Voel je je thuis in Frankrijk?

Mijn oog viel op dit artikel: https://grenzenloos.nl/in-deze-landen-voel-je-je-het-snelst-thuis/?....

Ik heb de bronnen niet bekeken, weet ook niet hoe betrouwbaar het onderliggende onderzoek of dit artikel is, maar ze hebben geprobeerd om een ranglijst te maken van emigratielanden waar je je het snelst of best thuis voelt als Nederlandse emigrant. Daarbij is de aantekening gemaakt dat het gaat om waarden en opvattingen, zoals hoeveel belang een bevolking hecht aan vrijgevigheid, individualiteit of gelijkheid. Taal of typische gewoonten zijn niet meegenomen.

Zweden staat op de eerste plaats: daar zouden Nederlandse emigranten zich het snelst thuis voelen. Frankrijk staat op een verbijsterende 20ste plaats, nog achter landen als Kroatie en Slowakije.
Ik heb in mijn werk dagelijks te maken met cultuurverschillen tussen Frankrijk en Nederland en er is zeker sprake van verschillen in levensopvatting tussen Fransen en Nederlanders, wat voor sommigen ertoe leidt dat ze voor altijd Nederland de rug toekeren en voor anderen dat ze na twee of drie jaar op hangende pootjes terugkeren naar Nederland, een illusie armer.

Waar ik zeer benieuwd naar ben, is de ervaring van Nederlanders die nu in Frankrijk wonen en eerst in een ander Europees land hebben gewoond, of omgekeerd, eerst in Frankrijk hebben gewoond en daarna zijn door geëmigreerd naar een ander Europees land. Ik weet dat er lezers zijn die in deze categorie vallen. Laats las ik hier dat een Nederlander vanuit Zweden naar Frankrijk is verhuist en ook iemand die eerst in Portugal woonde en nu in Frankrijk (en een precies omgekeerd geval; eerst in Frankrijk woonde en nu in Portugal).

Ik zou Nederlandse lezers van dit forum, die ook in een ander Europees land hebben gewoond, anders dan Nederland en Frankrijk, willen uitnodigen om hier hun ervaring te delen v.w.b. het wennen aan de cultuur.

Ik wil niet (opnieuw) een discussie aanzwengelen over de culture verschillen tussen Nederland en Frankrijk, die al vele malen zijn langs gekomen op dit forum. Dus als u heel graag wilt vertellen over hoe u het verschil tussen Nederland en Frankrijk heeft ervaren, zou u daar dan een afzonderlijk draadje aan willen wijden, zodat we hier hopelijk een interessante discussie kunnen krijgen over de onderlinge culturele verschillen tussen andere Europese landen, door de ogen van Nederlandse emigranten in Frankrijk.

Wim

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

2020527, Migratie

Reactie van Hans Kouwenberg op 27 Mei 2023 op 15.10: Mijn ervaring geeft me in dat mensen die in het éne land niet gelukkig zijn, dat in het andere land óók niet zullen zijn. Nederlandse émigré's die iets wilden ontvluchten gingen doorgaans weer terug. Evenzo denk ik, dat als je in Frankrijk niet gelukkig bent, het zinloos is naar een ander land te emigreren: daar zal je al gauw hetzelfde ervaren.

Frankrijk is in veel opzichten niet beter dan Nederland, maar ook niet slechter: je geluk moet je ergens zelf vinden. Wel is Frankrijk véél meer "familie-ziek" dan Nederland: op feestdagen zit men vaak bij familie, en dan zijn de niet-verwante) vrienden soms bijzaak.

Reactie van Judith op 27 Mei 2023 op 15.52: Ik denk dat het slagen van 'n emigratie enerzijds te maken heeft met je eigen opstelling: hoe flexibel en open sta je tegenover dingen die anders werken of waar in je nieuwe land anders over gedacht wordt (cultuur/mentaliteitsverschil). Hoeveel energie ben je bereid te investeren (en/of tegenslagen te accepteren) om te slagen?

In hoeverre heb je je nieuwe land verheerlijkt en komen die overtroffen verwachtingen niet uit? In hoeverre ben je je bewust van wat je achterlaat en de moeilijkheden die je jezelf op de hals haalt (want na 'n eerste moeilijke periode vol strubbels blijft alles toch altijd nét iets ingewikkelder in je adoptieland dan in je geboorteland, hoe goed ingeburgerd je ook bent en hoe goed je de taal ook spreekt). Sommige mensen vluchten voor drukte, gebrek aan ruimte of klimaat. Die zullen dat in FR wel vinden, maar je geeft ongetwijfeld ook dingen op die je wel kunt waarderen van NL. Het paradijs op aarde bestaat niet. Ieder land z'n voors en tegens. Het is maar wat voor ieder persoonlijk het zwaarst weegt, welke achterliggende motivatie er is waarvan gehoopt wordt dat het nieuwe land dat wel biedt. Ik ben het niet met je eens, Hans. Je kunt wel dingen ontvluchten maar niet jezelf.

Ga je alleen of ga je met partner of gezin (kunnen kinderen aarden/vriendjes/school etc.). Alle combinaties hebben zo hun voors en tegens. Alleenstaanden zullen 't wellicht moeilijker hebben in het begin maar zullen ws. wel sneller/beter de taal leren en integreren. Jongeren zullen wellicht eerder integreren dan zij die 20 of 30 jaar ouder zijn. Stellen blijven misschien eerder op zichzelf. Gezinnen komen wellicht snel in contact met lokale ouders. Andere mensen doen geen moeite te integreren cq. de taal te leren en zoeken andere Nederlanders of buitenlandse communities op voor sociale contacten. Bijv. expats omdat ze niet verwachten lang in hetzelfde land te blijven.

Tevens denk ik dat het ook te maken heeft met hoe je op je nieuwe plek ontvangen wordt. Het ene land staat wellicht opener tegenover de vestiging van 'n Nederlander (of andere buitenlander) dan het andere De ene plek in datzelfde land (bijv. 'n stad waar je al aanwezigheid van andere nationaliteiten hebt, of 'n toeristisch gebied bijv.) is niet hetzelfde als 'n gehucht op het platteland. En daarna is het ook afhankelijk van persoonlijke ervaringen want de één treft 't misschien slecht terwijl de ander juist prachtige mensen tegenkomt.

Ik kwam van de week 'n Portugees tegen die in heel veel landen is geweest cq. gewoond heeft. Naar Portugal wil ie nooit meer terug. Over Engeland was ie goed te spreken, Spanje was ok, Nieuw-Zeeland was z'n favoriet. Maar ja, stel je voor dat ie 't slecht had getroffen in de UK of Nieuw-Zeeland. Dan waren die landen niet op nr 1 en 2 geëindigd. En voor iemand anders is of klinkt Portugal misschien als het paradijs...

Reactie van soraya op 27 Mei 2023 op 16.12: Voor zover ik kan lezen vraagt Wim hier naar ervaringen van Nederlanders die gewoond hebben in verschillende landen. Niet naar ervaring met emigreren naar Frankrijk vanuit Nederland alleen. Waarom vind iemand het bv makkelijker om te leven in Portugal in plaats van Frankrijk. Of waarom is iemand vanuit Engeland naar Frankrijk gekomen? Aangezien ikzelf dit ook heel interessant vind wacht ik geduldig op zo'n ervaring.

Reactie van Simon Snel op 27 Mei 2023 op 18.05: Een interessante vraag. Maar blijkbaar is goed lezen hier een groter probleem

Reactie van Augusta op 27 Mei 2023 op 19.39: Wim schreef: "Ik wil niet (opnieuw) een discussie aanzwengelen over de culture verschillen tussen Nederland en Frankrijk, die al vele malen zijn langs gekomen op dit forum."

Dus gingen vier van de zes reacties over de niet van toepassing zijnde culturele verschillen...

Reactie van Reinout ~ villacharme.fr op 27 Mei 2023 op 20.31: Onze zowel positieve als negatieve ervaring v.w.b. het wennen aan de cultuur in een land is sterk ingegeven door zeer plaatselijke omstandigheden. We zouden die micro ervaring niet ‘op landniveau durven te extrapoleren ’. Daarnaast zijn onze persoonlijke kennis en interesse sterk sturend (beheersing taal, waardering omgeving, waardering van tal van overige subjectieve zaken).

Het lijkt me op zijn zachts gezegd erg moeilijk dit onderwerp in een echt goede lijst vast te leggen. Dat zou een enorme internationale studie vergen. Wie gaat die betalen. En waarom? Wim, en het artikel zelf, stellen ook al vragen bij de causaliteit en de representativiteit van het opgestelde lijstje.

Dus het blijft vermoedelijke gezellige borrelpraat met net zoveel ervaringen, als meningen als mensen. Mooi toch ;-).

Reactie van helga van velsen op 28 Mei 2023 op 6.54: Ik denk dat daar geen wetenschappelijke studie op los te laten is; ieder mens is anders en elke situatie is anders. Verder ben ik altijd uitgegaan van het motto: "er komt niemand vragen of ik buiten kom spelen, ik moet zelf in beweging komen. Ik heb als expat 5jr in Indonesie en 4jr in Polen gewoond (net na de val vd Berlijnse muur). In die landen mocht ik niet 'echt' werken en kon alleen vrijwilligerswerk doen. Ook goed. Maar het wonen en werken in Frankrijk vind ik persoonlijk wel prettiger.
De periode in Polen was enorm interessant, maar alle contacten waren moeizaam en wantrouwerig (begrijpelijk). Uiteraard was de taal in het begin een ding, maar ook later bleef het vaak beperkt tot een praatje 'mooi weer/geen weer'. Wel was het geweldig om mee te maken hoe graag jongeren vooruit wilden. Ik werd regelmatig op straat aangesproken of iemand even met me mee mocht lopen en dan engels wilde spreken.
Frankrijk gaf me de kans om gewoon te werken waardoor je onderdeel wordt van een gemeenschap. Iedere gemeenschap discrimineert, of je nu nieuw komt te wonen in Emmen of in Cotignac. Maar achter de geraniums wegkruipen helpt ook in Emmen niet.
Voor mij biedt Frankrijk, prachtige natuur, heerlijk eten, aardige, redelijk toegankelijke mensen met een prettig gevoel voor humor en ruimte om van dit alles te genieten. Natuurlijk heb ik ook mijn komische en soms irritante ervaringen, dat kan liggen aan cultuurverschil op gewoon aan mezelf. Ik heb niks tegen Ned maar ik voel me prima op mijn gemak in Frankrijk en dan met name in Bretagne.

Reactie van Jean op 28 Mei 2023 op 9.02: Interessant onderwerp. Ik ben met een Française getrouwd in 1971. We hebben eerst 7 jaar in Nederland gewoond, dat is haar zeer goed bevallen en heeft zelfs zeer goed Nederlands leren praten en schrijven.

Toevallig viel ik op een Amerikaans bedrijf die in Frankrijk een bureau wilde openen, maar je moest verschillende talen spreken, hetgeen mijn geval was (NL, FR, D, EN). We zijn toen in 1978 naar Frankrijk verhuisd en … sedert die tijd altijd in Frankrijk gebleven. We hebben nooit moeilijkheden gehad met de wijze van leven, manier van reageren, enz. We hebben snel vrienden gehad en met mijn collega’s was er een zeer goeie relatie.

Ik heb dus in feite totaal geen moeilijkheden gehad met het Franse leven, manier van leven, manier van reageren, enz. In tegendeel het was cultureel gezien een zeer rijke ervaring.

Een verschil is dat als een afspraak maakt, dan zijn de Fransen vaak een beetje te laat. Hier in Anjou heet dat “le quart d’heure Angevin” hetgeen je het “morele recht” geeft om een kwartier “te laat” aan te komen.

Wij als Nederlanders zijn meer precies en we zijn altijd op tijd of zelfs 5 of 10 min eerder.

Ik krijg bijvoorbeeld altijd complimenten van de ouders van de studenten aan wie ik Engelse les geef, want ik ben altijd precies op tijd (of 5 min eerder) en dat valt hun op.

Ja, verder de Fransen zeggen altijd “U” en wij zeggen veel gauwer “je en jij”. Daar hebben ze moeite mee. En … een leuke gewoonte is dat als je iemand ziet die je kent (buren, vrienden, collega’s, …) , altijd 2 of 4 kusjes geeft. Dat doen we niet in Nederland. En dan natuurlijk de Franse gastronomie met vaak volledige zalige en zeer complete maaltijden, ….. dit doen we vaker in Frankrijk dan in Nederland. En … altijd een glaasje goeie Franse wijn bij je eten. De echte Baguettes, en de zalige uitmuntende kaassoorten, slakken eten, … !!

Groeten en een prettig Pinkster weekend !

Jean

Reactie van Reinout ~ villacharme.fr op 28 Mei 2023 op 9.24: Helemaal mee eens Helga. Je zou zelfs omgekeerd kunnen stellen dat de uitkomst van dergelijke onderzoekjes wat vertelt over ‘Naar welke landen emigreren over het algemeen wat voor type mensen’. Dat is een net zo (weinig) valide hypothese.

