Wat beweegt Nederlanders om Frankrijk als( tijdelijke) woonplaats te kiezen ?

Beste Forumgenoten.

Zelf heb ik Frankrijk als tijdelijk verblijf gekozen doordat toeval bij een genealogisch onderzoek mij ertoe bracht. Er werd nabij de bron van mijn Franse familie een aardig huisje aangeboden vooreen zachte prijs op een geweldig mooie plek. Daarbij kwam dat de rust, de ruimte en de nog ongerepte natuur ons trok. Ook het milde klimaat is heel fijn.

De Franse cultuur en keuken hebben veel te bieden en wij maakten, mede door onze Franse naam , snel contact met buurtbewoners en vriendelijke Franse mensen met dezelfde interesses.

Voort is Frankrijk een politiek stabiel land met moderne voorzieningen. Wij beschikten over een basis kennis van de taal toch handig als je wilt communiceren. Nederland is ook normaal gesproken redelijk snel te bereiken over een goed onderhouden wegennet.

Er zijn natuurlijk ook argumenten om de andere zijde te belichten. Waarom vertrekt men uit Nederland

( om zich juist in Frankrijk te vestigen) ? Hier een algemeen lijstje met argumenten.

Graag zou ik eens weten wat U bewoog om U in Frankrijk te vestigen.

Van spijtoptanten heb ik nog nooit gehoord.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20201204, Migratie

Reactie van En Laurenc op 4 December 2020 op 13.45: Ik zie het meer als, elk land heeft zijn voor-en nadelen en het bovengenoemde lijstje kun je haast net zo goed integraal omdraaien in het voordeel van Nederland.

Al 20 jaar verblijf ik met héél veel plezier in de Gers maar met evenzo veel plezier ook in Flevoland/Friesland. Zoiets als 'the best of both world's'. Ben er trots op om Fries/Nederlander te zijn en ook om in de Gers te mogen wonen, maar ik weet ook dat de Gersois wel de armen voor je openen maar ze nooit om je heen zullen sluiten! M.a.w. je blijft de buitenlander en wordt nooit één van hen en dat hoeft voor mij ook niet.

Ik hoop niet dat dit een stuk Nederland 'bashen' gaat gaat worden, want je eigen nest bevuil je niet vind ik.

Wij als Nederlanders in Frankrijk wonen denk ik allemaal redelijk tot héél mooi, met vaak een royaal pensioen en dan is het niet moeilijk om Frankrijk op te hemelen. Maar als je in een HLM in een (grote) Franse stad bent terecht gekomen piep je wel anders.

Voor mijn werk reisde ik de hele wereld rond en bezocht veel Nederlandse kolonies en emigranten in o.a. Canada, Amerika en Brazilië. Je spreekt dan altijd de mensen die het goed is gegaan in hun nieuwe woonland. De mensen die het niet goed ging hoor of zie je meestal niet. In Frankrijk denk ik dat het ook wel zo zal zijn, de mensen die het hier niet maakten en met hangende pootjes terug moesten naar Nederland om daar terecht te komen in een sociale huurwoning met een bijstands- uitkering, vraag die maar eens naar hoe ze Frankrijk vonden?

Reactie van El Burro Català op 4 December 2020 op 14.08: Geliefde en werk

Overleden Reactie van Koos Dulfer op 4 December 2020 op 14.43: Franse vrienden vragen mij wel eens hetzelfde. Mijn antwoord is dan altijd kort en goed; 'Om de Kwaliteit van het Leven'.

Daar zijn zij dan heel tevreden mee en prijzen mij om mijn visie op het land zo mooi met hun te delen. Maar vragen soms ook enige toelichting. Dan leg ik uit NL te hebben ervaren als een land waar het om geldverdienen gaat, dat wij daar leven om te werken en jullie hier werken om te leven.

Om er slechts 1 facetje uit te nemen; alle jaren in NL gewoon tussen de middag aan het bureau gebleven en doorgewerkt en een meegenomen boterhammetje opeet. Hier leggen 'koning- keizer- admiraal', lees iedereen, precies om 5 voor 12 alles neer, gaan naar het plaatselijke restaurant, nemen op hun gemak een apéro, kletsen eens wat bij en gaan tot kwart voor 2 gezellig met elkaar aan tafel. Kort daarna zijn het eteblissement en de parkeerplaats weer leeg en gaat men voor het 2e werkzame dagdeel aan de slag.

Reactie van map de maar op 4 December 2020 op 15.26: Voor mij klimaat en ruimte en de 'ruimte' die ik krijg omdat ik niet meteen iedereen hoef te tutoyeren. Ik heb niets tegen een contact op basis van U/vous. Een groet of praatje even op straat vind ik leuk, maar ik vind het prima, dat mijn beperkte kennis van de franse taal niet snel zal uitnodigen tot meer. Blijf ik vrij van evt. buurtroddels en onderlinge problemen. Ik begrijp, dat ik wat zal moeten bijleren op het gebied van bureaucratie en regelhandhaving en dat mijn Amsterdamse 'eigengereidheid/zal ik zelf wel weten' hier niet zal werken. Voorlopig zie ik mijn verblijf in Frankrijk als tijdelijk met een open oog voor vast. Moet me nog beter oriënteren, op wat dat voor financiele, fiscale en juridische gevolgen zal hebben.

Reactie van Peter E op 4 December 2020 op 16.01: Wij, mijn vriendin en ik komen uit Rotterdam en we zijn allebei klaar met Nederland.
Wij zijn al jaren plannen aan het maken om ons te gaan settelen in Frankrijk. Ik kom er al van kleins af aan. Mijn vriendin komt er ook al vanf d'r jeugd.
De laatste 10 jaar komen wij in de haute-vienne elke zomer. De rust, de cultuur, het gebied, het bevalt ons allemaal.
Ook het feit dat 'ons' Nederland niet meer 'ons' Nederland aan het worden is, geeft me steeds meer het gevoel dat we weg willen en moeten.
We zijn verliefd geworden op Frankrijk en we worden elke dag minder verliefd op Nederland.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 4 December 2020 op 16.49: In Nederland was het prima en hier ook. Mijn reden staat niet in je lijstje, Ton: ik dacht gewoon dat ik op een gegeven moment niet ieder jaar opnieuw naar de Cevennen zou kunnen rijden, waar ik al sinds 1986 kom en werkte, waar ik veel mensen kende en ik me thuis voel. Eens zou ik moeten beslissen: Nederland of Frankrijk. En als ik het nú zou doen (oktober 1968), zou ik alles zelf kunnen beslissen. Als ik wachtte tot het dringend noodzakelijk was, zouden mijn oudste kinderen, die hier inmiddels ook woonden, dat voor me gaan doen. Dat wilde ik niet. Dus besloot ik nú te beslissen.

Ik koos na lang wikken en wegen Frankrijk, aangezien mijn twee oudste kinderen hier woonden. Daar heb ik veel plezier van gehad, zowel van hier wonen als van de hulp en het gezelschap van de kinderen. Helaas is mijn zoon in september van dit jaar na een langdurige ziekte op 57-jarige leeftijd overleden. Een hard gelag. Maar ik heb mijn dochter en zij mij.

Reactie van jaap op 4 December 2020 op 17.07: van spijtoptanten heb ik nog nooit gehoord

tussen 2000 en 2015 keerde rond de 53% van alle geëmigreerde Nederlanders na verloop van tijd weer terug naar Nederland; gemiddeld zo'n 25.000 Nederlanders per jaar (bron Joho)

Uiteraard om uiteenlopende redenen.............

Ik ken er, nu ik ouder word , steeds meer.................

Overleden Reactie van Theodora Besse op 4 December 2020 op 17.17: Ik niet, Jaap.

Reactie van marielle op 4 December 2020 op 17.28: Ik ben in 1976 voor de liefde naar Frankrijk, regio Parijs ,gegaan, net nadat ik mijn diploma op zak had. Sprak ook de taal. Ik kon mijn beroep ook hier uitvoeren, en dat maakte het misschien ook wat gemakkelijker. Snel gaan werken ( verpleegkundige) en als je jong bent kun je alles aan. Ik mis Nederland wel zo af en toe, ook na zo veel jaren hier, maar ik denk dat altijd wel blijft.

Reactie van Janny O. op 4 December 2020 op 18.05: Jaap, wat is een spijtoptant? Iemand die na jaren gelukkig in Frankrijk gewoond te hebben, terugkeert? Ik denk dat niet. Al zijn er natuurlijk ook best mensen die wel terug gaan omdat in Frankrijk het niet allemaal zo ging als vooraf gehoopt. Maar als wij terug gaan, dan zijn we geen spijtoptanten maar gewoon terugkeerders.