Un pain complet

Frans is helemaal niet zo moeilijk. Als je maar geen gesprek hoeft te voeren in het Frans, of het nieuws op de radio wil begrijpen. Ik kan het wel redelijk lezen en heb zelfs een indrukwekkende woordenschat op het gebied van onroerend goed. Ik kan bijvoorbeeld een makelaar vragen of het dak in een goede staat verkeert. Die vraag begrijpen ze en het antwoord is altijd ja.

Ik kan ook boodschappen doen. De supermarkt is super eenvoudig en op de markt is het veel aanwijzen. Als ik er een kooktip bij krijg, zeg ik een beleefd merci. De bakker dan. Een stokbrood is een baguette, wat trouwens ook letterlijk stokje betekent. Alle bakkers hebben diverse broden in hun assortiment, ook volkorenbrood. Dat heet dan un pain complet. Het is beleefd om daar s’il vous plait achter te zeggen. Niet zo heel moeilijk. Op de één of andere manier dacht ik dat complet en plait moet rijmen. Allebei met een korte E dus. De bakker trekt een wenkbrauw op, pakt een volkorenbrood en vraag voor de zekerheid of ik deze bedoel. Na een paar weken is er een klant vóór mij die ook om un pain complet vraagt. Nu met een lange E. Er gaat geen wenkbrauw omhoog en het brood wordt geroutineerd in een te klein papiertje gedraaid.

Zo’n brood kost dan één euro nog wat. Ik betaal soms met gepast geld. In Nederland ben je dan een held. Hier hoeft dat niet zo nodig. Ik telde eens allerlei kleine muntjes uit om gepast te betalen en liet er eentje vallen. De vrouw achter de toonbank zegt, “Ca ne pousse pas”. Ze klinkt niet onvriendelijk en ik herhaal vragend “Poespas”. Ze steekt een heel verhaal af. Als ze ziet dat ik het niet kan volgen, zegt ze “Grow” en kijkt mij nu vragend aan. Ik zoek het ’s avonds op en vind uit dat het een uitdrukking is die gebruikt wordt als er iets valt. Je kan strooien met van alles, maar dat betekent nog niet dat het gaat groeien. Zoiets.

Er zijn twee bakkers in Belvès. Nou vooruit, tweeënhalf. Die halve is alleen op zaterdagochtend open. Eén van de groentewinkels en de kleine supermarkt naast het zwembad verkopen ook brood. Op een dag zijn de twee bakkers dicht en het is geen zaterdag. De groentewinkel is uitverkocht. Ik vraag bij de superette in het centrum of zij brood verkopen. Een superette is een hele kleine supermarkt, misschien nog wel kleiner dan de winkeltjes die er in Nederland bij tankstations zijn. De man zegt “Pas demi”. Ik vraag me af waarom hij denkt dat ik maar een half brood zou willen. Ik moet met hem meelopen. Het zijn maar een paar stappen. Hij maakt een gebaar naar een rek met koekjes, crackers en toast. Dat is inderdaad geen brood met een zachte binnenkant, dat de Fransen mie noemen. Daar kwam ik pas achter toen ik het ’s avonds opgezocht had.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20180411, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur, Vertaling

Reactie van Karin Maassen op 11 April 2018 op 15.33: Heel geestig geschreven!

Overleden Reactie van Theodora Besse op 11 April 2018 op 15.47: Leuk Wilsam, en zo herkenbaar. Vaak wanneer Fransen iets zeggen lijkt het voor mij zo op iets heel anders, dat ik me afvraag waar ze het in vredesnaam over hebben. En terwijl ik nog aan het nadenken ben zijn zij al drie zinnen verder. Dat komt ook doordat ze, net als wij in het Nederlands, de woorden niet helemaal uitspreken zoals je ze schrijft.

Ik heb het regelmatig met mijn buurman Michel over brood, want als hij niet mee kan om boodschappen te doen moet ik brood voor hem kopen. Op een dag zei hij: "Ik hou niet van mie." Mie? Wat is mie? Toen legde hij uit dat dat het zachte binnenste van het brood is. Hij eet alleen de korst en de mie geeft hij aan de vogeltjes. Maar bij de supermarkt verkopen ze ook gesneden vierkant fabrieksbrood, dat wij "casino" zouden noemen en dat zacht aanvoelt. Daar staat een bordje bij met "Pain de mie".

Reactie van El Burro Català op 11 April 2018 op 16.37: @Karin Maassen is mij voor: geestig is het juiste woord. Heel geestig.

Overleden Reactie van Susan op 11 April 2018 op 17.29: ha dat is even genieten en zo herkenbaar, dankjewel .

Reactie van wilsam op 13 April 2018 op 19.11: Gerard had inderdaad een krantenbericht uit 2016 gevonden over La tourte de la Nauze. Het bakkersbedrijf met winkels in vier (of drie) stadjes in de directe omgeving van het riviertje la Nauze sloot zijn deuren. Het hoe en waarom is terug te lezen in de krant Sud Ouest. Inmiddels is in Belvès in het oude pand een andere bakker gestart onder een nieuwe naam, La tourte belvésoise (http://www.sudouest.fr/2017/10/07/la-tourte-inauguree-3841336-1731.php). Die naam lijkt erg veel op de oude naam en de typische kleur diep paars voor de Perigord noir overheerst nog steeds de gevel. Ik koop er regelmatig een volkorenbrood, in, naar mijn idee, perfect Frans. Daarnaast doe ik ook de andere anderhalve bakker regelmatig aan. Ik kan alle bakkers in Belvès iedereen van harte aanbevelen.

Betweterig? Nee, vind ik niet. Eerder gewoon beleefd waardoor ze niets laat merken over wat ze van mijn niveau Frans vindt. Ze maakt een toepasselijke opmerking wanneer ik iets laat vallen. Dat zal ze waarschijnlijk bij elke andere klant zo gezegd hebben.

Reactie van wilsam op 13 April 2018 op 19.12: @mertens, dank u wel voor het bijbelcitaat uit Genesis 3. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het al kende, maar dan in het Nederlands. Het zweet des aanschijns. Jarenlang was dat abracadabra voor mij als kind, hoewel het mij wel duidelijk was dat het om een ernstige zaak ging. Nu lijkt het erop dat half Nederland vrijwillig zijn zomervakantie opoffert om in Frankrijk onbekommerd zijn brood met een bezweet gezicht op te eten.