Wat te doen? (met hond van een ander)

We hebben een probleem dat ik graag aan jullie wil voorleggen. Drie jaar geleden in de winter kwam er een hond aanlopen. Hij was mager en zijn poten bloedden. Ik heb hem in huis gehaald en verzorgd, eten gegeven etc. Was er vrij zeker van dat hij een eigenaar had want hij had een halsband om en was gecastreerd. We zagen geen mogelijkheid naar de dierenarts of SPA te gaan omdat we ingesneeuwd zaten. Een paar dagen later kwam er een kennis die ons vertelde dat dit Lucky was en en naam van de eigenaar gaf. Die gebeld en hij zei dat hij de hond al 11 dagen kwijt was maar dat zij nog veel meer ingesneeuwd zaten dan wij en of wij de hond a.u.b. nog een tijdje konden verzorgen tot zij hem op konden halen. Zo gezegd zo gedaan en na een week of drie was alles geregeld.

Vervolgens stond Lucky om de haverklap weer bij ons op de stoep en na een tijdje ben ik gestopt met bellen om te zeggen dat hij hier was. In de loop der jaren was het logisch dat Lucky hier was als hij niet thuis was. Soms een paar dagen soms een week. De eigenaren leken zich daar absoluut niet druk meer over te maken. Kerst 2011 kwam er een telefoontje. Is Lucky bij jullie? Ja hij is hier. Oh wij hadden hem bij de buurman gelaten maar daar was hij na twee uur ontsnapt. Wij zijn in Parijs bij de familie maar we komen hem na 6 januari wel halen. O.K. dat werd 13 januari maar zo gaan die dingen. Af en aan kwam het malle beest aanlopen en bleef dan maar weer voor onbepaalde tijd hier. Toen het verwijt kwam dat wij hem zouden verwennen en dus hun hond probeerden te stelen ben ik boos geworden. Heb dus gezegd dat ze hem, zodra hij weg was binnen 24 uur moesten komen halen zodat het dier wist waar hij thuis hoorde en er geen misverstanden konden ontstaan. Dat ging een maand of 8 goed.

Nu is het probleem dat hij vanaf 1 januari 2013 35 dagen af en aan hier was en daarna inmiddels 12 weken. Zijn baas lag in het ziekenhuis en dus is het gemakkelijk dat hij bij ons is. Hij had epileptische aanvallen en wij hebben hem naar de dierenarts gebracht. Zij hebben daar wel een cheque voor meegegeven. De 12 jarige dochter reageert hysterisch als ik zeg dat wij Lucky gaan houden. Het is haar hond, zij wil hem houden, zij heeft hem een naam gegeven etc. 12 weken lang heeft ze nooit gebeld hoe het met hem gaat. Ze komen hier elke dag langs als de dochter uit school gehaald wordt maar hebben al die tijd nooit een bezoek gebracht .Als we de eigenaresse tegenkomen bij de supermarkt vraagt hoe het met Lucky gaat en is blij dat het super goed met hem is. In die drie jaar hebben ze ooit een zakje brokken van 1/2 kg en daarna een grote zak van 10 kilo brokken van de Lidl achtergelaten. Wij hebben hem dus altijd gevoerd op vers vlees/soup en kwaliteitsbrokken. Niet dat het financiele aspect van belang is. Als een dier bij ons is wordt het goed verzorgd en zo hoort het.

Wat zouden jullie voorstellen?. Wij hebben aangegeven Lucky te willen houden. Dan laten we hem trainen want hij luistert voor geen meter. Als je zegt "kom hier"dan rent hij weg etc. Het is een schat van een hond maar hij moet weten waar hij hoort. Voor ons is het ook onmogelijk om zo'n onopgevoed bakbeest hier te hebben. We moeten hem steeds opsluiten in huis, constant oppassen dat hij niet naar buiten glipt en achter de kippen aangaat etc. We hebben het niet over een klein hondje, het is een z.g. Lurcher van 32 kilo!.

Zij zeggen dat het hun hond is en dat ze hem beslist terug willen, maar niet nu.

Wat zouden jullie in dit geval doen?

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20130630, Dieren

Reactie van Nik op 2 Juli 2013 op 10.39: De vraag is wat er gebeurt als je dit op het spits drijft. Als je zegt "deze hond is van mij en jullie krijgen hem niet meer terug". Ik hoop niet dat de eigenaar de hond dan komt meenemen en opsluit, om maar iets te noemen. Ik weet niet of ze daar toe in staat zijn, maar misschien is het voor je zelf belangrijk na te denken over "OK ik wil dat Lucky hier blijft, wat zijn dan de onmiddelijke consequenties?". Misschien dat de huidige situatie, de onzeker heid en het niet weten hoe het in de toekomst gaat, dan nog een beter alternatief is. Maar goed dat kun jij het beste beoordelen. Succes.

