16 februari 2024, de werkweek van onze ambassadeur

Door de ambassade werd ik verzocht om de wekelijkse updates van onze ambassadeur in Frankrijk; Jan Versteeg, onder uw aandacht te brengen. Aan dat verzoek kom ik graag tegemoet, de verslagen van onze ambassadeur zijn informatief voor Nederlanders in Frankrijk en prettig leesbaar.

Veel leesplezier!

Vijf in vier

Na een paar dagen in de Alpen te hebben doorgebracht – overigens te midden van opvallend veel Nederlandse en Vlaamse jongeren – was het weer even wennen in de Parijse mallemolen. Omdat ik dinsdag pas weer begon met werken, waren de afspraken voor vijf dagen door mijn onvolprezen collega Gretha in vier dagen geperst. Ik beperk me even tot de hoogtepunten, en dan vooral de afspraken buiten de deur.

Dinsdag lunchte ik met Arancha González Laya, de decaan van de prestigieuze universiteit SciencesPo, waar ook steeds meer Nederlanders studeren. Een mooi weerzien, in de tijd dat ik in Madrid zat, was zij minister van Buitenlandse Zaken in de regering van Pedro Sanchez. Nu is ze in Frankrijk een behoorlijk invloedrijke vrouw; zo werd ze onder meer door president Macron gevraagd om de ´États généraux de l’information’ te leiden, een stuurgroep tegen desinformatie. Ze heeft bovendien grote ervaring in de zogeheten handelspolitiek, dus er was veel te bespreken.
Wat dan precies, vraagt u zich misschien af. Ik zal niet te veel in detail treden, maar in dit geval ging het over de stand van de geopolitiek: hoe verhoudt Europa zich tot de andere grote machtsblokken, Rusland, China en de VS? En wat zijn nu precies de vooruitzichten op de naderende Europese verkiezingen. Daarnaast was het een mooie gelegenheid om weer eens wat Spaans te spreken en wat te horen over in het land gaat waar ik als jongere veel reisde en vervolgens twee keer met mijn gezin heb gewoond.

Diezelfde avond organiseerde onze landbouwafdeling, met de milieuafdeling, op de residentie een debat over de vraag of je op plantaardige voeding Olympisch kampioen kunt worden. Misschien heeft u weleens gehoord over de eiwittransitie. Voor wie dit begrip nieuw is: voor een voedselproductie met een lagere CO2-uitstoot wordt er door tal van bedrijven gewerkt aan de mogelijkheid om ons dieet iets minder te laten leunen op vlees, en iets meer op groente en vleesvervangers. Dat wordt – kort door de bocht – de eiwittransitie genoemd. Nederland is niet alleen een bekend veeteeltland, maar kent ook veel plantaardige productie en heeft veel startups die daar nieuwe dingen mee doen.
Er waren dinsdag sprekers uit Wageningen, Parijs, Nieuwerkerk/Papendal en zelfs een arts van de wielrenbond UCI, gevestigd in Aigle, Zwitserland.
Vooral de bijdrage van topjudoka Jim Heijman maakte indruk: hij vertelde dat hij tijdens zijn sportcarrière besloot om vegetariër te worden, om zo naast zijn sportprestaties zijn zogeheten carbon footprint te verkleinen. Omdat hij op Papendal woonde, het sportcomplex waar ook de meeste Olympische Sporters trainen en worden begeleidt, kon hij bijhouden wat voor invloed dit had op zijn prestaties. Wat bleek: na deze overgang naar vooral plantaardig eten, namen zijn sportprestaties nog altijd toe. Hij beweerde overigens niet dat het andere menu de oorzaak van de betere prestaties was, maar wel dat de prestaties er in ieder geval niet onder leden.

De volgende dag had ik het genoegen om een aantal Franse senatoren van de Frans-Nederlandse vriendschapsgroep welkom te mogen heten op de residentie. Het is altijd een plezier om met de Franse senatoren te spreken, niet in de laatste plaats omdat ze echt een lokale basis hebben en nog veel naar hun thuisregio gaan. Daardoor horen we van hen niet alleen over de Parijse politiek, maar juist ook over wat er leeft in de Franse provincie.

Zo is de voorzitter, dhr Lozach, afkomstig uit de Creuse, zeg maar de streek naast Limoges, waar veel rundveehouderij is. Oorspronkelijk was hij sportleraar. Dan de vice-voorzitters die aanwezig waren. De heer Bourgi vertegenwoordigt de Hérault, de streek rondom Montpellier. Hij weet veel van de land-, bos en wijnbouw, maar is ook lid van de grondwetscommissie. Mevrouw Joseph is gekozen in de Franse Ardennen, maar heeft haar wortels in Nederland, in Alkmaar om precies te zijn. Zij specialiseert zich op cultureel erfgoed en sociale kwesties. Vice-voorzitter Capo-Canellas komt juist uit de tegen Parijs aan gelegen regio Seine-St. Denis. Hij zit in de Commissie Financiën en weet veel over luchtvaart (ook omdat hij uit Le Bourget afkomstig is) en over biobrandstoffen. De secretaris van de Vriendschapsgroep, mevrouw Petrus heeft ook in bijzondere band met het Koninkrijk der Nederlanden: zij is afkomstig van Saint-Martin en houdt zich veel met de overzeese gebiedsdelen bezig. Ook is ze vice-voorzitter van de Commissie Sociale Zaken. Tenslotte was er mevrouw Lermytte, specialiste in sociale zaken en de zorg, die ook in het bestuur van de voor Nederland belangrijke regio Hauts-de-France (rondom Lille) een belangrijke rol vervult.

Net als in Nederland de Eerste Kamer nog altijd een belangrijke rol speelt in de politiek, is dat ook in Frankrijk zo met de Senaat. Misschien zelfs wel meer dan in het verleden. Het was een genoegen om te merken dat deze senatoren en senatrices zich bijzonder interesseren voor Nederland. Ik heb geprobeerd hun vragen zo goed mogelijk te beantwoorden, zonder met politieke oordelen te smijten (want dat is in mijn rol als ambassadeur niet gepast).

De dag erna kwam de raadadviseur Europa van onze minister-president op bezoek, onder meer om te praten met de nieuwe adviseur Europa van Macron op het Elysée, en een ontmoeting met een hoge ambtenaren van het Franse ministerie van Buitenlandse Zaken (of de ‘Quai’, zoals het in de wandeling heet, naar de quai d’Orsay waar het ministerie huist). Onze regering is demissionair, daar moeten we in onze contacten terdege rekening mee houden, maar de wereld staat niet stil, dus het is belangrijk om de banden warm te houden en goed geïnformeerd te blijven.

Tussendoor ging ik nog naar de dagelijkse plechtigheid onder de Arc de Triomphe, waarbij het vuur voor de Onbekende Soldaat tot leven wordt gebracht. Mijn Kosovaarse collega mocht dit keer de vlam activeren, vanwege de viering van hun Onafhankelijkheidsdag, en hij had mij en een aantal andere collega’s uitgenodigd hem daarbij te vergezellen. Het blijft indrukwekkend om onder die enorme herdenkingsboog midden in Parijs te staan en terug te denken aan al die mensen die tijdens de Eerste Wereldoorlog en daarna het leven lieten voor de vrijheid en veiligheid van Frankrijk. Na deze plechtigheid werd ik, min of meer toevallig, verwacht bij de viering van de nationale dag van Servië, het land waar Kosovo zich van afscheidde en waarmee het nog steeds een gespannen verhouding heeft. Het feit dat beide landen er uitzicht op hebben om, als zij en wij daar klaar voor zijn, zich aan te sluiten bij de Europese familie, maakt wel dat ze er nu alles aan doen om hun geschillen op vreedzame wijze op te lossen – iets wat op de Balkan historisch gezien geen vanzelfsprekendheid is.

En dan staat onverwacht snel het weekend alweer voor de deur. Ik hoop dat u er ook van gaat genieten.
Jan Versteeg

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20240218, Overheid

Reactie van Ankie Nolen op 19 Februari 2024 op 11.35: Het is ongetwijfeld druk op de ambassade in Parijs. Service aan Nederlanders die proberen hun paspoort te verlengen laat echter veel te wensen over. Het lukte mij niet online een afspraak te maken, dus gebeld. De voorlichter vertelde dat dat telefonisch niet mogelijk is en dat het heel druk is omdat 10 jaar geleden heel veel mensen een nieuw paspoort kregen. Toen ik eenmaal wel online kwam, bleken er geen tijdslots beschikbaar en hij kon niet zeggen wanneer dat wel het geval zal zijn! Het blijkt voor de ambassade niet mogelijk, zoals hier bij iedere huisarts wel kan, om aan te geven wanneer je een afspraak kunt maken, ook al gaat dat maanden duren. Bij Montpellier staat zelfs dat men daar is volgeboekt. Hij adviseerde om iedere dag in te loggen om te kijken of er tijd was vrijgekomen. Aangezien je daarvoor iedere keer een hele lijst moet invullen over je achtergrond, is dat bizar. Volgende advies: ga naar Duitsland of Luxemburg..... Ik woon in de Pyreneeën, aan zo'n advies heb ik wat. Waarom niet op de website van de ambassade melden wat er aan de hand is en het mogelijk te maken ook voor de verre toekomst een afspraak te maken? Ik vind dit onacceptabel!!!

Reactie van Wilna Maijenburg op 19 Februari 2024 op 15.12: Ankie, ik zit met hetzelfde probleem. In september verloopt mijn id en ik probeer al een maand om online een afspraak te maken. Er werd al gemeld dat het dit jaar druk zou zijn met aanvragen, omdat de persoonsbewijzen sinds2014 10 jaar geldig zijn, maar dat slaat echt werkelijk nergens op volgens mij. De mensen die in 2014 een nieuw id hebben gekregen zouden volgens het oude systeem in 2019 en dan nu dit jaar weer moeten vernieuwen. Dus ik zie niet waar de extra aanvragen vandaan komen. Het is gewoon belachelijk dat je geen afspraak kunt maken, ook al zou het dan pas over een paar maanden zijn. Nu word je haast gedwongen om maar naar Nederland te gaan, daar kun je in de meeste gemeenten een afspraak maken binnen de 2 maanden. Na een dag of 3 kun je dan je id of paspoort ophalen. Maar als ik weet dat ik in Parijs terecht kan dan doe ik dat liever. Ik gun de heer Versteeg best zijn vakanties, maar misschien toch ook maar wat tijd besteden aan dit probleem.

Reactie van Rob van der Meulen op 19 Februari 2024 op 16.07: @ Ankie en Wilma, ik verkeer wat dit betreft in de luxe positie dat ik slechts een deel van het jaar in Frankrijk ben, in ons tweede huis. Je zou kunnen zeggen, na lezing van dit bericht van de Nationale ombudsman uit 2012, jij hebt makkelijk praten. Maar toch, het gegeven dat de verwijtende bliksem nu terecht komt in de parafoudre van onze ambassade in Parijs gaat voorbij aan de twee decennia aan bezuinigingen op allerlei vormen van dienstverlening door de BV Nederland. Begrotingsprioriteiten in Den Haag, door het Parlement aanvaard.

Tout comprendre c'est tout pardonner? Nee, hopelijk dat met dit soort signalen ook Den Haag zich realiseert dat Nederlanders in het buitenland ook meetellen en voor hen niet geldt: uit het oog, uit het hart.

Reactie van Augusta op 19 Februari 2024 op 16.10: Een nieuwe week met een gevarieerd verslag van onze Excellentie. Daarvoor mijn dank.

De blik bleef hangen aan het woord “eiwittransitie”. Voor mij inderdaad een nieuw begrip.
Aangezien nieuwe begrippen een magnetische aantrekking op me hebben, leek het me verstandig het Net te raadplegen.

Volgens natuurenmilieu.nl, staat eiwittransitie voor ”noodzakelijkheid voor mens, natuur en milieu om de productie en consumptie van dierlijke voeding te verminderen en meer plantaardige eiwitten te consumeren.”

De overheid vindt, volgens dezelfde bron, dat het niet aan de politiek is om te bepalen wat er op mijn bord wordt geserveerd.
Ik kreeg de schrik van m’n leven…
De overbekende Macron -“en même temps”-cultuur was duidelijk de afstand naar de Nederlandse polder aan het overbruggen om zich ook daar als een larve in een open wond te nestelen.
Want , zo leert mij de bron : “De overheid voert voorzichtig campagne om de consument te helpen andere voedselkeuzes te maken.” De overheid vindt dat het onderwerp politiek zeer gevoelig ligt.
Asjemenou….

Maar waar hebben we die overheidscampagnes dan aan te danken waar dezelfde overheid vindt dat hij niets te bepalen heeft met wat mijn pot schaft?

Een onbehagelijk vermoeden werd werkelijkheid.
“In mei 2020 is de Farm to Fork-strategie gepubliceerd door de Europese Commissie.
Farm to Fork staat voor: van Boer tot Bord. Deze strategie beschrijft de toekomst van het Europese voedselsysteem. De Europese Commissie wil dat Europa wereldwijd de norm aan gaat geven als het gaat om duurzaam voedsel.”

Het is duidelijk….de Europese Commissie wil de boer en zijn veestapel om zeep helpen met de leuze “van dier naar plant”.
In de ogen van een paar loeiende Commissieleden wordt de oorzaak van de CO2-uitstoot in de laarzen van veehoudende boeren geschoven.

Een schoon Europa zonder CO-uitstoot, zonder chemicaliën, zonder landbouwmachines, zonder mest noch mestzuren, zonder nitraten dat is de toekomst die de Commissie voor ogen heeft.
Weg met veevervoer, slachterijen, slagers en ook de vleeskroketten moeten op de schop.
De SEPAN oftewel de Schoon Europa Puur Alles Natuur-cultuur.
Terug naar de Kaninefaten en de Batavieren maar deze laatste dan wel als slasoort.
Terug naar de 19de eeuw waar vlees nog een grote luxe was. Terug naar brood, aardappelen en Batavierensla ! Geen koeien meer dus ook geen melk en ook geen kaas.
Maar misschien af en toe een eitje indien de Europese Unie na zes maanden neerbuigendheid en ook enigszins terughoudend, zal beslissen over de brutale aanvraag van een ingezetene om een paar kippetjes te houden.

Nu ben ik uiteraard geen voorstander van mega-stallen voor varkens, koeien, schapen en kippen, en minder nog van het slachten van dieren.
Maar ik beslis graag zelf wat ik eet, hoe ik reis en wat ik doe. Niet één of andere malloot uit Brussel.
Met de Europese Unie, is de vrijheid steeds meer foetsie...

De EU zal in nabije toekomst alles wat nodig is importeren. Of vlees, groente, fruit of spullen nu uit Zuid-Amerika, Afrika of Nieuw-Zeeland moeten komen. Als tegenprestatie zal de EU vliegtuigen en wapens leveren.
Lang leve de eiwitstart-ups!

Het artikel van onze Excellentie was dus een eye-opener betreffende de oorzaak van de huidige boerenkommer en kwel en het staat nu wel vast dat ze tegen zoveel commissiegeweld het loodje gaan leggen…
Zo weet ik nu ook wat ik op 9 juni ga stemmen. En dat gaat niemand wat aan, ook de EU niet.

Augusta

Reactie van Peter Jan op 19 Februari 2024 op 21.49: Wat een reacties over het aanvragen van een paspoort.... gewoon even langsgaan in Den Haag, over 2 maanden een Koningsnagh meemaken, een paar familieleden of vrienden opzoeken en klaar zijn Ankie en Wilna. De ambassade, de ambassadeur voeren uit wat in Den Haag is besloten, waarmee ik wil aangeven dat de toon " onacceptabel" en de vakantie van een ambassadeur in de discussie brengen, mij meer zegt over de schrijvers dan de kwestie zelf. Wij hebben ervoor gekozen in het buitenland te gaan wonen. Dat vraagt soms om wat aanpassingen.

Reactie van Wilna Maijenburg op 19 Februari 2024 op 23.53: Peter Jan, er werd al eerder gemeld dat het dit jaar extra druk zou worden met de aanvragen van identiteitsbewijzen en er langere wachttijden zouden zijn. Dit zou veroorzaakt worden door het feit dat in 2014 de duur van het paspoort naar 10 jaar gegaan is. Daardoor zullen de aanvragen in 2019 tot 2023 inderdaad minder geweest zijn, waardoor ze in Den Haag wel mogelijkheden hebben gezien om te bezuinigen op het personeel. Maar het is toch een kleine moeite om te zorgen dat wij een afspraak kunnen reserveren, als ik weet dat ik voor september hier terecht kan dan wacht ik daar op. Maar goed, ik ben nu al aan het kijken om dan maar naar Nederland te gaan, daar zijn genoeg mogelijkheden. Op de heen- en terugreis in Breda stoppen is denk ik voor mij de eenvoudigste optie. Die opmerking over de vakantie van de ambassadeur had ik beter niet kunnen maken, maar soms wil je gewoon wat beter geïnformeerd worden over de (on)mogelijkheden.

Reactie van Ronald Kienhuis op 20 Februari 2024 op 12.50: 13 December maakte ik een afspraak voor mijn paspoort. Ik kon kiezen of de eerste week van januari of 9 januari. Die koos ik en kreeg een week later mooi mijn paspoort opgestuurd. De enige klaag ik zou hebben is de eigenaardige behoefte van de pas foto. Ik moest wel gauw even Parijs in om op nieuw te laten maken. De mine was een millimeter te groot.

Reactie van edith janzen op 20 Februari 2024 op 14.22: Het mag dan wel stormlopen in 2024 met de paspoorten, maar in 2019 is er logischerwijs een grote dip geweest. Het personeel van toen, is niet meer terug te halen, als -voorspelbaar- nu dus een 'piek' onstaat. Enfin onze overheid heeft wel meer moeite met wiskunde. Je kunt het nog proberen in Gemeentehaarlemmermeer (Schipholbalie). Ter plaatse correcte pasfoto's te verkrijgen, met de trein redelijk te doen, zelfs met hele late trein retour, zodat er geen hotel in Amsterdam nodig is.

Reactie van edith janzen op 20 Februari 2024 op 16.34: PieterJan, dat je zelf kiest om in het buitenland te wonen, is geen argument dat je alle onvolkomenheden (europa sabotage) moet accepteren. Als we deze redenering doortrekken naar bijvoorbeeld hulp of voorzieningen voor een ziek of gehandicapt kind, dan heb je er ''zelf voor gekozen een kind te nemen''. Als je gebruik maakt van europese afspraken, door in een EU land te wonen, dan kies je niet voor een voorgeprogrammeerd nadeel. Deze redenering zie ik vaker, vooral van jaloerse familieleden, die zelf ook graag hadden willen wonen/studeren/werken in een ander land. Staaltje van binnendijks denken, wat we niet moeten willen, vooral niet als in ons geval frankrijkgangers.

Reactie van Peter Jan op 20 Februari 2024 op 17.48: Mijn opmerking komt wat ongenuanceerd over, maar ik had willen zeggen dat het optuigen van een paspoortservice voor de 40.000 (schatting) in Frankrijk wonende Nederlanders, met altijd korte doorlooptijden en het liefst ook dichtbij, een uitdaging is. Voor de meesten hier is reizen naar Parijs mogelijk, anderen komen zo nu en dan in Nederland. Beetje plannen eenmaal per 10 jaar lijkt me niet onoverkomelijk.

Voor de groep oudere, niet- of minder mobiele of zieke Medelanders is het lastig of soms onmogelijk een paspoort te verlengen. Daarvoor zou maatwerk mogelijk moeten zijn. Ik ben bang dat dit laag op de prioriteitenlijst staat.

Voor Nederlanders die ver overzee en in echt grote landen wonen ver van een ambassade vandaan is de uitdaging veel groter dan hier in Frankrijk.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.