Johnny est mort

Le rideau est tombé. La bête de scène est morte. En s'en allant, Johnny a emporté la folle jeunesse de toute une génération, celle du rock'n-roll, la première qui a ouvert sa gueule... pour dire non à l'autorité des parents et de la société, et oui à la liberté, quelle qu'elle soit. Une génération de têtes brulées, de loubards à moto, de chevelus grattant la guitare le soir sur la plage. Tous ces jeunes se réveillent aujourd'hui vieux, car Johnny n'est plus. En France un monstre sacré, bien souvent, à l'étranger 'the greatest rock star you never knew', Johnny a incarné pendant des décennies le besoin d'aventure et de révolte de millions de ses compatriotes. Grand fumeur et buveur invétéré, atteint d'un cancer du poumon, il a chanté et joué comme acteur jusqu'au dernier moment. Le cow-boy est mort les pieds dans les étriers. Pour ceux qui veulent pour un moment se (re)plonger dans l'ambiance électrique de ses concerts, voici un de ses morceaux de bravoure en ayant choqué plus d'un et fait sourire quelques autres: 'Que je t'aime!'

Mais aujourd'hui, personne ne sourit plus.

Texte: www.talenvoortalent.nl/quejetaime.pdf

Son: https://www.youtube.com/watch?v=c_4TDfNaMe4 ;

NL/

Het feest is afgelopen. Het podiumbeest net gestorven. In zijn aftocht heeft Johnny de dolle jeugd van een hele generatie meegenomen, de generatie van de rock' n-roll, de eerste die zijn bek opendeed... om nee te zeggen tegen de autoriteit van ouders en maatschappij en ja tegen de vrijheid, what it may be... Een generatie van heethoofden, motorraces, jongeren met lange haren die 's nachts op het strand speelden op de gitaar. Al deze jongeren worden vandaag oud wakker, omdat Johnny er niet langer is. In Frankrijk was hij een 'monstre sacré', terwijl hij in het buitenland vaak 'the greatest rock star you never knew' genoemd werd. Johnny belichaamde tientallen jaren lang de behoefte aan opstand en avontuur van miljoenen van zijn landgenoten. Kettingroker en verstokte drinker, kreeg hij longkanker, maar zong en acteerde toch tot het laatste moment. De cowboy stierf met zijn voeten in de stijgbeugels. Voor degenen die zich even in de elektrische sfeer van zijn concerten (weer) willen onderdompelen, ziehier een van zijn bekendste nummers, dat velen geschokt heeft en een paar anderen laten glimlachen: 'Que je t'aime!'

Vandaag lacht niemand meer.

Tekst: www.talenvoortalent.nl/quejetaime.pdf ;

Geluid: https://www.youtube.com/watch?v=c_4TDfNaMe4

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20171206, Cursussen en Opleidingen, Kunst en Cultuur

Reactie van Mieke op 9 December 2017 op 9.57: Alles wat God en de staat verbood...en dan zooooo populair. Een raar wezen is de mens toch!

Gisteren, een simpel potlood op een afscheidskist gaf ook kippenvel.

Frankrijk heeft twee monumenten verloren. Fantastisch dat cultuur zo breed kan, mag en moet zijn.

Bedankt weer Sylvain.

Reactie van sylvainlelarge@gmail.com op 9 December 2017 op 10.12: OUi, @Mieke, Jean D'O. (comme on l'appelait) était certainement un monument vivant (oh combien) de la pensée et de la tolérance non seulement française mais universelle. Un esprit pétillant et un sourire ineffable...

Reactie van Mieke op 9 December 2017 op 10.50: Ik heb de tv aanstaan om af en toe een glimp op te vangen.Maar het is o n v o o r s t e l b a a r wat Johnny vertegenwoordigt voor miljoenen Fransen. Ik ben van vlak na de oorlog en in de beginperiode van Johnny hadden wij de Beatles en de Rolling Stones, die in Frankrijk geen kans hadden op de radio en tv. De Gaulle wilde het Franstalige lied de voorkeur geven. Johnny heeft kunnen profiteren van dit embargo van de Engelstalige muziek. Toen ik achttien was heb ik een jaar in Grenoble gestudeerd en vond zijn nummers maar slappe imitaties van de Amerikaanse en Engelse muziek. Naderhand, samen met Michel Berger heeft hij meer het rockspoor gezocht en zich door betere gitaristen weten te omringen. Ik ben nooit zo'n dweepster geweest, maar wat ik nu hoor en zie op de tv, dat Johnny levens van mensen begeleidde, als ze de blues hadden, ze Johnny opzetten en direkt beter gingen. Kinderen die vernoemd zijn en nu als 20-jarige volledig verknocht zijn. Velen weten niet hoe ze nu verder moeten zonder hem...Wat een verlies voor miljoenen! Ca fait peur!

Reactie van Frans van Elsen op 9 December 2017 op 11.04: Cher Sylvain,

Het is iedere keer weer opmerkelijk dat Franse artiesten vaak alleen wereld beroemd zijn in het eigen taalgebied. Ik vraag me regelmatig af waar dat aan ligt. Hoewel dat Franstalige gebied wereldwijd uitgebreid genoeg is om in het levensonderhoud van vele Franse artiesten te voorzien, zou ik toch denken dat hun ambitie de taalgrens wel zou willen overschrijden. In veruit de meeste gevallen is dat niet het geval en is dat enorm jammer.

Voor zover ik kan nagaan lukt het alleen Charles (Aznavour), Celine (Dion) en Julien (Clerc) af en toe "in het buitenland" een hit te scoren (de enige hit die Wouter Otto Levenbach ooit in zijn vaderland scoorde tel ik gemakshalve even niet mee), terwijl er naar mijn mening nogal wat artiesten rondlopen die de moeite waard zijn. Ik noem hier slechts; Christophe Maé, Gerald de Palmas, Laura Fabian en uiteraard Johnny.

Ik pikte Johnny op, gedurende zijn hoogtepunt ongeveer 14 jaar geleden, mijn eerste aankoop was de dubbel CD/DVD van zijn live optreden in Parc des Princes. Als je nog niet kent of weinig van hem weet, is dit wel het optreden "référence".

Luister en huiver van het uitstekende niveau met als een van de hoogtepunten het "zielsnijdende" "Marie"...

Veel (kijk en) luisterplezier !

https://www.youtube.com/playlist?list=PLEWdRwjyrFFp2SIBi3LwdIOPgqmb...

Reactie van Ada op 9 December 2017 op 11.16: Merci Silvain voor je bijdrage. Op dit moment kijk ik naar de tv. vooral om te kunnen begrijpen wat mijn vrienden bedoelen. Zij huilden de hele dag, na het bericht van zijn overlijden. Ik snapte dat niet erg. Iedereen gaat dood toch? Vooral als je kanker hebt. Ik vergeleek het eigenlijk een beetje met het sterven van de Nederlandse André Hazes. Maar dit....... ik snap mijn vrienden nu. De tranen zijn echt en het kijken en het zien van het verdriet, geeft zelfs mij tranen.

Ach Johnny... leef voort in de harten van velen en kijk van boven naar de "foule" die je uitgeleide doet!

Ada

Reactie van Mieke op 9 December 2017 op 11.57: @ Ada. Ook ik dacht aan André Hazes, maar dit gaat vele malen verder, dieper. Helemaal begrijpen doe ik het nog steeds niet, hoewel het heel ontroerend is te zien hoevelen ècht verdrietig zijn. Ik moet ook denken aan het overlijden van Diana, die dicht bij de mensen stond. Misschien kan Sylvain, die beide culturen goed kent, uitleggen welke snaar geroerd wordt bij zovele Fransen door dit overlijden.

@ Frans. Mireille Mathieu mag niet ontbreken aan je lijstje!

Reactie van marielle op 9 December 2017 op 12.04: 'Télé 7 jours' wist al van te voren dat het zou komen en bracht net voor het overlijden een kalender uit om Johnny de dagen van 2018 te laten aftellen....

Reactie van marielle op 9 December 2017 op 12.14: Ik heb net even de tv aangezet, maar het mooie is dat mensen die waarschijnlijk niet zo een fan van Johnny zijn er nu wel zijn voor een hommage. Wie Johnny niet kent , kent de Fransman niet zou ik zeggen. Ik was net een jaar in Frankrijk toen Claude François overleed. Nou dat was ook wat, ik begreep niet dat een volk zo kon dwepen met een zanger. Maar Johnny stond echt voor een tijd hier in Frankrijk. Hij was er ook om de Franse jeugd te ondersteunen in hun vrijheid. Toen ik in 1976 hier kwam in regio Parijs vond ik dat alles zo 'achter' tov van Nederland. Er was veel conservatisme en Johnny heeft ook mee geholpen om alles wa vrijer te maken voor de Franse jeugd; ook op het platte land. Fransen spraken in de 70 jaren bijna geen Engels. Wat beter dan een zanger die het voor je vertaalt. Ondanks dat ik nooit een fan van Johnny ben geweest, geef ik toe dat het een man was met een mooie stem.

Reactie van Mieke op 9 December 2017 op 12.19: Helemaal mee eens Marielle. Hoorde net dat zijn fans hun jeugd begraven met hem. Dit is voer voor Franse psychologen...

Reactie van marielle op 9 December 2017 op 14.13: Ja en voor sociologen! Ik sta er verteld van hoe goed de hommage aan Johnny gedaan is. Populair , maar zoals Frankrijk dat kan, er is geen vulgariteit bij.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.