Zijn franse presidenten "wegwerp-producten"?

In La Nouvelle Tribune stond van de week een artikel, getiteld: "Les problèmes d'Emmanuel Macron". Daarin werd een franse historicus, Alain Garrigues, geciteerd die de redenen heeft geanalyseerd waarom de populariteit van Macron sterk dalende is en hij voortdurend kampt met politieke crises.

Garrigues wijt dat aan drie factoren:

1. de politiek is tegenwoordig een consumptieproduct;
2. de verkorting van het franse presidentschap tot vijf jaar;
3. het franse kiesstelsel.

Ad 1: Fransen geloven niet meer in ideologieën, maar ze haasten zich wel naar de stembus. Net als in andere producten wordt volgens Garrigues hiermee in presidenten een voorgeprogrammeerde slijtage ingebouwd. Ook Sarkozy en Hollande hadden ermee te maken dat ze al in de eerste maanden van hun presidentschap werden veroordeeld en afgebrand. Links, rechts of sociaal liberaal speelt geen rol.

Ad 2: Sinds het jaar 2000 duurt een presidentschap slechts vijf jaar. Daarvoor was het zeven jaar. Maar na een referendum, uitgeschreven door president Chirac, werd de duur van het presidentschap teruggebracht tot vijf jaar. Dat is volgens Garrigues veel te kort om alle hervormingen die nieuwe presidenten willen doorvoeren, ook werkelijk ingang te doen vinden. Ze hebben daardoor veel haast, en vaak té veel haast, om hun plannen te verwezenlijken.

Daar komt bij dat de media en de sociale media tegenwoordig overal bovenop zitten en hun meningen klaar hebben. Protestbewegingen worden binnen enkele minuten opgericht. Hun kritiek wordt door jan en alleman overgenomen. De korte zinnetjes die Macron af en toe zegt, zoals "Fransen moeten ophouden met klagen" of "Als ik de straat oversteek vind ik een baan voor je", worden meteen gepubliceerd en eindeloos herhaald. Zo ontstaat het beeld van een "hautaine" president.

Ad 3: Het franse kiesstelsel voor het presidentschap kent twee ronden: in de eerste ronde doen alle kandidaten mee en in de tweede gaat het tussen de twee kandidaten die de meeste stemmen behaalden. Heel veel Fransen hebben in de tweede ronde op Macron gestemd, niet uit overtuiging maar omdat ze Marine LePen niet zagen zitten. In feite is Macron slechts gekozen door een kwart van de franse bevolking (in de eerste ronde), de rest was simpelweg anti-LePen. Logisch dus, volgens Garrigues, dat de meerderheid van de bevolking tegen Macron's politiek is.

Daar komt bij dat de presidentiële meerderheid in de Assemblée zich opstelt als marionetten. Ze treden niet met hun meningen naar buiten. Alle maatregelen worden daardoor toegeschreven aan de president en ieder succes en ieder falen komt voor zijn rekening.

Dit alles maakt van franse presidenten "wegwerp-presidenten", aldus Garrigues.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20181011, Kunst en Cultuur, Overheid

Overleden Reactie van Koos Dulfer op 11 Oktober 2018 op 11.03: De media bestaat er van slecht nieuws te brengen. Welke president van welke signatuur dan ook wordt meteen nadat hij zijn plannen kenbaar gemaakt heeft afgebrand. Goede kanten van welk beleid dan ook worden niet- of heel zelden naar voren gebracht, want dat verkoopt nu eenmaal niet.

In de bijbel staat 'Tel al uw zegeningen, tel ze dagelijks één voor één'. Niet dat ik nou zo bijbelvast ben, maar dit is voor mij wel een leidraad dat tegenwicht biedt tegen het bombardement van + 50 jaar negatief nieuws dat over ons uitgestort wordt.
Het is een langzaam sluipend gif dat mensen ongelukkig maakt, vaak zelfs depressief.
Ondanks dat er in de geschiedenis van de mensheid nooit eerder één cultuur heeft bestaan waarin alle mensen het zo goed hebben als wij, zijn er miljoenen en miljoenen mensen die antidepressiva slikken. Heel vaak zullen ze er een goede reden voor hebben, of is het genetisch bepaald, maar in mijn optiek speelt de media een forse rol in de hoeveelheid daarvan.

