Verwaarlozing van schapen komt meer voor dan je denkt! Loop ze niet voorbij, maar onderneem actie: Het verhaal van Trui

TRUI:

Eind november 2019 werden we gebeld voor de opvang van een ram (schaap)  die weg snel moest omdat zijn eigenaar was overleden. Na het zien van de foto hadden we al een vermoeden dat het arme dier helemaal niet in goede gezondheid was. K een goede vriend van ons,  wilde ons gelukkig helpen en is hem 1 december samen met Henk in zijn vertrouwde busje op gaan halen. Het werd al vlot donker na aankomst en we kozen ervoor om het lieve dier rust te geven voordat we actie zouden ondernemen, want de hele rit was best pittig en aan een nieuwe plek moeten ze altijd even wennen..

De volgende dag bleek het dier er slechter aan toe te zijn dan we hadden verwacht.

Een wat ouder schaap, met een zwaar verwaarloosde vacht en ernstig mank op twee poten :( Het bleek het een zij in plaats van een hij. Haar vacht was enorm en had duidelijk nooit eerder een goede trimbeurt gehad!  Helaas had ze vanaf de helft van haar rug bovenop geen vacht en zat ze ook nog eens vol met schurft en verwondingen. Haar hoefjes waren allemaal te lang, dichtgegroeid, misvormd en stonken naar rotting. Verder was haar enorme vacht een grote natte brei met stront en pies die er duidelijk al enige tijd aan hing.. Het deed ons ongelooflijk veel verdriet om te zien hoe slecht ze eraan toe was en heel even maakten we ons ernstig zorgen of het wel goed zou komen.! Het dier was minstens tien jaar oud en was waarschijnlijk haar hele leven nog niet in handen geweest van mensen. Ze was in het begin erg angstig en begon te trillen en tandenknarsen zodra we bij haar in de buurt kwamen. Maar bij iedere handeling die we uitvoerden, werd ze iets kalmer en had ze door dat we haar wilden helpen. We zijn begonnen met het scheren en knippen van haar vacht, daarna hebben we haar voetjes aangepakt en vervolgens zijn we gestart met injecties tegen de schurft, antibiotica voor de infecties en een zalf van onze vertrouwde vriendin voor de pijnlijke open plekken op haar hele lijf. We kochten een dekje voor haar en zorgden dat ze goed beschermd bleef tegen het weer. Ze moest verschillende weken apart blijven staan van alle andere dieren, mede omdat ze schurft had die we eerst moesten behandelen. Langzaam maar zeker zagen we de oude dame opknappen en kreeg ze een heldere blik in haar ogen. We waren op de goede weg. En toch, zo nu en dan merkten we dat ze zich eenzaam voelde en dat hielp niet bij het genezingsproces. We brachten veel tijd met haar door en na enkele weken mocht ze dan eindelijk bij onze andere wolbalen en hadden we de hoop dat ze dan meer vooruit zou gaan. 

Haar wonden genazen, haar vacht werd weer redelijk mooi en de rotting verdween. Ze bleef wel wat moeilijk lopen, dat komt waarschijnlijk vanwege wat slijtage in haar voorpoten.

Ondanks dat haar pijn weg was, ze een betere vacht kreeg en de wonden waren genezen, stond ze toch zo nu en dan wat triest om zich heen te kijken. Er was iets. En in mijn volgende verhaal zal duidelijk worden wat dat nou was.

Laurenca&Henk en de beestenboel

Paradis d'Animaux, Maine et Loire

https://www.facebook.com/DierenparadijsFR/

anjou.refuge@gmail.com