Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
Beste forumleden,
Er zijn vast onder de lezers van Nederlanders.fr velen die een 2CV hebben (gehad). Dat bleek al tijdens de WebT@lk op vrijdagavond, toen er een aantal van ons ervaringen met dat illustere voertuig, deelden.
“Zou het niet leuk zijn om forumleden te vragen hun ervaring op te schrijven in een bericht?” was de vraag die opgeworpen werd. Vandaar mijn eerste verhaal over onze 2CV, de Cocorico, die we een aantal jaren gehad hebben.
De bedoeling is dat jullie met een commentaar op dit bericht, verhaaltjes delen. Als het kan met een foto van de 2CV. Mijn eerste bijdrage komt hieronder als commentaar.
We zijn benieuwd naar de commentaren!
Weergaven: 3104
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
De Cocorico op Corsica
Eind 1987 hadden we een Kerstvakantie op Corsica geplant. Met zijn vieren en Bouvier Ben, een weekje op dat mooie eiland zagen we wel zitten. Helaas ging de Honda Civic, waarmee we zouden reizen, een weekje daarvoor kapot. Wat nu, vakantie afzeggen?
Nee, de 2CV bracht uitkomst. Nou ja, dat had nog wel wat voeten in de aarde, 2 volwassenen, twee dochters van 9 en 14 jaar, en de Bouvier! Kon dat allemaal wel in de 2CV met bagage? Ben nam alleen al de hele kofferbak in beslag met zijn grote lijf, hij woog bijna 40 kilogram. Dus naar de Citroën garage, “bestaat er ook een imperiaal voor de 2CV?”. Inderdaad, die bestaat. Dan kun je dak weliswaar niet opendoen, maar dat was voor de reis met Kerst ook niet nodig, dachten we! Imperiaal besteld en zowaar, die kwam 2 dagen voor vertrek aan. Monteren was nog wel even een ding, maar uiteindelijk zat het gevaarte op het dak en konden we de bagage erop sjorren.
Gelukkig hoefden we niet zo ver naar de boot in Nice, zo’n imperiaal met bagage maakt de eend wel een beetje tuitelig. Bij de boot aangekomen, waren we een bezienswaardigheid, vooral toen de achterklep openging en daar ons kolossaal beest uitkwam.
Op Corsica hoefden we ook maar een klein stuk te rijden, maar wel vanuit Ajaccio bergop, met al dat gewicht ging dat wel een beetje traag en hadden we wat ongeduldige Corsicanen achter ons aan. Af en toe maar even aan de kant gegaan om niet te veel irritatie op te wekken en de vakantie rustig te beginnen.
Eind 1987 zaten de mensen op het strand en in het water, zo warm was het. Dus dat dak moet toch maar weer open. Hup, imperiaal eraf en pas weer geplaatst toen we teruggingen. Wat een perfecte auto is de 2CV voor de Corsicaanse wegen, je schommelt heerlijk van links naar rechts en omgekeerd, door de bochten langs de kust en door de bergen.
En waarom heet deze 2CV Cocorico? Ik heb er twee verhalen over gehoord, de eerste is dat deze 2CV, in de kleuren van de Franse vlag, gemaakt is toen Frankrijk in de kwartfinale tegen Brazilië speelde en won door strafschoppen. De 1000 exemplaren die ervan gemaakt zijn, moesten de voetballers aanzetten om tot in de finale te komen en die te winnen. Helaas gooide West-Duitsland in de halve finale roet in het eten. Ze moesten wachten tot 1998!
Het tweede verhaal werd door de verkoper verteld, het zou iets met de herdenking van de Franse Revolutie te maken hebben. Denk dat dat wellicht niet klopte, dat werd pas in 1989 herdacht, dus ik verwijs dat naar het land der verkoper-fabeltjes!
Hebben we de 2CV nog? Nee, maar dat is een ander verhaal, die nog op de plank ligt. “Watch This Space”.
Direct nadat ik 18 was haalde ik mijn rijbewijs en kocht mijn eerste felgroene lelijke eend, per jaar reed ik er zo'n 35.000 km mee en de eerste keer toen ik, na 1 jaar, de groene voor een iets minder fel groene inruilde, betaalde ik Hfl. 1300,-- bij. Er volgen nog een rode en een blauwe en een witte Dyane voordat ik op Renaultjes 4 overging.
Ieder jaar reed ik met die autootjes wel 2 of 3 x per jaar naar vrienden in de Ariege, zo ook eens een keer met een vriendin en we sliepen, wat toen nog kon, op een P-plaats, aan wat toen ook nog kon, de N 20 richting Toulouse. We sliepen dus achter in die lelijke eend en midden in de nacht hoorden we mensen om onze eend heen lopen en ze klopten op de ramen, wij waren doodsbenauwd en deden natuurlijk net of we sliepen en we dachten dat wij in koelen bloede vermoord zouden worden. Bij het wakker worden konden we zien dat een camper op basis van een Citroën HY (zo'n bestelbus waarvan de wielen helemaal op de 4 uiterste hoeken staan en die is gemaakt van golfplaten zeg maar). Voor ons met 2 wielen in een greppel was terecht gekomen, die mensen werden ook net waker en ik denk dat die nog slechter hebben geslapen als wij in onze eend, zij in hun hellende camper. Met andere P-plaats overnachters hebben we met vereende krachten de Citroën HY weer op het goede pad gekregen.
Nog steeds ben ik eenden fanaat en verzamel ze zelfs, deze week komt er een prachtige witte bij de collectie, ze is van 1970! De rest van de eenden groep is maar wát nieuwsgierig naar de 'nieuwe witte' want die zal heel wat te vertellen hebben na 51 jaar op deze aardbol rondgereden te hebben om daarna volledig afgedankt te worden. Én door een wonder weer uit de bijna-dood-ervaring herrezen is.
Deze wacht nog op de Contrôle Technique om daarna aan de eenden stal op En Laurenc toegevoegd te kunnen worden!
En voor restauratie vinden we ze vaak in een oude schuur of onder een afdak zoals deze hierboven op de foto.
Onze bedrijfs auto. Zelf gemaakt party restaurant de Schaapjes. 1979. Haaren nbr.
Staat te koop 58170.
In 1976 kocht ik mijn eerste auto, die de voorgangers zou moeten doen vergeten. Ik begon met een kever uit 1965, zo rot als een mispel, gevolgd door een Daf 55, die ik zelf in de kleuren van de Marathon versies spoot. Ook zo rot als enz.
Daarna kocht ik als min of meer rijke student ( dank aan het Philips vd Willigenfonds) een recente voiture: een 2CV6. Mooi lichtblauw en met meer peekaas dan de simpele 2CV4. Mijn liefde voor kaas begon dus
In Den Haag, Leiden en omstreken was destijds een studentenuitzendbureau (3x WW) met de naam BAS en hun slogan was Bel Bas. De medewerkers (h/f) reden in 2CV's met stickers Bel Bas op de portieren en achterklep. Studenten met een 2CV konden geld verdienen als ze rond wilden rijden met de stickers. Dat leverde 25 gulden per maand op mits benzinebonnen werden overlegd. Een mooie subsidie dus.
Het werd voor mij nog mooier toen een vakantiefotowedstrijd (3×WW) werd uitgeschreven. Voorwaarden waren: 2CV met Bel Bas stickers en het ultime vakantiegevoel.
De vakantie met mijn studievriend, die mij nu 50 jaar zeer dierbaar is, ontaardde in een drankgelag annex vuilnisbakkenzoekerij. Er waren in die tijd immers geen glasbakken.
Het resultaat is te zien op de achterklep van mijn 2CV. Ik schat in dat we in de drie weken vakantie wel wat gedronken hebben, maar pas in de laatste week kwam de fotowedstrijd weer in beeld. Vandaar de zoektocht in vuilnisbakken, etiketten losweken en op de klep plakken.
Ik heb uiteindelijk de wedstrijd gewonnen. De prijs bestond uit 2 kratten Heineken en een geldbedrag. De leuke herinnering en foto's blijven.
Gemaakt door Forchino. Genummerd en gesigneerd .com, !
Gewoon even leuk om een foto van onze DeuDeuche te posten. Hij is uit 1984 heeft toen rondgereden in Frankrijk als "gewone" Eend.
Later vertrokken naar Duitsland en omgebouwd als Hoffmann Eend. Later naar NL vertrokken. Daar vond ik hem te koop in 2009.
Ben er nog steeds heel blij mee.
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr