Wat te doen? (met hond van een ander)

We hebben een probleem dat ik graag aan jullie wil voorleggen. Drie jaar geleden in de winter kwam er een hond aanlopen. Hij was mager en zijn poten bloedden. Ik heb hem in huis gehaald en verzorgd, eten gegeven etc. Was er vrij zeker van dat hij een eigenaar had want hij had een halsband om en was gecastreerd. We zagen geen mogelijkheid naar de dierenarts of SPA te gaan omdat we ingesneeuwd zaten. Een paar dagen later kwam er een kennis die ons vertelde dat dit Lucky was en en naam van de eigenaar gaf. Die gebeld en hij zei dat hij de hond al 11 dagen kwijt was maar dat zij nog veel meer ingesneeuwd zaten dan wij en of wij de hond a.u.b. nog een tijdje konden verzorgen tot zij hem op konden halen. Zo gezegd zo gedaan en na een week of drie was alles geregeld.

Vervolgens stond Lucky om de haverklap weer bij ons op de stoep en na een tijdje ben ik gestopt met bellen om te zeggen dat hij hier was. In de loop der jaren was het logisch dat Lucky hier was als hij niet thuis was. Soms een paar dagen soms een week. De eigenaren leken zich daar absoluut niet druk meer over te maken. Kerst 2011 kwam er een telefoontje. Is Lucky bij jullie? Ja hij is hier. Oh wij hadden hem bij de buurman gelaten maar daar was hij na twee uur ontsnapt. Wij zijn in Parijs bij de familie maar we komen hem na 6 januari wel halen. O.K. dat werd 13 januari maar zo gaan die dingen. Af en aan kwam het malle beest aanlopen en bleef dan maar weer voor onbepaalde tijd hier. Toen het verwijt kwam dat wij hem zouden verwennen en dus hun hond probeerden te stelen ben ik boos geworden. Heb dus gezegd dat ze hem, zodra hij weg was binnen 24 uur moesten komen halen zodat het dier wist waar hij thuis hoorde en er geen misverstanden konden ontstaan. Dat ging een maand of 8 goed.

Nu is het probleem dat hij vanaf 1 januari 2013 35 dagen af en aan hier was en daarna inmiddels 12 weken. Zijn baas lag in het ziekenhuis en dus is het gemakkelijk dat hij bij ons is. Hij had epileptische aanvallen en wij hebben hem naar de dierenarts gebracht. Zij hebben daar wel een cheque voor meegegeven. De 12 jarige dochter reageert hysterisch als ik zeg dat wij Lucky gaan houden. Het is haar hond, zij wil hem houden, zij heeft hem een naam gegeven etc. 12 weken lang heeft ze nooit gebeld hoe het met hem gaat. Ze komen hier elke dag langs als de dochter uit school gehaald wordt maar hebben al die tijd nooit een bezoek gebracht .Als we de eigenaresse tegenkomen bij de supermarkt vraagt hoe het met Lucky gaat en is blij dat het super goed met hem is. In die drie jaar hebben ze ooit een zakje brokken van 1/2 kg en daarna een grote zak van 10 kilo brokken van de Lidl achtergelaten. Wij hebben hem dus altijd gevoerd op vers vlees/soup en kwaliteitsbrokken. Niet dat het financiele aspect van belang is. Als een dier bij ons is wordt het goed verzorgd en zo hoort het.

Wat zouden jullie voorstellen?. Wij hebben aangegeven Lucky te willen houden. Dan laten we hem trainen want hij luistert voor geen meter. Als je zegt "kom hier"dan rent hij weg etc. Het is een schat van een hond maar hij moet weten waar hij hoort. Voor ons is het ook onmogelijk om zo'n onopgevoed bakbeest hier te hebben. We moeten hem steeds opsluiten in huis, constant oppassen dat hij niet naar buiten glipt en achter de kippen aangaat etc. We hebben het niet over een klein hondje, het is een z.g. Lurcher van 32 kilo!.

Zij zeggen dat het hun hond is en dat ze hem beslist terug willen, maar niet nu.

Wat zouden jullie in dit geval doen?

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20130630, Dieren

Reactie van anneke19 op 8 Juli 2013 op 10.31: Nou Jaap zo " ken " ik je helemaal niet!

Jeetje Marianne, jij hebt een heel groot hart!! goed voor een hond van een ander zijn is al wat, maar dan deze mensen nog uit de nood helpen! chapeau!! zoals jij zouden er meer mensen moeten zijn.

Reactie van jaap op 8 Juli 2013 op 10.44: Anneke, ik heb een verschrikkelijke allergie voor mensen met veel poeha , doen alsof ze veel poen hebben en eigenlijk geen nagel om aan de konCENSUUR te krabben.

Vervolgens de gemeeenschap opzadelen met jóuw problemen. Het is natuurlijk fabeltastisch dat Marianne hen wil gaan opvangen ondanks "Schone schijn, dikke auto en paard" (zoals ze zelf schrijft)

De échte schrijnende gevallen daargelaten, gebeurt dit erg vaak Anneke, mensen die coute que coute volharden in boven hun stand te leven en profiteren van een ander.

Ik hoop voor Marianne dat de situatie zich zelf oplost en dat voornoemde dorpsgenoten zich voorbeeldig gaan gedragen.

Het allerbeste zou zijn dat ik er helemaal naast zit.

Reactie van Lena op 8 Juli 2013 op 11.40: Ach Jaap, een beetje mededogen... Deze mensen worden harder gestraft voor hun eigen gedrag (hoog houden van status, de oorzaak van de financiële problemen kennen we niet) dan ze lief is. Boontje kom om zijn loontje, eigen schuld dikke bult en zo, helpt ze niet verder. Wel zou ik Marianne adviseren niet te snel de situatie voor hen te willen oplossen. Laat ze eerst kijken hoe ze zelf een oplossing kunnen vinden, vaak loopt dat toch wel los. Je gîte kun je nog altijd achter de hand houden als nood-oplossing. Als je het nu al aanbiedt, zoeken ze zelf geen oplossing meer.Wacht maar even af, Lucky is bij jullie en de gîte loopt niet weg. Helaas heb ik zelf iets te vaak meegemaakt, zowel privé als in mijn werk, dat jij uiteindelijk met een probleem eindigt. In dit geval: ze gaan je gîte niet meer uit... en er zullen dan 1000 redenen zijn waarom het niet kan, allemaal plausibel maar jij zit er mee. Mijn (ongevraagd) advies zou zijn: kijk het eerst even aan voordat je het aanbiedt. Kan altijd nog! Groet, Lena.

Reactie van Marianne de Haan op 8 Juli 2013 op 12.22: Dank je voor het advies Lena. We nemen het mee in de overweging. Het idee dat Lucky dan lekker bij allebei kan zijn sleept ons mee in ons enthousiasme. Dus heel goed dat je ons even op de mogelijke nadelen wijst.

Iedereen kan in zo'n situatie belanden. Hier is het zo dat twee jaar geleden een stuk land is gekocht in het dorp met bouwvergunning. een tweede hypotheek was nodig maar het huis boven in de bergen waar ze nu wonen zou vast wel binnen twee jaar verkocht zijn. Zij verloor haar baan maar vond snel een neiuwe, hij ging met pensioen en heeft net 2 bypasses en een nieuwe hartklep gekregen. Het kind moet na de vakantie naar de middelbare school en dus dichter bij de buslijn zitten omdat pa en ma haar niet elke dag weg kunnen brengen. Auto, paard etc moesten ook nog betaald worden. Dan komt de dag dat die twee jaar om zijn en zit je ineens tot je nek in de ellende. Het overkomt duizenden mensen in Nederland en ook in Frankrijk. Dat is dus niet zozeer een kwestie van boven je stand leven. De enige fout (voor zover) die ik hier kan zien is dat ze te lang hebben gehoopt dat het goed zou komen en het huis verkocht zou worden. Ook trots speelt daarbij een rol. Een bepaalde status, een klein dorp etc.

Als ze wat eerder aan de bel hadden getrokken hadden dingen misschien anders geregeld kunnen worden maar dat is achteraf praten. Nogmaals.. dit soort onvoorziene zaken kunnen iedereen overkomen. Recessie, gezondheidsproblemen, gedoe in de familie. Je kan het niet voor zijn. We kunnen alleen maar blij zijn wanneer het ons niet overkomt en een hand uitsteken naar een ander die minder fortuinlijk is.

Reactie van evelien hiltermann op 8 Juli 2013 op 13.25: Hé Marianne, ik vind het heel goed van je dat je zo met die mensen van doen hebt, maar ik ben het eens met Lena, kijk eerst even de kat uit de boom.....
Ik, als paardenmens, vraag me nu natuurlijk af wat er met het paard van de dochter (die veel te jong is voor een eigen paard) gaat gebeuren ? Ik heb zo'n donker bruin vermoeden dat die, gezien de financiële omstandigheden, wel niet vaak een hoefsmid zal zien, laat staan ingeënt en ontwormd wordt. Mag die ook bij jullie staan straks ?