Waarom wilt u Nederlander blijven (of juist niet)?

Naar aanleiding van een ander draadje (paspoortperikelen) kwam bij mij deze vraag op: Waarom hechten veel Nederlanders in het buitenland zo aan het behouden van de Nederlandse nationaliteit? Ook als zij er bijv. al meer dan 30 jaar wonen? En dan bedoel ik nadrukkelijk géén discussie over CVZ en de paspoortenaffaire met de consulaten, of de administratieve barrières om Frans burger te worden, maar gewoon: waarom wil je op een gegeven moment wel of niet de nationaliteit van je nieuwe thuisland aannemen, welk woonland je klaarblijkelijk prefereert boven Nederland? Ter toelichting: Ik heb een broer en een zus die Amerikaans en Canadees staatsburger geworden zijn. Al heel erg lang (en óók met heel veel administratieve rompslomp). En toch zijn ze dezelfde mensen gebleven met dezelfde Nederlandse achtergrond, zij hebben niet het idee iets "verloren" te hebben en komen hier nog regelmatig. Dit is dus mijn persoonlijke ervaring. Op dit forum kom ik tussen alle praktische redenen en administratieve rompslomp ook reacties tegen waaruit blijkt dat men gewoon om gevoelsredenen Nederlands staatsburger wil blijven. Hoe belangrijk is dat dan? En bestaat het "Nederlands zijn" dan uit een paspoort? Of ben je wie je bent ongeacht het papiertje?

Ik heb geen mening en zéker geen oordeel. Wel een enorme nieuwsgierigheid naar wat mensen beweegt. Het lijkt mij interessant om van u te horen waarom u Nederlander wil blijven? Of juist niet? Het is dus een "open vraag". Groet, Lena.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20130802, Kunst en Cultuur

Reactie van adrien f op 2 Augustus 2013 op 18.25: Ik woon hier 16 jaar , ben hier gekomen op m'n 39 ste jaar, ik spreek goed frans , maar ik hoef maar bonjour te zeggen en men hoort al dat ik nederlander ben......want dat ben ik ook, en blijf ik ook ! sterker nog , ik kom uit kop noord holland , en dat horen de nederlanders ook, dat heeft ook z'n charmes. Maar mijn kinderen praten beter frans dan nederlands, die hebben geen accent in 't frans, en voor hun denk ik dat het beter is op den duur de FR nationaliteit aan te vragen. vooralsnog zie ik als enige nadeel dus om nederlander te blijven dat je dus helemaal naar parijs moet , of naar NL natuurlijk, voor je paspoort .........

Reactie van adrien f op 2 Augustus 2013 op 18.27: oh ja, Suzanne, wat is een NVVE clinique ? of weet iemand anders dat ook ?

Reactie van Lena op 2 Augustus 2013 op 18.38: Ha Bernadette, leuk verhaal. De Franse nationaliteit pour l'amour (en omdat ze je geen keuze gaven), en Nederlands dus als een soort honneur en de link met je jeugd in Nederland. Ja, l'amour, dat was mij bijna ook gebeurd, al weet ik niet meer waarom dat nooit verder gegaan is, haha. Maar bij beide kan ik me inderdaad wel wat voorstellen! Bedankt en groet, Lena.

Reactie van wilma op 2 Augustus 2013 op 18.56: Leuk onderwerp Lena,

Nou, ik ben hier 22 jaar geleden gekomen en nooit meer weggegaan. Van nederlands-indonesische afkomst zag ik er geen heil in hier ook nog "frans" aan toe te voegen, hoewel toendertijd de nederlandse nationaliteit ingeleverd moest worden. Bijna had ik de franse nationaliteit aangevraagd op aandringen van mijn (inmiddels ex) man. Maar, de ambtenaar op de prefectuur in Parijs maakte een rol van het dossier, tikte mij hiermee op de wang al zeggend "Non non, nous ne donnons pas la nationalité française à qui en veut petite dame" en dat vond ik zo beledigend dat ik hem zei dat ie met dat dossier mocht doen wat ie wilde en ik het niet meer nodig had. Ik zou dus zeggen "uit puur eigenwijsheid of misplaatste trots" ?? Maar, terwijl we zo veel geld uitgeven aan Europa, vraag ik me af wat zo'n paspoort nog kan toevoegen, ik heb liever een Europeesch paspoort ...

En dus zeg ik altijd dat ik "frollandaise" ben ;)

Reactie van Louise (68) op 2 Augustus 2013 op 18.57: Voor 1985 hadden kinderen, geboren uit een gemixed huwelijk geen recht op de Nederlandse nationaliteit. Laat mijn oudste geboren nét na de wetswijziging geboren zijn en hoefde ik de keus niet meer te maken! (Soit dit en passant, àlle bijschrijvingen in mijn paspoort van mijn kinderen werden via de post afgehandeld!) Zo niet was dit de énige reden geweest om de Franse nationaliteit aan te nemen, om ook dezelfde rechten te houden ten opzichte van mijn kinderen.

Reactie van alet smits op 2 Augustus 2013 op 18.58: Je zou de vraag ook anders kunnen stellen: Waarom wil je, als je je in Frankrijk hebt gevestigd, niet Frans worden of juist wel?

Ik wil Frans worden omdat ik hier wil stemmen. Als je het voorrecht hebt om in een democratie te kunnen leven, is een fundamenteel recht het stemrecht. Ik wil stemmen in het land waar ik woon, dus ik wil Frans worden.

Vriendelijke groet,

Alet

Reactie van Lena op 2 Augustus 2013 op 19.41: Leuk al die reacties! Adrien, West-Fries in hart en nieren dus. Ja, dat is een onmiskenbaar accent. En Wilma, mooi verhaal van die arrogante ambtenaar en inderdaad, een Europees paspoort zou een oplossing kunnen zijn. Maar kennelijk hangen mensen dus toch genoeg aan hun afkomst om die nationaliteit te willen behouden. En Alet: jouw redenering is ook heel legitiem, ik ben het met je eens. Maar dat is dus de vraag: waarom willen veel mensen dat dan niet? Of zouden die gewoon niet op dit forum komen? Groet, Lena.

Reactie van Lena op 2 Augustus 2013 op 21.54: NVVE: Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde.

Reactie van nigrum op 2 Augustus 2013 op 22.09: we hebben op verschillende plekken in NL gewoond; hebben daar tussen en de 'autochtonen' en ons de verschillen, maar juist ook de overeenkomsten ervaren. Daarnaast hebben we enige jaren in Duitsland en de Verenigde Staten gewoond en nu ruim 10 jaar in FR; moeten vaststellen dat blijkbaar ieder nationaliteit z'n 'eigenaardigheden' heeft; omdat we het idee hebben, dat onze 'eigenaardigheden' wat beter bij NL passen en het aannemen van een andere nationaliteit , wat dat betreft, niets oplost, houden we het zoals het is. Hebben ook kunnen vaststellen, dat het ook 'rust' geeft; de problemen in het land van verblijven zijn niet de jouwe en ook die in NL zijn niet echt de jouwe. Misschien wat gemakzuchtig, maar zeker niet onaangenaam.

Reactie van Loup op 2 Augustus 2013 op 23.21: Ahhhh, ik ben dus iemand met een dubbele nationaliteit, franse vader , nederlandse moeder en ben erg gehecht aan deze 2 nationaliteiten, 2 paspoorten, 2 talen en 2 culturen en zal niet voor de één of de ander kiezen, net zoals ik niet voor mijn vader of mijn moeder zal kiezen, ik hou van beiden, zo is het dus ook met de 2 nationaliteiten: ik hou van beiden!