Een kat is een onzeker bezit

Ik heb hier wel eens verteld over hoe ik aan mijn poes Bo ben gekomen (zie Tijger en Bo). Sinds ik haar heb (deze maand 5 jaar), is ze altijd vrij geweest om te gaan en te staan waar ze wilde. Iedere avond kwam ze thuis en dan deed ik het kattenluik (dat zo groot is dat ook hondje Pico naar binnen en naar buiten kan) op slot.

Dat ging altijd prima. Tot twee weken geleden. Bo kwam op vrijdagavond (31 juli) niet thuis en de volgende avond ook niet. Overbuurman gevraagd of hij haar misschien had opgesloten in zijn schuur; samen gekeken, nee. Ik zoeken en roepen in de struiken aan de overkant waar ze altijd naartoe gaat, maar ook daar hoorde en zag ik niets. Ik dacht al dat ik haar nooit meer zou terugzien, maar na vier dagen (op 4 augustus) kwam ze 's avonds plotseling op haar normale tijd binnen. Enthousiast pakte ik haar op en aaide haar uitbundig. Maar wat ik niet had gezien, was dat ze ernstig gewond was aan haar rechter achterpoot.

Toen ik de wond nader bekeek, bleek ze in een strik beklemd te zijn geraakt. Twee lange wonden van ijzerdraad zaten in haar poot en ze had zich waarschijnlijk met veel pijn moeten losrukken om zich te bevrijden, want één teen en de nagel staken helemaal uit. De volgende dag ging ik met haar naar de dierenarts in La Grand'Combe. Met enige moeite wist ik haar aan haar nekvel in de draagkooi te laten zakken. Van schrik poepte ze toen ik de auto startte, wat een verschrikkelijke stank verspreidde. Bij de dierenarts bleek vanwege Corona alleen nog op afspraak te worden gewerkt. Maar toen ik vertelde dat Bo in een piège was geraakt en dat ze gewond was, mocht ik haar toch achterlaten. De dierenarts zei dat ze me 's middags zou bellen wanneer ik haar weer kon ophalen.

Ze belde al om half twaalf. Ze zei dat ze helaas de uitstekende teen had moeten amputeren. Ik kon Bo om half zes ophalen, want nu sliep ze nog. Ik kreeg medicijnen mee om door haar eten te doen en iets om haar poot mee te ontsmetten. Dat moest ik in 1 liter water oplossen en dan haar pootje erin dompelen. Dat lukte me natuurlijk nooit in m'n eentje, want ze vlucht zodra je iets wilt doen aan haar lijf. En Bo is zó doodsbang voor andere mensen (zelfs voor m'n kinderen) dat het ook met behulp van iemand anders niet zou lukken. Bovendien bleek toen we thuiskwamen haar poot dik in het verband te zitten. Ik besloot om het maar zo te laten en er verder niets aan te doen. De dierenarts zei, na betaling van €162, dat ze het pootje nog wel even wilde bekijken voordat ze op vakantie ging.

Dus eergisteren er opnieuw naartoe. Bo, die van ellende weer in de draagkooi had gepoept, liet zich er niet uithalen en haalde venijnig uit toen de dierenarts een poging waagde. Toen zat er niets anders op dan haar te verdoven. De assistente drong haar met een lange staaf naar achteren in de kooi en toen kon de dierenarts haar door een van de gaten de eerste prik geven. Toen nog een tweede, even wachten en toen was ze verdoofd. Voor de zekerheid kreeg ze, toen de dierenarts haar helemaal slap uit kooi haalde, nog een derde injectie. Het gekke was dat haar ogen wijd open bleven. De assistente reinigde de kooi met papier en een ontsmettingsmiddel.

Toen kreeg ik op m'n donder van de dierenarts. Ik had het verband dagelijks moeten verschonen en de poot ontsmetten in een badje. Dat had ze nog zo gezegd! Maar dat mens ratelt zo verschrikkelijk dat ik het niet helemaal had verstaan. "Ik heb maar twee handen", zei ik. "Hoe wilt u dat ik dat doe in m'n eentje?" Gelukkig zag het pootje er toch bijzonder goed uit. De natuur is een prima heelmeesteres. Het tweede bezoek kostte me nogmaals €60. Voor €220 heb ik Bo weer terug, helaas zonder één teen.

Voorlopig mag ze niet naar buiten, waar ze verschrikkelijk veel moeite mee heeft. Ze zit iedere morgen, als ik Pico naar buiten laat, achter het gesloten kattenluik verschrikkelijk tekeer te gaan en te miauwen, maar in de loop van de dag wordt ze rustiger en lijkt ze zich bij het onvermijdelijke neer te leggen, zelfs wanneer ik met Pico twee keer per dag ga wandelen. Pico kan van de weeromstuit ook niet naar buiten, maar daar is het momenteel toch veel te heet.

En nu maar hopen dat Bo, als ze eenmaal weer naar buiten mag, niet opnieuw in een strik trapt. Mensen die strikken plaatsen, moeten ze wat mij betreft ter plekke doodschieten.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20200814, Dieren

Reactie van Koba Makkinga op 15 Augustus 2020 op 11.40: Veel sterkte Theodora en Bo. Ik heb hier ook een stel halve wilden, vooral wat betreft medicijnen, schoonmaken oren, enz. Jarenlang Brits Kortharen gehad, ook gefokt en dacht aardig met katten overweg te kunnen. Nee dus!!!

Overleden Reactie van Theodora Besse op 15 Augustus 2020 op 12.09: Ingrid, natuurlijk heb ik achteraf ook gedacht: "Had ik Bo en mezelf niet een hoop ellende kunnen besparen door de teen en de nagel gewoon te laten uitsteken? En haar niet die hele operatie bij de dierenarts te laten ondergaan plus controle?"

Maar ja, je wilt als mens iets dóén, om te helpen, wanneer je die ernstige verwondingen bij je geliefde huisgenoot ziet. En dan is de dierenarts toch de eerste persoon waaraan je denkt. Hoe ellendig het ook is geweest voor Bo.

Reactie van Jos van den Hout op 15 Augustus 2020 op 13.26: @ Theodora

Chapeau !!

Reactie van Ingrid de Eerste op 15 Augustus 2020 op 13.38: bosbess, ik denk dat het goed is dat je naar de dierenarts bent gegaan. Had ik ook gedaan. Maar zij was zo verbolgen dat je de wond niet verzorgd hebt. Voel je niet schuldig, de meeste katte wonden genezen snel. Soms ongelooflijk met alle vieze smurrie.

Reactie van Riekje Idema op 15 Augustus 2020 op 15.02: Fijn dat er zulke lieve mensen zijn zoals u, die zich ontfermen over dieren in nood.

Prachtig en dapper! Was iedereen maar zo zorgzaam.

Reactie van Eliane Vandezande op 15 Augustus 2020 op 15.05: Sneu voor Bo, die ellende......

Maar ik meen dat vallen en strikken plaatsen verboden is? misschien een klacht indienen bij de Mairie?

Reactie van Eliane Vandezande op 15 Augustus 2020 op 15.30: Het probleem met buurmensen, als je een klacht indient , is dat ze wraak kunnen nemen op de dieren.....maar met hondenoverlast en dode konijnen zou misschien te overwegen zijn om de gemeentelijke 'médiateur' te vragen die beiden partijen ontvangt en een gesprek probeert te stimuleren tussen beiden......sterkte!

Reactie van Ferry van der Vliet op 15 Augustus 2020 op 17.52: Als katten eenmaal panisch zijn voor een draagmandje dan is het bijna onmogelijk om ze daar in te krijgen. En gek de ene kat laat zich prima leiden de ander gaat vol in verzet. Meestal zijn ze dan heel 'tam' bij de dierenarts. Wij hebben ook twee katten gehad waar wij net zo beschadigd waren als zij bij een poging om ze in hun draagmandje te krijgen. Het advies van de dierenarts is om tijdig van te voren het draagmandje, open, in het zich te zetten.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 15 Augustus 2020 op 18.16: Ferry, uiteraard had ik de kooi al uit de kelder gehaald en met de deur open klaargezet, vlakbij waar poes komen drinken. Daar heeft hij ook de hele volgende week gestaan. Maar dat helpt bij Bo niks, hoewel ik het wel heb geprobeerd. De enige manier is om de kooi met de opening naar boven tegen de muur te zetten. Haar er dan al aaiend naartoe te dragen en haar vervolgens stevig in haar nekvel te grijpen (dat maakt katten volkomen machteloos; zo doen moederpoezen het ook met hun kleintjes) en haar dan in de kooi te laten zakken.

Dan probeert ze nóg zich met haar voorpootjes aan de kooiopening tegen te houden, maar ik laat haar er gewoon in vallen. Snel de getraliede deur dicht en klaar. Inmiddels heb ik de kooi weer naar de kelder gebracht, want ze hoeft niet meer naar de dierenarts en over enkele dagen mag ze alweer naar buiten.

Reactie van Ferry van der Vliet op 16 Augustus 2020 op 9.18: De voorlaatste was zo slim dat ze zich niet naar de draagmand liet lokken. daar bleef ze ver van weg. En ook stevig in haar nekvel pakken maakte haar niet willoos op het moment dat ze precies aanvoelde wat er ging gebeuren. Klauwen uit en wild om zich heen slaan. Het blijven kleine tijgertjes met een eigen wil. Mensen hebben bazen, katten hebben personeel

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.