Reactie van Marianne de Haan op 2 Juli 2013 op 10.59: Nee hoor Nik, we drijven het niet op de spits. Het zijn aardige mensen. Ik ga wel een hooi halen met de man etc. we creeren geen situatie waarbij er gedoe in het dorp komt. Willen zeker geen ruzie met dorpsgenoten. Wat we willen is het beste voor Lucky en daar doen we ons best voor. Zij gaan hem ook niet opsluiten. Zo zijn ze niet. Het is gewoon zo dat zij er niet voor hem kunnen zijn en dat hij in huis dingen zou stukmaken dus moet hij buiten blijven aan een lange lijn met een hok en een fris fonteintje voor vers water etc. Ze doen echt wel hun best maar er moet gewerkt worden en naar school gegaan dus kunnen ze niet de hele dag bij hem zijn.

Reactie van Lena op 2 Juli 2013 op 11.14: Het lijkt er op Marianne, dat je enige zekerheid is dat het onzeker zal blijven. Zeker als het verder best aardige mensen zijn en het reuring in het dorp zou geven als je al te daadkrachtig gaat handelen. Nu het al 12 weken duurt met geen uitzicht op een einde, moet je je er misschien bij neerleggen dat het met deze hond maar zo moet zijn. Roeien met de riemen die je hebt, opvoeden waar je kunt en in je achterhoofd houden dat het op een dag weer anders zal zijn. Uit ervaring weet je inmiddels dat het nooit lang duurt voor hij weer terug is... Lucky heeft het gisteravond eigenlijk al aan je laten weten: hij heeft er "schijt" aan.... ;-) Zie het maar als een compliment van een ontspannen hond! Groet, Lena.

Reactie van Nik op 2 Juli 2013 op 11.32: Eigenlijk bedoelde ik precies hetzelfde als Lena, die het dan weer beter verwoordt :)

Het is nu eenmaal zo misschien, en geniet van de hond de momenten dat hij bij jullie is.

Reactie van Marianne de Haan op 2 Juli 2013 op 11.51: Dat doen we! Met volle teugen. hij is te leuk om er niet van te genieten. Wij laten ons plezier er niet door bederven. De zon schijnt, mensen en dieren zijn gezond en gelukkig dus is het maar een klein probleempje bij een overigens fantastisch leven. kijk maar eens op www. le-tardiou.com dan heb je een idee. Groeten van Marianne

Reactie van Nik op 2 Juli 2013 op 13.37: Daar zit ik dan, op mijn werk in een flatgebouw bij Opera (75009), te staren naar je fotoalbum :D

Geniet ervan!

Reactie van marielle op 2 Juli 2013 op 14.47: De hond komt bij jullie aan, omdat hij blij is met dat wat jullie hem geven: voeding, liefde, aandacht en alles wat er bij hoort. De dingen gebeuren niet voor niks in het leven, geniet ervan en wees blij met wat hij geeft!

Reactie van jaap op 7 Juli 2013 op 12.25: Het is werkelijk ongelofelijk !!!

Wat een eikels zijn jullie dorpsgenoten, onverantwoordelijk (adopteren een gevonden puppie zonder de consequenties ervan te aanvaarden) zééér gemakzuchtig, vinden het natuurlijk fantastisch als de hond zónder ook maar enige moeite te hoeven doen of overleg te voeren wordt opgevangen door buren (jullie), als er niets of iets aan de hand is...... en last but not least stáán erop dat de hond hun eigendom blijft ZONDER er als een goede dierenvriend voor te zorgen óf ervoor te zorgen dat hij niet kan ontsnappen .

Werkelijk te gek voor woorden. Ik zou proberen de zaak op de spits te drijven en aan zoveel mogelijk buren de situatie te vertellen, zodat jullie er niet op worden aangekeken en vervolgens een definitieve breuk tussen hun en de hond te bewerkstelligen met of zonder hulp van de veldwachter.

Ik erger me sowieso al vaak en veel over hoe (heel veel) fransen met hun (huis)dieren omgaan, zonder ook maar enig respect voor het dier.

Zo dat ben ik kwijt.

Reactie van Marianne de Haan op 8 Juli 2013 op 9.24: Beste Jaap,

Het op de spits drijven van dingen, zo heeft het leven geleerd, leidt zelden tot goede resultaren. Proberen zaken in harmonie tot een goed einde te brengen blijkt op de lange duur tot beter inzicht en betere resultaten te leiden.

Niet alles is wat het lijkt. Gisteren heb ik gehoord dat de eigenaren van de hond hun huis gedwongen hebben moeten verkopen. Het stond al geruime tijd te koop en nu heeft de bank beslag gelegd. Ze hebben enorm verlies geleden en kunnen geen nieuw huis bouwen zoals het plan was. Vanaf september hebben ze dus nu geen huis meer en enorme financiele problemen. Dit wist niemand. Schone schijn, dikke auto, paard etc. Hierdoor kunnen we nu beter begrijpen waarom de hond inmiddels al drie maanden bij ons is. In ieder geval iets waarover ze zicht geen zorgen hoefden te maken.

We denken er nu over ze onze grote gite aan te bieden voor de winter zodat zowel het gezin als Lucky een onderkomen hebben en we dan allebei de hond hebben. Zo komt er dan misschien een wel heel onverwachte oplossing voor het dillema. Allemaal reuze bedankt voor het meedenken. We houden jullie op de hoogte.

Groeten van Marianne