Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
In La Nouvelle Tribune stond van de week een artikel, getiteld: "Les problèmes d'Emmanuel Macron". Daarin werd een franse historicus, Alain Garrigues, geciteerd die de redenen heeft geanalyseerd waarom de populariteit van Macron sterk dalende is en hij voortdurend kampt met politieke crises.
Garrigues wijt dat aan drie factoren:
1. de politiek is tegenwoordig een consumptieproduct;
2. de verkorting van het franse presidentschap tot vijf jaar;
3. het franse kiesstelsel.
Ad 1: Fransen geloven niet meer in ideologieën, maar ze haasten zich wel naar de stembus. Net als in andere producten wordt volgens Garrigues hiermee in presidenten een voorgeprogrammeerde slijtage ingebouwd. Ook Sarkozy en Hollande hadden ermee te maken dat ze al in de eerste maanden van hun presidentschap werden veroordeeld en afgebrand. Links, rechts of sociaal liberaal speelt geen rol.
Ad 2: Sinds het jaar 2000 duurt een presidentschap slechts vijf jaar. Daarvoor was het zeven jaar. Maar na een referendum, uitgeschreven door president Chirac, werd de duur van het presidentschap teruggebracht tot vijf jaar. Dat is volgens Garrigues veel te kort om alle hervormingen die nieuwe presidenten willen doorvoeren, ook werkelijk ingang te doen vinden. Ze hebben daardoor veel haast, en vaak té veel haast, om hun plannen te verwezenlijken.
Daar komt bij dat de media en de sociale media tegenwoordig overal bovenop zitten en hun meningen klaar hebben. Protestbewegingen worden binnen enkele minuten opgericht. Hun kritiek wordt door jan en alleman overgenomen. De korte zinnetjes die Macron af en toe zegt, zoals "Fransen moeten ophouden met klagen" of "Als ik de straat oversteek vind ik een baan voor je", worden meteen gepubliceerd en eindeloos herhaald. Zo ontstaat het beeld van een "hautaine" president.
Ad 3: Het franse kiesstelsel voor het presidentschap kent twee ronden: in de eerste ronde doen alle kandidaten mee en in de tweede gaat het tussen de twee kandidaten die de meeste stemmen behaalden. Heel veel Fransen hebben in de tweede ronde op Macron gestemd, niet uit overtuiging maar omdat ze Marine LePen niet zagen zitten. In feite is Macron slechts gekozen door een kwart van de franse bevolking (in de eerste ronde), de rest was simpelweg anti-LePen. Logisch dus, volgens Garrigues, dat de meerderheid van de bevolking tegen Macron's politiek is.
Daar komt bij dat de presidentiële meerderheid in de Assemblée zich opstelt als marionetten. Ze treden niet met hun meningen naar buiten. Alle maatregelen worden daardoor toegeschreven aan de president en ieder succes en ieder falen komt voor zijn rekening.
Dit alles maakt van franse presidenten "wegwerp-presidenten", aldus Garrigues.
Weergaven: 2210
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Ja, maar als je schermt met een boek om een president te omschrijven, mag je niet verwachten dat iedereen datzelfde boek heeft gelezen. Over Macron is in de korte tijd dat hij aan de macht is al heel veel geschreven en niemand kan alles lezen, of wil zelfs alles lezen. Daarom gebruikt men uittreksels of recensies. Die geven over het algemeen heel goed weer waar het boek heen wil. En daarop kan je zelfs een oordeel over een boek baseren, of besluiten het wel of niet te lezen.
"De waarheid", wat is dat, Marielle? Wiens waarheid? De waarheid van mensen die elkaar napraten, omdat het zo lekker bekt? En ze er dan bijhoren? En de indruk wekken dat ze de politiek volgen? Volgen ze die echt? Zijn ze bijvoorbeeld geabonneerd op de wekelijkse nieuwsbrief van La vie publique, waarin alle kwesties die in regering en parlement spelen aan de orde komen en worden uitgelegd? En waarin alle nieuwe wetten en wetsvoorstellen staan?
Het is wel lekker gemakkelijk om een boek te schrijven dat verkondigt wat iedereen overal in totale onwetendheid van de nationale en internationale problemen verkondigt en wat dagelijks in alle media te lezen is. Lekker meeliften op het "gesundes Volksempfinden". Dat je je niet doodschaamt om daar geld mee te verdienen. Maar de media ruiken stront, dus wordt de "auteur" uitgenodigd op tv en mag hij zijn ranzige zegje doen, waarna nóg meer mensen elkaar zonder zelf na te denken napraten. Kwalijk nieuws is tegenwoordig als een sneeuwbal die van een berg afrolt, hij wordt groter en groter.
Alleen al dat ene regeltje: "Emmanuel Macron heeft een hekel aan de armen" zegt me meer dan genoeg. Dan hoef ik het boek echt niet meer te lezen.
Koos, we moeten niet vergeten dat Hollande ook veel goeds heeft gedaan op sociaal gebied. Dat zie je wanneer je (zoals ik) bent geabonneerd op de nieuwsbrief van La vie publique. En Macron heeft ook deel uitgemaakt van de regering Hollande (waarin hij minister van Economie was). Van oorsprong is hij van socialistische huize. Hij voert nog steeds wetten uit die onder het presidentschap van Hollande zijn aangenomen.
Macron heeft echter met zijn partij La République en Marche de uiterst scherpe tegenstellingen, die in Frankrijk nog bestaan tussen links en rechts, in het belang van de landspolitiek en van het land willen overbruggen. Helaas lijkt hem dat niet te lukken. Fransen denken qua politiek zeer zwart-wit. Links is onverenigbaar met rechts en een middenweg is er niet.
Door buitenlanders (en door mij) wordt Macron gezien als een sociaal liberaal, zoiets als Groen Links. Voor Fransen is die combinatie onmogelijk. Je bent óf sociaal óf liberaal.
Sociaal Koos, is volgens mij: ook denken aan de medemens die het minder heeft getroffen in het leven. Dus niet alleen zelf zo voorspoedig mogelijk leven, waar iedereen naar streeft, maar ook oog hebben voor anderen. En vooral medegevoel.
Daar ontbreekt het bij veel liberalen nogal eens aan. Dan verwordt liberalisme van vrijheid tot dwang. Dwang om ten koste van wie dan ook zoveel mogelijk bij elkaar te graaien, meer dan je nodig hebt en op kunt. Dat is neo-kapitalisme.
Ook ik reken me tot de sociaal liberalen. Je waarschuwing "kijk uit met de media" onderschrijf ik van harte, met name de sociale media.
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr