Ervaringen met betrekking tot integratie in het Zuiden?

Hallo,

Wij wonen reeds met ons gezin in noord-frankrijk, maar zitten erover te denken om toch het mooie weer op te gaan zoeken, en te gaan verhuizen naar het zuiden (provence of pyr-orientales). Nu heb ik hier diverse fransen over gesproken en die zijn veelal enthousiast over het zuiden (alhoewel ik ook vaak hoor dat het er zomers te warm is), maar ze zijn minder enthousiast over de mensen die er wonen. Velen kennen mensen die het er hebben geprobeerd, maar vanwege het verschil in mentaliteit zijn teruggekomen. Nu spreek ik slechts noorderlingen, dus is hun visie misschien enigszins gekleurd. Daarnaast zou het kunnen dat dat wat de noorderling vervelend vindt aan de zuiderling, misschien door nederlanders wel als prettig wordt ervaren.

Ik hoor als voornaamste verschillen dat de zuiderlingen veel minder open en gastvrij zijn dan de noorderlingen, en dat zij tegen toeristen wel aardig doen (bron van inkomsten), maar dat als je er gaat wonen, ze je maar moeilijk accepteren. Verder zouden ze veel meer gestresst en opgefokt zijn, en kan je er geen goede afspraken mee maken. Ze zeggen vaak ja, maar komen vervolgens nooit opdagen.

Ik weet het, vooroordelen, wie heeft ze niet. In dit geval van het Noorden over het Zuiden. Ongetwijfeld zal dit ook andersom zo zijn. Dus ik snap dat dit allemaal erg generaliserend is, die discussie zoek ik ook niet. Wat ik me af vraag is wat ervaringen zijn met betrekking tot geaccepteerd worden en integratie. En misschien zijn er leden die deze stap van het noorden naar het zuiden of andersom al gemaakt hebben, en de verschillen hebben ervaren.

ik hoor het graag, ben benieuwd.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20140918, Kunst en Cultuur, Woningen Algemeen

Volgende bijdrage >

Reactie van Madeleine Royere-Koonings op 19 September 2014 op 8.19: Ik ben zelf francaise, getrouwd met een nederlander, en nu wonen wij in de Provence, waar ik vandaan kom. Voor mij makkelijk dus, want ik had nog vriendinnen van vroeger die hier gebleven waren, maar na een jaar heb ik ook nieuwe mensen leren kennen. Voor mijn kinderen wel erg goed gegaan, ook van nederlandse school naar franse school ging makkelijk. Wel waar voor de vakluien zo, je denkt dat zij komen en dan komen zij niet, dat hebben wij wel gehad met de bouw. Verder denk ik ook dat het is een kwestie van zelf open zijn en van verwachtingen, wat je verwacht ga je ook krijgen... Als jullie in de buurt komen, of als jij erover meer wil praten, neem contact met mij op! Success!

Reactie van Liesbeth op 19 September 2014 op 9.23: Wij zijn zelf twee jaar geleden van de Alsace naar de Languedoc verhuisd en vinden juist de mensen hier meer open en toegankelijk. In de twee jaar dat we nu hier wonen hebben we meer contacten dan in de vier jaar dat we in de Elzas woonden. Geen idee hoe dit komt. Zijn in ieder geval erg tevreden hier in het Zuiden. Succes met jullie plannen!

Reactie van Wilco op 19 September 2014 op 10.53: Hallo Remie,

Wij wonen nu een jaar in Pau in de Pyrenees Atlantiques en gaan verhuizen naar net over de grens met Hautes Pyrenees. Onze ervaring hier is super goed. De mensen zijn zelfs in de stad erg nieuwsgierig, maar ook behulpzaam en oprecht geinteresseerd. We ervaren de mensen absoluut niet als gesloten, er wordt zelfs rustig gevraagd naar huizenprijzen en salarishoogte in Nederland, en andersom is dat ook geen taboe. De mensen zijn redelijk direct en eigenlijk veel Nederlandser/ Engelser/ Internationaler dan je i.e.i. zou verwachten. Zo is iedereen tot nu toe bij ons exact op tijd op afspraken, en worden wij ook echt op het afgesproken tijdstip verwacht.

De mensen zijn hier in de omgeving gewend aan buitenlanders, maar de economie draait zeker niet op toerisme. Winkels en restaurants gaan juist in de zomer dicht ivm vakantie. Verder is hier nog wel werk (Total, en andere grote bedrijven met hoofdkantoor, 2 vliegvelden dichtbij) en raakt het zeker niet ontvolkt, wat de positiviteit van de mensen ten goede komt.

Klimaat : http://www.linternaute.com/voyage/climat/pau/ville-64445

Keerzijde is natuurlijk dat de prijzen hier wat hoger liggen dan in veel andere gebieden.

Succes met de overwegingen!

Reactie van Wanda op 19 September 2014 op 11.15: Hoi Remie,
Wij wonen letterlijk in het Zuiden van Frankrijk, Montpellier & omgeving, in het departement Hérault (34). Het is prima vertoeven hier, bergen in het noorden en lange zandstranden in het zuiden. Je kunt gaan skieën in de Cevennes en het strandseizoen begint hier mid mei t/m eind september. De winter duurt maar maxi 3 maanden met veel zon en gem. 8-12 gr. Maar ook uitzonderingen: op 1 jan 18 gr. of begin maart een sneeuwstorm. Kijk goed uit in welk gebied jullie willen gaan wonen ivm overstromingen, want de regenbuien kunnen hier heftig zijn. Publieke scholen in Montpellier worden steeds meer internationaler met veel keuze voor diverse talen. Mijn zoon gaat nu naar college, sectie anglo-americaine met 10-12 uur engels per week. Dus dat is een hele vooruitgang. De mentaliteit hier is niet altijd makkelijk, zij hebben nog altijd de neiging om de buitenlanders op te lichten. Maar als je de taal spreekt, dan zullen zij dat niet zo snel doen. Ik heb een bedrijf dat buitenlanders hier helpt integreren, dat zullen jullie niet zo hard nodig hebben, maar ik wil met alle plezier vrijblijvend jullie informeren over wonen in deze regio. Je kunt emailen naar contact@livingeasy.fr. Heel veel succes met jullie plannen. Wanda

Reactie van Jacqueline Anemaat op 19 September 2014 op 11.42: Dat is wel heel sterk: in mijn draadje over de vertaling van "J'arrive où je suis étranger" merkte Gerard d'Olivat enkele dagen geleden op, dat ze net dit gedicht "Contragewicht" morgen op de site wilden zetten!

Komrij heeft wel een beetje gelijk: je voelt je op beide plaatsen thuis, maar toch......
een gevoel van onrust overkomt je.
(ter verduidelijking: wij wonen half in NL en half in LDF)

Reactie van Clementine Cervellon op 19 September 2014 op 13.55: Ik woon al sinds 1977 in de Pyrénées Orientales. Even uitrekenen, dat is dus 37 jaar. OK, getrouwd met een Fransman, kinderen op lage leeftijd, ik had Frans gestudeerd in Nederland en waarschijnlijk heeft dat de integratie vereenvoudigd. In 1980 ben ik hier gaan werken tot aan mijn pensioen. Ik zit dus helemaal in het Franse systeem. Bovendien door mijn huwelijk met een Fransman werd ik automatisch Française (onder behoud van mijn Nederlandse nationaliteit).

Maar toch, af en toe word ik nog beschouwd als "la Hollandaise", maar dat maakt het eigenlijk alleen maar interessanter. Mensen zijn nieuwsgierig naar je afkomst, ze horen toch een klein accent, en vragen dan meteen of ik soms uit Noord Frankrijk kom.

Ik denk dat waar je ook woont, je je best moet doen je aan te passen. Ik heb veel belangstelling voor de Catalaanse cultuur, ik ben lid van verschillende lokale verenigingen en beetje bij beetje bouw je relaties op met de lokale bevolking. De mensen zijn me gaan waarderen, omdat ik altijd bereid ben iemand ergens mee te helpen.

Mijn conclusie is dat het allemaal aan jezelf ligt of je integratie lukt.

Reactie van Renger Tijhuis op 20 September 2014 op 14.53: Allemaal heel erg bedankt voor de reacties. leuk om te lezen hoe zuiderlingen dan weer naar het noorden kijken, en dat de nederlander als vreemde eend in de bijt het dus wellicht makkelijker heeft. Daarnaast super om ook tips over regio's te krijgen, en zelfs aangeboden hulp bij het orienteren. Helemaal top. We zullen zeker een aantal mensen nog mailen.

En voor ons betekent integreren niet perse een fransman worden, maar een sociaal netwerk opbouwen en wederzijds respect.

Ik heb er zelfs wat poezie bij gekregen. Leuk! maar ik heb toch wel medelijden met Komrij. Wat mij betreft zie ik dat als volgt:

Er is geen land dat ik met pijn verliet,

Er is geen land dat ik met pijn bewoon.

Wat mij betreft woon ik nog steeds in europa op maximaal een dag rijden van mijn familie. We zijn qua afstanden in nederland gewoon enorm verwend door de beperkte omvang van ons landje. Laat de ratio de emotie in deze overrulen. Mijn motto:

Grenzen zijn denkbeeldige lijnen.

Reactie van de Kort op 20 September 2014 op 18.37: Wij hebben 8 jaar in de Gers gewoond met heel veel plezier. Voor het werk zijn we verhuisd naar de Charente Maritime. Ons huis staat nu te koop. Mocht je het voor langere tijd willen huren om de streek te ervaren is dat bespreekbaar. Als je hierover meer wilt weten dan hoor ik het wel. Succes met je overwegingen