14 september 2024, de werkweek van onze ambassadeur

Door de ambassade werd ik verzocht om de wekelijkse updates van onze ambassadeur in Frankrijk; Jan Versteeg, onder uw aandacht te brengen. Aan dat verzoek kom ik graag tegemoet, de verslagen van onze ambassadeur zijn informatief voor Nederlanders in Frankrijk en prettig leesbaar.

Veel leesplezier!

Oneindig

Was het pas vijf dagen geleden dat de Paralympische Spelen afgesloten werden? Hoewel ik er een heel warme herinnering aan heb, lijkt het alweer een eeuwigheid geleden. Toch haal ik de herinneringen aan het laatste weekend nog even op.

Op zaterdag had ik de Esther Vergeer Foundation te gast. Die bijeenkomst was vooral bedoeld om alle partners te bedanken die het werk van de stichting mogelijk maken. Dit ter gelegenheid van alweer de 20-ste verjaardag van de organisatie die de grootste rolstoeltennister aller tijden (ze bleef langer ongeslagen dan welke tennister dan ook, inclusief Martina Navratilova) opzette om er voor te zorgen dat zoveel mogelijk kinderen met een beperking kunnen sporten, het liefst bij een reguliere vereniging. Daarvoor is onder meer een netwerk van 7 sportpoli’s opgezet in de academische ziekenhuizen in Nederland, waar kinderen een op maat gemaakte aanpak krijgen. Esther, die deze weken natuurlijk vooral de chef de mission was van onze ongelooflijk succesvolle paralympische ploeg (4e in het medailleklassement!!!), vond dus ook nog een paar uur om al die bedrijven en organisaties die de stichting steunen te bedanken en te vertellen over de toekomstplannen.

Verder begeleidde ik Prinses Margriet naar een aantal evenementen, onder andere de paardensport in Versailles, waar op zaterdagmiddag Demi Haerkens en Rixt van der Horst goud en zilver wonnen. Een ander hoogtepunt was de finale van onze basketbalsters op zondag in de afgeladen Bercy Arena. Om het spannend te houden, liet de ploeg zich in het eerste kwart op 8 punten achterstand zetten door het Amerikaanse team. Maar toen Mariska Beijer, Bo Kramer en de andere sterren goed los kwamen, was er voor de VS geen houden aan: ze werden met 63-49 in de pan gehakt. Heeft u het gemist, de hele wedstrijd is op youtube na te kijken, echt de moeite waard om te zien wat een niveau van techniek, tactiek, kracht en uithoudingsvermogen er voor deze sport nodig is.

Daarmee was de Olympische zomer definitief voorbij. Een geweldig voorrecht om dit één keer in een carrière mee te mogen maken, en met de ambassade een ondersteunende rol te mogen spelen. Ik zie om me heen wel wat mensen die, ook al is het begin september, aan vakantie toe zijn. Want er is non-stop gewerkt, om goede consulaire hulp te bieden, om alle bezoeken en evenementen goed te laten verlopen, om de samenwerking op veiligheidsterrein gesmeerd te laten verlopen, enz., enz. Maar we hebben er allemaal van genoten. Mooie sport, indrukwekkende menselijke verhalen, een geweldige sfeer en organisatie, een veilige en een warme sfeer. Een opsteker voor Frankrijk, maar ook een impuls voor de sport in Nederland op alle niveaus en in allerlei varianten.

We vielen gelukkig niet in een zwart gat. Want deze week werden in Lyon de Worldskills kampioenschappen georganiseerd, door president Macron de ‘derde Spelen’ genoemd. Een gigantisch evenement in het grote beurzencomplex van Lyon. 1500 studenten uit het beroepsonderwijs uit 65 landen, de top van de top, streden daar om de prijzen voor het beste vakmanschap in 62 vaardigheden. 250.000 toeschouwers, waaronder heel veel andere studenten, kwamen daar een kijkje nemen. Nederland was goed vertegenwoordigd, zowel door de zeer getalenteerde deelnemers als door vertegenwoordigers van de opleidingen. In Nederland doen zo’n 40.000 studenten in het beroepsonderwijs mee aan de wedstrijden, waarvan er 750 aan de nationale eindronde deelnemen, en de allerbeste – na een buitengewoon intensief trainingsprogramma - naar de internationale wedstrijden gaan. We hadden het geluk Nederlandse deelnemers in actie te zien bij onder meer tegelzetten, metselen, visagie, kappen, banketbakken, installatietechniek en broodbakken. Helaas kwamen we net op het verkeerde moment bij het onderdeel autotechniek, want daar leverde Nederland een van de weinige vrouwelijke kanshebsters. Maar er waren nog veel meer wedstrijden. Ik vond het al inspirerend, maar stel u voor wat een motivatie deze wedstrijden kunnen geven aan al die mensen die in het MBO en VMBO worden opgeleid voor de beroepen die we zo hard nodig hebben.

We benutten het bezoek aan Lyon ook om vrijdagmorgen een bezoek aan het Institut de Physique des 2 Infinis en het Laboratoire de Matériaux Avancés te brengen. Het wetenschappelijk instituut met de welluidende naam houdt zich bezig met de twee oneindigheden: het oneindig grote (het heelal) en het oneindig kleine (de kleinst mogelijke deeltjes). Ik leerde dat die twee in natuurkundige zin veel met elkaar te maken hebben, maar daar zal ik niet over uitwijden. Schoenmaker blijf bij je leest. We waren daar om te bespreken hoe we de wetenschappelijke banden tussen Nederland en Frankrijk verder kunnen versterken, en te bepleiten om samen op te trekken voor de bouw van de zogeheten Einsteintelescoop. Dit is een hypermoderne telescoop die zo geavanceerd is, dat je er zwaartekrachtgolven mee kunt meten. Dat zal ons in staat stellen om in tot achterin het ons op dit moment bekend heelal te kijken, en kan de wetenschap en techniek op allerlei terreinen verder brengen. Overweldigend.

Ik ga nog eventjes terug in de tijd, dat wil zeggen in mijn eigen agenda. Vlak voor mijn vertrek naar Lyon, op woensdag, had ik de kans om de huldiging van de Nederlandse kunstenaar Mark Brusse in het Centre Pompidou bij te wonen. Brusse is 87 en vertrok in 1960 naar Parijs, waar hij nog altijd woont. Hij is bekend om zijn sculpturen, keramieken, maar heeft veel geschilderd werk: we hebben een aantal van zijn werken op kantoor hangen. Ik denk dat hij de belangrijkste nog levende Nederlandse kunstenaar in Frankrijk is, en daarmee staat hij een traditie van Nederlandse kunstenaars hier. Hij kreeg de ridderorde van Chevalier des Arts et des Lettres uitgereikt. Het was een vrolijke bijeenkomst, met een grote hoeveelheid kunstenaars en verzamelaars. Mocht u het werk van Brusse willen bewonderen, het Centre Pompidou bezit een deel van zijn collectie, maar er staat ook een bekend werk van hem op Schiphol: het herkenningspunt I meet you.

En zo waren er nog wat avonturen. Dinsdag ging ik bijvoorbeeld op en neer naar Den Haag. Daar werd door Minister van Economische Zaken Dirk Beljaarts een overeenkomst ondertekend met de Franse werf Naval Group, die samen met Nederlandse bedrijven onze nieuwe onderzeeërs gaat bouwen. Dit is een megaproject, een grote stap in de samenwerking met Frankrijk. Voor het eerst gaan we samen bouwen aan een serie onderzeeboten. Het levert ook in Nederland veel banen op: voor meer dan 800 miljoen euro aan werk zal door Naval Group bij Nederlandse bedrijven worden belegd, een bedrag dat tijdens de operationele fase nog zal groeien. Wederzijds voordeel: voor Naval zijn de Nederlandse bedrijven interessante partners omdat er ook in Nederland een traditie van onderzeebootbouw is, en voor Nederland is het een manier om een hoog technologisch niveau vast te houden en te verbeteren.

Inmiddels ben ik na een aangename treinreis Lyon – Parijs alweer in de auto naar Nederland terechtgekomen. Morgen heb ik een bijzondere privé-afspraak. Een reünie met het groepje waarmee ik januari 1989 in een ijskoud ‘t Harde aan mijn militaire diensttijd begon. Het was een vormende periode waarin we buitengewoon intensief met elkaar optrokken. Enigszins droevig is dat, terwijl we in 1989 het einde van de Koude Oorlog beleefden (‘De Russen durfden niet meer toen onze lichting aantrad’), de spanning in Europa zich nu weer opbouwt. Toch zal het daar morgen vermoedelijk niet veel over gaan. Toen moesten we allemaal nog met ons werkende leven beginnen, nu zijn we allemaal rond de zestig. Ik ben benieuwd hoe het iedereen de afgelopen 35 jaar is vergaan. Hopelijk heeft u ook een mooi weekend!

Jan Versteeg