Vijftig tinten donkerder

Parijs is een romantische stad. Je kunt geen boek over Parijs openslaan of in de inleiding wordt verwezen naar diverse Franse chansons d'amour, romantische plekjes en de vele films gemaakt over en in Parijs, waar de liefde en de romantiek centraal staan. Bruggen, in de hoofdstad van de liefde, waren bijna bezweken onder het tonnengewicht van de duizenden liefdesslotjes, als de gemeente niet had inbegrepen. Parijs is ook een stad vol verfijnde erotiek. In Parijs bevinden zich al jaren dè 'cabarets' die wereldrecords op hun naam hebben staan. De Moulin Rouge en Paradis Latin werden geopend op hetzelfde moment dat de Eiffeltoren werd gebouwd (zij bestaan dit jaar 135 jaar) en de Crazy Horse zijn namen die de moderne mythen van het nachtleven zijn geworden.

 Parijs is een stad vol verfijnde erotiek - Photo courtesy of J. Konrad Schmidt

Hotêl Noir

Het idee om deze blog te schrijven kwam bij mij op tijdens de fotosessie van de Duitse topfotograaf J. Konrad Schmidt, waarover ik eerder schreef in een van mijn vroegere blogs. In 2019 publiceerde hij een fotoboek over 'stunning sexy women',  gefotografeerd in Parijse hotelkamers. De titel van het boek; 'Hôtel Noir'. De cover is van zwart fluweel, 80 pagina's dik, in een bijzonder formaat; 25 cm x 17 cm. Alle zwart-wit foto's zijn, analoog geschoten op 6 x 7cm. film. De 'limited edition' van 69 stuks, was in enkele dagen totaal uitverkocht en ik heb daarvan de nummer 1 te pakken. Een echt 'collectors item'.

Door boek Hôtel Noir en de trilogie ‘Vijftig tinten grijs’ - ‘Vijftig tinten donkerder’ en ‘Vijftig tinten vrij’, stelde ik mijzelf de vraag; hoe ziet het Parijs er uit van Anastasia en Christian Grey? je weet nog wel de hoofdpersonen uit de vijftig tinten trilogie. In deze blog neem ik je mee langs het Parijs in vijftig tinten donkerder.

Le Crazy Horse de Paris vernoemd naar de Sioux hoofdman. Crazy Horse is dè tempel van sublieme, 'womenhood' - vrouwelijkheid, die bekend staat om zijn optredens van fraaie oogverblindende, bijna ongeklede dames in stijlvolle dansnummers. Dat dit amusement al jaren op zo'n hoog peil staat is uitsluitend te danken aan Alain Bernardin, een avant-gardekunstenaar en hartstochtelijke bewonderaar van vrouwen. L’Art NU, dit is bijna kunst en terecht ! Sinds 1951 behoort dit theater aan de chique avenue Georges V tot een van de beroemdste ter wereld en haar shows worden over de gehele wereld gekopieerd. 'Paris pour les amoureux' - Parijs voor hen die (smoor)verliefd zijn. Sinds de 19e eeuw staat Parijs al bekend als een bruisende kosmopolitische stad

Totally Crazy

Het begint natuurlijk allemaal met verlangen, daarom neemt Christian Grey Anastasia eerst mee naar de 90 minuten durende show 'Totally Crazy' in de Crazy Horse. Nog altijd weet 'Le Crazy' het onuitputtelijke onderwerp, vrouwen, opnieuw uit te vinden. Met nieuwe ritmen, dynamische tempo's, geraffineerde en zeer gecompliceerde verlichting, uitbundige zang en dansroutines, weet men het publiek te verbazen en in verrukking te brengen. Met nummers zoals 'Lecon d'Erotisme', Vestal's desire', 'Teasing' en You turn me on'. Uitgevoerd door een zeer select gezelschap van slechts 18 klassiek geschoolde danseressen. Geselecteerd op hun lengte, figuur en omvang van borstgrootte. Sinds 1951 hebben ruim 6 miljoen toeschouwers genoten van hun optredens. In de afgelopen jaren hebben honderden verschillende danseressen hier opgetreden en per jaar solliciteren 500 danseressen ongevraagd om in de Crazy Horse te mogen dansen. Slechts 20 per jaar worden geselecteerd, geheel volgens de strenge criteria opgelegd door Alain Bernardin.

De nacht is nog jong - Photo courtesy of J. Konrad Schmidt

De nacht is nog jong en voert Christian en Anastasia naar een van de allernieuwste hotspots. Het scheen al jaren een van de iconen van Parijs te zijn maar is onlangs herrezen. 'Les Bains Douches' of kortweg 'Les Bains Paris' genoemd. Het prachtige pand in Haussmann-stijl is te vinden in het 3e arrondissement aan de rue du Bourg-l'Abbé 6. Geen straat met bijzondere bezienswaardigheden, maar dit is er een!  Tussen 1980 en 2010 een plek waar je gezien werd en gezien moest worden. Dé ontmoetingsplaats van de high society, show business en internationale kunst. Andy Warhol, Yves Saint-Laurent, Karl Lagerfeld, Naomi Cambell, Kate Moss, Claudia Schiffer, Bono, Prince, David Bowie, Mick Jagger, (en zo kan ik nog een hele tijd doorgaan, de lijst is eindeloos) waren hier kind aan huis. Van een plek waar beroemdheden zich graag vertonen, tot creatieve broedplaats; 'Les Bains' heeft het allemaal. Elke beroemdheid, op bezoek in Parijs, wordt hier gespot. Dé 'Place to Be' fungeert als decor in vele films; 'Les Nuits de la Pleine Lune' en Frantic van Roman Polanski. Na 1990 begint jammer genoeg het verval en verandert de club vele malen van eigenaar. In het begin van 2010 werd het pand met onmiddellijke ingang gesloten omdat de huurder, onder invloed van cocaïne, er een draagmuur en enkele pijlers uit had gesloopt. Een langdurige renovatie volgt.

Roxo bar hotel Les Bains Guerbois - photo  courtesy of Les Bains Guerbois

Les Bains herrijst in 2015 door de vakkundige ingrepen van architecten en designers zoals Vincent Bastie, Tristan Auer en Dennis Montel. Met de renovatie van Les Bains is geluisterd naar de stemmen uit het verleden die nog in het gebouw ronddolen. Het pand is een levendige combinatie van de huidige Parijse tijdgeest en de geschiedenis van het badhuis 'Les Bains Guerbois', getransformeerd tot een luxehotel en een internationale hotspot. Een plek waar elke creatieveling zijn ideeën kan uitvinden en ontwikkelen. De ROXO bar en Le Club van Les Bains vormen natuurlijk nog steeds het hart van het hotel. Een ontmoetingsplek voor talenten in de muziekindustrie, gast-dj’s maar ook dè scene voor concerten, modeshows, vernissages en andere evenementen.

Photo courtesy of Hôtel Amour

Rêve

En waar anders moet een passievolle nacht in Parijs eindigen dan in Hôtel Amour? Vanwege de naam, die in rode neonletters op de gevel staat, maar ook vanwege het zwoele interieur van sommige kamers, in zwart en zilver. En ja, ook omdat je hier officieel een kamer kunt huren voor drie uur, voor een korte nacht, of gewoon tijdens de middag. Rue de Navarin nummer 8.

Of bent jij meer van de romantiek? Dan raad ik jou Villa Clara aan. De unieke sfeer van deze plek is te wijten aan de ligging en architectuur. Genesteld in een klein privé-straatje aan de voet van Montmartre in het 9e arrondissement. Villa Clara is een monumentaal herenhuis uit 1850. Een juweeltje van romantisch Parijs vlakbij rue des Martyrs in de cité Malesherbes 17, verborgen achter hoge hekken van smeedijzer. Je komt binnen via een charmante geplaveide groene binnenplaats. Geen hotel maar een B&B met slechts één boudoir achtige suite van 100 m². Bij goed weer wordt het ontbijt geserveerd op de veranda, een terras vol met rozen en lavendel.

Maîtresse - Photo courtesy of J. Konrad Schmidt

Maîtresse(s)

Parijs heeft tot op heden altijd de faam gehad van een flexibele, open stad, waar vrijwel alles mogelijk is op het gebied van de liefde en de erotica. Zo smullen de inwoners van de lichtstad van de affaires van de presidenten. Als we alleen de laatste drie presidenten onder de loep nemen zien we dat Jacques Chirac bekend stond om zijn buitenechtelijke relaties, die zijn positie echter nooit in gevaar hebben gebracht. Zijn bijnaam was “5 minutes, douche comprise' (5 minuten, inclusief douche). Daarna was het Nikolas Sarkozy, die een relatie begon met Carla Bruni, een topmodel waarvan er in de Franse media naaktfoto’s zijn gepubliceerd zonder toestemming van de fotografen. Later trouwde Sarkozy met haar en werd ze 'first lady' van Frankrijk. Daarna was de huidige president François Hollande aan de beurt met zijn affaire met actrice Julie Gayet. De foto’s van de tortelduifjes zorgden voor tienvoudige oplagen van de meeste bladen. Parijs houdt van schandalen en als ze een erotisch tintje hebben, des te beter.

 'De kus', Auguste Rodin - ze zijn verstrengeld, hun lippen lijken versmolten

Érotique

De mooiste erotische kunst is te vinden in vele musea in Parijs. In het Hôtel Biron staan de sleutelwerken van Auguste Rodin. De beeldhouwer Auguste Rodin beleefde eind 19de eeuw een tumultueuze liefdesrelatie met Camille Claudel, zijn muze en zelf ook kunstenares. In de Goddelijke komedie van Dante speelt de verboden liefde tussen Francesca da Rimini en Paolo Malatesta een belangrijke rol. Wie zich even wil verliezen in deze vier personages en hun gevoelens, brengt een bezoek aan het Musée Rodin, rue de Varenne 79. De beeldhouwer trok er in 1908 in, vestigde er zijn atelier en gebruikte het bijbehorende park om zijn beelden neer te zetten. Ze illustreren Rodins ontwikkeling van een realistische naar een vrije opvatting over de beeldhouwkunst. Wereldberoemd is 'De kus' (1881/1882-1889), een symbool van echte liefde. Het marmeren werk uit 1888 verbeeldt de liefde en sensualiteit van Francesca en Paolo die elkaar in tedere overgave omarmen. Omdat de vrouw haar linkerarm om de nek van haar geliefde heeft geslagen, blijft de aanraking van hun lippen bijna verborgen. Het grof uitgehouwen blok waaruit de twee tevoorschijn komen vormt een prachtig contrast met de erotische scène; ze zijn verstrengeld, hun lippen lijken versmolten.

Auguste Rodin - Musée Rodin

Gedurende zijn leven maakte Rodin ook duizenden tekeningen van deels of geheel naakte vrouwen, dansend, springend, hurkend of liggend. En naarmate hij ouder werd, raakte hij steeds onverbloemder in de vrouwelijk erotiek geïnteresseerd. Het begon met modelschetsen, maar gaandeweg begon hij vanaf 1890, na zijn vijftigste, steeds verfijndere tekeningen te maken van steeds vrijmoediger hun geslacht tonende vrouwen: hij ontwikkelde een soort erotisch steno, al tekenend. Het zijn kleine tekeningen die hij maakte, vaak kleiner dan een half A4, maar soms iets groter dan een A4, met rake potloodlijnen en ijle waterverf kleuren.

Gustave Courbet. 'De oorsprong van de wereld' - Musée d'Orsay

Maak een wandeling door het Musée d'Orsay onder het mom van een cultureel alibi, op zoek naar de meest sensuele werken waaronder het werk van Gustave Courbet. 'De oorsprong van de wereld' door hem geschilderd in 1866. Vermoedelijk geschilderd in opdracht van een Turkse diplomaat, Halil Serif, die toen in Parijs woonde. Sinds 1955 hangt dit schilderij in het museum, dat ondanks zijn geringe afmeting (46 x 55 cm.) de blikken prikkelt, naar zich toe haalt en vast weet te houden. Het is een verrassing, misschien een schok, deze combinatie van uiterste onthulling van het intieme, en de volstrekte anonimiteit van een lichaam zonder gezicht.

'Olympia' van Eduard Manet - Musée d'Orsay

Als 'Olympia' van Eduard Manet in 1865 voor het eerst te zien is op de Salon, verwekt het doek een schandaal in de Parijse kunstwereld, zoals dat twee jaar daarvoor gebeurde met Manets 'Le déjeuner sur l'herbe'. In die tijd gebruikte men als motief de rustende Venus. Maar bij Manet is de jonge blote vrouw, die de toeschouwer zelfbewust aankijkt, niet meer een klassieke godin van de liefde maar een eigentijdse courtisane. Ze heeft nog niet besloten of ze de klant die zijn bezoek aankondigt met een prachtig boeket bloemen dat haar zwarte dienares juist aandraagt, wel of niet wil ontvangen. Met zijn 'Olympia' provoceert Manet de schijnheilige Parijse burgelijke elite, die de uitbeelding van vrouwelijk naakt de hemel in prijst, zolang het maar in de waas van de mythologie gehuld blijft. Het doek, een olieverf op linnen is te bewonderen op de begane grond, zaal 14.

'Femme piquée par un serpent' - Auguste Clésinger - Petit Palais

Op de Salon van 1847 had de beeldhouwer Auguste Clésinger een marmeren beeld tentoongesteld, dat een jonge, kronkelende, naakte vrouw in extase voorstelde, die ten prooi was gevallen aan een zichtbaar aangename bezwijming en een titel droeg die de oorzaak van deze wellustige kronkeling moest verhullen: 'Femme piquée par un serpent'  - Vrouw, gebeten door een slang. Het beeld was het resultaat van de wens van de weinig jaloerse bankier Alfred Mosselman om een afbeelding van zijn maîtresse Apollonie Sabatier te bezitten, om zo het nageslacht deze volmaakte schoonheid te tonen. Vlak voor de opening van de tentoonstelling werd een bronzen slangetje toegevoegd om de seksuele implicaties te verhullen, maar iedereen die de sculptuur aanzag, voelde hoe zij nagenoot van seksuele opwinding. In 1986 werd het beeld toegewezen aan het Musée d'Orsay

Tot december 2016 herbergde de stad ook een privé Erotisch Museum (Musée de l’Erotisme). Niet ver van Montmartre, vlakbij de rosse buurt, kon men het museum vinden tussen de vele stripteasetenten, seksshops en cabarets. Op zeven verschillende verdiepingen was alles wat met erotiek, naaktheid en voortplanting te maken had, te bewonderen. Het Parijse bordeelleven, dat in 1946 verboden werd, kwam hier helemaal tot leven. Joseph Khalifa, die het instituut oprichte met Alain Plumey, een voormalige pornoster, werden gedwongen door een te hoge huur en teruglopende bezoekersaantallen de bijzondere collectie bestaande uit meer dan 2000 objecten te verkopen. Alles is uiteindelijk geveild voor prijzen tussen de dertig euro tot enkele duizenden euro's.

Le Chabanais

Luxure

Rue du Chabanais, zo maar een straat, niet ver van het Musée du Louvre. Een appartementsgebouw op nummer 12, niets bijzonders.  Ware het niet dat tijdens de Belle Epoque, Parijs' Gouden Eeuw, hier het meest prestigieuze bordeel van Parijs was gevestigd. Geopend in 1878 en zelfs vermeld in de prestigieuze 7-delige Nouveau Larousse Illustre encyclopedie van 1904. Eigenaresse was de ondernemende, in Ierland geboren, Madame Kelly. Ze verkocht zelfs aandelen in haar winstgevende business aan rijke anonieme investeerders. De totale kosten van de inrichting werden in die tijd geschat op een slordige 1,7 miljoen Franse Francs. De entreehal was ontworpen als een soort van kale stenen grot, maar de diverse slaapkamers waren rijkelijk versierd, velen in een bepaalde stijl: Moors, Hindoe, Japans, Romeins of in de stijl van Lodewijk XVI. De Japanse kamer won zelfs een ontwerpprijs op de Wereldtentoonstelling in 1900.

Eigenaresse van galerie Au Bonheur du Jour; Madame Nicole Canet en uw blogger bij de signering van het boek  'Décors de Bordels' - Foto Alex Timmermans

In diezelfde straat, op nummer 11, is een kleine boetiek annex galerie gevestigd, die de geheimen uit het 'lustige' verleden levendig houdt. Ver verwijderd van alle officiële kunstgaleries runt Nicole Canet, een voormalige cancan-danseres, de galerie 'Au Bonheur du Jour'. Zij noemt zichzelf  archeologe. Een archeologe gespecialiseerd in erotica. Haar ongewone, doch intieme galerie zit precies tegenover 'Le Chabanais'. Vroeger een van de meest luxueuze 'gesloten' huizen (maison closes) van Parijs, tijdens de hoogtij dagen van de geautoriseerde bordelen van de Belle Epoque. Zelfs de Prins van Wales, Edward VII, de zoon van de Engelse Koningin Victoria, had hier zijn eigen kamer met boven het bed zijn koninklijk wapen. Het verhaal gaat dat 'Bertie', het koosnaampje van de Prins, hier regelmatig het bed deelde met Parijse prostituees en baadde in een koperen bad  gevuld met champagne. Het was de Spaanse kunstenaar Salvador Dali die het bad, versierd met een sculptuur van half vrouw, half zwaan, aankocht voor  een bedrag van 112.000 Franse Francs, even na 1946, toen het fameuze bordeel werd gesloten. Het bad is nog steeds te bewonderen in het Dali Museum in Figueras Spanje.

Séduction - Photo courtesy of J. Konrad Schmidt

Séduction

Het spel van verleiden wordt door niemand beter gevisualiseerd dan door de Parijse korsettenmaker François Tamarin. Gezien zijn professionaliteit mag hij de titel voeren van Meilleur Ouvrier de France:  Een van de beste vakmannen van Frankrijk, in de categorie van lingerie, korsetten, beha's en is als zodanig ook gecertificeerd door het Ministerie van Arbeid. Elke stukje lingerie wordt in opdracht van exclusieve klanten op maat gemaakt van de mooiste en duurste materialen. Zijn corsetten kunnen de taille doen krimpen tot twintig centimeter zonder pijn aldus Tamarin. Wie tot zijn cliëntèle behoort blijft strikt geheim, maar vol trots geeft hij toe te werken voor de vele haute-couture huizen in de stad. Zijn boetiek is te vinden aan de Rue Marcel Sembat nummer 1 in het 18e arrondissement. 

Een andere grote naam in Parijs is die van Louise Feuillère eveneens een ware kunstenares op het gebied van luxe lingerie. Zeer toepasselijk gevestigd aan de rue des Dames 102, in het 17e arrondissement. Op aanvraag geeft zij ook rondleidingen door haar atelier en geeft workshops waar u een ontdekkingsreis maakt langs de kunst van het creëren van de mooiste lingerie. Op haar visite kaartje staat vermeld: 'Sur mesure sur rendez-vous' - op maat gemaakt en uitsluitend op afspraak.

