Wie oh wie helpt onze Olive?

Beste dierenvrienden,

Even voorstellen, ik ben Rochelle Vogel en samen met mijn man John en onze 7 poezen en 2 honden wonen we per jaar 8 maanden in de Ardeche en 4 maanden in Nederland.

Dit is een hulpvraag in de hoop dat iemand ons, of liever gezegd onze poes Olive kan helpen, want over haar gaat deze oproep.

Als  poesje van 5 weken ( volgens de dierenarts hier) vonden we haar in een poubelle langs de route in de Drôme in juni 2016, blauw/creme met wit, duidelijk een Britse voorouder met haar korte dribbelpootjes, waarmee ze overigens razend snel is )

De dierenarts verklaarde haar gezond, wel had ze diarree maar dat was logisch gezien de vindplaats en veel te jong om bij haar moeder weg te kunnen maar .....dat was nu eenmaal zo! 

We namen haar mee naar huis en besloten om haar te houden, we gaven haar de naam Olive. Wat we ook besloten was dat zij echt de laatste poes was die wij nog een veilig bestaan wilde geven, ze was daarmee nummer 7 het heilige getal toch? Of niet!

Thuis zette we haar in een grote draadkooi in de kamer, ze voelde zich daar direct op haar gemak. De kooi stond op tafelhoogte dus Olive kon alles en iedereen van bovenaf goed bekijken.

Het was juni en warm in de Ardeche, s nachts zijn onze poezen binnen overdag kunnen ze naar buiten. In huis is overdag de airco aan, maar om Olive niet te isoleren van de anderen en haar tevens het mooie weer te gunnen kochten we een grote ren en zo kon ze ook buiten zijn. Ze had daar een krabpaaltje, speeltjes, een mandje en een huisje om in te schuilen.

Een hummel van 6 weken kun je immers niet vrij laten rondlopen zeker hier waar wij wonen zou ze zeker omkomen. De andere poezen kwamen soms op bezoek, liepen langs de ren, neusden wat, of gingen er bovenop liggen slapen.

Wat me op viel was dat Olive niet echt contact maakte met de anderen.

Ze had medicatie voor de diarree, kreeg speciaal eten, was haar start wat moeilijk ze groeide als kool. Toen ze wat groter werd kon ze een piepklein kattentuigje om en zo gingen we een aantal keren per dag met haar aan de wandel om ons terrein te verkennen.

Toen ze een week of 12 was durfden we haar los te laten, we bleven in de buurt, riepen haar steeds, ze was super aanhankelijk, luisterde als een hondje en deed geen enkele moeite om met de anderen mee te gaan.

Zo liep alles op rolletjes en langzaam aan kreeg ze steeds meer vrijheid.

In september bracht ze ons prooien in de vorm van afgevallen kastanjebladeren, zo lief!

Eind september gingen we naar Nederland en in febr. 2017 vertrokken we weer naar de Ardeche, Olive inmiddels ca 9 maanden was weer thuis, dat kon je aan haar merken. 

Wat ons opviel was dat ze nooit contact zocht met de andere poezen.

En toen ze wat ouder werd mopperde ze als één van de anderen haar wilde wassen of op een of andere manier toenadering zocht. Ze was en is heel erg op zich zelf. Alleen dol op mensen, en ze is dol op de honden. Daar gaat ze voor op haar rug liggen rollen en loopt ze kopjes te geven enz. En met onze rode sullige éénogige kater, daar speelt ze mee, maar wel op haar voorwaarden, en dat is nooit lang!

Alles gaat goed tot half juni vorig jaar.

Olive is dan net 2 jaar en gaat de hele dag haar eigen gangetje. Is heel gelukkig buiten, speelt met dennenappels, als je ze gooit vangt ze ze hoog in de lucht enz.

De groep poezen heeft zo zijn rituelen, er wordt onderling geknabbeld en gewassen, verwelkomd enz...enz.... alleen Olive doet nooit mee.

Ze houdt zich buiten de groep. Iedereen weet dat al.

Dan ontwikkeld zich een probleem met 2 van onze andere poezen. Caillou en Nougat. Om de een of andere reden is Olive niet meer gediend van Caillou zijn gezelschap, ze blaast en gromt tegen hem. Hij krijgt er op een gegeven moment genoeg van en mept haar terug en zit haar achterna. Ze gaat er gillend vandoor, wat de groep in beweging brengt. Vanaf dat moment herhaalt zich dat.Nougat ziet het en doet het na! Ze heeft nu 2 achtervolgers.Caillou gaan we meer aandacht geven, extra knuffels en een brokje zo nu en dan. Dat lijkt te helpen. Nougat daarentegen blijft het een leuk spelletje vinden en jaagt haar voortdurend op.We worden er wanhopig van, maar het is nog in de hand te houden. In okt. gaan we weer naar Nederland, daar moet Olive ‘s nachts in een grote kooi omdat ze ‘s nachts aanvaringen heeft met Caillou of Nougat. Overdag als wij er zijn gaat het goed.

In febr. 2019 gaan we weer naar la France en we hopen dat alles dan weer ten goede zal keren. 

Maar helaas.

Ik kan nu verder heel kort zijn, de problemen zijn steeds erger geworden.

Momenteel is het zo dat we haar ‘ s nachts in een kooi moeten doen om haar voor die twee te beschermen. ‘S ochtends gaat ze als eerste de deur uit, die twee, Nougat en Caillou, houden we binnen tot we zeker weten dat ze is vertrokken. Het is ook hier al weken warm, dus komt ze ook tussendoor thuis om te drinken of een koel plekje te zoeken bij ons aan de rivier. We moeten dan als politieagenten met een plantenspuit rondlopen en opletten. Als wij in haar buurt zijn gaat het goed, maar zodra we haar dan uit het oog verliezen vinden die twee haar wel. Caillou tikt haar dan aan, ze krijst en rent weg, en Nougat springt boven op haar als hij de kans krijgt, als ze dan gilt rent hij snel de andere kant op.

‘S avonds komt ze als laatste thuis, en gaat dan weer in de kooi.

Momenteel zijn de problemen zo groot, dat we Caillou en Nougat in huis houden, bij de airco, tot 17 u, dan komt Olive thuis en wisselen we voor de laatste uren van de dag.

We zijn echt wanhopig!!!

Ze kunnen nu echt niet meer met elkaar vrij onder 1 dak leven.

We weten het niet meer, niet alleen wanhopig maar ook verdrietig. We houden van al onze dieren en als we eenmaal de verantwoording hebben genomen willen we het graag afmaken.

We zijn echter heel bang dat we voor het eerst in ons leven afstand zullen moeten doen van ons voornemen haar tot aan haar dood te zullen beschermen en een goed leventje te geven.

We kennen de mogelijkheden van asiel en stichtingen, toch willen we graag zelf een nieuw thuis voor haar zoeken.

Daarom onze vraag: Wie oh wie wil onze mooie meid een veilig nieuw thuis bieden. Wie oh wie weet misschien in zijn of haar omgeving iemand bij wie ze welkom is. Ze zou heel graag willen wonen bij oudere mensen zonder kinderen, met eventueel een oudere kat die geen belangstelling meer heeft voor spelen of ander close contact. Honden is geen enkel probleem. Wel moet ze naar buiten kunnen en dus het liefst een nieuw thuis in een veilig omgeving, geen stad maar dorp of landelijk gebied. Ze is geboren en getogen in het warme Zuiden, in de vrijheid van bossen en bergen, ze is zo vreselijk lief voor mensen 

Vindt schootje  zitten heerlijk. Is bang voor onweer, komt dan snel naar huis rennen. 

Ik kan nog zoveel over haar vertellen, en hoop zo dat er iemand is die reageert op ons verhaal, die er voor kan zorgen, dat we de belofte die we haar deden toen we haar uit de poubelle meenamen, waarheid wordt.

Wie ons persoonlijk wil mailen, chanoet@icloud.com 

John en Rochelle Vogel.