Gezelligheid kent, óók in Frankrijk, geen tijd

Beste Forumleden,

Het woord 'gezellig ' doet wellicht een beetje oubollig aan en is misschien een omschrijving van een typisch Nederlands gevoel. Is het woord' convivial' een Frans alternatief ?

Ik ga hoe dan ook proberen eens aan te geven hoe wij de Franse gezelligheid ervaren.

Het begon allemaal toen wij door de burgemeester zélf werden uitgenodigd om in de Salle Polivalente , Oud en Nieuwjaarsfeest, de Reveillon te vieren. Er was een maaltijd georganiseerd en er zou gelegenheid zijn om op 'Levende muziek ' te dansen.

We lieten deze vriendelijke uitnodiging niet schieten en ons werd door de burgemeester duidelijk gemaakt dat het leuk was om zo de dorpsgenoten eens te leren kennen. We zouden , zo bleek later, publiekelijk worden voorgesteld.

In de zaal waren lange tafels neergezet waaraan de deelnemers plaatsnamen. Op het toneel nam, na de maaltijd een aantal muzikanten plaats . Voor het eerst hoorden wij daar de knerpende Cabrette, een regionaal instrument dat doet denken aan de Schotse doedelzak maar met een blaasbalgje wordt 'aangedreven'. De accordeon en het slagwerk deden de rest. Ook een' Bouretta' , een soort rijdans werd gedanst.

De bediening van de vrijwilligers was perfect en het eten met overvloedig spiritualiën, smaakte heerlijk. Tafelgenoten waren toch wel nieuwsgierig hoe deze "verloren zonen " hun bron weer hadden weten te hervinden. Maar wat waren die 'Nieuwe Fransen groot :) ( van postuur) !!

Later zouden nog vele maaltijden volgen georganiseerd door de Club van de' Troisieme age '.Ook konden we deelnemen aan excursies , busreisjes die o.a voerden naar Limoges en het viaduct van Millau.

Uiteindelijk zijn er zo hechte vriendschappen ontstaan en kregen we steeds meer inkijk in de Franse cultuur.

Het zou een verrijking blijken te zijn voor onze levenservaring. Slechts bij een onderdeel van de leuke contacten moesten wij het af laten weten. Ofschoon wij bieden wel dansles hadden gehad hadden wij het niet meer 'bijgehouden'.

Met grote verbazing konden wij zien dat ook ouderen zich met plezier op de dansvloer stortten en alle hoeken van de vloer daarbij gebruikten. Wie zei dat de oudjes te weinig bewegen ? :)

Helaas is langzamerhand het feestgedruis in de Salle verstomd. Na het overlijden van de voorzitter van de organiserende Club kon men geen nieuwe gegadigde vinden voor de post.

Erg jammer want de bijeenkomstenwaren een element om de cohesie van dorpsgenoten te bewaren.

Daar kan geen TV programma tegenop !

Soms kan men bij aanpalende gemeenten ( zie fig.) wel een mogelijkheid vinden maar het blijft toch een minder leuk alternatief.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20211128, Korte Verhalen

Reactie van Anna Van der Starre op 28 November 2021 op 10.28: Dit voelt zeker als “gezellig” Om op deze wijze je mede dorps genoten leren te kennen,en elkaar daadwerkelijk ontmoeten,op straat tegen komen en een praatje maken.Dat zou de sociale samenhang enorm ten goede komen.Er zou een stuk eenzaamheid verholpen kunnen worden.Verbinding is moeilijk te vinden op het Platteland.Hoe elkaar te vinden.. Ik ga eens kijken of zoiets ook-hier in onze Commune georganiseerd kan worden.Dank voor het verhaal.

Reactie van Henri Bik op 28 November 2021 op 11.40: Ja, wij vinden die ‘Repas Dansant’ ook heel gezellig. Dat is het enige dat we echt gemist hebben tijdens de Corona pandemie. Maar gelukkig zijn ze weer begonnen. Wij zijn lid van twee bejaardenclubs in ons stadje en die hebben allebei al weer een feest gegeven. Wij dansen graag mee op levende muziek met onze Franse clubgenoten. Het eten is lekker en uitgebreid.

Reactie van Robert op 28 November 2021 op 12.20: Wat houd je tegen om de rol van voorzitter op je te nemen, je bent echt niet de enige voorzitter van noordelijke afkomst.

Reactie van A.L. Longayroux op 28 November 2021 op 12.50: Dank Henri Anna en Robert voor de reacties

Leuk plaatje van het menu, Hrt water loopt mij al in de mond ,nogmaals dank voor de moeite.

Kon in Nederland maar eens voor zo’ bescheiden prijs voor zo’n maaltijd !

Reactie van ineke blom op 28 November 2021 op 16.14: Ik heb meerdere jaren in het bestuur van het comité des fetes van onze vorige commune gezeten. Echt nog veel beter om te integreren dan alleen passief aanschuiven. Pak je gelijk wat mee van de onderliggende minder gezellige buren vetes. Comité des vetes noemden wij het soms wel. Maar voor het feest sloeg iedereen de handen ineen. Daarna sloegen ze elkaar de hersens weer in. Lastig om neutraal te blijven, maar altijd met veel plezier gedaan.

Reactie van A.L. Longayroux op 28 November 2021 op 18.18: Dank Ineke voor de reactie.

@Robert. Ik wil niet weglopen voor verantwoordelijkheden en inzet maar een voorzitterschap van de Franse club is voor mij helaas een brug te ver. Na een macaber ongeluk in het ziekenhuis van Cahors ben ik stokdoof geworden waardoor de communicatie vrijwel onmogelijk is geworden en ik papiertjes moet gaan gebruiken.

Het is niet anders, maar schrijven kan ik nog wel ;)

Reactie van Suzanne op 28 November 2021 op 19.46

Wij hebben ook al aan veel plaatselijke feesten meegedaan. En ja de Fransen houden van dansen, vooral ook van linedance. Nu lid van Retraites Sportive. Picknicks, repas, jaarlijks uitstapje, spelletjes en gymnastiek. Jaarbijdrage voor meeste activiteiten 35€! Alles georganiseerd door vrijwilligers. Enige voorwaarde Frans verstaan en praten. De Fransen vinden het erg leuk, dat wij actief meedoen.

Reactie van A.L. Longayroux op 28 November 2021 op 20.10: Bravo Suzanne voor je inzet en initiatieven aldaar. Je moet er met elkaar wat van maken.

Hier nog een foto van zo'n gezellig samenzjjn.

Reactie van Robert op 28 November 2021 op 20.16: Triest is het wel om ineens doof te zijn, er zijn oplossingen voor, een vriend van ons heeft een extern apparaatje dat via een schroef in de schedel werkt, een gewoon gehoorapparaat was een probleem vanwege permanente oor-ontsteking.

@Ineke, hier hebben we gelukkig geen vetes, na een aantal jaren penningmeester geweest te zijn ben ik inmiddels, op veler verzoek, al weer een jaar of 7 voorzitter van de buurtvereniging. Het is de snelste manier om in te burgeren en de taal goed te leren. Men moet wel aktief aanbieden te helpen, als je alleen erbij gaat staan zijn er maar weinig mensen die je aan zullen spreken. Fransen kijken eerst de bekende kat uit de boom. Helaas gooit de pandemie veel roet in het eten waardoor er best wel veel mensen zich alleen voelen. Ik hoop dat hier snel een einde aan komt, de enige aktiviteit die ons nog rest is de wekelijkse wandeling.