tuin. Sommigen worden ziek of moeten, gedwongen door afnemende lichamelijke capaciteiten, afstand doen van hun grote oude huis met grote tuin. Dan staat men voor de keus om of hier een ander huis te kopen of terug te keren naar Nederland. Wil men uiteindelijk in een Frans tehuis belanden?
De dood is de enige zekerheid in het leven en daardoor blijft er van een stel bijna altijd één over. Eenzaamheid ligt dan op de loer. Als je hier met kinderen bent komen wonen, is de situatie heel anders dan als men na het pensioen hier naar toe is getrokken. Is het dan vreemd om terug te keren?
Wij hebben hier nu achttien gelukkige jaren achter de rug. Dat neemt niemand ons meer af. En als we terug moeten keren is dat zeker niet met hangende pootjes, maar vol met vreugdevolle herinneringen aan een prachtig avontuur.
Weergaven: 2907
Ja, hangende pootjes heb ik niet en verwacht ik ook niet te krijgen. Die uitdrukking hoort bij iets waar je niet in bent geslaagd, in teleurgesteld bent.
Wij wonen pas 6 jaar in Frankrijk(na onze pensionering) maar voelen ons er volkomen thuis. Bij terugkeer, na een bezoek aan Nederland, hebben we echt het gevoel thuis te komen. De contacten met Nederlandse vrienden en familie worden ook steeds losser en minder. Dus wat zouden we er te zoeken hebben. En alleen in een Nederlands tehuis of een Frans maakt naar mijn idee weinig verschil. Alletwee niet aantrekkelijk. Dus bouwen we hier op allerlei mogelijke manieren contacten op en accepteren hierbij de verschillen tussen de 2 culturen.
Daarnaast hebben we gekozen voor een modern huurhuis met niet al te grote tuin. Dat geeft ons de mogelijkheid snel van woning te kunnen veranderen. We kennen jammergenoeg voorbeelden van oudere mensen, die in een gouden gevangenis met veel te grote tuin wonen. Niemand wil de prijs betalen, die zij voor hun huis vragen (meer dan een millioen). Zakken in prijs is geen optie, omdat ze in Nederland iets in vergelijkbare prijssector zoeken.
We zeggen niet nooit, maar hopen niet naar Nederland terug te (moeten) gaan. Maar dan inderdaad met goede herinneringen en met stijve?? pootjes. Die hangende pootjes dioen me aan een kangoeroe denken...
Het probleem is dikwijls de taal. Ik spreek goed Frans, maar mijn vrouw heeft er veel meer moeite mee. Met zijn tweetjes komen we er wel uit, maar mocht zij alleen overblijven dat zal dat grote problemen geven.
Overigens is het ook zo, dat veel ouderen op latere leeftijd de aangeleerde taal voor een groot deel kwijtraken. Juist om die redenen zijn er in Australië door de Nederlandse gemeenschap Nederlandse verpleegkundigen aangetrokken.
Ik hoop niet dat het ons overkomt, maar zeker ben je daar nooit van. Vergeet bovendien niet dat in Frankrijk kinderen moeten meebetalen aan de verzorging van hun ouders in een tehuis. Ik en hier in Jarnages raadslid en heb zitting in de CCAS. Daar komen dit soort problemen nogal eens voor. Ik weet niet of de Franse grijpgrage vingers tot in Nederland rijken.
Beste Hans,
De "obligation alimentaire" tav ouders, het meebetalen voor ouders in een Frans bejaardentehuis, ondervinden wij aan den lijve. Mijn schoonouders hebben ruim 28 jaar heel gelukkig - hier in Frankrijk in ons huis gewoond. Sinds 8 jaar verblijft mijn schoonmoeder - na het eerder overlijden van schoonvader - in het bejaarden/verpleegtehuis ( zij lijdt aan Alzheimer). Schoonvader is hier in ons Franse dorp begraven en schoonmoeder wilde dat pertinent ook. Terugkeer naar Nederland was geen optie. Na onze pensionering nu 6 jaar gelden wonen wij zelf in ons huis in Frankrijk permanent en nu mogen wij meebetalen aan het onderhoud en de verzorging van onze moeder/schoonmoeder, omdat zij van het AOW dat ze uit NL ontvangt, de kosten niet meer zelf kan betalen. De eerst 5 jaar dankzij een levensverzekering nog wel.
Wettelijk worden in Frankrijk de kinderen aangesproken om mee te betalen aan het onderhoud van hun ouder, ook zij die niet in Frankrijk wonen. Via de rechter Juge d' affaires familiales is vastgesteld dat alle kinderen aan het onderhoud moeten meebetalen - en wij ( die in Frankrijk wonen) dus niet alleen verantwoordelijk zijn voor de kosten van mijn schoonmoeder, zoals aanvankelijk door het CIAS werd gesteld. De rechter bepaalde welk deel ieder zou moeten bijdragen ( op grond van door ons zelf opgegeven inkomsten en voorstel wat wij zouden kunnen bijdragen) en na die uitspraak was het Departement bereid om de rest van de kosten voor de komende 3 jaar te betalen. Officieel rijken de franse vingers dus wel tot in Nederland. Maar en daar was de rechter heel duidelijk over: om in NL af te dwingen dat er ook inderdaad betaald wordt, moet de franse overheid een rechtzaak aanspannen voor ieder geval afzonderlijk en dat is vele malen duurder meestal dan de bijdrage die vanuit Nederland wordt gevraagd. In veel gevallen zal het dus niet tot een rechtzaak komen en blijft bijdrage voor kinderen in Nederland voor hun ouder in Frankrijk een vrijwillige. Wel is van belang dat de kinderen in Nederland meewerken aan het verzoek van de franse rechter om informatie. Als dat uitblijft, wordt het in Frankrijk woonachtige kind alleen aansprakelijk gesteld.
Binnen "Het Verdrag" waarin o.a. vergoeding van ziektekosten voor Nederlanders die in Frankrijk wonen door Nederland worden geregeld, is een vergoeding voor kosten in het bejaarden/verpleeghuis in Frankrijk (nog) niet geregeld. Kennelijk was dat ten tijde van het opstellen van Het Verdrag nog niet aan de orde. Mogelijk wordt dit in de toekomst wel geregeld. Immers wie vanuit NL AOW en pensioen ontvangt, betaalt in NL via ZVW e.d. mee aan de pot waaruit in NL de vergoedingen voor bejaarden/verpleeghuizen worden betaald. Dat wordt in NL ingehouden, maar daar kunnen we in Frankrijk dus geen gebruik van maken. Het zou goed zijn - gezien het toenemend aantal NL senioren in Frankrijk als dit net als de medisch vergoedingen werd geregeld. Zoals het nu is, hebben wij (alle kinderen) een beetje het gevoel dat we 2x betalen: 1x vanuit de inhoudingen in NL en nog 1x in Frankrijk.
Tot zover.... verder zijn nu ook mijn man en ik heel gelukkig hier in Frankrijk. We hebben een leuk vrij leven in een dorp met een aantal goede vrienden en met een uitgestrekt natuurgebied om ons heen ( ruimte en natuur is belangrijk voor ons). En wij hopen er - vooral in goede gezondheid nog lang te mogen blijven. Het gemis van de kinderen (we zien elkaar toch vaak in vakanties over en weer) - het enige wat ons aan NL bindt - weegt niet voldoende op tegen het woongenot in Frankrijk voor ons. Kan me echter wel voorstellen dat de situatie verandert als een van de twee wegvalt.
NIks hangende pootjes en wat interessseert het oordeel van een ander je? Voor diegenen die overwegen ooit in de toekomst terug te keren, of hen die twijfelen, kan ik het niet vaak genoeg zeggen: schrijf je nu al in als woningzoekende bij het woonruimte-verdeelsysteem in de regio waar je (eventueel) naar toe terug wil keren. Zo bouw je wachttijd (=meettijd) op terwijl je nog in Frankrijk woont. Je HOEFT van deze inschrijving geen gebruik van te maken, maar moet je op een gegeven moment toch terug naar nederland, dan kom je tenminste snel voor een huurwoning in aanmerking met je opgebouwde meettijd/wachttijd. Je hoeft op deze manier niet per se te wachten tot je koopwoning in Frankrijk verkocht is, en je bent ook niet aangewezen op de vrije sector - die (hoge) inkomenseisen stelt - of familie of recreatie-chalets. Om ingeschreven te zijn bij een samenwerking van woningbouwverenigingen hoef je geen ingezetene van Nederland te zijn. Zogenaamde "urgenties" worden niet verleend bij remigratie. Het is maar een tip....
Maar je komt alleen maar in aanmerking als je onder de grens voor een sociale huurwoning valt. Voor de rest is het "zoek het zelf maar uit". Dan wordt het wel een dure grap, want je moet dan rekenen op een huur van € 1200 per maand.
De mens is een sociaal wezen en verkeert in een sociale omgeving. Natuurlijk is het niet leuk als anderen zo iets zeggen. Je moet je er niet te veel van aantrekken, maar je kunt je familie- en vriendenkring niet ontlopen.
Die inkomensgrenzen vallen nog wel mee. Woningcorporaties moeten per 1 januari 2018 minstens 90 procent van de vrijkomende sociale huurwoningen toewijzen aan mensen met een inkomen tot 41.056 euro. Ten minste 80 procent moet gaan naar huishoudens met een inkomen tot 36.798 euro. De liberalisatiegrens (de grens die bepaalt of een woning in de sociale of vrije sector valt) is net als voorgaande jaren €710,68. Als je op de link klikt bij "toewijzen", dan zie je de inkomensgrenzen voor ouderen(>66jr): 1 persoon: €22.375, meerpersoons: €30.400. Dit betreft het belastbaar inkomen, dus NA eventuele aftrekposten. Niet iedere oudere die in Frankrijk woont heeft een erg dik pensioen. Van de vrijkomende sociale huurwoningen kan verder ten hoogste 10 procent worden toegewezen aan huishoudens met een inkomen tussen 36.798 en 41.056 euro.
Enfin, ik vermeld het maar voor de mensen die het interesseert. Juist vanwege het "zoek het zelf maar uit" denk ik dat het voor veel mensen verstandig zou zijn zich hierin te verdiepen en niet te wachten of ze het nodig zullen hebben of niet. Inschrijven kost mij een tientje per jaar. Wie weet heb ik het ooit nodig, wie weet niet. Maar stèl dat ik het nodig heb..... dan staat het er maar mooi.
Voor ik het vergeet: Bij het passend toewijzen wordt niet getoetst op het vermogen. Er wordt alleen naar je belastbaar inkomen gekeken.
Wat je maar meevallen noemt. ☺ Ik volg het nieuws in Nederland op de voet en weet daarom dat er heel veel problemen zijn met het krijgen van betaalbare huurwoningen voor gezinnen die net boven de grens vallen. Die zijn er bijna niet. Ze kunnen geen woning kopen omdat ze een hypotheek niet kunnen opbrengen maar ook huren is te duur. Er zijn buiten de sociale sector bijna geen woningen voor een redelijke prijs te huur.
Denk er dus maar niet te gemakkelijk over. En aftrekposten zijn er niet veel meer, tenzij je een eigen zaak hebt.
Ik heb dit juist gepubliceerd omdat vel mensen er te gemakkelijk over denken. Het eigen Franse huis brengt veel minder op dan verwacht (zo goed is de huizenmarkt op het platteland niet) en daarom is een huis kopen in Nederland ook niet altijd een optie. Ik heb al diverse mensen meegemaakt die hierdoor behoorlijk in de problemen zijn geraakt.
Ik val er gelukkig ruim boven, en met mij toch best wel een heel grote groep hoor.Ik ken de bedragen best goed omdat ik mensen heb geholpen die naar Nederland teruggingen. En natuurlijk is het een goed advies voor hen die er voor in aanmerking komen. Maar ook degenen die niet voor een sociale huurwoning in aanmerking komen moeten erover na denken. Voor hen is het probleem dikwijls veel groter. Het vermogen wordt inderdaad niet meegeteld, maar wel de rente over het vermogen (boven het vrijgestelde bedrag). Als je je eigen huis verkoopt zit je al snel boven de € 60.000, wat de grens is voor twee personen.
Het vermogen wordt niet meegeteld op het moment van toewijzing. Als je al je huis verkocht hebt omdat je naar Nederland terug wil, zal er nog niet veel "rente op de verkoop" in je belastbaar inkomen van dat jaar zitten. Heb je een jaar later zóveel rente ontvangen dat je door alle inkomensgrenzen heen groeit, wat me knap lijkt, dan zit je al lang en breed in je woning en zet echt niemand je eruit. Het gaat hier om het moment van toewijzing. Is het huis nog niet verkocht dan speelt dit (op het moment van toewijzing) dus al helemaal niet. In geval van overlijden van 1 van de partners en de ander wil terug keren naar Nederland, dan hoeft het huis dus ook nog niet eens verkocht te zijn. Ik begrijp dat je met af en toe iemand helpen terug te keren, wat ik overigens ook best vaak gedaan heb de laatste 6 jaar, en het nieuws volgen, vergelijkt met iemand wiens werk dit tot 4 jaar geleden was, full time. Dat mag best. Maar ik schrijf dit niet alleen voor jou, maar vooral voor die mensen die niet zo goed op de hoogte zijn en niet zo'n fantastisch pensioen hebben als jij. Wat je overigens van harte gegund is!
heel interessant, dit een-tweetje tussen Lena en Hans! Het heeft me toch, ondanks mijn eerdere reactie, aan het denken gezet en gezorgd voor een diepgaande discussie tussen Jan en mjj. Altijd goed om je te verdiepen en te nuanceren. Bedankt, Jolande
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
