Lentekriebels met een rouwrandje

Beste leden, 20 jaar geleden ben ik met mijn man Henk Arts naar Frankrijk geëmigreerd.
Zoals dat vaak gaat bij veel stellen word je een team..samen dromen, een leven opbouwen, genieten, werken, plannen maken.... helaas werd het bij ons de laatste jaren samen een ziekte te lijf gaan of, beter gezegd misschien, ondergaan... een heel zware tijd. Inmiddels is het 'team' verdwenen; Henk is er niet meer, maar ik geef absoluut de moed niet op!!
Ik heb er blogverhaal over geschreven, voor wie interesse heeft:
Ik hoop dat de link nu werkt :http://elisabetharts.blogspot.com/2025/04/lentekriebels-met-een-rou...

___________________________________

ONDERSTEUNING MOD.:

https://elisabetharts.blogspot.com/2025/

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20250410, Korte Verhalen

< Vorige bijdrage

Reactie van Martin van Vugt op woensdag: Elisabeth, dank je wel voor dit trieste maar zeer mooi geschreven verhaal. De dood en het verdriet horen bij het leven. Daarnaast is er nog zoveel moois om voor te leven. Geniet van de lente, de seizoenen, je vrienden, de mooie omgeving, kortom: geniet van het leven. En ik wens je veel geluk in jouw Franse paradijsje. Groeten uit de Vogezen.