Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
Kent U dat gevoel: een boek lezen dat je pakt, dat je snel wilt lezen, iedere keer weer terug pakt wanneer je wat anders moest doen ? Ik heb op deze maandagmorgen dit boek van bijna 600 pagina's uitgelezen, er restten me nog 50 (omdat ik gisteren zo nodig bij vrienden moest eten).
Ik zit inmiddels bijna 2 uur stil na te genieten, na te denken over de bijzondere roman met 2 hoofdpersonen, die de eerste helft van de twintigste eeuw intensief hebben beleefd.
De roman springt soms heen en weer in de tijd om te eindigen in 1986 een in een klooster met de dood van een van de twee hoofdpersonen. Zijn meesterwerk is een Pieta, dat hij veerig jaar eerder heeft gebeeldhouwd en dat het Vaticaan verborgen heeft weten voor de wereld. De laatste uren komen zo nu en dan terug in de roman.
De in 1904 in Frankrijk geboren dwerg Michelangelo, Mimo, verliest zijn vader, beeldhouwer, tijdens de eerste wereldoorlog. Op twaalfjarige leeftijd heeft hij al veel talent en zijn moeder stuurt hem naar een zgn oom in Italie. De alcoholische oom neemt hem niet erg serieus, maar laat hem wel veel werk doen in Pietra Alba. Per ongeluk maakt Mimo kennis met Viola, dochter van een rijke familie. De dochter is leergierig, leest alles wat los en vast zit, maar is opgesloten in de mores van destijds.
Er ontstaat een bijzondere vriendschap, die tot haar einde voortduurt. Intussen raakt Mimo aan lager wal, maar wordt gered door Francesca, een broer van Viola, die priester, later bisschop en zelfs kardinaal wordt en in de kringen van de latere paus Pius XII verkeert.
We krijgen zicht op les années folles, Mimo wordt beroemd en gevierd, en later zien we het opkomende fascisme. Mimo valt uit de gratie en schept zijn meesterwerk. Er komt een dramatisch einde aan de voortdurende vriendschap tussen Mimo en Viola.
Ik las het boek met veel plezier en nam een lange pauze aan het eind, hetgeen voor mij meestal betekent dat het een geweldig boek was. Niet altijd gemakkelijk te lezen (ik had een woordenboek en soms ook wiki paraat om sommige gebouwen of scheppingen te bekijken).
Ik denk dat het niet voor niets is dat dit boek de Prix Goncourt 2023 heeft gewonnen.
Weergaven: 746
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Leuk, weer eens een boekbespreking!
Voor de niet Frans lezers onder ons; er komt een vertaling aan in november 2024:
https://www.uitgeverijoevers.nl/p/jean-baptiste-andrea-waak-over-haar/
Hier nog een met vaart en verve geschreven recensie in het frans, daar krijg je echt wel leeslust van!
https://www.babelio.com/livres/Andrea-Veiller-sur-elle/1524339
Ja, van een goed boek ben je soms even helemaal stil...
Mijn boek gaat nu circuleren in mijn omgeving. Vijftig jaar geleden werd De Goelag gepubliceerd. De teksten stukje bij beetje naar Frankrijk gesmokkeld. En toen in veel talen gepubliceerd. Bij mijn verhuizing heb ik het boek in de papiercontainer geworpen, net als vele anderen. Ga nu opnieuw aan de slag met een tweedehands aangeschaft exemplaar. Heeft niets te maken met de roman waarover ik hierboven schreef. Maar zeer indruk- en vooral huiveringwekkend. Leve het boek !
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer. Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr