Verhuizen met kinderen en werken

Reactie van Samantha Kolkmeijer op 1 September 2013 op 7.52

ik zou eerst een baan zoeken en op je CV het adres van je grootouders zetten zodat het bedrijf denkt dat je in Frankrijk woont. Dan kijk je eerst wat je werkmogelijkheden zijn en welke inkomsten je kunt opbouwen. Weet niet of je in het zuiden van Frankrijk ook loonstroken etc moet overleggen bij het huren van een huis? En veel vrouwen werken full time in Fr., of alleen de wornsdag vrij, weet niet of de bedrijven inmiddels net zo flexibel zijn als in NL? Maar neem aan dat je in ieder geval wel 4 dagen zult moeten werken om huis, kids, levensonderhoud te betalen. Kijk hoeveel uren je u werkt en wat je nu al spaart in NL.
Wil je je niet liever alle admin. rompslomp en maandenlange zoektocht naar werk besparen en eerst paar weken bij grootouders logeren om te kijken hoe dat bevalt en ze wat vaker per jaar opzoeken als je er zo alleen voorstaat? In NL worden dingen wel erg goed en makkelijk geregeld en kun je je huidige baan houden en van dat geld je grootouders vaker opzoeken? Weet niet wat vor werk je doet en zoekt. Succes

Reactie van Wanda op 1 September 2013 op 10.41

Hoi Natascha,
Wat leuk dat je plannen hebt om naar Z-Fr te verhuizen. Wij zijn in 2004 naar het Zuiden verhuisd. Het was best pittig in het begin, maar nog steeds geen spijt van gehad van onze beslissing. Een jaar geleden ben ik met een engelse vriendin een bedrijf begonnen om buitenlanders te helpen die in de regio Hérault willen gaan vestigen. Onze site is www.livingeasy.fr. Het is in het engels. Mocht je info nodig hebben over het leven rondom Montpellier en omgeving, dan helpen wij je graag.

Heel veel succes met je besluit.

Groetjes, Wanda Wouters
Living Easy

Reactie van Wim van Teeffelen op 1 September 2013 op 10.47

Ik zeg het niet vaak op basis van zo weinig informatie, maar ik vind dat ik nu wel moet reageren. Immers de helft van alle emigraties uit Nederland naar Frankrijk mislukt (d.w.z. de emigranten zijn tegen hun zin terug in Nederland, veel geld en een illusie armer).

Je wil nu alleen gaan (geen partner om op te steunen) met twee pré-tieners (heimee van tieners is een van de hoofdredenen van een mislukte emigratie), zonder baan maar wel met de intentie om er eerst voor de kinderen te zijn en pas dan voor de werkgever. Bovendien heeft één van de kinderen een autistische afwijking (waar in Frankrijk vele minder aandacht voor is, dan in Nederland en waarbij zijn beperkte Frans (neem ik aan) bovendien een enorme extra handicap is. Reken vooral niet op type 8 onderwijs in Frankrijk). En dat nog eens in de Provence, waar nauwelijks goedkope huizen te huur zijn....

Doe het niet! Ben zo verstandig om nog een jaar of 8 te wachten. Ga dan zelf, in je eentje, het avontuur aan, maar sleep de kinderen niet mee in een droom, waarvan de kans heel, heel groot is dat die dramatisch gaat aflopen!

Wim

 

Reactie van Wanda op 1 September 2013 op 11.34

Hoi Natascha,
Het klinkt hard he zoals Wim het verwoordt. Maar als het om het onderwijs gaat, heeft hij wel gelijk. Als niet franstaligen moet je echt je kinderen in beginsel veel helpen met school. Maar dat kan echt per dorp enorm verschillen. De college (brugklas periode) is ook erg verschillend. Het is zo dat het franse onderwijs enorm veel vraagt van een kind, veel meer dan in NL. Als je kind normaal mee kan gaan met het lesprogramma dan is je leven een stuk rustiger, zo niet dan kan het leven hier echt een stuk moeizamer verlopen. Het komt echt allemaal op jou neer.

Wij zijn hier naar toe verhuisd, terwijl vrijwel iedereen ons afgeraden heeft. Als jij denkt dat je sterk genoeg bent en je wilt het graag en je bereidt je goed voor, je bent niet bang voor tegenslagen. Waarom niet!

Reactie van Samantha Kolkmeijer op 1 September 2013 op 14.19

Heb je hier allemaal iets aan Natascha, aan de adviezen? Ik ben zelf steeds alleen maar naar Frankrijk gegaan met een goede en goedbetaalde baan op zak, appartement via het bedrijf, wekelijks betaalde reizen naar huis, creditcard, onkostenvergoedingen etc. En nog zat ik met veel romslomp rondom de ziektekosten, verzekeringen, rechten en plichten, E formulieren, uitschrijven uit NL'se gemeente, moest me toen ook nog inschrijven bij de Franse gemeente. En wat zou je met je huis in NL willen doen? Verhuren kost ook energie en tijd en controleren wat de huurders wel en niet doen. Ik had in NL iemand die het voor mij beheerde. Ik zou vanuit je huidige baan solliciteren, kijken of je uberhaupt uitgenodigd wordt voor sollicitatiegesprekken? De chômage in Frankrijk is ook hoog! En de werkgevers ook minder flexibel met later binnenkomen of eerder weggaan om kinderen naar school te brengen of ze te halen...mijn vrouwelijke collega's deden dit dan ook nooit, maar wellicht s het na 2009 anders geworden. Het fijnst is om door een NL's bedrijf dan naar Frankrijk gestuurd te worden, misschien kun je vast zoeken of er een Nl's bedrijf in die omgeving zit en ze in NL aanschrijven. Ik zou goed berekenen wat je er voor over hebt, hoeveel financiele middelen heb je nu en ga je krijgen, hoe groot is de kans dat je je huis met tuintje vindt tegen een betaalbare huur? Ik denk zelf wat klein...tenzij je geootouders je natuurlijk kunnen adviseren, zij zitten er al :-) groetjes

Reactie van NATASCHA PEETERS op 2 September 2013 op 8.57

Hallo iedereen, het zijn ineens zoveel berichten die ik kreeg waarvoor iedereen enorm bedankt! Sommige komen erg hard aan, anderen geven me stof tot nadenken.

Wat mijn werk betreft ik ben zelfstandige, omdat dit het best combineerbaar was met de kinderen hun school en het revalidatiecentrum. Ik werk als manager voor een juwelenbedrijf. Ik bepaal mijn uren zo het best rond de kinderen. Maar dat maakt helaas dat ik geen bedrijf achter mij heb die me naar Frankrijk kan transfereren ...Ik huur dus wat betreft huizing hier geen probleem, enkel een opzegtermijn. Maar dat idee om hier bedrijven aan te schrijven die ook daar een vestiging hebben ga ik zeker volgen, had ik helemaal niet aan gedacht! Bedankt. Qua huishuur ginder heb ik al een vrij goed idee en betaal ik ongeveer hetzelfde als hier dus dat is op zich geen hekelpunt. 

Daar mijn grootouders al op leeftijd zijn en mijn grootvader met zijn gezondheid sukkelt wil ik echt niet op hen leunen of hen tot last zijn.

In december ga ik terug tijdens de kerst met de kids en om al eens rond te kijken en te horen.

Wanda ik ga straks direct jouw website afschuimen wat heb zeker interesse in jouw info! Alvast erg bedankt!

Idd het antwoord van wim komt hard aan maar ben me er terdege van bewust dat ik beter af ben met de " cold hard facts"   dan het suikerzoete ... Ik verschiet er wel enorm van wat betreft het onderwijs, in Frankrijk moeten er toch ook kinderen met ASS of andere handicaps zijn? Hoe worden die dan opgevangen? Remi heeft wel de basis Frans daar ik tweetalig ben dus hij trekt zijn plan wel in het Frans.

Het is niet zo dat ik er eerst voor mijn kinderen wil zijn en dan voor mijn werk maar meer gelijk voor de beide zodat ik zowel een goede moeder als een goede werknemer kan zijn.

Iedereen nogmaals  bedankt voor jullie adviezen!!

Reactie van Nityam op 2 September 2013 op 12.46

@Wim; hoe kom je aan de informatie dat de helft van de emigraties naar Frankrijk mislukt? Via google vind ik alleen een jouw stukje dat daar melding van maakt, maar echte cijfers vind ik niet; waar baseer jij je op? Van programma's als "ik vertrek" enzo heb ik ooit begrepen dat 10% mislukt, maar dat is een aparte groep (die de publiciteit zoekt en daardoor ook steunt krijgt) en niet alleen op Frankrijk gericht.

Ben erg benieuwd naar hoe jij tot deze conclusie komt.....

Verder is je reactie hard maar wel volgens de waarheid. Zeker wat het scholen betreft hebben ze hier nog niet echt van dyslexie, adhd of andere stoornissen als autisme en pdd-nos gehoord en doen er weinig tot niets mee. Het schoolsysteem met het collège (4 jaar soort van middenschool voor alle leerlingen na de lagere school) maakt het ook niet gemakkelijk voor kinderen die moeilijk mee kunnen komen....

