Weer terug naar Frankrijk?

Beste allemaal,

Plannen mij weer in Fr te vestigen?

Graag lees ik jullie reacties, en hoop op mede-zelfde ervaringen?

Ik heb 11 jaar meestal in FR gewoond, buurt van Beziers, een waar paradijsje maar door omstandigheden weg gegaan, en terug naar NL, daar woon ik nu 4 jaar, een prima huis en mooie omgeving van Castricum, maar ik kan toch niet wennen aan de drukte en lawaai en mis de overweldigende natuur en ambiance van France, heb echt heimwee...

Wie heeft deze ervaring ook (gehad?) en wel weer terug gegaan?

Mijn zorgen zijn, dat ik ervaring heb dat alles moeizamer gaat in het frans, de afstanden en veel moet rijden, ik ben zestiger heb AOW en wil ik oud worden in FR?

Dit zal de laatste keer verhuizen zijn..

Zijn er lotgenoten die alleen wonen/oud worden in FR, hoe bevalt dit?

Ik denk om in de Pyrenees Oriental te gaan wonen, zee en bergen, waar beste klimaat?

anushaschol5@gmail.com

Groetjes uit een heel kil, grijs en vooral nat Nederland...

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20200302, Migratie

Reactie van Maria vercammen op 3 Maart 2020 op 23.25: Sorry Theodora, ,als ik,zo ergens tegen mijn goesting was, huurde ik een huis in een land waar ik wel graag zou zijn , ( want ik,heb niet begrepen dat in dan naar Nederland wil) ! Engag ik de verkoop van mijn huis in de hande van een verkoop bureau.

En verder die eindeloze maaltiijden begrijp ik ook niet Men is toch niet verplicht van daar heen te gaan!?

Met mijn dochter en schoonzoon gaan wij regelmatig eten , vind ik heel leuk.

En hier nodigen vrienden mijn ook al eens uit,maar die maaltijden duren niet eindeloos !

En naar een club ga ik niet , geen intresse. Deed ik trouwens in Belgie ook niet.

Neen als ik het moest beu zijn, zou ik nooit of nooit de laatse jaren van mijn leven niet verknoeien met ergens te wonen tegen mijn zin!!!

Reactie van Dirk Troost op 4 Maart 2020 op 0.29: Over heimwee/h gesproken

Overleden Reactie van Theodora Besse op 4 Maart 2020 op 7.13: Leuk Dirk, om dat na jaren weer eens terug te horen!

Tja Maria, jij bent jij en iemand anders is iemand anders. Je kent hun omstandigheden helemaal niet, hoe kun je dan oordelen?

En wat die maaltijden betreft: daar ga ik allang niet meer naartoe. Ik ga eens per week met m'n kinderen uit eten en 's zomers ook nog een keer met m'n NL zomervriendinnen. Maar ik herinner me uit de tijd dat ik hier alleen nog 6 maanden per jaar kwam, dat ik een keer werd uitgenodigd voor een barbecue. "Leuk!" dacht ik, want die mensen woonden in een grote Mas met een beschaduwde binnenplaats.

Helaas, toen ik aankwam was buiten weliswaar een grote barbecue opgesteld, waaraan de gastheer ijverig voor iedereen vlees aan het braden was. Binnen stond een lange tafel voor de gasten en je moest dus uren aan tafel zitten in plaats van zelf je vlees te braden en een beetje rond te lopen en met iedereen te kletsen. Op een dorpsfeest hier gaat het precies hetzelfde. Eindeloos aan lange tafels binnen zitten naast dezelfde personen met wie een gesprek bijna onmogelijk is door het luide geroezemoes, terwijl buiten twee mannen aan de barbecue voor iedereen staan te braden. Mij zie je dus nooit meer op een franse barbecue.

Ook naar de jaarlijkse gratis maaltijd voor ouderen in een restaurant ga ik niet meer toe. Duurt ook uren, terwijl in een hoek van de zaal een zielig orkestje, bestaande uit een schaars geklede broodmagere mevrouw op naaldhakken en een meneer achter een electrische piano, vergeefs probeert de stemming erin te brengen.

Ik vind het hier prima, maar dat soort "feestelijkheden" laat ik toch echt aan me voorbijgaan. En dat kan ook gemakkelijk, want als "la hollandaise" kun je je hier veel permitteren. Die is dat niet gewend, hè?

Reactie van Yvonne Schol op 4 Maart 2020 op 8.57: Beste mensen, alvast hartelijk dank voor de vele reacties, erg leuk om te lezen...

Las net, Inge en Theadore, en daar kan ik me ook in vinden, ook besef ik mij goed dat ik nu teveel idealiseer over Frankrijk, ja misschien een tijdje oppassen...

