Wolven verscheuren Schapen in département Lozère

Het verbaast mij dat er steun is voor het reïntegreren van wolven in Frankrijk. Het zijn toch wel wereldvreemde mensen die denken dat zoiets kan. Meer dan 50 jaar waren er geen wolven in Frankrijk en hebben de mensen hun territorium uitgebreid over het gebied der verdrongen wolven. Dat draai je niet meer terug. Je kunt de boeren hun verscheurde schapen wel vergoeden, maar daarmee is het verdriet van de boer en het lijden van de schapen niet geheeld. Het idee dat wolven de wildzwijnen en herten populatie zouden reguleren is naïef, een schaap in een wei is een veel makkelijker prooi.

In de Midi Libre een relaas van een boer die schapen verloor in een wei vlakbij zijn huis aan de rand van een dorp: LINK Dat is anders dan bazelen over herstel van het natuurlijk evenwicht en de historische habitat.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20221005, Dieren

Reactie van Loup op 6 Oktober 2022 op 10.47: Mensen eten iedere dag schapen- en lamsvlees; en deze dieren worden echt niet altijd fijn behandeld. Staart al vaak vroeg afgesneden bij het lam. En dan na een jaartje lekker grazen mogen ze naar het slachthuis of worden ze op rituele wijzen gedood. Waar hebben jullie het eigenlijk over als er een paar schapen door wolven worden gedood.

Het doet me denken aan een film van Nicolas Vanier, die ik zag als kind. Hij had ergens een hutje gebouwd in de Canada, op een plaats waar niemand kwam, totdat er op een dag een beer voor zijn hut stond. Wat deed hij? Hij schoot de beer dood!! En dan te bedenken dat hij het hutje had gebouwd op het territorium van de beer!

Reactie van Henri Bik op 6 Oktober 2022 op 11.05: Merci Alexander voor de link naar die interessante discussie op Europees niveau. Ik heb er begrip voor dat de wolf gedoogd wordt in zijn natuurlijke habitat zoals de bossen van Slovenië. Echter Friesland en Lozère zijn geen natuurlijke habitat meer voor de wolf en daar hoort hij niet meer thuis. Het is voor mij onbegrijpelijk dat de euforie over het ‘behoud van een iconische diersoort’ prevaleert boven het belang van onze boeren. Ik denk dat geen van de hier reagerende forumleden ooit een wolf heeft waargenomen in de natuur en dat ook geenszins van plan is.

Het is dus voor een romantisch idee fix dat boeren hun schapen moeten laten verscheuren: heel onredelijk.! Begrijpelijk dat BBB zo goed scoort in de peilingen.

Reactie van jaap op 6 Oktober 2022 op 11.52: alweer een dogma: boeren moeten hun schapen laten verscheuren

NEEEEEEE, boeren moeten hun schapen beschermen (middels honden, elektrische rasters, gaasrasters of 5 stroomdraden)

en ten tweede, wolven waren er eerder dan schapenboeren; dat de wolf even weggeweest is (oorzaak : de mens) doet daar niets aan af.

Reactie van Robert T op 6 Oktober 2022 op 14.04: citaat Reactie van Peter Jan 17 uur geleden/ De komst van de herders met hun kudde brengen een stukje geluk mee uit de bergen. Zo simpel kan het zijn om opgeblazen problemen uit Henri's krant in een ander perspectief te zien.

Eens met bovenstaande.Ik vind ook mooi die kuddes en vooral praktisch en beter dan de machines die anders het maaiwerk doen.

Heer Bik bent u een kustplaats bewoner? beetje plagen mag toch... ik vind ook wel een beetje dit topic "emo post" , onderwerpen zoals de jacht en dierenwelzijn is een beetje een soort uitlaatklep lijkt wel op dit forum...

Reactie van Henri Bik op 6 Oktober 2022 op 14.30: @Jaap & Jeanette Waarom zouden de schapenboeren voor de kosten van bescherming van hun schapen moeten opdraaien omdat stadse natuurbeschermers graag wolven willen herinvoeren en beschermen..?

Dood gebeten terwijl ze achter een wolvenraster en stroomdraden liepen.

Reactie van Sequoia op 6 Oktober 2022 op 15.13: Henri, Stop nou eens met dat gedram over herinvoeren... Wolven zijn zeker weer sinds 1992 (maar waarschijnlijk al sinds de jaren 80) aanwezig in hun oude habitat Frankrijk. Boeren krijgen in Frankrijk door aanvallen van wolf, beer of lynx netjes betaald, vaak zelfs meer dan de economische waarde van het vee.

Ik snap dat jij als kustplaatsbewoner misschien weinig mee krijgt van de gigantische stukken natuur die Frankrijk (gelukkig) nog rijk is. Daarin hebben deze dieren altijd een plek gehad, en dat is ook nu nog prima mogelijk...

We zijn hier niet in Nederland...

Reactie van jaap op 6 Oktober 2022 op 16.08: Henri, voor je verder begint te roeptoeteren, graag eerst even beetje feiten zoeken voor je onzin verkondigt. Boeren hoeven vrijwel helemaal niets te betalen om hun kuddes te beschermen.

Sont aidées les opérations de gardiennage (salarié, éleveur gardien), l’achat, l’entretien et la stérilisation des chiens de protection, les investissements matériels d’électrification, les parcs électrifiés, l’analyse de vulnérabilité et l’accompagnement technique.

De boeren krijgen vanuit alle hoeken en gaten subsidies om hun kuddes (schapen en/of geiten) te beschermen, hier gaat het over een bedrag van € 400000/jaar alleen al in de Hautes Pyrenees***. ( € 375 voor aanschaf hond, € 815 / jaar voor onderhoud hond en € 250 voor evt sterilisatie van de hond)

***https://www.hautes-pyrenees.gouv.fr/dispositif-d-aides-a-la-protect...

Reactie van Henri Bik op 6 Oktober 2022 op 16.50: Merci Jaap, dat is een positief bericht voor de betroffen boeren, wij betalen dus via de belasting mee aan deze vergoedingen, jij waarschijnlijk graag evenals de meerderheid van de reageerders in dit topic. Ik daarentegen met tegenzin (omdat ik vind dat wolven niet thuis horen n een cultuurlandschap), maar liever meebetalen dan dat die boeren het zelf zouden moeten opbrengen. Jouw link verwijst naar een regeling in de Hautes-Pyrénées en het artikel in de Midi Libre gaat over de Lozère, maar mogelijk geldt daar een soortgelijke regeling.

Wel merkwaardig om een gevaarlijk roofdier gesubsidieerd weer uit te zetten en vervolgens alle mogelijke voorzorgsmaatregelen en schade te vergoeden die dat beest vereist en veroorzaakt. Dit alles om de fictie van herstel der originele natuur te veinzen. Het komt op mij over als een ingewikkelde manier van belastinggeld verspillen, zoals de Russen die Marioepol in puin schieten en vervolgens toezeggen om het weer op te bouwen.

Oh wat zijn ze lief...

Reactie van Bert Spoelstra op 6 Oktober 2022 op 17.21: Een paar jaar geleden schreef ik voor een tijdschrift een artikeltje over wolven. Ik moest daar aan denken bij het lezen van de inzendingen van voor- en tegenstanders van de wolf in onze "beschaafde" contreien van Frankrijk en Nederland. Overigens ben ik van mening dat de door zovelen hoog gekoesterde hond, aan heel wat meer bijtincidenten (van mens en dier) schuldig is dan de wolf...

Maar goed, bij deze mijn stukje:

WOLVEN…

De laatste tijd is er nogal wat te doen geweest over deze viervoeters. Nadat ze gedurende lange tijd niet in Nederland aanwezig waren, zijn ze sinds kort weer in opmars in ons toch volgebouwde landje. Je vraagt je af, gelet op de uitgestrekte bossen in Oost Europa, waarom die beesten zin hebben in een verblijf bij óns.

Een groot deel van de bevolking is blij met hun komst; een ander deel duidelijk niet. Da’s ook niet verwonderlijk als je ziet wat een slachting zo’n wolf kan aanrichten onder een kudde schapen. Zou ie er nou eentje pakken om zijn honger te stillen, was dat al erg genoeg. Maar nee, de moordlust slaat soms toe bij die beesten en geheel onnodig worden dan ook andere dieren uit de kudde verscheurd.

Zelf ben ik altijd gefascineerd geweest door de wolf. Een soort primitieve angst hoort daar dan ook bij, ongetwijfeld in mijn kindertijd opgelopen door de voorgelezen sprookjes waarin nogal eens een wolf de boze rol speelde. Een soort Roodkapjessyndroom, zeg maar.

Maar ik vind het ook een mooi dier, ongenaakbaar in z’n vrijheid en woestheid en onderworpen aan zijn plaats en gedrag in de roedel.

Daarentegen heb ik niks met honden. Eigenlijk beschouw ik een wolf als een Ferrari en een hond als een Fiatje 500. Zo ongeveer.

Wanneer er een pak sneeuw gevallen is en ik verkeer op zo’n grauwe dag in de Limburgse heuvelen, kijk ik uit over de besneeuwde velden naar de bosrand, verderop, vaag zichtbaar in het schimmige licht. Dan kan ik me zomaar voorstellen dat daar zo’n wilde roedel wolven tevoorschijn komt en in mijn richting rent. Zo’n beetje als in het liedje “Troika” van drs. P.

Ik krijg al kippevel bij de fantasie…

Natuurlijk weet ik ook wel dat die dieren tamelijk schuw zijn en meer angst voor de mens hebben dan andersom. Behalve natuurlijk als ze, zoals in de winter, hongerig zijn.

Ooit verzeilden mijn lief en ik in het vroegere Joegoslavië in Plitvice, een sprookjesachtig gebied met meren en watervallen in alle schakeringen van de kleuren blauw en turkoois. Er zijn dan ook vroeger de nodige films opgenomen, waaronder de -bij ons kinderen zo geliefde- verfilmingen van de boeken van Karl May. (Niet te verwarren met Karl Marx!) Dat waren semi-westerns als Winnetou en Old Shatterhand.

Wij bevonden ons daar toen al vroeg in het jaar, half mei of zo en de grote stroom toeristen moest nog op gang komen. Onze kleine tent stond er verlaten bij op de camping en je had niet veel fantasie nodig om je helemaal alleen midden in de natuur te wanen.

In de avonduren hoorden we plotseling het klagelijk huilen van wolven, ginds in de bergen. Griezelig maar ook fascinerend. Het was alsof we in een film terecht waren gekomen.

Later vertelde een bewoner van de streek ons, dat er een ware wolvenplaag heerste en hij liet me een foto in de krant zien. Een macabere foto van een platte wagen achter een tractor. Die kar was volgeladen met dode wolven, afgeschoten in de bergen.

“Die ondieren hebben daar de laatste weken al zowat tweeduizend schapen kapotgebeten!” De Joegoslaaf was boos. En ik bij het zien van de foto een beetje verdrietig.

De volgende dag -het was lekker weer, zonnig en zo- zaten mijn lief en ik op klapstoeltjes bij onze tent en lazen we ieder in een boek. We waren moederziel alleen en het was stil.

Toen kraakte en ritselde het in de struiken links van ons en stapte voor onze ogen een wolf tevoorschijn. Werkelijk, pal voor onze neus op hooguit drie meter afstand. Het dier keek schuw naar ons en dribbelde door naar rechts waar ie weer in ander struikgewas verdween.

Een wolf, ongetwijfeld afgedwaald na zo’n drijfjacht in de bergen.

Wij hadden ons niet bewogen; niets gezegd. Ik raakte helemaal opgewonden. Een echte wolf! In levende lijve vlak langs ons!

Die betovering werd verbroken door m’n lief dat vroeg: “Waar kwam die herdershond nou zo snel vandaan?”

www.bertspoelstra.nl

Reactie van Sequoia op 6 Oktober 2022 op 17.38: Jaap, Je kunt het zo'n inwoner van het Lloret del mar van Frankrijk nauwelijks kwalijk nemen. Henri leeft nog in de veronderstelling dat wolven worden uitgezet (onwaar) boeren geen subsidies zouden krijgen voor maatregelen tegen wolf, beer en lynx (onwaar) dat gedood vee niet vergoed zou worden (onwaar) dat wolven hier van nature helemaal niet voorkwamen (onwaar) enz enz. Wat wil je nog inbrengen tegen zo'n natuurnozem? Mijn advies aan Henri is, geniet nog even daar in het jongerenpretpark van Frankrijk, laat de natuur voor wat het is, en mocht je ooit een wolf tegenkomen dan mag je vast bij de macDonalds op de hoek schuilen.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.