Wat je echt moet weten over orgaandonatie!

Het blijkt dat veel mensen zich niet bewust zijn van wat er met hun lichaam gebeurt als ze b.v. hersendood zijn verklaard of een ongeluk hebben gehad. De regels in NL zijn anders dan in FR en daarom is het erg belangrijk je eens te verdiepen in dit onderwerp. Liefst voor het te laat is en je zelf geen zeggenschap meer hebt over wat er met jouw lichaam gaat gebeuren.

Het is deze week in NL donorweek. Dat is je vast niet ontgaan. Op radio en tv wordt hier uitgebreid aandacht aan besteed. Wie het allemaal een beetje volgt, ziet misschien ook dat er voornamelijk aandacht is voor de ontvanger van een donor. Wat heeft de donortransplantatie met hem / haar gedaan? Hoe uitzichtloos was zijn / haar situatie voor de transplantatie? Allemaal zeer indrukwekkende verhalen van mensen die hun leven weer terugkrijgen nadat hen een orgaan werd afgestaan. Echter kent ook deze medaille twee kanten.

Worden wij wel volledig genoeg ingelicht wanneer ons gevraagd wordt ons in te schrijven in het donorregister? Kennen we het verhaal van de donor zelf eigenlijk wel? Want om vitale organen als hart, lever of pancreas te transplanteren, is een levend lichaam nodig waaruit de organen ' geoogst' kunnen worden. Voordat over transplantatie overgegaan mag worden, dient de donor eerst 'hersendood' te zijn verklaard. Wat is hersendood eigenlijk en wat is het verschil met 'gewoon dood'? Hoe zit het met al die mensen die toch ontwaakt zijn na eerst hersendood te zijn verklaard? Waren zij soms 'bewusteloos'?

Allemaal zeer prangende en legitieme vragen waarop de wetenschap nog steeds geen waterdicht antwoord heeft gegeven. Toch wordt er ondanks deze essentiële vragen een sterk (emotioneel) beroep op ons gedaan om orgaandonor te worden.

Donorschap in Frankrijk

Engeland, Turkije, Duitsland en Ierland hanteren, net als Nederland, een nee-tenzij donorsysteem: je bent geen donor, tenzij je je registreert als donor. Landen die een ja-tenzij systeem gebruiken zijn bijvoorbeeld Frankrijk, België, Oostenrijk, Spanje, Finland, Zweden, Italië en enkele Zwitserse kantons. Bij dit systeem is in principe iedereen donor, tenzij je hiertegen schriftelijk bezwaar maakt.

http://www.transplantatiestichting.nl/donor-worden/hoe-registreren-...

Ger Lodewick, auteur van het boek “Wat je over orgaandonatie zou moeten weten”, vertelt hierover in het volgende interview: http://www.earth-matters.nl/5/11661/gezondheid/wat-je-nog-niet-wist...

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20151016, Gezondheid, Sport en Spel

Overleden Reactie van Boudewijn Bolderheij op 16 Oktober 2015 op 21.59: Eerst wil ik toch, zo kort mogelijk, mijn ervaring met "ontvangen" kwijt.
En dan is het ook nog een ervaring uit de tweede hand.
Over de talloze complicaties die er ook waren zwijg ik deze keer.

22 juli 2003 kwam Janine voor de laatste keer van de operatie tafel.
Haar eigen longslagaderklep zat op de plaats van aortaklep.
De longslagaderklep was vervangen door een menselijke donorklep.

De doktoren gaven haar nog zeven jaar te leven.
Janine heeft laatst haar twaalfde verjaardag gevierd,
ze is geheel medicijn vrij en is super gezond.

Doordat iemand zich te pletter gereden heeft of te pletter gereden is,
hebben wij dus nog een werkelijk schitterende verlenging van ons leven
ten geschenke gekregen.

Blijkbaar had deze Duitser er uitdrukkelijk voor gekozen zijn organen te doneren.
Daarvoor zal ik hem eeuwig dankbaar zijn.

Overleden Reactie van Boudewijn Bolderheij op 16 Oktober 2015 op 22.09: De Nederlandse lezers zou ik willen vragen
om een volksraadpleging in gang te zetten over dit onderwerp.
Indien Nederland overgaat tot de groep ja-tenzij
dan komt er een enorm "onderdelenmagazijn" beschikbaar.
Dat zal vele levens redden en voor heel veel mensen,
denk ook aan partners en andere betrokkenen,
de kwaliteit van leven enorm verbeteren.

En zolang als Nederland nog een nee-tenzij land is,
uiteraard altijd een codicil bij je hebben dat je donor wilt zijn.
Je kunt daardoor mensen zoveel levensvreugde geven, het is echt super.

Reactie van Fre@ op 16 Oktober 2015 op 22.26: Ik begrijp heel goed je standpunt, Boudewijn. Het is altijd heerlijk als een geliefd persoon langer bij je kan blijven. Evengoed ben ik erg benieuwd of je ook goed naar dat interview geluisterd hebt? Daarin worden heel kritische punten op tafel gelegd die vooral de donor aangaat. Het wordt heel helder neergezet, en hoe denk je er dan over?

Reactie van Fre@ op 16 Oktober 2015 op 23.05: Hangt helemaal van af om welke organen het gaat, Anna. Een hart van een oud persoon is niet gewenst, maar netvliezen, sommige aderen (vooropgesteld dat ze van binnen schoon zijn), slokdarm, delen van de lever b.v. weer wel.

Reactie van Dierenthuis Bourgogne op 17 Oktober 2015 op 8.31: Ik heb zelf lang geleden als assistente van de anaesthesisten gewerkt op de operatiekamers van het St.Radboudziekenhuis en alle operaties meegemaakt en op de EHBO geassisteerd,als er ongelukken binnen kwamen.

Daar werden mensen,die dan hersendood waren binnengereden op de OK en opengemaakt om hun organen te "pikken".Ik vond dat een vreselijke ervaring om mee te maken.Aaspikkers noemde ik hen.Zo respectloos.

Ik zal derhalve zelf nooit donor worden.Als ik sterf wil ik gewoon met rust gelaten worden en begraven worden.Dat geldt ook andersom.Ik wil geen organen van anderen.Nee,dank U!Als mijn tijd is gekomen ga ik vredig weg hier van de aarde.

Reactie van Fre@ op 17 Oktober 2015 op 8.43: Zo ervaar ik het ook.

Overleden Reactie van Boudewijn Bolderheij op 17 Oktober 2015 op 9.20: Na een kwartier Ger Lodewick te hebben aangehoord heb ik het opgegeven.
Ger wenst, denk ik, tot 100% zekerheid te komen op ieder gebied.
Voor mij is 99,9% ruime voldoende.

In zijn introduktie had Ger het over:
Opa, oma, kinderen, kleinkinderen en zo voort, niet over verliezen.
Die verkiezen heb ik wel in ruime mate te verwerken gekregen.
Vader, oudste broer, jongste zus en enige kleindochter vertrokken te vroeg.
En eigenlijk alle vier, behoorlijk, onnodig.

Mochten we 100 levens kunnen redden,
met alle vreugd die daarom heen aanwezig is,
en daarvoor één leven, ten onrechte, opgeven,
dan ben ik voorstander.

Reactie van Dierenthuis Bourgogne op 17 Oktober 2015 op 9.50: Ja Frea...het zal je vader,moeder,kind,broer,zus,goede vriend(in) maar zijn,die in zijn.haar onwetendheid zo'n ding getekend heeft en die ze nog blijven beademen,terwijl hij/zij rustig wil sterven en dan nog opengesneden wordt om te pakken wat ze kunnen pakken...bah...en dan trekken ze de boel eruit en mag je dood gaan.Op de operatietafel ipv dat een naaste bij je zit en je hand vasthoudt,zodat je liefdevol mag overgaan naar Gene Zijde.

Nee er zijn geen woorden voor voor dit drama wat zich achter de schermen afspeelt... net als de slachthuizen,waar zich gruwelijke taferelen afspelen zonder dat mensen dit kunnen/willen zien.Ben blij dat ik veganist ben,maar dat is een ander verhaal en ik ga verder niet in discussie.Over beide onderwerpen niet.

Reactie van Willem op 17 Oktober 2015 op 10.44: In deze discussie kan deze link van pas komen:

https://www.service-public.fr/particuliers/vosdroits/F20088

Weigeringsformulier is hier te downloaden:

http://www.dondorganes.fr/medias/pdf/formulaire_registre_refusvf.pdf

Overleden Reactie van Boudewijn Bolderheij op 17 Oktober 2015 op 10.52: Eén van onze gasten heet Fred, Fred was nierpatiënt. Hij was in het stadium NU een nieuwe nier of NU dialyse. Omdat er een enorm gebrek is aan nieren was de kans op dialyse het grootst. Fred is de mantelzorger van Paula, zijn vrouw, die MSA heeft. Ieder jaar kwamen Paula & Fred twee weken bij ons tot rust komen totdat wij plotseling niets meer hoorde. Na eindeloos proberen kreeg ik Paula aan de lijn. Door haar ziekte was Paula zo goed als niet te verstaan, maar ik begreep dat Fred in het ziekenhuis lag. Hoe Paula verzorgd werd is mij niet duidelijk geworden. En toen kreeg Fred op zijn mobieltje te pakken. Hij klonk helder en duidelijk, hij was nog veel blijer dan in de zevende hemel en hij had een nieuwe nier. Het jaar daarop waren Paula & Fred weer bij ons. Paula was weer een stuk slechter, maar Fred kon weer helemaal alles aan. Ze komen niet meer, want Paula zit / ligt nu in een verzorgingstehuis. Maar Paula krijgt wel iedere dag bezoek, van haar Fred. En ze lachen wat af die twee, met hun eigen heel speciale humor. Als Fred die nier niet gekregen had dan was Fred tussen de dialyses door een eenzaam, zielig oud mannetje geweest, helemaal alleen en Paula een zielig ziek vrouwtje in een verzorgingshuis die nooit bezoek kreeg. Wat ben ik blij dat Fred een nieuwe nier gekregen heeft en wat ben ik blij dat ik die twee heb leren kennen en dat ik hun levenskracht heb mogen aanschouwen.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.