Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
In La Nouvelle Tribune stond van de week een artikel, getiteld: "Les problèmes d'Emmanuel Macron". Daarin werd een franse historicus, Alain Garrigues, geciteerd die de redenen heeft geanalyseerd waarom de populariteit van Macron sterk dalende is en hij voortdurend kampt met politieke crises.
Garrigues wijt dat aan drie factoren:
1. de politiek is tegenwoordig een consumptieproduct;
2. de verkorting van het franse presidentschap tot vijf jaar;
3. het franse kiesstelsel.
Ad 1: Fransen geloven niet meer in ideologieën, maar ze haasten zich wel naar de stembus. Net als in andere producten wordt volgens Garrigues hiermee in presidenten een voorgeprogrammeerde slijtage ingebouwd. Ook Sarkozy en Hollande hadden ermee te maken dat ze al in de eerste maanden van hun presidentschap werden veroordeeld en afgebrand. Links, rechts of sociaal liberaal speelt geen rol.
Ad 2: Sinds het jaar 2000 duurt een presidentschap slechts vijf jaar. Daarvoor was het zeven jaar. Maar na een referendum, uitgeschreven door president Chirac, werd de duur van het presidentschap teruggebracht tot vijf jaar. Dat is volgens Garrigues veel te kort om alle hervormingen die nieuwe presidenten willen doorvoeren, ook werkelijk ingang te doen vinden. Ze hebben daardoor veel haast, en vaak té veel haast, om hun plannen te verwezenlijken.
Daar komt bij dat de media en de sociale media tegenwoordig overal bovenop zitten en hun meningen klaar hebben. Protestbewegingen worden binnen enkele minuten opgericht. Hun kritiek wordt door jan en alleman overgenomen. De korte zinnetjes die Macron af en toe zegt, zoals "Fransen moeten ophouden met klagen" of "Als ik de straat oversteek vind ik een baan voor je", worden meteen gepubliceerd en eindeloos herhaald. Zo ontstaat het beeld van een "hautaine" president.
Ad 3: Het franse kiesstelsel voor het presidentschap kent twee ronden: in de eerste ronde doen alle kandidaten mee en in de tweede gaat het tussen de twee kandidaten die de meeste stemmen behaalden. Heel veel Fransen hebben in de tweede ronde op Macron gestemd, niet uit overtuiging maar omdat ze Marine LePen niet zagen zitten. In feite is Macron slechts gekozen door een kwart van de franse bevolking (in de eerste ronde), de rest was simpelweg anti-LePen. Logisch dus, volgens Garrigues, dat de meerderheid van de bevolking tegen Macron's politiek is.
Daar komt bij dat de presidentiële meerderheid in de Assemblée zich opstelt als marionetten. Ze treden niet met hun meningen naar buiten. Alle maatregelen worden daardoor toegeschreven aan de president en ieder succes en ieder falen komt voor zijn rekening.
Dit alles maakt van franse presidenten "wegwerp-presidenten", aldus Garrigues.
Weergaven: 2210
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
@ Natascha
Ik begrijp goed dat je teleurgesteld bent. Dit is natuurlijk slechts een heel klein onderdeeltje van het totale beleid. Op één zo klein punt kun je niet het totale beleid beoordelen. Maar het hemd is altijd nader dan de rok natuurlijk.
Alzheimer kent in Frankrijk bijna 1.250.000 patiënten en er komen er elk jaar 225.000 bij. Dus je getallen wijken wat af. Alzheimer is overigens een wijd begrip waarin alle dementie gevallen, ook vasculaire dementie bijvoorbeeld, worden ondergebracht. Deze ziekte komt ook op jonge leeftijd voor. Omdat de bevolking steeds ouder wordt, wordt dementie als ziekte steeds belangrijker.
Ik wil hier geen afweging maken over elke ziekte erger is, maar ik vind het niet juist om dementie te onderschatten.
https://www.francealzheimer.org/maladie-dalzheimer-vos-questions-no...
