Witte wereld

Vanmorgen vroeg liet ik de hond en de kat naar buiten en totaal onverwacht bevond ik me in een witte wereld. 's Nachts had de sneeuw bomen en struiken, wegen en huizen bedekt met een 5 centimeter dikke laag poedersuiker. 't Was nog donker, maar zodra de zon boven de heuvels uitgluurde gooide ik de luiken open om foto's te maken.

Natuurlijk nam ik ook op onze dagelijkse ochtendwandeling m'n fototoestel mee. De open mijn waar we vaak wandelen is prachtig in de sneeuw. Pico vindt sneeuw het einde. Als een dolleman rent hij er op en neer doorheen.

Het paadje dat we in de loop der tijd hebben ingelopen in het open veld voor de mijn, was vrijwel niet meer zichtbaar. Maar Pico laat zich daardoor niet van de wijs brengen. Hoe dik de sneeuw ook ligt, hij volgt feilloos het spoor. Ik hoef dus alleen maar zijn pootafdrukken te volgen.

In de mijn bleken we niet alleen. De volkomen rust die er altijd heerst werd verstoord door het aanhoudende gehuilblaf van vele jachthonden. Aan de rand van de mijn stond een jager in een oranje hesje geduldig te wachten. "Faucheurs" wordt dat soort jagers hier genoemd, oftewel maaiers. Ze sturen hun honden de hellingen op en wachten soms urenlang tot ze de wilde zwijnen naar beneden jagen, waarna ze ze op hun gemak kunnen neerknallen.

De normale periode voor de jacht op groot wild is allang afgelopen, maar vanwege het toenemende aantal wilde zwijnen is de jachttijd ook dit jaar verlengd. Tegenstanders van de jacht vinden dat grote onzin, omdat er in onze contreien vrijwel geen landbouw wordt uitgeoefend. Hooguit woelen de zwijnen af en toe 's nachts een braakliggend veldje om. Maar de jagersorganisaties zijn machtig.

Ook ik ging op jacht: naar mooie plaatjes. De mijn wordt 's morgens in tweeën gedeeld door de zon. Die komt van links over de heuvels en zet de rechterkant in warm licht. In de schaduw links lag nog volop sneeuw, maar aan de zonkant rechts vrijwel niets meer. De jachthonden huilden in de zon, dus sloegen Pico en ik linksaf, de schaduw en de sneeuw in.

Op de terugweg naar huis hadden we de siberische noordenwind tegen. Het deed pijn aan m'n wangen. Bijna weer thuis gekomen hoorde ik achter me een schot. Eén wild zwijn naar de eeuwige jachtvelden.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20170115

Reactie van Christine op 15 Januari 2017 op 20.42: Misschien zijn er ook andere regels ivm schadelijk wild , zoals zwijnen?

Overleden Reactie van Theodora Besse op 15 Januari 2017 op 21.06: Rob, ik zie nu pas je opmerkingen over het koek-en-zopie bij mij voor de deur. Hihi, jij ziet het voor je, ik niet. Een traditioneel koek-en-zopie staat altijd op of bij het ijs. En franse werklieden eten en drinken niet tussendoor, net als de meeste Fransen. Anders dan Nederlanders hoeven ze niet zo nodig de hele dag iets in hun mond te stoppen. Bij een enkeling wil er bij uitzondering nog wel een kop koffie in (zonder koekje!).

Ik heb net even gekeken, maar bij ons is de laagste temperatuur die wordt verwacht -4 graden (donderdag- en vrijdagnacht). Daarna gaat de temperatuur langzaam weer omhoog, terwijl het ook bijna windstil wordt. Dat laatste scheelt vooral heel veel in "gevoelstemperatuur".

Reactie van Rob van der Meulen op 15 Januari 2017 op 21.32: Als toerist gedragen de Fransen zich soms iets vrijer: vijf jaar geleden nog een tijdje staan praten met een paar dappere citoyens et citoyennes die zich op het ijs van de Prinsengracht waagden - uiteraard pas na uitvoerig vooroverleg - en vaderlandse lekkernijen op hun eet- en drinkbaarheid beproefden. Misschien dat hun bezoek aan het Rijksmuseum eerder die dag nog geholpen heeft om die stap vanaf de kademuur naar beneden te durven maken.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 15 Januari 2017 op 22.16: Mooie foto. Jammer dat je hem niet in je reactie hebt geplaatst.

Erg veel lijkt er niet veranderd sinds Hendrick Avercamp in 1608 zijn Winterlandschap met schaatsers schilderde. Mij deed de foto aan Pieter Brueghel denken. Niet zo vreemd wanneer je het leuke artikel leest dat Het Parool wijdt aan Avercamp ("Gedreutel van schaatsende meute in Rijks").

Reactie van Rob van der Meulen op 15 Januari 2017 op 22.22

Reactie van El Burro Català op 15 Januari 2017 op 22.22: Mooi hé, die Hendrick Averkamp! Ik heb daar heel wat keertjes voorgestaan.

En Theodora, ook in Perpignan worden 's nachts temperaturen tot minus 5 verwacht. Dat is erg laag. En in combinatie die heerlijke Tramuntana....

@Christine, zwijnen worden in veel streken als schadelijk beschouwd. Ook hier in de Roussillon. Ze raggen door de wijnvelden en eten de druiven. Er wordt overwogen dit jaar al half augustus (!) met de jacht op everzwijnen te beginnen. Als zwijnen schadelijk zijn, waarom zie ik tijdens de wandelingen met onze hond dan altijd en overal maiskorrels gestrooid? Dat heet toch bijvoederen? Ik begrijp dat niet.

Reactie van Rob van der Meulen op 15 Januari 2017 op 22.49: Theodora, inderdaad zijn al die details van de ijspret op de schilderijen van Avercamp een kleine ontdekkingstocht in het leven van toen zoals Kees Keijer schreef in het Parool. Als amateur fotograaf anno heden kun je zo nu en dan ook wat vastleggen, maar die digitale gegevens zijn over een jaar of tien waarschijnlijk verdwenen, crash van een harde schijf, usb stick die zich niet meer laat uitlezen, maar een schilderij gaat gelukkig wat langer mee. Wie van mijn Franse buren zou er ooit op de schaatsen hebben gestaan? Ik ga het ze toch eens vragen.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 16 Januari 2017 op 7.12: Op deze foto zie je dat er toch wel iets is veranderd, zelfs al sinds mijn jeugd. Wij deden het nog met van die houten schaatsjes, die je met je kleumende vingers nooit goed vast onder je schoenen kon krijgen, zodat je voortdurend naar links of naar rechts zwikte en half met je schoenen op het ijs stond. Dat is verleden tijd, iedereen heeft schoenschaatsen.

Je maakt me diep ongelukkig met de voorspelde vergankelijkheid van modern fotomateriaal. Al mijn foto's sinds 2001 (en dat zijn er heel wat) staan op een externe harde schijf. Ze zijn bedoeld voor de eeuwigheid, al ben ik dat niet. Ik hoop dat het nageslacht er iets aan heeft, al weet ik uit ervaring dat dat nauwelijks belangstelling zal hebben voor de nagelaten herinneringen van moeder/oma.

Reactie van Rob van der Meulen op 16 Januari 2017 op 12.46: Houten zwik schaatsen: de firma Nooitgedagt in IJlst had daar een perfecte oplossing voor. Houten schaatsen met een metalen zool- en hakplaatje. Deze hebben vele elfstedentochten hun diensten bewezen aan mijn vader. Ik meen me te herinneren dat dit type bekend stond als: Juliana schaatsen. Je bent immers Hofleverancier of niet. In 1963 brachten ze hem tot Dokkum, daar werden de toerrijders bij het invallen van de duisternis van het ijs gehaald, te gevaarlijk dat laatste stuk naar Leeuwarden.

Reactie van Franklin Toonen op 16 Januari 2017 op 13.10: De jacht op grof wild is nog open en wel tot 1 maart 2017. Grof wild: reeën, herten, zwijnen en vossen. In het kader van het "plan de chasse" mag er ook bij sneeuw gejaagd worden en zelfs "en battue" elke dag. Normaliter vallen de cervidés (ree en hert) binnen het plan de chasse. Sedert kort mag er ook bij sneeuw gewoon op zwijnen gejaagd worden (op de normale 4 openingsdagen per week van de jacht). Ook de vos mag geschoten worden tijdens sneeuw (schadelijk wild). Voor de goede orde ik praat hier voor het departement Lot. Andere departementen kunnen een wat afwijkende regeling hebben, maar veel zal het niet schelen. Waldmanns heil.