De oude man is dood en moederpoes ook

De oude man, zoals ik hem altijd tegenover mijn kinderen noemde, is afgelopen zondagmorgen overleden. Een week voor zijn 94e verjaardag. Zijn zoon belde me zondagmiddag op met de droevige mededeling, want dorpsgenoot Bernard en ik waren al jaren bevriend sinds we samen voor een inmiddels overleden echtpaar in ons dorp zorgden.

Vrijdags ervoor was ik Bernard nog tegengekomen, toen ik Pico uitliet. Het regende zachtjes."Hoe gaat het, Bernard?" vroeg ik. "Slecht", antwoordde hij en hij wees op de paraplu die hij had opgestoken: "Alleen al door die paraplu wordt m'n arm verschrikkelijk moe." "Maar ga je dan nog wel autorijden?" vroeg ik, want hij was duidelijk op weg naar zijn garage. "Ja, want ik moet naar La Grand'Combe." Ik had er een hard hoofd in. Toen ik hem even later zag wegrijden, kreeg hij kennelijk de auto niet in de juiste versnelling, want z'n Clio kwam bijna tot stilstand en ik hoorde de motor razen, maar toen krabbelde het autootje toch weer langzaam vooruit en verdween richting La Grand'Combe.

Later hoorde ik van buurman Michel (ons wandelende dorpsblad), dat Bernard twee dagen na deze ontmoeting (zondagmorgen) ook naar La Grand'Combe was gereden, daar was uitgestapt op de parkeerplaats van de Intermarché en toen naast z'n auto dood was neergevallen, volgens Michel waarschijnlijk als gevolg van een hartaanval. Omstanders hadden meteen de ambulance gebeld, maar er was niets meer aan te doen. Bernard's vrouw was in 2012 al overleden.

Bernard in 2014

De volgende morgen vroeg vond ik Moederpoes Grijsje (de moeder van mijn poes Bo, zie Tijger en Bo) dood voor mijn werkplaats. Al sinds ik hier woon, geef ik wilde katten te eten en de vrouwtjes gaf ik na tig zwangerschappen de pil. Pappa Poes kwam een jaar geleden bij mij op de buitentrap zitten bedelen, wat voor mij een teken was, dat hij het niet meer lang zou maken. Toen Michel me vertelde dat hij op de Route Basse, waar ik woon, een aangereden dode zwart-witte kat had aangetroffen, wist ik dat het Pappa Poes moest zijn.

Moederpoes Grijsje zat tot voor kort, weer of geen weer, altijd 's morgens om zes uur op de buitentrap achter de serredeur, te wachten op haar eten. Ik gaf haar dan in de serre brokjes met vlees er bovenop. Maar ik kon haar absoluut niet benaderen, want dan haalde ze fel uit met haar scherpe klauwen. Ze at het vlees en enkele brokjes, waarna ze weer met onbekende bestemming vertrok. Vervolgens maakte ik het bakje klaar voor de andere moederpoes, die sinds een jaar altijd op de bank onder het afdak zit te wachten, waarop ik een wasbaar kussentje voor haar heb neergelegd. Vroeger, voor ik ze de pil gaf, waren de twee moederpoezen altijd samen, raakten samen zwanger en moesten ze vaak al snel hun kleintjes weer missen, doordat ze door een buur werden vermoord.

Sinds een half jaar had Grijsje een groot gezwel aan een van haar tepels, waardoor ze bijna niet meer kon lopen. Toch kwam ze nog over het muurtje geklommen om te eten. Kennelijk was daardoor het gezwel beschadigd, wat ik zag toen ze eenmaal in de mand bleef liggen, die ik beneden in het atelier voor haar had klaargezet. Het gezwel had een open wond die verschrikkelijk stonk en er zwermden allerlei vliegen om haar heen. Hoewel ze stil lag, begon ze als ik binnenkwam heel klaaglijk te miauwen. Ze at nog wel van het eten dat ik voor de mand neerzette en ze liet zich zomaar over haar kop aaien, wat voorheen nooit mogelijk was. Ik besloot haar de volgende dag naar de dierenarts te brengen om haar uit haar lijden te laten verlossen.

Helaas, maandagmorgen vroeg trof ik haar dood en verstijfd aan voor ingang van de werkplaats. Ik heb haar in een vuilniszak gestopt en in een van de vuilnisbakken achter de brug gedeponeerd. Even later kwam de vuilniswagen en werd Grijsje afgevoerd.

Aanstaande vrijdag wordt ter ere van Bernard een afscheidsceremonie gehouden in de kerk van Portes. Uiteraard ben ik daar ook voor uitgenodigd.

Dag Bernard, dag Grijsje, tot nooit weerziens.

Grijsje en Bo (2015)

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20201216

Reactie van Jeannette op 17 December 2020 op 18.21: Ja Piet, daar heb ik van gehoord maar dat is in Frankrijk nog erg ver weg, dus denk ik er verder maar niet over na, dat heeft weinig zin.
Dan kies ik hier in Frankrijk toch voor cremeren, verbranden in de verbrandingsoven van het huisafval mag van mij ook, maar dat staat men niet toe.
Begraven en op zo'n ongezellige begraafplaats in Frankrijk terecht komen lijkt mij helemaal niks, er komt toch niemand om mijn graf een beetje bij te houden en dat schept ook maar weer verplichtingen, bovendien zijn ze overvol.
Soms kom ik weleens bij een kerkje op zo'n begraafplaats en slenter er wat rond terwijl ik de namen lees zie de data, ik fantaseer er dan maar wat bij, over de levens die erachter schuilen, maar het zijn alleen nog maar namen en data, het zegt niets meer en doet er ook helemaal niks meer toe.

Maar goed, even wat anders, ik las ook nog het stukje van Tijger en Bo eens over en de commentaren daarbij. Daarbij zag ik de aanbeveling van Marielle van over boeken van Lilian Jackson Braun en de katten die daarbij "rigolo" zouden zijn. Nou heeft zij eerder een boek aangeraden dat ik met veel plezier gelezen heb ( La Dame à la licorne van Tracy Chevalier) dus heb ik een boek gedownload op mijn e-reader en ben er al lekker in begonnen, het begint veel belovend, leest gemakkelijk weg en verzet de zinnen weer even in deze donkere en sombere tijd!

Dus een tip voor wie zich ook eventjes wil laten opkikkeren!

En met dank aan Marielle voor deze en andere leestips!

Overleden Reactie van Susan op 17 December 2020 op 18.31: ja Daan een dun kistje is ook oke geen karton want dan zak je er halverwege doorheen en dat is ook weer geen gezicht voor de buren!

Reactie van Jeannette op 17 December 2020 op 18.32: Nee, Daan, humusatie is toch echt wel anders, binnen een jaar heb je alleen maar compost over, op een begraafplaats duurt het veel langer ende botten verteren niet...

Overleden Reactie van Susan op 17 December 2020 op 18.39: Interessante site alleen moet het nog worden goedgekeurd en de wet moet worden veranderd.

Teken de petitie!

Reactie van Augusta op 17 December 2020 op 18.40: @Jeannette, het is daarmee ook afgelopen met die plastic bloembakkies...

Reactie van Jeannette op 17 December 2020 op 19.57: En met de plastic bloemen ín die plastic bakken.....:-)

Overleden Reactie van Theodora Besse op 17 December 2020 op 20.07: Jeannette, ik heb dat boek destijds tweedehands aangeschaft op Boekwinkeltjes.nl (waar het nog verkrijgbaar is) en ik herinner me dat ik er erg veel plezier aan heb beleefd! Het was een omnibus met vier detectives van Lilian Jackson Braun en het heette "De kat die van achteren naar voren las" en dan volgde er steeds een ander verhaal: "De kat die vreemde zaken at", "De kat die in- en uitschakelde" en "De kat die de toon aangaf". Ik kan het niet meer vinden, maar ik heb ook zóveel boeken!

Overleden Reactie van Theodora Besse op 17 December 2020 op 20.09: Daan, ik wil niet dat mijn kinderen steeds naar m'n graf moeten om het bij te houden. Bovendien moet ik niet dénken aan zo'n frans graf met een betonnen huisje. De humusatie op een kerkhof in een betonnen huisje komt niets en niemand ten goede en neemt alleen maar onnodig verschrikkelijk veel plaats in.

Ik word gecremeerd in een kartonnen kist en de as wordt gedeponeerd in een kartonnen urn, die ik al besteld heb en die op de piano staat. Ik hoef namelijk ook niet zo nodig in een dure urn in een urnenmuur geplaatst te worden, maar ik word simpelweg door m'n kinderen uitgestrooid op een bepaalde plaats in de uitlopers van de Cevennen, ver van de openbare weg en van openbaar water, zoals het hoort in Frankrijk.

Reactie van Jeannette op 17 December 2020 op 20.16: Ja dat zag ik, ik heb gewoon 1 deeltje gekocht op amazon, ik zag dat zij in het Engels schreef dus heb ik eerst één deeltje, "the cat who saw stars" gekocht voor maar 2 euro.
Ik ben normaal gesproken namelijk niet zo van de detectives dus dacht; ik ga het eerst maar eens rustig proberen, maar tot nu toe bevalt het goed!

Ik lees veel serieuze kost en was wel toe aan een wat lichter genre!

Reactie van Theodorus op 17 December 2020 op 20.30: Dag Theodora, voor mij spreekt vanuit je verhaal een geweldige betrokkenheid bij mens en dier. Ik begrijp het gemis. Sterkte hierbij. Heerlijk om de betrekkelijkheid van het leven ook in te kunnen zien, ik ben enorm fan van Harrie Jekkers en heb diverse conferences van hem live mogen aanschouwen. Dank voor je bijdrage.