Ook mensen in mijn omgeving en die reageren stomverbaasd als ik dat van die cultuur waarin wij mogen leven naar voren breng. Nietwaar dan? Ga is effe 50 jaar in de geschiedenis terug, of 100 jaar! Het is en blijft natuurlijk goed om misstanden die er zijn, of nieuwe die zich in deze tijd ontwikkelen naar voren te brengen, we moeten daar de handen voor uit de mouwen steken, maar al het goede mooie etc etc. dat er is niet uit het oog verliezen en ook de realiteit niet dat bepaalde maatregelen die minder leuk zijn, toch genomen moeten worden.

Om er maar één uit te lichten. De pensioenstelsels zijn na de 2e wereldoorlog in de Europese landen opgezet, in het ene land wat slimmer dan het andere, maar hoe dan ook worden we met z'n allen 70 jaar na dato gemiddeld een jaar of 10 ouder, een kind begrijpt dan toch dat we er dan even langer voor moeten werken? Te makkelijk om 'teuge' te roepen, hoe anders dacht men dan dat die pensioen in de toekomst uit te kunnen blijven betalen?

Beetje zoeken in het mediageweld levert ergens een economisch groeicijfer op sinds Macron de kar trekt, het zeer hoge werkloosheidspercentage is iets begonnen te dalen. Van mij mag 't ie nog effe blijven.

Reactie van Hans van den Bos op 11 Oktober 2018 op 11.23: Ik ben het met Koos Dulfer eens. Allereerst heeft elke Nederlander en Fransman een eigen politieke mening. Aan de hand van die mening kiest hij een politieke partij aan de hand van het partijprogram. Maar omdat Nederland en Frankrijk nu eenmaal een veel partijen stelsel kennen, moeten er compromissen gesloten worden en kunnen verkiezingsbeloften nooit helemaal worden waargemaakt. Dat maakt dat de burger de politiek niet meer vertrouwt. Kijk eens naar Nederland, waar Rutte, ondanks zijn misstappen, er toch in is geslaagd Nederland in vergelijking met andere landen glorieus uit de crisis te leiden. Oogst hij daarvoor waardering? In de media in ieder geval maar zelden. Dat is een slecht nieuws machine. Maar de VVD blijft ondanks alles steeds nog als grootste partij uit de bus komen, in een overigens sterk verdeeld politiek landschap. Men spreekt wel over politieke houdbaarheid alsof op een politicus een houdbaarheidsdatum staat gestempeld.
Van mij mag Macron in ieder geval hier ook best blijven en Rutte in Nederland.

Overleden Reactie van Koos Dulfer op 11 Oktober 2018 op 11.42: @Alexander: Met alle respect overigens voor jou, doch in mijn beleving een typisch voorbeeld een beetje slachtoffer van de media. Feiten: Neem bijv. de crisis van 1928 eens die zich vrijwel op de zelfde manier ingezet heeft als die van 2008. Natuurlijk speelden er toen meer factoren mee, maar even kort-door-de-bocht, wereldwijde armoede, hongersnood en een wereldoorlog. In dat verre landje noordelijk van hier heeft ene premier Rutte als teamleider van een briljant team de crisis in de hand kunnen houden al verloren toen ook veel mensen hun baan, maar niemand hoefde van de honger om te komen. Tien jaar later kent dat verre noordelijk gelegen landje de geringste werkloosheid en de hoogste economische groei van Europa.
Gelukkig waren er meer goed bestuurders in dat zelfde Europa zodat ons rampen zoals die zich eerder in de geschiedenis voltrokken hebben ons bespaard gebleven zijn. In plaats van oorlog te voeren zoals vroeger problemen in Europa aangepakt werden, werden landen die een minder goed bestuur kenden door de rijke landen ondersteund. Internationale solidariteit.

