Tussen kunst en kitsch

Cultuur wordt de kinderen in Frankrijk er van jongsaf aan met de paplepel ingegoten. Prachtig vind ik dat. Ze krijgen op deze manier een zoveel bredere kijk op het leven en op schoonheid in al zijn vormen. Op de scholen van mijn kinderen doen ze regelmatig uitstapjes; naar een toneelstuk, museum, voorstelling, show, concert etc. Gisteren mocht ik weer een keer mee als begeleidster met de klas van mijn zoontje naar een voorstelling in de buurt. Het is altijd spannend, want je weet nooit wat je te wachten staat. Het “spectacle”, zoals ze het hier noemen, zou plaats vinden op het plein van een school in een dorpje niet ver bij ons vandaan. Daar aangekomen waren we allemaal aangenaam verrast; op het midden van het schoolplein stond een oude vrachtwagen van de brandweer, de zijkanten leuk opgefleurd door kleurige teksten en tekeningen, en met een aangebouwde luifel en achterkant. Iedereen moest op het kunstgras-tapijt voor de ingang schoenen en jassen uitdoen en in bakken deponeren, alvorens de vrachtwagen in te klauteren. Binnen was een heuse mini-tribune geinstalleerd. Toen iedereen een plekje had gevonden begon de spectacle-vrouw een verhaal te vertellen. De kinderen en ook de volwassenen waren meteen in de ban. In het kort; het was een spannend verhaal over een stoute wolf die uiteindelijk lief werd. Het verhaal werd begeleid door afwisselend een poppenspel, accordeon-muziek, gezang en prenten uit een reuzen-verhaaltjesboek. Na afloop kreeg de juf ook een boek waar het verhaal instond, om het zo nog eens voor te kunnen lezen in de klas, en de kindjes kregen allemaal een bijzonder handgemaakt popje uit Guatemala, dat onder het kussen gelegd moet worden en zo helpt om boze dromen en verdrietjes te bestrijden. Mijn zoontje stond uitermate uitgerust op deze ochtend. “Het poppetje heeft goed gewerkt!” deelde hij me vol enthousiasme mee.

Ook muziek en poëzie komen vaak aan bod. Mijn dochter, die op collège zit, moet regelmatig “chansons” of gedichten instuderen als huiswerk, en dan niet van die kinderliedjes of infantiele rijmpjes, maar serieuze werken van grote namen, of juist stukken van onbekendere maar zeer talentvolle componisten en schrijvers. Gelukkig blijf ik op deze manier ook een beetje op de hoogte van pareltjes die anders hoogstwaarschijnlijk totaal aan mij voorbij zouden zijn gegaan.

De streek waar wij wonen was in vroegere tijden het middelpunt van diverse hippie-gemeenschappen. Dit zorgt er nu nog steeds voor dat de bewoners over het algemeen erg sociaal,  ruimdenkend en tolerant zijn, en open staan voor kunst in de meest ruime zin van het woord. Altijd is er ergens wel een tentoonstelling, zelfs in de kleinste dorpjes, waar ook de niet-professionele kunstenaars kunnen exposeren.  Op veel plaatsen worden creatieve workshops aangeboden, zowel voor kinderen als volwassenen. Teken- en schilderlessen zijn favoriet, maar ook voor het leren bespelen van de meest uiteenlopende soorten muziekinstrumenten, of het onder de knie krijgen van orientaalse of afrikaanse dansen, daar zijn eveneens adresjes voor. Elk jaar vindt er tevens een groot Afrikaans festival plaats bij ons in de buurt. 3 dagen aan een stuk kunnen de mensen, die toestromen vanuit alle hoeken van Frankrijk en zelfs ver daarbuiten, komen genieten van traditionele afrikaanse muziek, dansen, gerechten en kunst. De sfeer is uitermate relaxed tijdens deze dagen, afgelopen jaar zagen we een grote, gezellige afrikaanse familie genieten van een uitgebreide picknick..op de rotonde ! Dat zich overigens slechts een 10-tal meters van de gendarmerie bevond. Maar niemand die zich er aan stoorde, geleidelijk schoven er zelfs nog meer mensen aan voor een hapje en drankje. Op z’n minst erg bijzonder te noemen. 

Het is steeds zalig “mensen kijken” hier, als we op een terras aan een wijntje zitten. Het straatbeeld is altijd kleurrijk, gevarieerd en heerlijk ontspannen. Alle nationaliteiten, generaties, geloofsovertuigingen en kledingstijlen leven er samen in harmonie. Natuurlijk is er overal wel een keertje iets, maar ik kan mij eerlijk gezegd niet herinneren dat er hier ooit ruzies of geweldadigheden hebben plaatsgevonden vanuit onverdraagzaamheid of onbegrip, discriminatie of haat. En als je dan al die nare berichten leest over de ellende in de wereld, dan geeft dat toch wel weer een beetje hoop en vertrouwen in de mensheid !

http://nathaliedewilde07.wordpress.com/