The Economist | French culture: Bleak chic

ONE of the most perplexing questions of the early 21st century is this: how can the French, who invented joie de vivre, the three-tier cheese trolley and Dior’s jaunty New Look, be so resolutely miserable? To outsiders, the world’s favourite tourist destination embodies the triumph of pleasure over desk-slavery, slow food over fast, the life of the flâneur over that of the frenetic. Yet polls suggest that the French are more depressed than Ugandans or Uzbekistanis, and more pessimistic about their country’s future than Albanians or Iraqis. A global barometer of hope and happiness puts the French second to bottom of a 54-country world ranking, behind austerity-battered Italians, Greeks and Spaniards, and ahead only of Portugal.

Happiness is of course a slippery concept. Asked if they are happy, people everywhere are more than likely to say yes; far fewer say that they laugh much. Gallup, a pollster, has devised a global “positive experience index”, based on whether respondents report that they laughed and smiled a lot or did something enjoyable the previous day. By such measures, France does better than the world average. But take out war-torn or poor countries, and measure the French against fellow rich nations, and they still turn out to be unhappier than their peers. The French report fewer “happy experiences” than those in America, Britain, Germany, Switzerland, Sweden, Canada, Norway, the Netherlands, Austria and Belgium. The land of the bon vivant is an unhappy outlier.

...

Lees verder op http://www.economist.com/news/christmas-specials/21591749-bleak-chic

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20131219, Kunst en Cultuur

Reactie van Wim van Teeffelen op 19 December 2013 op 17.16: Inderdaad een interessant artikel met een mooi historisch perspectief. Ik vond vooral deze zin precies uitleggen, zoals ik elke dag naar Frankrijk en de Fransen kijk: Put simply, the French know that they have enjoyed a fabulous way of life, and are depressed by the thought that neither the French model, nor Europe, seems able to provide the prosperity or the national grandeur it once did. Zelfs op het diepste platteland, waar de 'fabulous way of life' nog het langst heeft standgehouden beginnen de rafelranden nu zichtbaar te worden.

Om bij mijn eigen vakgebied te blijven: in het ondernemerschap moet heel erg hard nodig gedereguleerd worden. Regels moeten worden versimpeld of afgeschaft en de door kleine ondernemers betaalde bescherming van de meest geprivilegieerde groepen (ambtenaren, CDI-ers bij grote bedrijven) is onbetaalbaar. Hollande is alleen maar bezig met pappen en nahouden. Al dertig jaar lang een tekort op de begroting, dat zal zijn tijd ook wel duren. De Fransen lijken inderdaad steeds maar weer bereid om steeds meer belasting te betalen, om dit systeem in stand te houden. Maar het gevaar komt niet van binnen, maar van buiten en het blijft mij verbijsteren dat de meeste Fransen dat niet zien (ik was van de week op een Francofone receptie in Amsterdam, waar ik met enkelen Fransen sprak die al weer enige tijd in NL wonen en zelfs die zien het niet!).

De kosten per eenheid van nagenoeg elke bedrijfsactiviteit zijn in Frankrijk hoger dan het gemiddelde in Europa. De Fransen werken harder dan veel andere Europeanen, dus daarmee kan dat verschil enigszins worden goedgemaakt, maar niet blijvend. De kosten moeten dus omlaag anders gaat het echt helemaal fout. Niet door de salarissen te verlagen, maar door de sociale lasten en belastingen te verlagen. En dat kan alleen maar door op te houden met zinloos en betuttelend werk door de zes bestuurslagen met al zijn ambtenaren en door de duizenden semi-ambtelijke organisaties. Ik herhaal maar even mijn stokpaardje: waarom heeft Frankrijk zeven verschillende instanties waar je je bedrijf (afhankelijk van bedrijfsactiviteit) kunt inschrijven en Nederland maar één (de KvK). Waarom hebben die allemaal hun eigen procedures en waarom vallen die ondernemers lastig met het feit dat die iets willen gaan doen dat niet exact in een door ambtenaren bedacht schema van bedrijfsactiviteiten valt?

Het failliet van Frankrijk is al vaak voorspeld en nog altijd niet voorgevallen, maar ik ben er niet meer zo zeker van dat het door pappen en nathouden afgewend kan worden.

Wim

Reactie van Frank Grun op 21 December 2013 op 10.49: Inderdaad een beetje zwartgallig.
Alles is relatief en onderzoeken leveren schijnbaar rare resultaten. In Eskimoland worden de laatste winters als milder ervaren dan in Hawaii.

De meeste Fransen beseffen terdege dat ze nog steeds een fantastisch leven genieten. Ik kan mij vinden in Prochasson‘s opmerking, dat de gemeten mate van bedruktheid bij de Fransen wellicht voortkomt uit hun vermoeden dat het niet (nog) beter wordt.

Reactie van edith janzen op 21 December 2013 op 17.59: Ach , als je voldoende anti-depressiva vergoed en wel kunt krijgen dan is elk leven leefbaar. Voor wie het anders moet doen, in ruime mate betaalbare (alcoholise) drank te krijgen..Ik denk niet dat de fransen er baat bij hebben als alles ineens 'anders' moet. Lekker in de tredmolehn blijven doorstappen, is toch het meest aantrekkelijk.