Tuurlijk snap ik hans. En ongetwijfeld doet Macron ook veel goeds. Maar ik vind t opvallend dat een president die zo betrokken bij autisme was bij zijn verkiezingen maar zo weinig van die verwachting weet waar te maken. Je zou toch mogen verwachten dat hij alles uit de kast haalt wat mogelijk is voor 1 van zijn speerpunten. Bij mij ontstaat langzaam het beeld dat hij ondanks zijn campagne niet zo wezenlijk anders is dan zijn voorgangers. Hij komt op mij niet sociaal geëngageerd over. Komt misschien ook door zijn, in mijn ogen, onhandige opmerkingen. Die hem eerder verwaand en verheven doen overkomen. En nou begrijp ik dat deze uitspraken onevenredig vaak in de media uitgemolken worden. Maar daar heeft elke politicus mee te maken. Dus beter nadenken voordat je wat zegt. Tegelijkertijd denk ik dat hij dit soort opmerkingen vaak expres maakt om de boel op te schudden. Wat ik ook niet echt voor hem vindt pleiten is dat er al meerdere ministers zijn opgestapt. Dat gezegd hebbende ik zou ook niet zijn baan ambiëren. Wat je ook doet je krijgt gezeik over je heen. Maar goed thats part of the job.
Ik onderschat geenszins alzheimer. Ik vind t een van de meest afschuwelijke ziektes die er zijn. Ik vind t ook meer dan terecht dat er 1.6 miljard naar alzheimer gaat. Mij gaat t er niet om dat er minder naar dementie zou moeten gaan. Het spijt me dat ik de cijfers niet goed had. Ik heb t even nagekeken en voor zover ik kan vinden op france alzheimer zijn er 900000 zieken en 3 miljoen mensen die daar direct of indirect mee te maken hebben. Dus inderdaad bijna 30 procent meer dan het aantal autisten. Mij gaat t erom dat erom dat tenopzichtevan deze vreselijke ziekte wat mij betreft autisme schromelijk onderschat wordt. Veel autisten zijn ernstig beperkt. En zullen nooit zelfstandig kunnen leven. Ik vind niet dat er minder geld naar alzheimer zou moeten gaan. Ik vind dat er meer geld naar autisme zou moeten gaan. Het spijt me als ik je het gevoel heb gegeven dat ik alzheimer bagataliseer. Dit is geenszins mijn bedoeling geweest. Ik heb ook van dichtbij meegemaakt hoe verwoestend deze ziekte is.
Toen ik enkele dagen geleden las over de ophef in de Assemblée over een wetsvoorstel inzake gehandicapte kinderen van Les Républicains moest ik meteen aan jou denken, Natascha. Maar nergens werd gemeld waarom alle députés van LREM tegen het wetsvoorstel waren en ze zelfs via een motie hadden voorkomen dat er over werd gestemd.
Dat stond eergisteren in de Libération (rubriek CheckNews). Dan beoordeel je dit voorval heel anders, ik in ieder geval wel. Ze waren tegen dit wetsvoorstel omdat een soortgelijk voorstel al was behandeld en/of binnenkort zal worden behandeld in de Assemblée. Dus een beetje theater van Ruffin om zogenaamd zó boos te worden op LREM. Maar het verschijnt natuurlijk weer op alle voorpagina's, zonder dat de belanghebbende partij (LREM) naar de reden is gevraagd (hoor en wederhoor).
Er zijn heel veel kinderen met een handicap, niet alleen autisten. Daar heeft de overheid ook mee te maken. Wat de vergelijking tussen autisten en demente ouderen betreft: kinderen hebben meestal hun ouders om voor hen te zorgen (hoewel dat niet gemakkelijk is). Maar demente ouderen hebben vaak niemand of alleen hun partner, meestal ook oud en/of gehandicapt. Vaak vormen ze een gevaar voor zichzelf en voor hun omgeving (bijvoorbeeld brandgevaar).
Je vergelijking gaat, nog afgezien van de cijfers (zoals Hans zegt), dus niet op. De regering heeft niet alleen de zorg voor gehandicapten (kinderen en volwassenen) en dementen. Zij moet ook rekening houden met tal van andere zaken, die allemaal bergen met geld kosten.
Vrijwel de enige bron van inkomsten voor een regering wordt gevormd door belastingen en taxes. Een verhoging daarvan maakt iedere regering (en vooral de president en de premier) mateloos impopulair. Toch kan iedere euro maar één keer worden uitgegeven. Waar moet je het geld vandaan halen voor alle zaken die moeten worden aangepakt?
Volgens mij zou er veel meer moeten worden gelobbied in Brussel. De EU strooit met allerlei subsidies of het niets is, maar subsidies voor gehandicapte kinderen zijn niet te vinden. Wel wordt er veel aandacht besteed aan de rechten van het kind in het algemeen, met aandacht voor discriminatie, seksueel misbruik, ondervoeding, mishandeling en uitbuiting. Zie bijvoorbeeld Investing in Children. Maar niets speciaal voor het gehandicapte kind, waarop regeringen een beroep zouden kunnen doen.
Ik begrijp helemaal wat je bedoeld. Er zijn heel gehandicapten. Ook in de IME’s waar ik mijn kind op de wachtlijst heb staan. Er is van de 15 ime waarmee ik contact heb gehad maar 1 gespecialisseerd in autisme. 50 plekken voor heel essonne. Andere IME’s nemen maar heel beperkt autisten op. Omdat volgens hen hun personeelsbestand niet toereikend genoeg is. Ze nemen wel andersoortige verstandelijke beperkingen op. Omdat die in het algemeen makkelijker in een groep passen. Autistenzijn snel overprikkeld en kunnen niet goed in groepen. Ze hebben vaak 1 op 1 of 1 op 2 begeleiding nodig. En daar hebben deze IME simpelweg niet de middelen voor. Liam staat op de wachtlijst van een IME met 60 plekken. Maar ze nemen maximaal 5 autisten op. Anders is t voor het personeel te zwaar heeft de directeur ons gezegd. Nogal makkelijk gezegd dat autisten hun ouders hebben. Ze hebben gespecialiseerde hulp nodig om zich te ontwikkelen. Met de beste wil van de wereld kan een ouder dit niet geven. Het is van de zotte dat Frankrijk de tweede economie van Frankrijk slechter voor zijn autisten zorgt dan vrijwel elk ander Europees land. En dat zeg ik niet alleen maar deze mening wordt breed gedeeld door ouderorganisaties, hulpverleners en artsen. Alle kinderen hebben recht op onderwijs. In Frankrijk krijgt 80 procent geen of nauwelijks onderwijs. Ten opzichte van 20 procent in Nederland. Je kunt toch niet verwachten van een ouder dat ze de rol van leerkracht, educateur specialisee, hulpverlener, casemanager, z verpleegkundige, psycholoog, psychomotricien op zich nemen? Ouder van een gehandicapt kind zijn is op zich al belastend genoeg. De luier van ern baby verschonen is echt iets anders dan de luier van een tiener verschonen. Je hebt gelijk kinderen met autisme hebben hun ouders nog. Totdat die ouders ziek worden of doodgaan. En dan heb je nog heel wat jaren zorg die moeten worden betaald. Ik hoop dat ik heel oud mag worden en dat ik mijn grote sterke zoon nog veel jaren in huis kan houden. Hopelijk in combinatie met een heel dure dagopvang. Als daar ooit plek komt. Maar hij gaat me zeer waarschijnlijk overleven. Als hij net zou oud als mij word zal dat betekenen dat hij minimaal 34 jaar opvang nodig zal hebben als volwassene. Ervanuitgaande dat ik hem tot het eind van mijn leven in huis kan houden. Natuurlijk moet alles ook betaald worden. Maar er worden enorme bedragen over de balk gesmeten voor niks. Bijvoorbeeld. Mijn kind is tot zijn 6de gevolgd door een CAMSP. Omdat hij een moellilijke geboorte heeft gehad met bloedingen in de hersenen. Bij deze CAMSP hadden ze echter geen ervaring met autisme. Vandaar dat alle signalen verkeerd werden geïnterpreteerd. En heeft de diagnose jaren vertraging opgelopen terwijl ik vanaf zijn tweede al aan de bel had getrokken. Hij kreeg daar een half uur psycholoog, 45 minuten logopedie en 30 minuten bewegingstherapie. Verdeeld over drie dagen maar omdat ze geen ervaring hadden met autisten ging hij niet vooruit. Maar ik mocht niet buiten CAMSP zoeken want dan werd er niks vergoed. Het was 45 minuten rijden bij ons vandaan. Met taxi. Maandelijks kreeg ik het overzicht van de kosten van de taxi. 1200 euro per maand. Voor nog geen 2 uur begeleiding. 1200 euro alleen taxikosten. Zonder de kosten van de therapeuten, de directie, de psychiater en de kinderarts, het secretariaat het gebouw. Geld wegsmijten vind ik dat. Hetzelfde geldt voor de Sessad waar hij nu 2 uur begeleiding van krijgt na een wachtlijst van 2.5 jaar. Daar gaan de therapeuten naar de kinderen toe. Klinkt leuk maar kost bakken mrt geld. Liam wordt door een therapeut opgehaald. Die van een ander kind komt. Dan gaan ze samen naar een zaaltje. Vervolgens wordt hij weer thuis gebracht en gaat de therapeut naar een ander kind. Reistijd die verloren gaat terwijl er in die tijd ook kinderen geholpen kunnen worden. Als het anders ingericht wordt kunnen veel meer kinderen voor hetzelfde geld geholpen worden.
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr