Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
Uiteraard kan ik putten uit mijn eigen ervaringen, maar ik laat dit graag aanvullen door een paar quotes en korte reacties vanuit Nederlandse ervaringsdeskundigen in het Franse land! Wie wil mij in een paar zinnen proberen te vertellen of 'emigreren naar Frankrijk echt zo leuk, geweldig, romantisch is, zoals 'iedereen' denkt in Nederland? Grote vraag, lastig in een paar zinnen samen te vatten, maar input is welkom!
Vervolgens kan ik kijken of ik dit kan gebruiken in een artikel dat ik schrijf over dit onderwerp. Mocht je een reactie hebben, geef even aan of ik je naam wel of niet mag gebruiken in het stuk. Anoniem kan nl ook. Leeftijd, geslacht en bijvoorbeeld een voorletter. Maar als het met naam kan, des te leuker.
Ik ben benieuwd!
Eva
Weergaven: 3901
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Niks romantisch aan, gewoon heel hard werken voor minder geld, moeilijke nieuwe taal leren, heel veel geduld leren hebben als je met overheidsinstellingen te maken krijgt (vaak dus), veel teleurstellingen en moeilijke tijden gehad, maar daar staat een enorme kwaliteit van leven tegenover. Vrijheid in je werk (als zelfstandige dan), natuur om je heen waar ik al meer dan 14 jaar iedere dag van geniet, aardige en behulpzame mensen, geestverruimend, kortom wij zijn nog steeds heel blij dat we hier gekomen zijn.
Alles hangt er vanaf wat men zoekt. Ik zocht meer natuur, meer zon en plaats voor mijn paard/poneys aan mijn huis bij mijn pensionering.
Ben zeer tevreden want heb het gevonden in de Landes de Gascogne voor een betaalbare prijs. Wat ik hier heb zou ik nooit, noch in Vlaanderen noch in Nederland kunnen vinden hebben.
Als je bijna zeventig bent en tien jaar in Frankrijk woont is het niet eenvoudig in het kort je emigratie naar La Douce te beschrijven. Toch geprobeerd. In Nederland alles gezien en meegemaakt: 2 miljoen autokilometers,in flats op 2,4en 6 hoog gewoond in steden en dorpen, maar ook een boerderij in de buurt van de Drentse Hei. De lage Landen zien groeien van elf naar bijna zeventien miljoen medelanders. Geluk gehad bij het kopen van een Maison Secundaire en aldus zes jaar vakantie gehouden in dit land om vervolgens de definitieve stap te zetten. Heb onze emigratie volledig en voor 100% per internet verricht. Contactproblemen, taalproblemen, formulierengevechten ? Pas des problèmes! Internet, Skype, Canaldigitaal ? Mensen wat is het heerlijk in dit verre land zo dicht bij huis te zijn!
Alleen is het op de Drentse hei inmiddels niet meer zo rustig en ontspannen als het leven op het Franse platteland. Nous sommes très, très contents.
Ik ben in 1969 naar Frankrijk (Lot) vertrokken en in 1997 weer naar Nederland teruggekeerd, waarbij de kinderen (+ kleinkinderen) als Fransen in Frankrijk zijn blijven wonen en werken. Wat ik tegenkwam was: heerlijk buitenwonen, langdurige ziekte van echtgenoot,(te) krappe beurs en dus heel weinig leef- en wooncomfort, scheiding, burn-out: terugkeer naar Nederland, behandeling en ervoor gekozen daar te blijven, waar ik ruimte en gelegenheid kreeg mijn schilder/fotografie/ en muzikale talenten te ontwikkelen, die niet aan bod kwamen in mijn Franse leefsituatie. Daar ben ik oprecht blij en gelukkig mee, en neem mijn huidige woonsituatieplek voor lief, waarbij ik wel de kronkelige, bochtige Franse ruimte mis, me daarbij afvragend hoe groot het aantal Nederlanders is, dat is teruggekeerd.............
Minder regels? Juist veel meer regels, dan waar dan ook. Echter, ze worden niet nageleefd, gehandhaafd of gebruikt door medeburgers. In de praktijk dus : nauwelijks regels. Fransen hebben nauwelijks een sociaal leven, echt 'vrienden' worden, bestaat in de franse cultuur niet. Voordeel is dan weer wel dat iedereen je met rust laat. Vuurtje stoken in eigen tuin? In NL heb je binnen 3 minuten buren, danwel politie, danwel boa's op de stoep. In FR laat iedereen je links liggen, ook als je in het verkeerde seizoen dikke rookwolken produceert.
Eva zal haar oproep niet bedoeld hebben voor het opstarten van een discussie. Maar ik vind alle reacties erg leuk om achter elkaar te lezen. Mijn 'uittreksel' zou zijn 'positief'!!
Als je als Nederlander in Frankrijk gaat wonen en eventueel werken, blijkt dat Nederland heel anders is als dat je denkt. En Frankrijk meer gelijk is aan Nederland.
@Edith zo waar; veel regels, maar in NL worden ze stipt nageleefd door het gebrek aan (levens)ruimte, wat van Frankrijk een 'makkelijk' leefbaar land maakt met toch een onmiskenbaar aantal voordelen boven de ons vertrouwde compacte verzorgingsstaat.
Mooi gezegd, Martine.
Dag Eva,
Leuk idee. Ik zou in ieder geval aandacht besteden aan Système D. Hieronder een artikel waar je uit kunt putten.
Système D
De clichés voorbij, is het wel zo dat de verschillende volkeren op verschillende manieren waarde toekennen aan de individuele kwaliteiten. Het hoort bij de dominante levenshouding van het land en heeft in de loop der eeuwen zijn stempel gedrukt op taal en cultuur. De punctualiteit, ook in de privé-sfeer, wordt bijvoorbeeld veel meer gewaardeerd in Duitsland dan in Frankrijk. Hetzelfde geldt voor het legendarische Britse vermogen om onder alle omstandigheden kalm te blijven. Maar wees gerust: de Fransen hebben tegen al die superieure eigenschappen van hun buren hun eigen geheime wapen: het „Système D‟! En, zoals vaker bij diepgewortelde culturele trekken, is het woord bijna niet te vertalen.
„D‟ komt uit „Débrouille‟, de capaciteit om – met beperkte middelen - originele doch doeltreffende oplossingen te verzinnen voor allerlei praktische problemen, van het staken van het openbare vervoer tot en met het lekken van het dak. De kwaliteit zelf heet dan de „débrouillardise‟, en „être débrouillard‟ is het mooiste geschenk dat de goede fee aan een Franse pasgeborene kan schenken. Het is een combinatie van handigheid, creativiteit, goede connecties en doorzettingsvermogen die in het leven bijzonder nuttig zal zijn. Het klinkt al zo leuk. Net zoals het achtervoegsel „et‟ of „ette‟ iets kleins en liefs aangeeft, wekt voor de Fransman „ouille‟ een ongecompliceerd, volks, vertrouwd, bijna intiem gevoel. Denk aan de „bonne uille‟ (sympathiek gezicht), aan het bijna liefkozende scheldwoord „Fripouille!‟, of aan „chatouiller‟ (kittelen). Aangezien „brouiller‟ „in de war schoppen‟ betekent, krijgt men bij „débrouiller‟ het beeld van een kundige handeling, zoals een visser die zijn netten uit de knoop haalt. Wel een ervaren hobbyvisser dan, want het mooie aan „la débrouille‟ is dat het niet professioneel is, niet iets geleerds, maar een goed benutte natuurlijke gave.
Alleen het uitspreken van het woord doet de Fransen al genieten. Als u aan een welvarende Franse entre-preneur vraagt hoe de zaken gaan, antwoordt hij met een grijns op zijn gezicht: „On se débrouille…‟, wat letterlijk betekent dat hij het wel „kan volhouden‟, maar eigenlijk duidelijk toont dat het heel goed gaat.
Dus, wanneer u klaar bent met uw - grotendeels eigenhandige - verbouwing, en als u met gepaste trots al dat moois aan uw buren toont, en dat zij zich verbazen over zoveel vernuft en vragen gaan stellen, antwoord dan maar met glanzende ogen “Système D!”. Dan hebt u het echt bij hen gemaakt!
Vriendelijke groetyen en succes
Wouter
heerlijk stukje leesvoer dat ook nog eens leerzaam is Wouter, merci
@Marianne oook 'merci' :-)
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr