Waarom wilt u Nederlander blijven (of juist niet)?

Naar aanleiding van een ander draadje (paspoortperikelen) kwam bij mij deze vraag op: Waarom hechten veel Nederlanders in het buitenland zo aan het behouden van de Nederlandse nationaliteit? Ook als zij er bijv. al meer dan 30 jaar wonen? En dan bedoel ik nadrukkelijk géén discussie over CVZ en de paspoortenaffaire met de consulaten, of de administratieve barrières om Frans burger te worden, maar gewoon: waarom wil je op een gegeven moment wel of niet de nationaliteit van je nieuwe thuisland aannemen, welk woonland je klaarblijkelijk prefereert boven Nederland? Ter toelichting: Ik heb een broer en een zus die Amerikaans en Canadees staatsburger geworden zijn. Al heel erg lang (en óók met heel veel administratieve rompslomp). En toch zijn ze dezelfde mensen gebleven met dezelfde Nederlandse achtergrond, zij hebben niet het idee iets "verloren" te hebben en komen hier nog regelmatig. Dit is dus mijn persoonlijke ervaring. Op dit forum kom ik tussen alle praktische redenen en administratieve rompslomp ook reacties tegen waaruit blijkt dat men gewoon om gevoelsredenen Nederlands staatsburger wil blijven. Hoe belangrijk is dat dan? En bestaat het "Nederlands zijn" dan uit een paspoort? Of ben je wie je bent ongeacht het papiertje?

Ik heb geen mening en zéker geen oordeel. Wel een enorme nieuwsgierigheid naar wat mensen beweegt. Het lijkt mij interessant om van u te horen waarom u Nederlander wil blijven? Of juist niet? Het is dus een "open vraag". Groet, Lena.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20130802, Kunst en Cultuur

Reactie van edith janzen op 2 Augustus 2013 op 15.27: Simpel, je blijft nederlander, niet uit een overtuiging, maar omdat je nu eenmaal een nationaliteit hebt (belangrijk, er geen hebben is pas lastig), en er geen noodzaak is om dat te veranderen. Je kunt vrijwel alles doen, ook als nederlander, behalve stemmen voor het nationale parlement/kantons, en je kunt geen burgemeester worden. Ambtenaar worden evt ook niet, weet ik niet. Als je die laatste ambities niet hebt, is er geen noodzaak. Dus pure gemakzucht. Ook na 30 jaar is er geen dwang vanuit wie ook om het te veranderen.

Reactie van Louise (68) op 2 Augustus 2013 op 15.35: @Lena, heb je je familie in Amerika/Canada ooit deze vraag gesteld: "Zou je het toen op prijs hebben gesteld je Nederlanderschap naast je nieuwe nationaliteit te behouden?

Weet je wel hoe verschrikkelijk moeilijk het tegenwoordig is voor genaturaliseerde ex-Nederlanders in verweglanden om gewoon op familiebezoek te gaan in Nederland?

Reactie van Lena op 2 Augustus 2013 op 15.50: Ik denk Louise, dat juist in deze 2 landen je de Nederlandse nationaliteit mag behouden naast je nieuwe. (i.e. Canada en USA) Ik weet het niet zeker. En ja, ze komen jaarlijks even over. Maar de vraag: "geef je er om of je nog Nederlands bent of niet?" heb ik ze wel gesteld, en daarop zeiden ze beide: nee. Ze voelen zich in Nederland opgegroeide Canadees en Amerikaan. Maar daar ging het me niet om een al dan niet dubbel paspoort, het was ter aanduiding van een beleving in mijn naaste omgeving, en dat ik hier op het forum soms tegenovergestelde berichten lees. Dus mijn nieuwsgierigheid betreft Nederlanders in Frankrijk. En is het inderdaad dan moeilijk als je eenmaal Frans bent om op familiebezoek te gaan in Nederland? Groet, Lena.

Reactie van Lena op 2 Augustus 2013 op 15.54: @Edith: Gemakzucht lijkt mij een hele legitieme reden :-) en @ La Colline: Volgens mij blijf je je AOW gewoon ontvangen? Maar met het uitzicht op een eventuele terugkeer kan ik het me inderdaad goed voorstellen. Dank voor jullie reacties! Groet, Lena.

Overleden Reactie van Susan op 2 Augustus 2013 op 15.57: ik heb het wel eens overwogen maar ze hebben hier geen NVVE clinique en zal er ook wel niet komen denk ik.

Reactie van Louise (68) op 2 Augustus 2013 op 16.14: @Lena, je haalde Amerika en Canada aan, vandaar! Omdat ik mijn man en de vader van mijn kinderen hier heb ontmoet, ben ik nog steeds hier, zoals ik ook in Tietjerksteradeel had kunnen belanden als ik een Fries had ontmoet.

Maar goed, de Nederlandse wet is nogal eens gewijzigd in de afgelopen dertig/veertig jaar omtrent het Nederlanderschap. Tot 2003 was het zo dat je het Nederlanderschap automatisch verloor bij het aannemen van de Franse nationaliteit. Na 2003 kunnen echtgenoten "van" het Nederlanderschap behouden, maar ik zie het nut er niet meer van in om nu nog de Franse nationaliteit aan te vragen. Bovendien zegt mijn man dat als ik ga dutselen en de Franse taal niet meer kan spreken hij me illico terugstuurt naar Nederland!! (C'est une blague, j'espère ;)

Reactie van Lena op 2 Augustus 2013 op 16.29: Nou dat laatste hoop ik ook voor je Louise... :-) Maar ook bij jou dus gewoon praktische redenen en niet omdat je je anders geen "Nederlander" meer zou voelen, begrijp ik. Groet, Lena.

Reactie van Lena op 2 Augustus 2013 op 16.30: @ Suzanne: Ja dat is echt een wezenlijk verschil met Frankrijk, en inderdaad ook een overweging. Bedankt en groet, Lena.

Reactie van Augusta op 2 Augustus 2013 op 18.14: Dag Lena,

Leuk onderwerp! Om kort te gaan....

Toen ik in juli 1973 met een franse mijnheer trouwde, moest ik kiezen tussen de franse nationaliteit of de nederlandse , want beiden bezitten was niet mogelijk voor de nederlandse staat.

In september '73 ging ik aan het werk. Er moest een bankrekening geopend worden om mijn salaris op te storten.

Daar ik nederlandse was, moest deze op naam komen te staan van mijn echtgenoot en had ik zijn toestemming nodig om mijn eigen verdiende geld te beheren.

Als ik française was geweest, had dat niet gehoeven. Tja, die dingen waren toen nog zo!

Dus heb ik voor de franse nationaliteit gekozen. Toen ik een paar jaar geleden vernam (via deze site overigens) dat ik de nederlandse nationaliteit terug kon vragen èn de franse nationaliteit kon behouden, heb ik daar werk van gemaakt en werd in 2011 weer nederlandse burger.

Waarom ik dat heb aangevraagd na al die tijd Frankrijk? Om de volgende redenen:

Nederland heeft mij geschoold en daarvoor betaald.

Nederland heeft er voor gezorgd dat ik in Frankrijk mijn boterham met een lekkere plak belegen kaas kon verdienen.

Nederland heeft geld in mijn medisch welzijn gestoken, opdat ik gezond zou blijven en normaal mee zou kunnen draaien in de maatschappij. (Ieder half jaar naar de tandarts, af en toe een "gaatje" behandelen door boren zonder verdoving, inentingen tegen pokken, difterie enz. Wie herinnert zich deze pijnlijke momenten nog?)

Frankrijk heeft daar toch voordeel, hoe klein dan ook, van gehad want hier betaalde ik belasting dmv mijn werk.

Het Wilhelmus, als klein meisje gezongen op Koninginnedag bij het Gemeentehuis van Bloemendaal. ...

Voor de ene misschien allemaal "onzin", voor mij toch heel waardevol, hoeveel ik ook van Frankrijk houd.

Ik ben er trots op om weer Nederlandse te zijn.

Groetjes

Bernadette

Reactie van Lena op 2 Augustus 2013 op 18.15: Nee natuurlijk doen we niet het censuurknopje Evert. Maar ik mag wel mijn eigen vraag stellen op mijn eigen manier, en daarbij aangeven dat mijn vraag hier juist even niet gaat over de procedures. En gelukkig geef je aan het eind toch het soort antwoord wat ik vraag: Je persoonlijke motivatie om Nederlander te willen blijven. Jij wil niet verloochenen dat je Nederlander bent. Maar mijn tegenvraag aan jou is : is dat afhankelijk van welk paspoort je laat zien? En niet dus dat ik zou vinden dat je een Frans of Engels paspoort had moeten nemen, begrijp me goed. Maar ben je minder "Evert" of voel je je minder Nederlands zonder Nederlands paspoort? Hoe belangrijk is dat paspoort/nationaliteit als je al meer dan zeg 30 jaar buiten Nederland woont? (en weer: het is geen oordeel van mij, het is een vraag). Wie weet is er geen antwoord op en is het gewoon "een gevoel". Maar dan wel een gevoel waar mensen veel voor over moeten hebben, en Nederland het je dus niet gemakkelijk maakt. Dus dat moet dan wel een sterk gevoel zijn. ;-) Persoonlijk zie ik paspoort en nationaliteit vooralsnog gewoon als praktische zaken, ik heb er geen emotie bij, ik blijf toch dezelfde Lena, in het Frans of in het Nederlands... Groet, Lena.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.