Verhuizen met kinderen en werken

Hallo iedereen,

Ik ben een 37 jarige mama en al een tijdje denk ik eraan om met mijn 2 kinderen 9 en 11 jaar naar Zuid Frankrijk te verhuizen.
Maar de angst is er om verkeerde beslissingen te nemen waar de kinderen de gevolgen van dragen.
De kinderen willen ook wel verhuizen maar stellen zich natuurlijk ook vragen wat betreft school en vrienden enz.
Ik ook: hoe vind ik werk dat ik kan combineren met mijn kinderen, mijn zoon heeft ASS.
Wat met scholing voor de kinderen en betaalbare woning?
En alle papieren die in orde gebracht moeten worden?

Zoveel vragen in mijn hoofd...

Ik wil echt wel werken en kan niet stil blijven zitten maar ik wil er ook zijn voor mijn kinderen.
Ik sta er alleen voor.

Ik heb voornamelijk in de verkoop gewerkt maar ben bereid om bij te leren. Ik heb een auto.

Het liefst zoek ik iets dichtbij Aigues Mortes daar mijn grootouders er wonen maar ik wil niet op hen steunen.
Ze zijn al op leeftijd, enkel bij hen in de buurt wonen zodat we meer contact hebben en ik hen ook kan helpen indien nodig.
Een betaalbare woning dicht bij hen met een klein tuintje voor de kinderen zou ideaal zijn.

Mijn dochter zit in haar laatste jaar basisschool, mijn zoon volgt type 8 onderwijs.

Als jullie tips hebben hoor ik het graag

Alvast bedankt hiervoor

groetjes

Tascha

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20130830, Kinderen, Languedoc-Roussillon, Werk Algemeen

Reactie van suzywong op 13 November 2013 op 10.44: heel goed verwoord sylvia, merci

Reactie van Sarah op 9 Januari 2014 op 9.47

Reactie van Sarah op 9 Januari 2014 op 10.17: Mooi gesproken Sylvia..
Ook voor mij zijn al deze meningen, feitjes en weetjes fijn om door te lezen.
Na 8 jaar in Canet en Roussillon gewoond te hebben, zijn wij nu sinds 2 jaar in Nederland.
Mijn franse man, onze tweeling van 4 en ik.
Als onze plannen doorgaan, gaan wij voor de zomer weer terug naar het zuiden.
Mijn man kan hier niet aarde en natuurlijk mis ook ik de geweldige omgeving, de zon en het minder gestressde leven. Wel blijft het voor mij dubbel, omdat al mijn familie en veel trouwe vrienden hier wonen.
Ik vind het vooral erg spannend voor onze jongens, aangezien ze best laat met praten waren en eigenlijk nu pas écht een beetje goed beginnen met praten.
Ze begrijpen al het frans wel, aangezien mijn man alleen maar frans spreekt. Praten doen/willen ze niet. Wel bepaalde woorden tussen de nederlandse zinnen door ;-)
Ook geloof ik dat het schoolsysteem er best anders is. In mijn ogen toch iets oudewetser...maargoed, de kinderen daar gaan uiteindelijk toch ook studeren of werken.. Ik zal mij daar inderdaad op aan moeten passen. (ik ben erg benieuwd)

Ben benieuwd of jij dit avontuur aangaat Tasha :-)

Groetjes van Sarah

Reactie van Sylvie Wilson op 9 Januari 2014 op 11.18: Hallo Sarah,

Dank je !!

Ik begrijp heel goed dat jullie terugkomen, want ik zou het in nederland niet meer uithouden denk ik. Hoewel ik inderdaad ook mijn familie en vrienden erg mis. Maar in die 16 jaren hier heb ik ook vele vrienden hier en deze vrienden zijn mij ook lief.

Weet je er is overal wat, ieder land heeft zo zijn voordelen en nadelen. Er is geen één land die perfect is, zelfs Indonesie niet. Gisteren heb ik een lange discussie ook gehad via een forum met Franse mensen die in Indonesie wonen. Je verdedigt altijd het land waar je geboren bent en dat is natuurlijk heel normaal, maar je kunt natuurlijk ook dingen idealiseren. Ik heb mijn eerste 10 jaren in Indonesie doorgebracht, toen 33 jaren in Nederland en nu 16 jaren in Frankrijk. Ik ga heel vaak naar Indonesie en heb daar kortgelden nog 6 maanden met mijn gezin vertoeft en voornamelijk de bureaucratie van Indonesie meegemaakt. Nou dat wil je niet meemaken!!! Dus ik heb al wel wat 'landen ervaring' kunnen we zeggen.

En dus kan ik je zeggen dat het heel belangrijk is dat je goed in je vel zit en niet verhuisd met de gedachte dat het 'elders' veel beter is. Voor mij is het beter wat betreft klimaat en natuur omdat ik meer warmte nodig had voor mijn gezondheid en meer het nature om me heen nodig had. De rest is gewoon je aanpassen aan het land met zijn eigen regels en tradities.

De Fransen zijn in zoveel opzichten zo anders dan Nederlanders of Indonesiers, dat is niet te vermijden. En nederlanders zijn ook zo verschillend van Indonesiers.

Ik ga maar gewoon van mijzelf af en kijken wat voor mij het belangrijkste is en in mijn geval was en dat is het klimaat. Ik ben nu al gewend hoe de fransen reageren op dingen of hoe de administratie hier verloopt. Ik pas me aan zoveel als het kan en moet. Verder ontwikkel ik de dingen zoals ik het zie en zou willen doen. Dat zou ik ook in nederland of in indonesie doen, rekening houdend met de regels en traditie van het land waar ik ben. Eigenlijk moet je dus aardig tolerant zijn en niet de wereld willen verbeteren.

Tja en wat werk vinden betreft is het hier erg moeilijk. Hier in de Gard hebben wij een werkloosheids percentage van 17,6% dus wel heftig!!!

Als je inventief ben dan kun je een eigen klein bedrijf beginnen en dan voor je eigen rekening werken. Auto-entrepreneur-schap. Anders als je drie talen spreekt dan in de toerisme, maar dat is meestal seizoenwerk.

Kleine kinderen kunnen dat erg goed als je ze daar mee confronteert. Zij passen zich snel aan als je als ouders hen voorgaat. Mijn zoon is hier geboren dus hij is gewoon een franse jongen die nederlands, engels en indonesisch spreekt. Ieder jaar is hij een paar weken of maanden in Indonesie en in 2013 zelfs op een Indonesische school geweest. Ook hier aanpassen. Als je je kinderen op jonge leeftijd leert omgaan met aanpassingen zullen zij daar later niet zo veel problemen mee hebben. Ik kijk daar naar mijn zoon van 13 die allerlei angsten heeft overwonnen wat betreft aanpassingen in verschillende landen.

Als je het hem vraagt dan zou het voor hem geen probleem zijn om of in nederland of in indonesie te gaan wonen als het nodig mocht zijn.

Wat ik zo fijn vind hier is dat ik in januari alweer op mijn terras buiten kan eten als de zon zo lekker schijnt. Zo vaak dat ik met Kerst koffie kan drinken op het terras. De winter duurt hier niet zo lang.

Mocht ik nog nuttig kunnen zijn voor diegene die de overstap willen maken dan graag!!

Sylvia

Reactie van marielle op 9 Januari 2014 op 11.27: Sylvie, wat mooi, dat je dat schrijft allemaal. Merci!

Reactie van Sylvie Wilson op 9 Januari 2014 op 11.40: Dank je wel Marielle, het doet mij plezier als ik helpen kan.

Reactie van marielle op 9 Januari 2014 op 11.49: Ja ik vind dat je mooi beschrijft hoe je de mensen in hun waarde moet laten en dat het niet nodig is om alles te veranderen en je probeert je te intergreren door zoals de plaatselijke bevolking te leven.Ik woon ook al heel lang in frankrijk, 37 jaar en heb me nooit bij een nederlandse club/kolonie aangesloten. vr gr. Mariëlle

Reactie van Sylvie Wilson op 9 Januari 2014 op 12.37: Hier vlak bij mij is een soort 'nederlands' kolonie en die zijn hier niet erg bemind, omdat alles bijna op z'n nederlands moet gebeuren. Ik vraag me dan af waarom zij eigenlijk hier in frankrijk zijn gekomen, als alles zo nederlands moet blijven of als zij zoveel nog aan nederland zijn verbonden. Zij hebben nederlandse vrienden, nederlands werkers om hun huizen te bouwen, materiaal uit nederland meegenomen, nederlands eten enz enz.

Ik heb drie nederlandse vrienden, maar we praten frans met elkaar en na een halfuur komen we achter dat we ook nederlands hadden kunnen praten! Dit zijn mensen die al jaren in frankrijk wonen en zich hebben geintregeerd in het franse gemeenschap, zonder hun identiteit te verliezen.

Als je deze kant opgaat kunnen we misschien een apéritif nemen?!

Reactie van Sarah op 9 Januari 2014 op 13.56: Ik heb in Perpignan ook 2 nederlandse vriendinnen. Ik vind dit erg fijn, want zo heb ik toch een beetje 'nederland' in de buurt. Wij praten nederlands met elkaar, maar tussendoor zitten veel franse woorden, omdat we dan niet meer weten hoe je zoiets in het nederlands zegt ;-)
Ik pas me zeker aan aan de franse cultuur, want dit is waarom ik naar Frankrijk ben gekomen. Maar ik vind het ook belangrijk en leuk om wat van mijn nederlandse cultuur te bewaren.
Ik hou van het zuiden door de geweldige omgeving, de 300 dagen zon per jaar, het heerlijke eten, lang tafelen en de mindere stress.
Natuurlijk zijn er ook dingen waar ik me soms aan erger, maar zoals jij al aangeeft, ieder land heeft zijn voor -en nadelen.
Ik ga jouw adviezen zeker meenemen!
Waar woon jij ook al weer?

Reactie van Sylvie Wilson op 9 Januari 2014 op 16.06: Ik woon in Barjac, grens van d'ardèche et de Gard. Er zijn drie Barjac's in het zuiden. De mijne is 30430.

Kom langs als je in de buurt ben!!

Sylvie

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.