Gelukken bij een ongeluk

Gisteren, toen ik van een goede vriend, bij wie ik te eten was uitgenodigd, weer naar huis reed, heb ik een bocht in de zeer bochtige en smalle weg te ruim genomen en ben met twee wielen in een diepe greppel naast de weg terechtgekomen. Terwijl ik probeerde het portier open te maken, wat niet ging, zelfs niet met mijn benen, doordat de auto helemaal scheef in de greppel hing, stopte er een auto met een bijzonder vriendelijke franse familie erin. Zij zetten hun auto iets verder naast de weg, trokken de deur open en hielpen me eruit. De man belde mijn verzekering, die meteen een auto stuurde om de auto uit de greppel te trekken en naar een garage te brengen, want de onderkant was zwaar beschadigd. De familie gooide de achterdeuren van hun fourgon open, zodat ik daar kon zitten.

De vrouw, die toevallig verpleegster bleek, ontdekte een bloedende wond aan m'n scheenbeen, die ik van de shock helemaal niet had gevoeld, maar ze zei dat het slechts een oppervlakkige wond was. Het duurde natuurlijk een tijdje eer de hulpauto uit Alès kwam en al die tijd bleef de familie samen met mij wachten. Gelukkig maar, want de chauffeur van de hulpauto belde nog een paar keer op om te vragen waar het precies was en dan gaf ik m'n mobieltje aan de man en de man gaf antwoord.

Het ongeveer 10-jarige dochtertje van de familie maakte zich zorgen over Pico, die nog in de scheefhangende auto zat. Ik zei dat hij meer dan genoeg had gelopen in de bergen, waar mijn vriend woont. Ook had ik geen riem bij me. Toen het meisje bleef aandringen ("het is zo'n schattig hondje!") maakte ik een "riem" van een touwtje in m'n achterbak. Het meisje was dolblij dat ze zich over Pico kon ontfermen.

De man vroeg of ik misschien mijn dochter wilde bellen, hoewel die toevallig met haar man met vakantie in de Lot zit. Dat wilde ik eerst niet, maar uiteindelijk vond ik het beter dat ze op de hoogte was. Ze wilde meteen terugkomen, maar de vrouw aan wie ik mijn mobieltje had gegeven, zei dat dat niet nodig was, omdat de wond aan mijn been niet ernstig is.

De hulpauto verscheen na drie kwartier met een jongeman aan het stuur. Hij trok de auto geroutineerd uit de greppel en zette hem op zijn auto. De familie had mij gezegd dat als de chauffeur mij niet thuis kon brengen, zij dat wel wilden doen. Ik had zó'n geluk dat die vriendelijke familie voorbijkwam toen ik net in de greppel terecht was gekomen en dat ze besloten te stoppen. De man regelde met de chauffeur dat hij me thuisbracht. De chauffeur maakte me onderweg duidelijk dat de garage me vandaag zou bellen. Natuurlijk gaan we de familie, die in een dorp niet ver bij mij vandaan woont, met bloemen en een flesje wijn bedanken. Ook voor het lieve kleine meisje nemen we iets mee.

Ik was pas om 5 uur thuis, doodmoe. De chauffeur van de hulpauto hielp me voor m'n poort uit de hoge auto. Toen ik thuis was, belde mijn dochter. Ze komen toch vandaag naar huis, want ze hebben in de Lot eigenlijk wel alles gezien volgens haar (ze kent de streek goed, want ze heeft er jaren geleden gewoond en gewerkt en ze zijn er vaker met vakantie geweest). Als ze weer thuis is, komt ze meteen naar mij toe. Het is vijf uur rijden vanuit de Lot naar Alès. Ik heb dus nóg een geluk met zo'n lieve dochter.

Van de schrik heb ik vergeten foto's te maken van de auto die scheef in de greppel hing. Deze keer geen plaatjes dus.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20210607, Korte Verhalen

Reactie van Maria op 7 Juni 2021 op 20.43: Theodora, inderdaad heel wat engeltjes op jullie schouders. Vanaf het eerste moment na het ongelukkige voorval omringd door de juiste mensen die het heft in handen namen en jou veilig thuis hebben gebracht. We negeren alle vooroordelen over Fransen die niet aardig zijn, op afstand blijven, op zichzelf zijn. Hoogst waarschijnlijk heb je er nieuwe vrienden bij.

De rest qua materiële schade volgt maar we rekenen er op dat je ook in de afhandeling op de support kunt rekenen van familie en vrienden. Neem een kleine maar stevige borrel! Jij en Pico staan er niet alleen voor!

Reactie van Jaap Pijpe op 8 Juni 2021 op 9.11: Wat een schrik toch. Niet meer doen hoor. Enne....die vriendin moet toch echt wel komen nu. Samen een beetje ondeugend zijn helpt.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 8 Juni 2021 op 12.20: Jaap, mijn vriendin is ooit hetzelfde overkomen. Toen ze het hoorde, zei ze: "Die verdomde diepe rotgreppels! Ik heb ooit hetzelfde meegemaakt. Een boer heeft me er toen uitgetrokken met een tractor!"

Maar ja, hier in de bergen moet het regenwater nu eenmaal worden afgevoerd. Daar zijn die greppels voor. Maar regelmatig zie je hier scheefhangende auto's in greppels hangen. Ik nam de bocht ook met een te hoge snelheid, maar dat overkomt echt niet mij alleen.

Reactie van Jaap Pijpe op 8 Juni 2021 op 12.28: Dat kleine hoekje toch altijd. Blij dat het voor jou en Pico zo relatief goed is afgelopen. Toch wel schrikken hoor.En goed dat er zulke fijne medemensen zijn. Bemoedigend.

Enne.....wie nooit zoiets heeft meegemaakt..............een enkeling denk ik....ik zal je niet vermoeien met de keren, die mij langs de kant van de weg hebben doen staan door iets dergelijks.

Overleden Reactie van Susan op 8 Juni 2021 op 12.34: Ja even nadenkend hoe dat uit de bocht raken tot stand kon komen dan was het dus de snelheid.

Reactie van Bert op 8 Juni 2021 op 13.47: Theodora Verstappen, wat maak je me nu ? Met 120 km/u over die landweggetjes scheuren kan nooit goed aflopen. In dit geval dus wel. Beetje blikschade en een paar pleisters. Je heb wel een paar bescherm engeltjes boven je hoofd hangen ! Sterkte en beterschap !

Reactie van Jacqueline Anemaat op 8 Juni 2021 op 13.58: Verstappen? Familie van Max? Aha, vandaar die snelheid!

Reactie van Augusta op 8 Juni 2021 op 15.11: En Pico maar denken dat hij een rustige ouwe dag bij 't vrouwtje zou hebben....

Overleden Reactie van Susan op 8 Juni 2021 op 15.44: En poes maar denken wat zijn ze weer laat vandaag!!

Overleden Reactie van Theodora Besse op 8 Juni 2021 op 16.05: Bert, ik reed hooguit 60, je kunt op die bochtige weg niet harder, maar 60 was kennelijk toch nog te hard voor die scherpe bocht. Helaas.

Susan, poes Bo heeft ons niet gemist, want die komt altijd nog veel later thuis van haar omzwervingen.