Weer terug naar Frankrijk?

Beste allemaal,

Plannen mij weer in Fr te vestigen?

Graag lees ik jullie reacties, en hoop op mede-zelfde ervaringen?

Ik heb 11 jaar meestal in FR gewoond, buurt van Beziers, een waar paradijsje maar door omstandigheden weg gegaan, en terug naar NL, daar woon ik nu 4 jaar, een prima huis en mooie omgeving van Castricum, maar ik kan toch niet wennen aan de drukte en lawaai en mis de overweldigende natuur en ambiance van France, heb echt heimwee...

Wie heeft deze ervaring ook (gehad?) en wel weer terug gegaan?

Mijn zorgen zijn, dat ik ervaring heb dat alles moeizamer gaat in het frans, de afstanden en veel moet rijden, ik ben zestiger heb AOW en wil ik oud worden in FR?

Dit zal de laatste keer verhuizen zijn..

Zijn er lotgenoten die alleen wonen/oud worden in FR, hoe bevalt dit?

Ik denk om in de Pyrenees Oriental te gaan wonen, zee en bergen, waar beste klimaat?

anushaschol5@gmail.com

Groetjes uit een heel kil, grijs en vooral nat Nederland...

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20200302, Migratie

Reactie van Maria vercammen op 3 Maart 2020 op 13.24: Theodora, ik heb ook de reactie van Mieke nog eens gelezen,ik,begrijp ook dat ze in frankrijk gebleven is ,Dat ze op,onderzoekvakanties naar nederland is !

Ach, nu dacht ik terug ,meer dan 20:jaar geleden sprak mijn man altijd maar over Calpe( spanje) dààr wou hij graag een gaan. Haha , met mijn dochter mocht ik ook onderzoekvakanties doen.

Hihi, 1x tja.. 2 x ik weet toch niet .. 3x neen beslist,in géén enkel geval!!!

Voor mijn man was het goed ...gaan we dan in frankrijk iets zoeken..Oke.

Zo zijn we hier beland!

Zoete herinnering.

Reactie van Joke van der Woude op 3 Maart 2020 op 15.02: Hier dan een reactie van terugkeerders.

Na een aantal jaren als artisan en conjointe in Frankrijk gewoond en gewerkt te hebben zijn wij als gevolg van de recessie en een niet te versmaden aanbod weer terug naar Nederland gegaan. We hebben gewoond en gewerkt in de top van Zaanstad en Amsterdam en begrijpen maar al te goed wat de herrie en drukte voor impact op je heeft.

We hebben al die tijd de wens gehad om, als we niet meer hoefden te werken, weer terug te gaan. En dat hebben we gedaan en sinds een jaar wonen we weer in La Douce France in de Vendée. We hebben er rekening mee gehouden dat we op den duur wat krakkemikkiger zullen worden en wonen nu in dorp met alle voorzieningen in een bungalowtje, groot genoeg voor ons tweeën, met een ruimte tuin er om heen die voor ons voldoende ruimtegevoel en privacy biedt. Rondom is het goed wandelen en fietsen We zitten 7 km. van zee in een regio met prachtige stranden en mooie natuurgebieden. Landinwaarts is het heuvelachtiger, met een gevarieerd landschap: akkers, weilanden, bossen, riviertjes, meertjes en druiventeelt. Grotere plaatsen met TGV-stations liggen op 35 km. Het klimaat moeten we nog ontdekken. Het gebied staat bekend om zijn zachte en zonnige zeeklimaat, maar het is, na een droge zomer, de laatste maanden erg nat en winderig. Volgens de lokale bevolking exeptionel. Wij doen de nodige moeite om te integreren. Ik zit bij een koor, wij samen zijn lid van de petanque-vereniging geworden en als er activiteiten in het dorp zijn, doen we mee of gaan er in ieder geval zoveel mogelijk naartoe.

Voor wat betreft de administratieve zaken: het is niet veel anders als je terug gaat naar Nederland dan wanneer je weer hier komt. Overal moet je weer achteraan. Ook in Nederland kent men een behoorlijke administratieve rompslomp en gaat er nogal eens iets niet goed. Mijn ervaring is dat het niet zo veel verschilt.

Wat Theodora ook al schetst: ouder worden in je eentje met een slechte gezondheid kan een probleem opleveren. Het blijft dan belangrijk om vrienden om je heen te hebben waar je eventueel op kunt terugvallen. Maar laten we eerlijk zijn, ook in Nederland is het niet meer zo vanzelfsprekend dat er voor je gezorgd wordt als je oud en versleten bent.

Al met al kan ik me alleen maar aansluiten bij allen die al hebben geschreven: volg je hart!

Overleden Reactie van Theodora Besse op 3 Maart 2020 op 15.59: Dankjewel Joke, voor je verhaal "uit de praktijk". Het is natuurlijk op een bepaalde leeftijd wel veel gemakkelijker om je hart te volgen wanneer je met z'n tweeën bent dan wanneer je er alleen voor staat.

De Randstad is inderdaad verschrikkelijk druk. Dat was al, toen ik er een eeuwigheid geleden woonde (Amsterdam en Purmerend). Maar als je naar Brabant of Limburg verhuist, zijn ook daar heel verstilde dorpjes te vinden en een prachtige natuur, bijvoorbeeld natuurgebied de Maasduinen in Limbabwe. Als je in Nederland verhuist heb je ook niet zoveel rompslomp aan je hoofd.

Maar het schijnt momenteel heel moeilijk te zijn om een betaalbaar huis te vinden in Nederland, zoals ik gisteren van mijn schoonzusje hoorde. Enfin, we kennen Yvonne's privé omstandigheden niet en ze zal zelf moeten beslissen. Dat kan niemand anders voor haar doen.

Eén ding weet ik zeker: ik zou nooit meer in het westen van Nederland willen wonen, alleen maar in landelijk Limburg, waar ik vele jaren met plezier heb gewoond (noordelijk Limburg). Als ik dan uit Frankrijk terugkwam, dacht ik heel tevreden als ik de Maas zag: "Hier is het óók heel mooi." En dan kocht ik de Volkskrant en een haring met uitjes bij de kraam op het pleintje.

Daar krijg ik nou heimwee van...

Reactie van Mieke op 3 Maart 2020 op 16.15: Voici de oplossing : Terwijl ik nog in Frankrijk woonde vroeg ik me af of Nederland niet een betere oplossing zou zijn voor de oude dag, maar uiteindelijk na die twee onderzoeksvakanties heb ik toch besloten in Frankrijk te blijven met de uitleg van hierboven. Hopelijk is het nu duidelijk.

Reactie van Dia op 3 Maart 2020 op 16.17: Wij zijn lid geworden van huizenoppassite en daar staan regelmatig adressen in Frankrijk op waar je kunt oppassen in Frankrijk. Soms met dieren maar ook zonder. Misschien is dat nog een eerste mogelijkheid

Overleden Reactie van Theodora Besse op 3 Maart 2020 op 16.41: Dank Mieke, ik had het dus verkeerd begrepen.

Dat is ook een leuk idee, Dia! Vooropgesteld natuurlijk dat Yvonne dat ziet zitten.

Reactie van Janny O. op 3 Maart 2020 op 16.42: Jammer genoeg reageert Yvonne eventjes niet meer.

Reactie van inge van der sluis op 3 Maart 2020 op 18.45: Hi Yvonne,

Wij zijn ook weer naar Frankrijk teruggekeerd na een periode van bijna 7 jaar weggeweest te zijn. Wij zijn "tussendoor" even naar Canada geemigreerd...maar goed nu alweer 8 jaar terug in Frankrijk, omdat ik heimwee had...en ik vraag me nu af waarnaar heimwee?? Naar het klimaat?? Nee zeker niet, het is hier in de Haute Loire zelfs op 600m niet meer uit te houden in de zomer.Gelukkig hebben wij airco, maar is het leuk om hele dagen in de airco binnen te zitten? Nee dus. En hier wonen voor de gezelligheid? Enkele uitzonderingen daargelaten zijn de Franse buren nou niet echt gezellig, bij elkaar op de koffie gaan is er niet bij hoor! Ik spreek goed Frans dus dat is het probleem niet alleen de Fransen hebben geen behoefte aan contact en zeker niet met die Hollandse betweters...en dat wordt alleen maar moeilijker dat contact naarmate je ouder wordt.

De gezondheidszorg is zoals wij het ervaren hebben goed, maar ik weet niet hoe dat is wanneer je werkelijk ziek wordt en hulp behoevend. Daar kan ik ( nog) niet over oordelen.

Wij hebben geen goede ervaringen met overheids instanties zoals bijv het omwisselen van ons Nederlandse rijbewijs...een grote ellende en ergernis...ook moeten wij nu de ziektekosten gaan regelen omdat ik mijn AOW uit Nederland krijg binnenkort. Ik zie de bui alweer hangen...

De angst slaat me alweer om het hart wanneer er "iets" geregeld moet worden, want er wordt hier nooit iets geregeld: het leven hier bestaat uit wachten:" il faut patienter madame!"

En o ja die vreselijke "repas" te pas en te onpas, die uren en uren duren en die niet door te komen zijn...vooral niet wanneer je zelf niet drinkt...want o die VIN die is zo belangrijk hier!!

De clubjes vorming van Nederlanders en o.a Engelsen zijn het voorbeeld van het niet integreren met de Fransen.

Waarom had ik eigenlijk heimwee?

Omdat ik in Parijs ben opgegroeid en Frankrijk en de Fransen altijd geidealiseerd heb, maar nu ik ouder en wijzer ben en in een ander werelddeel heb gewoond ben ik mij ervan bewust dat ik heimwee heb naar een ander land met een heel ander mentaliteit namelijk: Canada!

En dat ik wanneer ik de kans krijg niet zal aarzelen dit Frankrijk vaarwel te zeggen om nooit meer terug te keren! Ook de onvriendelijkheid en de viezigheid "all over" zal ik niet missen...

Ondanks het feit dat onze vrij liggende plek met 4 HA ons veel vrijheid geeft hebben wij besloten dit binnenkort te koop te zetten.

Reactie van Maria vercammen op 3 Maart 2020 op 21.26: Inge van der Sluis waw..... wablieft.

En gij wacht op,een kans ???

Menslief als ik,zo moest erover denken wachte,ik niet op,een kans!!!

Dan was ik al,lang weg!

Overleden Reactie van Theodora Besse op 3 Maart 2020 op 22.45: Maar Maria, ze moeten toch eerst hun huis verkopen?

Die eindeloos durende maaltijden vind ik hier ook zo verschrikkelijk. Die zijn, zoals Inge zegt, alleen maar door te komen met een flinke slok alcohol achter de kiezen.

Inderdaad, heimwee waarnaar? Ik ben hier alleen maar komen wonen, omdat mijn oudste kinderen hier al woonden. Daarvóór verbleef ik hier al jaren 6 maanden per jaar. Dat was achteraf de mooiste tijd.

Eigenlijk verkaste ik het liefst weer naar Limburg. Toch weet ik zeker, dat het me daar dan om een andere reden weer zou tegenvallen en ik weer naar Frankrijk zou verlangen. Dus blijf ik maar mooi hier, dicht bij m'n kinderen in de buurt. De rest van de familie, jongste zoon en kleindochters (24 en 26), komen wel naar hier met vakantie. En verder vermaak ik me hier prima, al wordt het met het ouder worden wel steeds moeilijker om het franse geratel te verstaan. Maar ja, overal is wat en je moet er het beste van maken.