Waarom eten Fransen geen (hete) pepers?

De pepers werden ontdekt in 1492 door Columbus in (Zuid) Amerika en zijn sindsdien over de wereld verspreid. Pepers hebben daarna de lokale cuisines overheerst, vooral in Azie.

Maar men vindt nauwelijks pepers in Frankrijk. Wel in Spanje, Portugal, Italie en verder alle landen om de Middellandse zee. De eerste pepers die men nu Piment d'Espelette noemt kwamen met missionarissen mee uit Zuid Amerika naar het Frans Baskenland in 1523. Daar zijn ze op beperkte schaal gekweekt totdat ze een jaar of 20 geleden ontdekt werden. Er zijn nog een aantal andere "Franse" pepers, zoals de Sucette de Provence en de Piment de la Bresse, maar die worden mondjesmaat gekweekt. Bovendien zijn die nauwelijks heet.

Wij in Nederland zijn vooral gewend aan pepers door onze kolonien in Indonesie. Maar Frankrijk had ook kolonien in Indo China en het Caraibisch gebied. Maar je ziet nauwelijks (hete) pepers in de Franse winkels liggen.

Ik hou wel van wat pittigs en ben veroordeeld tot het kweken van pepers in de potager. Sambal is in Frankrijk duur dus ik behelp me met Harissa. Dat vind ik niet erg maar het kweken levert alleen verse pepers op in de zomer en het najaar. Weet iemand waar je wel hete pepers in Frankrijk het hele jaar door kan kopen?

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20150429, Kunst en Cultuur

Overleden Reactie van Susan op 29 April 2015 op 23.02: ja dat wil ik ook heel graag weten want hier zijn alleen zoete pepers te koop.

Reactie van Mieke V. op 29 April 2015 op 23.09: Als je deze bedoelt Victor, die koop ik regelmatig bij de Auchan. Bij de Géant Casino zijn ze trouwens ook te koop. Ook die grotere pepers zijn te koop bij Auchan.

Reactie van Lucia op 29 April 2015 op 23.11: "Peper in je reet is heet", zei mijn schoonvader altijd en daarmee bedoelde hij dat je er altijd flinke winden van moest laten. Flauw grapje. Weet niet waar je ze kan kopen, maar wilde dit toch even met je delen.

Succes met het vinden van je 'hete"pepers.

Reactie van Mieke V. op 29 April 2015 op 23.36: Anna, ik weet niet waar Victor woont, in La France profonde of in de buurt van een stadje. Ik geef antwoord op zijn vraag of iemand weet waar dit product het hele jaar te koop is.

Reactie van Joke Keja op 30 April 2015 op 0.09: Ik koop ze altijd op de markt in Chagny (71), daar staat elke zondag een supergrote groente-en fruitkraam, gerund door eigenaren van Algerijnse/Marokaanse afkomst. Ze nemen de hete pepers speciaal voor mij mee, normaal verkopen ze die pepers alleen op een markt in een grotere stad hier in de buurt(Chalon sur Saone), waar veel mensen uit Algerije wonen. Misschien is er bij jullie in de buurt ook een Maghreb marktkraam en kan je daar lekkere hete pepers kopen. Eet smakelijk!

Reactie van Carla19 op 30 April 2015 op 0.12: @Victor
Ik begrijp niet dat, als u de pepers in de moestuin heeft staan, ze niet invriest. Zo van de plant in een zakje in de diepvries en bij gebruik eruit halen, even onder de koude kraan en ze zijn als vers. Ik doe dit al jaren zo en voorzie vrienden en kennissen er ook van. Zaadjes zijn bijna overal te koop.

Reactie van Victor op 30 April 2015 op 7.38: Bedankt voor alle reacties. Graag even een paar tegenreacties.

De meeste hete pepers kan je drogen en fijn malen. Maar dan kan je net zo goed ergens (eventueel in NL) het poeder kopen. Maar er gaat niets boven vers.

Ik ga eens bij Auchan in Bias (Lot et Garonne) kijken. Ik ben benieuwd.

Pepers kan je inderdaad invriezen. Maar dan verliezen ze wel hun knapperigheid. Maar het is een goede tweede keus.

Zaden zijn inderdaad overal te koop. Kijk maar eens op ebay.fr met de zoekterm graines piments. Nu is het niet echt de tijd om ze te kopen. Je kan het beste vroeg in het voorjaar, bijvoorbeeld begin maart of nog eerder (binnen) zaaien in een verwarmde kiembak op 28 graden. Ik kweek ze zowel in de potager als in potten.

Wij hebben ook op de markt een Magreb groente afdeling maar daar worden helaas geen pepers verkocht. Wel plantjes, maar dat zijn voornamelijk paprika's en andere zoete pepers, zoals Long doux des Landes. Die zijn wel lekker maar bevatten geen enkele hitte.

Toch blijf ik het vreemd vinden dat je pepers nauwelijks in franse gerechten tegenkomt.

Reactie van Louise (68) op 30 April 2015 op 8.04: Victor, het is een interessante vraag! En er is vast heel veel meer over te vertellen.

Sinds mensenheugenis werden heel veel orientaalse specerijen gebruikt om een stinkend stuk vlees, of een smakeloze brij wat op te pimpen,. Vervolgens heeft er in Frankrijk een culinaire revolutie plaatsgevonden in de 17e eeuw. Er is toen overgegaan op de plaatselijke kruiden (thijm laurier, etc.), om de gerechten subtieler tot hun recht te laten komen. Tot aan vandaag de dag, geven de Fransen de voorkeur aan de smaak van het gerecht (vlees, groenten) zelf dan de dominante smaak van hete specerijen.

uit: http://www.cuisinealafrancaise.com/fr/produits/epicerie/epices-et-m...

Depuis la plus haute Antiquité, les épices sont présentes dans les textes de l'Ancien testament ainsi que dans les fresques égyptiennes.
Originaires d'Orient et introduits par les Byzantins, la première épice connue en Occident est le poivre des Indes.
La cuisine romaine apprécie déjà le gingembre, le clou de girofle.
Le safran commence à colorer les sauces.
Le Moyen-âge fait grand cas des épices « species aromatica » pour conserver les aliments, pour rehausser la fadeur des mets bouillis et atténuer l'odeur des viandes faisandées.
Si la cuisine de Charlemagne utilise largement les épices orientales où dominent cannelle, muscade, girofle, gingembre, poivre, galanga, Taillevent, cuisinier de la fin du Moyen-âge, cite dans le « Viandier » d'autres épices indispensables comme le safran, le cumin, les graines de paradis au goût âcre et brûlant.
Les épices sont délayées dans du vin, du vinaigre, du verjus, ou du bouillon, puis mélangées au reste du plat à la fin de la cuisson pour garder les parfums et le colorer.
Privilège des tables des seigneurs, la quête de ces produits rares, magiques et chers entraîne d'aventureuses expéditions.
De Marco Polo à Vasco de Gama en passant par Christophe Colomb, la Route des Indes fait l'objet de nombreuses convoitises...
La Renaissance garde une place de choix aux épices orientales avec une influence plus italienne dans les fourneaux de Bartolomeo Scappi, maître-queux des cuisines pontificales.
La Table des Papes utilise une liste hebdomadaire d'épices telles que cannelle, girofle, safran, graines de cardamome et noix de muscade.
La grande « Révolution » culinaire du XVIIe siècle va peu à peu amoindrir l'usage des épices pour privilégier les herbes « autochtones » afin de respecter le goût des aliments.
Les épices, « dosées à discrétion », utilisées dans les cuisines du XVIIe et XVIIIe siècle, sont la cannelle associée aux mets sucrés, le gingembre aux charcuteries et le poivre, le clou de girofle et la noix de muscade.
L'évolution des goûts permette l'utilisation d'épices pour varier à souhait les préparations et élargir ainsi la palette des saveurs.

Overleden Reactie van Susan op 30 April 2015 op 8.10: wij wonen in de lot / lot et Garonne/ Tarn et Garonne. ze liggen weleens bij leclerq maar daar zijn ze ook zoet..

wat ik uit ervaring weet (woon hier 25 j) dat de Fransen niet zo erg van heet houden. om te eten dan .