Wijn

Als we in Nederland met vrienden uit eten gaan, wordt mij vaak gevraagd om de wijn te proeven. Aangezien ik in Frankrijk woon, en daar zelfs enkele jaren druiven heb geplukt, word ik toch wel geacht om voldoende kennis in huis te hebben om de geboden wijn naar waarde te schatten. Ik heb daar altijd een grote hekel aan.

In Frankrijk ga ik het liefst naar een restaurant waar de wijn in van die gezellige mosterd glaasjes wordt geserveerd; bij voorkeur versierd met harten, schoppen of ruiten en waarin na afloop van de maaltijd de koffie met een flinke scheut sterke drank wordt geschonken. De waarheid is, dat ik maar heel weinig van wijn af weet. Als ik heel eerlijk ben, moet ik toegeven, dat ik eigenlijk maar twee soorten wijn ken. Lekkere en minder lekkere.

En dan wordt je in zo’n ongemakkelijke situatie gedwongen, waarbij je aan zo'n gesteven tafel met zo'n gesteven servet zit, met een glas zo groot als een zwembad van olympische afmetingen, en helemaal onderin dat bodempje wijn en alle ogen zijn op jou gericht, inclusief die van de ober, die de fles heeft ontkurkt, met een blik en omzichtigheid alsof hij zojuist de kluis van de Nederlandse Bank ontsloten heeft.

De enige manier, om zo'n marteling door te komen, is wat mij betreft, dat ik vooraf de nodige aperitieven naar binnen werk. Met een beetje geluk, kan ik dan de act opvoeren die van me verwacht wordt. Dan houd ik het glas tegen het licht en prijs de kleur, die van robijn- naar granaatrood neigt, wals het glas en snuif met welbehagen de verschillende geuren op. En vraag speciale aandacht voor het zweempje potloodslijpsel en een vage herinnering aan mest, waarbij ik een kort college geef. Daarin maak ik duidelijk, dat juist deze dissonanten hun eigenheid en karakter aan de wijn geven. Met een beetje geluk begin ik er zelf in te geloven en durf ik de vergelijking te maken met parfum, waar soms ook een druppeltje urine, of afscheiding van de anaalklier van de bisamrat wordt toegevoegd; of de zangeres, die dankzij dat braampje op haar stem nou net een gevoelige snaar weet te raken.

Vervolgens kijk ik mijn tafelgenoten aan, en als ik zeker weet, dat alle aandacht op mij gevestigd is, komt het moment suprême. Ik neem een voorzichtige slok, die ik gorgelend door mijn mondholte laat stromen. Maak met mijn mond een kauwende beweging, om de wijn kennis te laten maken met smaakpapillen, die voorheen nog niet met de wijn in aanraking waren geweest, en slik dan door. Even kijk ik in de verte, en projecteer op mijn netvlies een beeld van heuvels met eindeloze zon doorstoofde wijngaarden. Dan sluit ik nog even mijn ogen, en als de spanning bijna ondraaglijk wordt, open ik ze weer en geef met een knikje te kennen, dat het goed is.

Jullie begrijpen natuurlijk wel, dat dit allemaal maar verzonnen is, maar wat zou ik dit graag een keer overtuigend en zonder gêne willen doen. Eigenlijk schaam ik me wel een beetje, dat ik zo weinig van wijn af weet. Als je in Frankrijk woont, zou men op dat gebied, toch wel wat van je mogen verwachten. Gelukkig las ik laatst in een enquête, dat 71% van de Fransen toegeeft weinig of niets van wijn af te weten. 26% volgens eigen zeggen genoeg en 3% zegt er veel van te weten. Hieruit blijkt, dat het met het spreekwoordelijke chauvinisme van de Fransen wel mee valt.

Maar het belangrijkste is, dat ik met een gerust hart kan zeggen, dat ik me wat wijnkennis betreft met de gemiddelde Franse Jean met de alpino kan meten.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20201031, Kunst en Cultuur

Reactie van Ingrid de Eerste op 1 November 2020 op 9.37: Veel op vakantie gaan in eigen land, Frankrijk dus. Veel uit eten gaan en van alles proeven. Daarna paar dozen wijn inslaan bij de cooperatieve winkel of gewoon de supermarché. En ja, ik kan ook geen millesimes Medoc of Bourgogne van elkaar onderscheiden.

Reactie van JoJo op 1 November 2020 op 10.52: https://www.telegraaf.nl/nieuws/1812335912/restaurant-schenkt-per-a...

In het kader van jouw verhaaltje is dit wel een aardig artikel. Ik ben het met je eens, je vindt een wijn lekker of niet. De prijs zegt helemaal niets, ook een dure wijn kun jij niet lekker vinden terwijl een ander er helemaal lyrisch over is.

Er zijn best cursussen om te leren hoe je een wijn kunt “keuren“, maar zegt nog niets of jij iets lekker vindt. Je kunt met 10 man aan tafel zitten en als de “keurmeester“ aan tafel een de wijn lekker vindt, zegt dat nog steeds niet over de rest van de tafel......

Reactie van Henri Bik op 1 November 2020 op 13.05: Het wonen in een Zuid-Franse wijnstreek heeft mijn wijnsmaak wel veranderd. In Nederland dronken wij al regelmatig wijn bij de warme maaltijd. Het liefste witte of rode Côte du Rhone, meestal bij Aldi gekocht. Maar hier in de Hérault met 300 zondagen per jaar zijn de wijnen ronder en voller zodat onze smaak daar naar toe getrokken is. Côte du Rhone vind ik nu minder lekker.

Ervaart u ook dat uw wijnsmaak migreerde na uw migratie.?

Reactie van El Burro Català op 1 November 2020 op 14.19: Weer een mooi verhaaltje Frans! Het beste is natuurlijk de opmerking dat je eigenlijk maar twee soorten wijn kent: lekker of minder lekker. Maar ik ben het eens met @Henri Bik: het wonen in een Zuid- Franse wijnstreek heeft mijn wijnsmaak geslepen. Ik ben geen superkenner maar proef wel "le soleil du Sud": voller, zwaarder, vrolijker. Natuurlijk, ik drink wel eens een Bourgogne, een Tourraine... Maar spoel daarna altijd graag even na met een stevige volle zware rode, bijvoorbeeld uit de Roussillon.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 1 November 2020 op 15.12: Ik drink alleen bier in dit wijnland. Gegarandeerd dat je dan nóóit wordt gevraagd om de wijn voor te proeven. Ik heb de pest aan wijn. Het enige wat ik lekker vind is een glaasje Muscat de Rivesaltes, maar dat drinkt geen mens tijdens het eten. Ik ook niet. Dus drink ik bier.

Weer een pareltje van een verhaal! Dankjewel Frans!

Reactie van Peter Jan op 1 November 2020 op 16.04: Een serieus antwoord op de vraag van Frans zou zijn: schrijf je in voor een cursus oenologie in de buurt. Erg leuk om te doen, want naast wat theorie ben je vooral bezig met proeven ( of drinken). Je bent meestal in goed gezelschap en je kennis van de Franse taal neemt enorm toe. Vooral op het gebied van bijvoeglijke naamwoorden. Een vleugje dit en een touche van dat blijken over je tong te gaan.

Ikzelf ben geen kenner, maar weet een goed glas zeer te waarderen. Ik had ooit de chef de cave van een beroemd château in de Bordelais over de vloer, die een reeks fantastische wijnen meebracht om de verschillende maaltijden bij mij thuis te vergezellen. Er hebben toen verschillende engeltjes over mijn tong gepiest, maar ik zou zelf nooit de bedragen die de flessen normaal gesproken kisten willen neerleggen.

Terecht werd hier al een paar maal opgemerkt om te drinken wat je lekker vindt. En dat blijkt vaak lokaal te zijn. Ik volg ook regelmatig de raad van een caviste in de buurt, die je opmerkzaam maakt op wijnen uit andere streken. En zo doe je soms leuke ontdekkingen. En het is niet of niet altijd de prijs die een - voor jouw smaakpapillen- betere wijn betekent.

Reactie van Ingrid de Eerste op 1 November 2020 op 18.30: Ja, het is mooi een goede caviste te hebben. Inmiddels kent hij je smaak. Zodra een andere wijnverkoper ons iets aanbiedt wat richting plonk, wordt de jonge verkoper gecorrigeerd door de wijnboer dat hij dat niet aan ons mag verkopen. Hij heeft geen klantenbindings kaartjes of zegeltjes. Hij geeft gewoon één of twee flessen mee om te proberen. Handige zet.

Reactie van A.L. Longayroux op 1 November 2020 op 23.13: Ik houd mij vast aan de opmerkingen van 'Koot en Bi'e die in een sketch met lied stellen: "Jesus had genoeg aan wijn, het behoefde geen Grande Cru te zijn Jezus dronk een wijntje zonder flauwe kul in het wijnjaar 0 .Het advies is vat ook geldig voor 2020 :) Bedenk : smaken verschillen.

Reactie van Augusta op 2 November 2020 op 11.58: Weer mooi en beeldend geschreven, Frans!

Hoe een ritueel door de jaren heen afglijdt van het oorspronkelijke doel naar een nieuwe betekenis.

Oorspronkelijk gaat het proeven om het meest voorkomende probleem, te weten kurk in de wijn, op te sporen. Daar wil je je gasten niet mee lastig vallen. In uitzonderlijke gevallen kan ook oxidatie of nagisting de wijn beïnvloeden. Dààr wordt op geproefd, niet om hem lekker, minder lekker of helemaal niet lekker te vinden. Maar dat wisten we natuurlijk allemaal al... :)