Wilde avonturen in Frankrijk

Op 8oktober 2009 kwam ik als Nederlander met Thaise vrouw en zoon vanuit het zonnige Thailand rond het middaguur aan op airport Charles de Gaulle bij Parijs na een lange vliegreis met overstap in Rome.

Gehuurde stationcar stond klaar bij de airport en toen konden we heerlijk comfortabel gaan rijden. Ik achter het stuur, want mijn vrouw had ondanks haar vele buitenlandse reizen in Europa nog nooit aan de rechterkant van de weg een auto bestuurt. Een behoorlijk lange reis van 350 km naar Villefranche d'Allier, waar ik nog nooit van had gehoord of was geweest.

Ik had via de website Nederlanders in Frankrijk een Nederlandse verhuurder gevonden en eerst mondeling een huurovereenkomst afgesloten. Zo gaandeweg in de Auvergne aangekomen was het donker geworden en moesten we eraf bij de afslag Montlucon en de afslag nemen naar Bizeneuille. En dat was een gehuchtje ofwel een dorpje waar echt alles gesloten is. Een dorp met allemaal gesloten luiken voor de ramen. Van de grote autroute naar hele smalle straten. In het donker rijden zonder verlichting in de straat. Tussen de weilanden en het donkere bos aan beide kanten de route volgen. Zijn wij reeds doodvermoeid van de lange reis en dan nog dit. De borden zijn onduidelijk en we rijden eerst de verkeerde route naar Saint-Angel. Waar komen we terecht? Dan om de kerk heen zien wij de bordjes te volgen naar Villefranche d'Allier. Dezelfde weg weer terug.

 Ik kreeg weer herinneringen aan voor de eerste keer op vakantie gaan naar Frankrijk in de Pyreneeen in de jaren 70 en dan op een smalle straat terechtkomen de berg op en in het donker naar de top en de simpele bewegwijzering volgen. In het donker de berg op in de totale verlatenheid midden in de rimboe. Waar komen we in godsnaam terecht. Me heel onveilig en onbehaaglijk voelend, omdat het einde van de wereld in zicht leek. Twijfelen zitten we wel op de goede route. Geen huizen, niets, alleen aan 1 kant de donkere afgrond. Komen aan bij een plaats met enkele huizen en 1 ervan is ons gehuurde huisje van de boer aldaar.

De volgende morgen het prachtige uitzicht op de Pic de Bucharach. 

Aangekomen in Villefranche d'Allier staan wij daar diep in de nacht voor het huis welke we de komende tijd gaan huren en waar we gaan wonen in Frankrijk. We staan voor de deur en hebben geen sleutel. De simkaart van Thailand werkte niet en dus bel ik bij het café op de hoek naar de huiseigenaar om de sleutel te komen brengen en ons binnen te laten. Een heel avontuur op blind vertrouwen vanuit Thailand vertrekken middels emailcontact naar een Nederlander in Frankrijk die zijn huis verhuurd.

Dat was een stukje van het begin.

Vindt jij jezelf avontuurlijk? Kom uit je comfortzone is nu het credo.

Afgelopen tijd (vanaf 2013) heb ik als Nederlander die redelijk Engels spreekt en een paar woordjes Frans behoorlijk in de clinch gezeten met bank en verzekeraar in Frankrijk. Vanaf  juni 2013 kreeg ik de ene na de andere verrassing te verwerken via bank en verzekering. En waar ik erg tevreden over ben dat ik de zaak in de minne heb kunnen regelen, door ze aan te spreken. Maar dat kost wel enige moeite om door te dringen.

Eind mei 2013 met de auto over de kop geslagen en heelhuids eruit gekropen met zijn drieen. Voor de zekerheid werden we met 3 ambulances naar het ziekenhuis vervoerd. Luxe. Ik voel me super, maar om nou in de ambulance zo stevig ingesnoerd te worden, terwijl ik niks mankeerde?

Ik bel de bank vanuit het ziekenhuis of ze de verzekering willen inlichten en de bank verwacht van patienten dat zij zelf rechtstreeks met de verzekering bellen. Blijken we niet verzekerd, want de bank had mijn schriftelijke opdracht tot overschrijving 2 weken eerder niet verricht en geen informatie gegeven hoe ik dat anders had moeten regelen. Dus problemen met de politie.

Ik ben gewend om in contact met instanties alle gegevens, brieven en afspraken bij te houden. Ik weet hoe het er aan toegaat als voormalig bijstandsconsulent bij een gemeente in Nederland. In een briefwisseling met de verzekeraar en bank heb ik uiteraard mijn verwachtingen uitgesproken over informatieplicht en uitwisseling van gegevens zoals normaal te achten is. Medegedeeld hoe ik mij voelde in deze situatie, waarin niet gecommuniceerd wordt en de verzekering heeft alsnog met terugwerkende kracht hersteld en ik heb de verklaring overhandigd aan de politie.

Maar dan de grote verrassing bij het nieuwe verzekeringsjaar. De premie is meer dan verdubbeld en dat heb ik even voor zoete koek geslikt, want de redelijkheid van procedures in aanmerking genomen. In mijn voelen zat het niet lekker. Er klopte iets niet voor mijn intuitie.

Eerste wat ik heb gedaan dossier ofwel correspondentieonderzoek van alle verzekeringspapieren en dan een brief gestuurd met alle feiten op een rijtje. Instanties kunnen slecht communiceren, want ik kreeg standaard dat alles goed was. Dus ik medegedeeld dat ik mij wel gefrustreerd voelde als niet met argumenten  op de inhoud van de brief wordt ingegaan en terugverwijzing naar mijn eerste brief. Nog een 3e keer moeten schrijven en toen drong het door en is de verzekeringspremie aangepast maar nog steeds te hoog.

Ik heb toen een andere autoverzekering gevonden, die aanmerkelijk goedkoper was. De helft van de prijs m.n. Allianz. Toen een keurige "Révocation du mandat de prélèvement" geschreven voor de autoverzekering en de bank ging toen alle verzekerings betalingen stop zetten. Ik een tomeloze email uitwisseling met de bank en telkens het woordje "accord" en er gebeurde 1,5 maand niks met de verzekering van het huis, scholaire en Juridische bijstand.  Aangetekende brief gekregen van Verzekeraar van betalen of de verzekering wordt gestopt en u dient te betalen over het hele jaar op straffe van registratie. Zo'n dreigement gaat mij niet in de koude kleren zitten, maar als ik correct handel en er wordt niet correct gecommuniceerd dan neem ik dat niet voor mijn rekening. Ondanks de aangetekende brief van hun. Om de communicatie kort af te sluiten. De verzekering heeft mij genoegdoening gegeven door akkoord te gaan met de beeindiging van de verzekeringen zonder enige nabetaling conform hun codes. Zodat we weer met frisse lei verzekeringen bij hun kunnen afsluiten. Wat een avontuur. 

Ik heb dus Allianz voor de autoverzekering en ik dacht Allianz toen ook in te schakelen voor verzekering restaurant en woonhuis. Kwamen langs en mijn intuitie en de manier waarop gehandeld werd met vereiste papieren waar ik nog nooit van had gehoord en geen enkele informatie verstrekken over de verzekering kreeg ik een unheimlich gevoel bij. Ik mijn best doen de door hun genoemde papieren te achterhalen en dat heb ik nu opgegeven. Via de contactpersoon van de commune waar we een goed contact mee hebben een andere verzekering uitgenodigd. Groupama die ook verschillende Mairies verzekerd.

Verzekering woonhuis de helft van de prijs van Sogessur. Zij boden ook een offerte aan voor een autoverzekering, die weer € 10,00 per maand goedkoper is dan Allianz. Dan blijkt het mogelijk te zijn autoverzekering te beeindigen binnen 1 maand en 1 dag. Wist ik tot nog toe niet. Dus nu Groupama voor de autoverzekering, want dat scheelt weer een zakcentje. 

De teneur van dit avontuur. Als iets niet klopt geef nooit op. En door frustratie kunnen we in kortsluithandelingen komen en wat nodig is om onderzoek te doen en feiten op een rijtje te krijgen en dan is heel veel mogelijk. Bij organisaties werken over het algemeen goedwillende mensen, zoals ik zelf ook was als ambtenaar. In de marges is heel veel mogelijk.