To coach, or not to coach...

Is iedereen in Nederland coach geworden of coach-afhankelijk geworden?

Ik zie regelmatig berichten voorbij komen, kranten, (sociale-) media etc., waarin iemand aankondigt ‘beëdigd ###### coach te zijn geworden’, vaak na het behalen van een ‘diploma’. In het begin dacht ik, leuk, die gaat een spannende kant op. Maar naarmate er steeds meer van dit soort berichten verschenen ben ik wat verder gaan kijken.

Schiet mij maar lek, of toch liever niet, even m’n coach bellen... want als je de wildgroei van de coaches ziet: Life coach, Lichaams coach, Internet coach, Paardencoach, Opvoed coach, Loopbaan coach, Inspiratie coach, Gedrags coach, Stress coach, Mental coach, Zelfbeeld coach, Energie coach, Levensloop coach, High Performance coach, Erkend (?) coach, Burn-out coach, HSP coach, Systemisch coach, Bewustzijns coach, Relatie coach, Mentale veerkracht coach, Natuur coach, Inclusive coach, Team coach, Gender coach, Depressie coach, Integraal coach, Co-Active coach, Coaching in het bos, Leiderschaps coach, Opruim coach, Huishoud coach, Tuinier coach, Huisdieren coach, Kinder coach, Echtgenoot coach, Talent coach, Coach met paarden, Senior coach, Ondernemers coach, Coach voor vrouwen, Schilder coach, Klus coach, Vakantie coach om er maar een paar te noemen; er zijn er nog veel meer….

Hier zijn dus tientallen, wie weet honderden mensen (serieus) mee bezig (geweest).

Of er zijn een paar opleidingsinstituten heel slim bezig, of ‘de Nederlander’ is ondertussen zo hulpbehoevend dat er voor alles een coach wordt opgetrommeld…

Ik weet het niet, maar wellicht hebben jullie hier over gehoord, of mee te maken gehad, een coach diploma gehaald.

Wellicht is er, over een paar jaar, hier in Frankrijk ook een markt voor…