Daarnaast werkt de leeftijd van je kinderen niet echt mee; het is moeilijk om in die fase te verkassen, tenzij zij echt gemotiveerd zijn en de taal snel op kunnen pikken.....

Maar dromen mag altijd! Voor de uitvoer is een goede voorbereiding echter onontbeerlijk.....

Reactie van Wim van Teeffelen op 2 September 2013 op 20.22

Ik hou me sinds 2013 exclusief bezig met Nederlanders die naar Frankrijk emigreren, in alle soorten en maten. We weten uit CBS-cijfers dat jaarlijks gemiddeld 3000 Nederlanders naar Frankrijk emigreren, met flinke schommelingen over de jaren, maar dit is het langjarige gemiddelde. Dat zijn ruim 1000 gezinnen per jaar. Wij begeleiden ongeveer 100 gezinnen per jaar, sommigen met een enkel gesprek, anderen met het complete pakket van emigratieadvies, begeleiding aankoop onroerend goed, oprichten van hun Franse bedrijf, etc. Wij bedienen dus gemiddeld 10% van de markt en de rest doet het zelf of met de hulp van een concurrent. Van die 10% van de markt weten we aardig wat er terecht is gekomen van de emigratie. Velen sturen ons hun nieuwsbrieven, anderen vragen hulp bij remigratie, soms stellen ze na verloop van tijd nog eens een vraag en soms komen we weer met ze in contact, bv via fora als deze. Van 10% van de markt weten we dat de helft na drie jaar weer terug in NL of Vlaanderen is. Ik weet niet of emigranten die door concurrenten worden bijgestaan of die alles zelf uitzoeken, het beter doen.

We houden ook bij waarom een emigratie mislukt. Aangenomen dat iedereen de werkelijke reden geeft, staat heimwee bovenaan. Er zijn twee heel duidelijk te onderscheiden groepen, waar heimwee extra vaak toeslaat: (vaak) dames, maar soms ook mannen, van zeker leeftijd die kleinkinderen krijgen (die in NL wonen) en gezinnen met tieners. Extra kwetsbaar zijn tieners die extra aandacht nodig hebben en dat in NL wel kregen, maar gewoonlijk in Frankrijk niet. Daarom hoop ik, voor het geluk van haar kinderen, dat Natasha haar onzalige plan niet doorzet. In een latere reactie meldde ze dat ze tweetalig is, dus dat scheelt een stuk, maar ik vind het bijna misdadig om een autistische pre-tiener uit het beschermende en gespecialiseerde Belgische of Nederlandse onderwijs te halen en te plaatsen in het harde weinig-ontzienend Franse onderwijssysteem, plus nog eens de andere cultuur, andere taal, andere sociale gewoontes. Laat Natasha vertrekken als de kinderen zelf een keuze kunnen maken, meegaan of in NL blijven, dus over een jaar of 8 of 10, niet nu!  

Wim   

Reactie van NATASCHA PEETERS op 2 September 2013 op 21.11

Wim ik heb niet de bedoeling misdadig te zijn ten aanzien van mijn kind!
Ik dacht dat hij van een gespecialiseerde school hier naar een gespecialiseerde school in Frankrijk kon gaan!
Dit werd ook wel degelijk met de kinderen besproken, Remi zijn IQ is normaal alleen heeft hij qua sociale en communicatieve vaardigheden, ondersteuning nodig, tot juni volgde hij ook gewoon onderwijs en was er ook door met 78%. Maar de drukte van overvolle klassen viel hem zwaar en verliest hij sneller zijn aandacht, daarom het type 8 scholing.

Reactie van Ingrid de Eerste op 2 September 2013 op 21.27

Ik weet niet wat type 8 scholing is, ik ben al meer dan zeven jaar uit Nederland weg. ik werk als kinderarts hier in Frankrijk. Let wel, er is niet veel voor autistisch spectrum kinderen. Woon je in de banlieu van grote steden dan gaat het nog maar ,en rase campagne ´ is er niet veel. Soms kan het zijn dat het privé onderwijs wel iets heeft voor jouw kind maar dat kost wat meer. Reken niet op de Education Nationale. Mocht het ooit zover komen dan zijn er nog wat stappen te gaan via huisarts, kinderpsychiater en uiteindelijk de Maison Departementale des Handicapées waar uiteindelijk de indicatie aangevraagd moet worden,
Ingrid

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels. 

• ‹ Vorige
• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• Volgende ›
• Pagina