Wij hebben een boze buurman.

Wij hebben een boze buurman. 
Een treiterkop die alles en vooral iedereen naar zijn hand wenst te zetten.

Het verhaal begint bij de voor-, vorige eigenaars van ons huis, eigenlijk zelfs bij de eigenaren voor hen. Feiten zijn moeilijk te achterhalen, maar er werd door boze buurman heel wat gepest en getreiterd. De toegangsweg naar ons (het) huis loopt gedeeltelijk tussen ons land en dat van boze buurman, maar is eigendom van boze buurman.

De eigenaren voor ons, waren een jong stel, zij de prater, de bedenker, de ontwerper, de manager. Hij de fysieke werker, de uitvoerder, de doener. Er waren/zijn ook twee jongetjes. Zij kreeg nog voor haar 35-ste eerst borstkanker, daarna volgde een herseninfarct met blijvende schade. Toen zij voor dat herseninfarct in het ziekenhuis lag, sloot boze buurman de toegangsweg tot hun huis af. En weigerde pertinent de afsluiting te verwijderen, ook niet na interventie van rondom wonenden.
De vader raakte in paniek, vrouw zo goed als dood, twee kleine kinderen en hij vooral zonder zijn leider. Hij liet, door totaal ongeschikt terrein, een veel te stijlen, nieuwe toegangsweg aanleggen. De akties van boze buurman, bovenop alle ellende, deed het stel besluiten het huis te verkopen.

Natuurlijk wisten wij van bovenstaande helemaal niets, noch haar ziekten, noch de akties van boze buurman. Alhoewel wij wel van omwonende begrepen hadden dat buurman geen lieverdje was. Wij pakte buurman bij de de eerste kennismaking geheel in. Leuk dat we u zien, kom binnen, glaasje Blanquette buurman? Na slecht weer maakte wij gebruik van zijn weg. Meestal gebruikte wij ons eigen weggetje, waarvan het onderhoud ons jaarlijks duizenden kost. Zij hebben bij ons gegeten, wij bij hen,
de eerste jaren ging alles naar wens. Totdat buurman eindelijk iets vond om vervelend over te doen.

Boze buurman sloot zijn weg opnieuw geheel af en stuurde ons een aangetekende brief 
waarin hij ons recht van overpad annuleerde. Er volgde een proces, waarin buurman vijf getuigenverklaringen inleverde met als gemeenschappelijke inhoud dat ik een vreselijke vent ben. Wij hebben een normaal contact met 1 buurstel, een slecht contact met boze buurman en een uitstekend contact met acht andere buren. Wij leverde een deskundige getuigenis in "nieuwe weg is onder te veel omstandigheden onbruikbaar" en vijf verklaringen van direkte buren hoe een fijne vent ik ben ( :) ). Wij wonnen. Er volgde hoger beroep met nog meer vuilspuiterij. Wij wonnen.

Maande later kwam boze buurman mij op mijn eigen land uitdagen. Het was duidelijk de bedoeling een fysiek gevecht uit te lokken. Ik struinde er gelukkig niet in, maar maakte wél van iedere aktie van buurman foto's.

Buurman deed aangifte van gewapende agressiviteit jegens hem. Het wapen waren mijn twee honden. De gendarmen legde mij uit dat zij bij een dergelijke aangifte verplicht waren de veronderstelde dader uitgebreid te horen, een zogenaamde boeven-foto te maken, en vinger en handpalm afdrukken te nemen. Aldus gebeurde, drie uur verhoor, deels in een bijna vriendelijke sfeer, deels met wat vuurwerk.

Ik had afdrukken bij mij van die foto's. Nadat mij duidelijk gemaakt was dat foto's maken in Frankrijk alleen mocht ná toestemming van de geportretteerde, waren ze toch bereidt ze te bekijken. Ik eiste dat die foto's en een lange beschrijving, in het Frans vertaald, van wat er allemaal eerder gebeurd was, opgenomen werd in het proces verbaal. Ook werd mijn aangifte van valse aangifte opgenomen.

Tot mijn verbazing kreeg ik de oorspronkelijke aangifte van boze buurman niet mee, die kon mijn advokaat opvragen bij de officier van justitie. Die vertelde mij dat dat inderdaad kon, maar pas na 6 maanden en nadat de OvJ beslist had. De OvJ besloot de zaak niet in behandeling te nemen wegens " gebrek aan bewijs ......." . Merde! Onze advokaat vond het zonde van zijn tijd en ons geld om hier tegen in te gaan.  

Een paar uitspraken van buren. Marie: goed zo, die vreselijke man moet eindelijk gestopt worden. Louis ná de uitspraken. Geweldig, daar drinken we op. Eindelijk bijt hij in het zand. Jean-Louis: Hij zou doodgeschoten moeten worden.  

========

Om te voorkomen dat ook dit draadje ontspoort, heb ik ingesteld dat alleen mijn e-vrienden kunnen reageren. Ik heb niets tegen een kritische reaktie, maar verzoek het bij één te houden. Het noemen van namen leidt al snel tot onrust en ik hoop dus dat iedereen daar van af ziet. 

Boudewijn Bolderheij