Niemand is perfect en geen bestuursvorm te wereld ook, zoals de onhandige vorm waarin hij zijn dividendplan gepresenteerd heeft. Maar bekijk het eens van de andere kant: Als wij na een leven van hard werken en spaarzaamheid wat spaargeld hebben, geven de banken daar bijna geen rente meer op. Zouden wij er 'met alle risico's van dien' aandelen voor kopen zouden we een behoorlijk rendement kunnen krijgen, mooi dat dat dan niet meer fiscaal afgestraft wordt, toch?
Immers met het kopen van aandelen investeren we immers in werkgelegenheid en welvaart? Hier hoor je helemaal niks over in de media. Nee, die staan liever aan de zijkant te roepen dat alles anders moet!

Reactie van marielle op 11 Oktober 2018 op 11.54: https://www.youtube.com/watch?v=A7fZJMcUvI0

ik hoop wel dat u het Frans kunt volgen. Zo niet misschien binnenkort een NL vertaling en anders zijn er zijn andere boeken nog, wel vertaald in het NL.
Het is even een link naar wat de politiek al sinds een tijd doet.....

Overleden Reactie van Theodora Besse op 11 Oktober 2018 op 12.36: Alexander, Macron geen ideologie? Macron heeft wel degelijk een ideologie! Weg met de armoede! Daarom moet iedereen die kan werken aan het werk en daartoe neemt hij alle maatregelen die nodig zijn. Sociale- lastenverlichting voor bedrijven en voor werknemers, het scheppen van een gunstig vestigingsbeleid voor internationale bedrijven, die Frankrijk meden vanwege onder meer de hoge sociale lasten.

Voor de zoveelste keer: ik ben het niet in alles eens met wat Macron doet, maar hij heeft wel degelijk idealen. Ook op klimaatgebied en wat betreft binnenlands bestuur. Daar kun je het mee eens zijn of niet. Maar hij doet er alles aan om die idealen te verwezenlijken. Ook zijn ministersploeg is vervuld van dezelfde idealen. Dat er twee zijn opgestapt ligt volgens mij niet aan Macron, maar aan henzelf. Het viel Hulot tegen dat hij geen popie-jopie meer kon spelen met snelle resultaten. Maar in de politiek bestaan snelle resultaten niet. Daar moet je een lange adem hebben. En Collomb wilde gewoon weer burgemeestertje spelen in eigen rijk. Ik las trouwens dat ze in Lyon bepaald niet blij waren met zijn terugkeer. Zie bijvoorbeeld "Papy fait de la résistance".

Nee Alexander, aan ideologie ontbreekt het deze regering bepaald niet.

Reactie van Ferry van der Vliet op 11 Oktober 2018 op 12.48: Dit geldt voor elke staatsman:
"Success consists of going from failure to failure without loss of enthusiasm".
Winston Churchill

"Success is not final, failure is not fatal: it is the courage to continue that counts".
Winston Churchill

Overleden Reactie van Theodora Besse op 11 Oktober 2018 op 12.55: Marielle, misschien bedoel je deze video (duurt veel korter) waarin de auteur van het boek beweert dat Macron een hekel heeft aan arme mensen. "Emmanuel Macron est quelqu'un qui déteste les pauvres."

Macron heeft echter geen hekel aan armen, maar hij heeft een hekel aan armoede. Die wil hij met alle mogelijke middelen bestrijden.

Overigens versta ik nauwelijks iets van gesproken Frans, wanneer Fransen onderling spreken. Ik ben aangewezen op geschreven Frans.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 11 Oktober 2018 op 13.01: Toepasselijke uitspraken Ferry, zo te zien geeft Macron de moed niet op. Hij gaat stug verder, ondanks de kritiek van extreem links en rechts en de dalende populariteitscijfers.