Élegance

Maison Ernest; dit mythische Parijse schoenenhuis voor vrouwen bestaat al sinds 1904, toen de schoenmaker Amsell Ernest zich vestigde tegenover de Moulin Rouge en behoort, net als dit fameuze theater, bij het erfgoed van Parijs. Een soort Disneyland van fetisjisme, maar dan uiterst chique en zeer smaakvol. Synoniem voor glamour en vrouwelijkheid waar je zult merken dat Louboutin zeker niet de énige maatstaf is voor openlijk seksuele schoenen. De boeiende en slechte reputatie van de hoge hakken  die de Parijse trottoirs en de cabaret scènes beheerste, inspireerde vele kunstenaars, waaronder de wereldberoemde fotograaf Helmut Newton, met zijn sculpturale naakten op 14 cm. hoge hakken van Maison Ernest. Jean-Paul Gaultier creëerde zijn eigen model en ook Karl Lagerfeld verlengde de benen van zijn mannequins tijdens zijn modeshows met choreografie van Blanca Li of Philippe Decouflé met de creaties van dit Parijse topmerk. Ernest is een must-have onder de kenners! Zijn exclusieve boetiek, of moet ik zeggen haar exclusieve boetiek, omdat Isabelle Bordji sinds 2012 is benoemd als artistiek directeur, is te vinden aan de boulevard de Clichy 75 in het 18e arrondissement.

Fétiche

Als SM spelletjes je intrigeren dan is een bezoek aan deze winkel op zich al een bron van opwinding en ideeën. De hele trilogie van 50 tinten komt hier voorbij, maar ook herleven cult classics, die ons terugbrengen naar Just Jeackin's creaties van; Emmanuelle (met onze eigen Nederlandse Sylvia Kristel), Histoire d'O en Nine 1/2 weeks van Adrian Lyne met Kim Bassinger en Mickey Rourke (wat heb ik mooie herinneringen aan deze film). Als je het type bent om te fantaseren dan is Démonia de Parijse referentie. Je vindt er een brede selectie van speeltjes of ander gereedschap voor het spel der overheersing. Boutique Démonia is te vinden in het 11e arrondissement aan de avenue Jean Aicard 22

 Photo courtesy of J. Konrad Schmidt

Mondanités

Nog een paar bijzondere adressen zoals Elonie Lopes in haar Studio Françoise die vrouwen leert, door middel van paaldansen, om sterk en zelfverzekerd te zijn van hun lichaam en hun vrouwelijkheid volgens, zoals zij zelf zegt, de codes van de sexy Amerikaanse hip hop wereld. Studio Françoise is gevestigd aan de avenue de la Cristallerie in Sèvres. De kunst van het strippen, sexy zonder vulgair te zijn leer je bij Mademoiselle Loison. Zij leerde het burleske universum kennen in London, Parijs (waaronder de Crazy Horse) en de Verenigde Staten. Ze keerde terug naar Parijs met de vurige wens haar expertise en passie voor de kunst van het strippen met anderen te delen. Andere lessen die je kunt volgen zijn; sexy lopen op hoge hakken, de finesse van lingerie en het accent van een goede make-up die past bij jouw persoonlijkheid en levensstijl. Studio Blue is te vinden aan de boulevard Poissonnièrre 9 in het 10e arrondissement.

En voor de mooiste boeken die al jouw zinnen zullen prikkelen de Libraire 7L de boekenwinkel van Karl Lagerfeld. Hij was een van de invloedrijkste couturiers aan het einde van de twintigste en in het begin van de eenentwintigste eeuw, en was ook op andere creatieve terreinen actief, als fotograaf, kunstenaar, redacteur, schrijver en regisseur. Met name de fotografie gebonden in prachtige boeken uitsluitend gedrukt door de Duitse drukker Steidl. Een daarvan; 'You can leave your hat on' een selectie foto's, gemaakt door Lagerfeld, van het model Jake Davies. Bovenstaande foto's spreken voor zich. Libraire 7L is te vinden in het 7e arrondissement aan de rue de Lille 7.