Het liefst had ik een huisje in NL en Fr, maar dat is niet te doen, buiten het financieel plaatje, zijn er dan twee administraties en betalingen, ook zei iemand over de klimaat veranderingen, en dat is ook schrikken, stortbuien, hitte (had ik ook in de l'Herault)soms weken overdag binnen, met ouder worden trok mijn huis die hitte niet meer...ja ik woon hier ook in een mooie omgeving, maar het is nooit stil en ik zit onder een vliegtuig-snelweg, ik loop in de duinen met de vliegtuigen, en hoor de autoweg erlangs...ik kon in Frankrijk eindeloos wandelen met alleen maar stilte, de natuur zo'n verademing, de kleuren en geuren (garique) ik heb na 11 jaar er een paar franse vrienden aan overgehouden, ik spreek redelijk frans, lees nu veel frans en gaat raar genoeg steeds beter.

Ik was een jaar of 6 geleden in een soort franse prive/hospice/verzorgingstehuis op bezoek, en verwonderd hoe een goede sfeer daar hing, erg lief personeel! Daar was een engelse vrouw met Altzheimer, ze doolde als verdwaalde ziel rond, en riep in het Engels, when can I go home? Ik sprak haar aan om haar engels te laten praten, ik moet haar van me lostrekken toen ik weg ging, het personeel zei dat ze altijd alleen was, en hoewel wel frans sprak, ze nu alleen nog maar engels sprak, ze had een mooie kamer met balkon, uitzicht op een palmentuin...

Dit heeft me nooit losgelaten dat je als alleenstaande dan zo gevangen in je moederstaal, eigenlijk wacht op je dood...

Ik heb goede en slechte ervaringen in de zorg, maar had een huisarts die alle tijd voor je nam, terug in NL ben ik echt geschrokken, bij de huisarts kon ik amper mijn verhaal kwijt, je krijgt 10 mins en voel de druk en stress van de tijd hier...

Ik mis toch ook de fransen, de boertjes op de zaterdagmarkt, de onverschilligheid maar daardoor de vrijheid van te doen en laten wat je wil, hier merk ik al de kritiek als ik mijn voortuintje niet helemaal op orde heb...nou zo kan ik nog even doorgaan, zoveel beleefd en gedaan...

Nogmaals hartelijk dank! XXX on nee mag niet meer:)

Reactie van Maria vercammen op 4 Maart 2020 op 11.54: Theodora ik oordeel niet , ik sprak over mezelf. Ik was vroeger bejaardenhelpster , ik weet daarom nu goed wat ik wil of niet wil! Te veel gezien ,en gedacht....neen zo niet!!!

Overleden Reactie van Theodora Besse op 4 Maart 2020 op 11.59: Dag Yvonne, je hebt het in Nederland kennelijk héél slecht getroffen, dat je precies onder een vliegroute bent gaan wonen. Dat is lang niet overal zo.

Ik vind het leuk om te horen dat je wel iets voelt voor oppassen (idee van Dia). Voorlopig zou dat een prima oplossing kunnen zijn. Zo kom je in allerlei streken van Frankrijk terecht en dan zie je wel wat er ergens op je pad komt. Of niet. Maar een vliegende vogel vangt altijd wat...

Ik wens je veel sterkte met je beslissing, maar als ik jou was zou ik het idee van Dia uitproberen. Je raakt dan weliswaar nergens echt thuis, maar je kunt wel kijken waar het je qua omgeving en klimaat het beste bevalt. En of je wel zonodig naar Frankrijk moet om gelukkig te zijn of dat verhuizen binnen Nederland eventueel een optie is. Ik kan je wel zeggen dat ik momenteel op m'n 79e best wel last begin te krijgen dat ik de franse taal niet meer zo goed versta, terwijl ik beslist (nog?) niet aan het dementeren ben. Gelukkig heb ik mijn kinderen hier, die voor me opbellen of het woord voor me doen. Zonder dat zou ik allang terug zijn in Limburg!

Hopelijk laat je nog een keer weten wat je uiteindelijk hebt besloten. Veel wijsheid en succes gewenst. En natuurlijk heel veel plezier met alles wat je nog mocht ondernemen!

Reactie van Brittany op 4 Maart 2020 op 12.17: Ik ben 48 jaar weg uit Nederland en toen ik er ieder jaar kwam zag ik hoe (in mijn ogen) Nederland "verloederde" Ik heb dus nooit enjge zin gehad om terug te keren naar Nederland. Ik woonde 40 jaar in Monaco betaalde geen belasting (dat bestaat daar niet ) Het was er jaren lang fijn wonen en werken, maar .. daar ook werd het steeds drukker en lawaaieriger, want ze bouwen er aan een stuk door maar vooral heter ,en vochtiger. Toen ik 65 werd en nog goed kon lopen ben ik naar het hoge Noorden verhuisd en in de badplaats "Le Touquet" gaan wonen Op de begane grond met een bos tegenover en vlak daarachter duinen en het mooie zandstrand. Het leuke is dat het erg lijkt op Bloemendaal heel veel mooie villa's, en veel groen Ik heb er geen moment spijt van gehad. Ik ben blij dat ik het gedaan heb want sinds anderha&lf jaar ben ik erg gehandicapt geworden. Maar alles is zo goed geregeld hier. Er is hier een heel "departement" voor de seniors. Je kunt bellen en de gemeente lkomt je halen als je ergens heen moet. Je kunt de meeste boodschappen laten brengen. Iedereen komt aan huis. De huisarts (die neemt soms zijn Cockerpuppy mee. Die speelt dan even met mijn cockers. De apotheek komt aan huis, de Physiotherapeut, de kapper de hondentrimster en ik heb een geweldige hulp in de huishouding die alles doet wat ik zelf niet kan. Ik heb een voortuin en een achtertuin. Het is hier vaak goed weer in de winter, behalve deze winter, veel regen ne wind gehad, maar dat gaat ook wel weer over. En wat fijn is alle wegen zijn plat. en er zijn heel veel fiets en wandelpaden. Ik heb er echt goed aan gedaan om toen dus op tijd weg tegaan uit het zuiden. Want vooral ook hoe ouder je word des te minder kun je tegen de warmte. Maar zoals Theodora zegt ideder zijn eigen keuze.

En mijn kinderen en kleinkinderen vinden het hier heerlijk in de zomervakantie. Er is heel veel te doen voor kinderen en het is niet zo drukkend heet.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 4 Maart 2020 op 12.17: Maria, denk je nu echt dat ik op m'n 79e niet veel heb meegemaakt en gezien, gehoord en heb nagedacht? Eén ding heb ik geleerd in het leven: je moet je aanpassen aan de omstandigheden waarin je vaak toevallig (op basis van je eigen beslissingen) bent terechtgekomen. Daar heb je namelijk maar in beperkte mate grip op. En als je star bent ("nee zo niet!!!"), word je echt niet gelukkiger dan wanneer je je aanpast aan je eigen situatie.

Reactie van Maria vercammen op 4 Maart 2020 op 12.26: Theodora , wat jij schrijft van die maaltijden jaren geleden enz, begrijp ik hoor!

Als wij hier kwamen wonen was dat hier ...hoe moet ik het zeggen... een euforie!?

Van overal uitnodigingen , tot diwijls een stuk in de nacht.

Mijn dochter vroeg zelf eens ,ma wät zijn jullie daar feitelijk aan het doen!%,

Ook naar die jaarlijkse maaltijden gingen wij,was dikwijls vervelend dat is volkomen waar.

Maar dat is juist de reden dat ik bepaalde zaken volledig geschrapt heb na mijn man zijn overlijden.De vrienden dat ik nu nog heb , heb ik heel graag l

Naar die jaarlijkse maaltijd ga ik ook al 10 jaar niet meer.

En véél mensen wonen hier niet vast, en zijn meestal fransen.

Maar ze zijn heel lief en behulpzaam.

En Yvonne, wat jij schrijft van dat mevrouwtje met Alzheimer die alleen nog engels spreekt , dat is normaal hoor,.

Alzheimer is een verdomd smerige ziekte , als men weet dat men dan zelf dikwijls zijn eigen kinderen niet meer erkend!!

Daar zou ik nu ook echt bang voor zijn.

.

Reactie van Janny O. op 4 Maart 2020 op 12.31: Brittany, alle wat je noemt wat bij je aan huis komt, komt in Nederland ook bij je aan huis. Ik heb het van dichtbij meegemaakt bij mijn ouders.

Yvonne, je komt in Frankrijk niet terug in het Frankrijk dat je verliet. Om een afspraak, 15 minuten, bij mijn huisarts te maken, moet ik 4 weken wachten op dit moment. Ik kan hem wel eerder bezoeken, op het inloopspreekuur, met wachttijden van vaker meer dan twee uur.

Zoek in ieder geval een oplossing die jouw bevredigt. Lukt dat uiteindelijk niet in Frankrijk, Nederland is groter dan de Randstad en directe omgeving. Op de Veluwe kun je ook geweldig wandelen. O ja, wij wonen in de omgeving van Orange, daar heb je niet vaak, maar wel af en toe last van straaljagers. Het is overal wat :)