Une belle balade - een mooie wandeling

NEDERLANDS ONDERAAN:

Me revoici, tout guilleret après six jours de bonheur à marcher le long des routes. Ou mieux dit, le long d’un chemin d’environ 150 km (détours et errements inclus), qui serpente dans la campagne environnant Nimègue, et finit par se mordre la queue, comme tout serpent mystique qui se respecte, là-même où il a commencé: dans la splendide église Saint-Stéphane. Ce chemin s’appelle, en bon néerlandais, ‘The Walk of Wisdom’, et nous l’avons parcouru, ma meilleure moitié et moi-même, avec grand plaisir, et pas trop de courbatures. C’était, à vrai dire, magique de se retrouver à deux, attentifs, tranquilles, partageant l’effort et les découvertes, jouissant des rencontres et des surprises surgissant au coin du sentier. Le dernier jour, arrivant presque à regret à la conclusion du voyage, et me trouvant dans un tunnel, une jolie chanson de marche m’est revenue à l’esprit. Je vous l’offre car elle exprime exactement comme nous nous sentions: libres.

Information sur le ‘Walk of Wisdom’: https://walkofwisdom.org

Texte de la chanson (j’ai mis en la chantant une plume à mon chapeau, à la place de la fleur) : www.talenvoortalent.nl/unefleurauchapeau.pdf

Film et son : www.talenvoortalent.nl/unfleurauchapeau.MOV

IMPORTANT: après trois ans de billets (bi)quotidiens, je ralentis mon rythme et posterai désormais une fois par semaine, le samedi. Cela me libérera du temps pour de nouvelles choses. Mais je continuerai volontiers à écrire pour vous, simplement un peu moins souvent…

NL/ Hier ben ik weer, fris en parmantig… na zes blije wandeldagen langs allerlei landelijke wegen. Of beter gezegd, langs één route van ongeveer 150 km (inclusief omwegen en omzwervingen), dat door het platteland rondom Nijmegen kronkelt om eindelijk aan te komen precies waar het begonnen is, zoals elke zichzelf respecterende mystieke slang: in de prachtige Sint-Stevenskerk. Dit pad heet, in goed Nederlands, 'The Walk of Wisdom', en we hebben het met veel plezier gelopen, mijn beste helft en ik, zonder te veel spierpijn. Het was waarlijk magisch om zo samen te zijn, vol aandacht, gerust, de inspanning en het ontdekken delend, samen genietend van de ontmoetingen en verrassingen die zomaar op je pad verschenen. Op de laatste dag, toen wij bijna met spijt het einde van de reis zagen, was ik door een tunnel aan het gaan en er kwam een mooi wandelliedje in mijn herinnering. Ik bied het jullie aan: het geeft precies weer hoe wij ons voelden: vrij.

Informatie over de Walk of Wisdom: https://walkofwisdom.org

Tekst van het lied (bij het zingen stopte ik een veer in mijn hoed in plaats van een bloem): www.talenvoortalent.nl/unefleurauchapeau.pdf

Film en geluid: www.talenvoortalent.nl/unfleurauchapeau.MOV 

BELANGRIJK: na drie jaar elke dag, en dan om de dag een post op deze pagina geplaatst te hebben zal ik vanaf nu maar één keer per week op zaterdag posten. Het zal me tijd vrijmaken voor nieuwe dingen. Maar ik blijf graag voor jullie schrijven, zij het iets minder vaak...g