Reactie van leo en Angela Struijk Salvetti op 28 Mei 2023 op 11.02: Wim,
Interessante vraag die je stelde.
Maar wat is emigreren en nog moeilijker begrip integreren. Is voor iedereen anders. Wij zeggen altijd ‘’Home is where the heart is’
Frankrijk is het zesde land waar we nu alweer 18 jaar met veel plezier wonen.
Woonde in mijn jeugd op een land weggetje buiten Delft ( Delft jou wel bekend) met veel ruimte, nu volgebouwd.
Zocht 50 jaaar geleden naar zelfde ruimte, een betaalbaar huis met grote tuin en schuur voor de hobbies en mijn vriendin/vrouw zag dat ook wel zitten
Trokken en lijn Assen -Roermond en zochten ten oosten naar werk, en ‘’emigreerde ‘’uiteindelijk naar Noord Limburg. Om daar te wonen en werken. Toen zei men al ‘’zou je dat wel doen, zo anders ?’’, en hebben dit heel ons leven gehoord.
Tussen door nog aan emigreren gedacht , o.a Canada Nieuw Zeeland. 50 jaar later 3 weken heel NZ rond getourd, schitterend land, maar eind van de wereld, eiland en 1 cultuur, te beperkt. Canada , Britisch Colombia, zou nu de voorkeur hebben , als ik jong was. Schandinavie zou ook nog een optie zijn,
Woonde en werkte al snel voor 2 jaar in USA, nog meer ruimte, schitterende natuur, alles was goedkoop, cultuur van barbequen met vrienden in de tuin, etc. sprak ons aan. Na terug keer willen en kunnen emigreren naar USA. Niet gedaan en zou er nu 50 jaar later niet willen wonen, cultuur zo veranderd

10 jaar later 3 jaar in UK gewoond/gewerkt, alles was veel duurder als Nederland, terwijl collega’s minder verdienden. Heel England verkend , en genoten van de oude dorpjes, theater en musea in London. Het rangen en standen verschil veel me op, management in de blauwe pakken. Groot verschil met USA. England niet mijn voorkeur , en zeker nu niet voor allerlei redenen

Was inmiddels 2 keer in Japan geweest voor enkele weken en dat land boeide me enorm, zo anders en we zeiden, al moeten we op een flatje wonen, daar willen we een keer wonen. En uiteindelijk kwam de kans, eerste keer 5 jaar met onze 2 kinderen. Tweede keer 4 jaar met zijn tweeen. Heel Japan verkend met de auto camperend met onze zonen, en nog meer op de motorfiets , tijdens tweede verblijf Lange dagen gedurende de week, maar weekend en vakantie de accu opladen in de schitterende natuur
Moeiljkste land om te wonen, werken , Veel aanpassing en studie moeten doen om te overleven, maar uiteindelijk een van de beste ervaringen uit ons leven geworden. Duur land, heel veel regeltjes, zeer veilig, zeer vriendelijke cultuur, maar voor nederlandse begrippen afstandelijk, Aanpassen aan hun regels is daar key . Zou ik er kunnen wonen en echt integreren, ja op het platteland, maar nee, te veel regeltjes als je echt moet integreren., b.v. door een huwelijk

Plan om in Frankrijk te gaan wonen met pensioen werd toentertijd gemaakt na veel afwegingen en hoorde opnieuw, moet je niet doen, mooi land , chauvinistisch, en alleen goed voor vakantie. Was er 1 keer 1 dag geweest op zakenreis, maar kon nooit erger zijn als zeer chauvinistisch Japan

Terug in nederland ging het slecht met de zaak , en de reis 4 jaar uitzitten viel me zwaar. Oude USA baas vroeg al Jaren of ik wilde veranderen, maar pensioen breuk hield dat tegen, Nu gaf de situatie een zetje en we woonde /werkte 4 jaar in China. Je zou denken , beetje zelfde cultuur als Japan, maar heel anders Alles was goedkoop, alles te regelen, als je maar betaald ,geen regeltjes .Afspraken moeten dagelijks opgevolgd worden, anders gebeurt er niets. Zeer hardwerkende en leergierige mensen Zou ik er kunnen wonen. Nee en China laatste 20 jaar erg veranderd, niet in het voordeel

En nu 18 jaar met pensioen in Frankrijk, gingen van 26 miljoen inwoners naar 16 in ons gehuchtje. En heeft ons elke dag bevallen . Zijn wij geintegreerd? Is maar hoe je het bekijkt. Wij genieten van de beleefde cultuur, de charmante taal, onze franse vrienden, de ruimte en natuur en nog vele andere zaken.

Hebben geleerd integreren is genieten van alles wat anders c.q. beter is (mijn broer zei eens (” jullie pikken de krenten uit de pap”) en had daar waarschijnlijk gelijk in. Stoor je niet aan alles wat minder leuk is, elk land heeft wel zo’n lijstje van plussen en minnen. Zoek maar mogelijkheden!
En per persoon zo verschillend wat je zoekt en waar je van geniet. Zeer belangrijk om te weten voordat je een stap maakt om van woonland te veranderen , en nog belangrijker wat is belangrijk voor de man en vrouw en evt kinderen en groot verschil moet je nog werken of voor pensioen

Samengevat, emigreren is houden van alles wat anders, uitdagender is, maar vergt veel inspanning om er wat van te maken. De kunst is om van die inspanning en het resultaaat te genieten!