Tekent u ook onze petitie voor de bescherming van dieren in Frankrijk?

Vooraleer u de tekst van de petitie leest, bekijk eerst even het filmpje dat we gemaakt hebben van een asiel hier in een klein dorp in Frankrijk

In 2011 hebben we een Petitie gestart voor de wijziging en de naleving van de regels voor zwerfdieren in Frankrijk. Tot nu toe hebben we al meer dan 3.000 handtekeningen. Maar om echt effect te hebben, hebben we er veel meer nodig. Tekent U ook?

De petitie is ter attentie van de heer Stéphane Le Foll, minister van Landbouw in Frankrijk

Wij verzoeken u dringend om op te treden voor de bescherming en verbetering van het welzijn van zwerfdieren:

1 door er op toe te zien dat dieren die in de vele asiels belanden in de kleinere dorpen, niet systematisch en zonder een gegronde reden, worden ingeslapen zonder schriftelijk advies van een erkende dierenarts ;
2 door de wet ("Code rural") dusdanig aan te passen dat het de verantwoordelijke van het plaatselijke asiel toestaat een in beslag genomen dier over te dragen aan een stichting of vereniging voor de bescherming van dieren, ook al heeft deze niet de beschikking over een erkende opvang ;
3 door er op toe te zien dat de plaatselijke asiels voldoen aan de normen, dat ze regelmatig worden geïnspecteerd door een dierenarts en dat de asiels dusdanig worden beheerd zodat de dieren in een goede staat van gezondheid verkeren en blijven.

Maar waarom nu deze petitie:

Frankrijk trekt jaarlijks miljoenen toeristen met zijn prachtige landschappen, zijn beroemde gastronomische keuken en zijn fascinerende cultuur. Maar weet je als toerist eigenlijk hoe deze Centraal-Europese beschaving omgaat met z'n dieren? Vaak niet.

Met de bescherming en het welzijn van zwerfdieren is het zeer slecht gesteld in Frankrijk. Je zou kunnen zeggen dat ze hier zeker zo'n 50 jaar achterlopen vergeleken met wat we gewend zijn in Nederland en België. Honden en katten planten zich ongecontroleerd voort zowel in de steden als op het platteland. Er zijn geen voorschriften met betrekking tot het fokken van gezelschapsdieren. Gevolg: er zijn er veel te veel.

Het tatoeëren of chippen van honden en katten is verplicht, maar er zijn niet veel eigenaren die het doen. Waarom zou je ook? Er is geen controle, veel authoriteiten als de burgemeesters houden zich zelf al niet eens aan de regels en het kost veel geld en de kans dat je kat niet terugkomt omdat het wordt doodgereden of zelfs beschoten door jagers, is groot. En als de last voor het hebben van een jonge hond je te groot wordt en je het graag weg zou willen brengen naar een asiel, sta je voor een dichte deur. Wat kun je dan anders dan je dier ergens op het platteland achter te laten in de hoop dat iemand het vindt. Zonder chip of tattoo kan dan niemand achterhalen dat jij de eigenaar was.

Achtergelaten of verloren dieren eindigen in één van de vele gemeentelijke asiels. In Frankrijk noemen ze dat een "fourrière". Deze "fourrières" verkeren meestal in een erbarmelijke staat. Hokken worden niet dagelijks schoongemaakt, de dieren zijn niet beschermd tegen extreme hitte of vorst, de kooien zijn vaak ondermaats en de dieren worden de duur dat ze zijn opgesloten niet uitgelaten en krijgen weinig aandacht.

Na een wettelijke termijn van 8 werkdagen kan het dier worden overgedragen aan een dierbeschermingsorganisatie, om te worden herplaatst. Maar dan alleen aan die organisaties die beschikken over een officiële erkende opvang. In ons département de Vendée zijn dat er maar 4, waarvan er ééntje net is opgericht met 6 boxen en die zich alleen bepoerkt tot honden. En ook deze zijn dus vaak overvol. Het gevolg: veel gemeentes gaan systematisch over op euthanasie.

Geschat wordt dat meer dan 50.000 dieren jaarlijks worden ingeslapen, maakt niet uit of ze jong en gezond zijn, lief en aanhankelijk. Dit terwijl er duidelijk in de wet staat dat een dier enkel en alleen mag worden ingeslapen als er een gegronde reden voor is, zoals een slechte gezondheid of moeilijk/gevaarlijk gedrag en enkel op advies van een erkend dierenarts.

50.000 dieren per jaar, dat is veel! Het is dan ook een moeilijk onderwerp voor veel politici, een onderwerp waar het liefst niet over wordt gepraat, een taboe. En al willen de dierbeschermingsorganisaties wel, velen durven vaak niet veel te doen, bang dat de dieren er uiteindelijk de dupe van worden.

Wij, NALA 85480, willen dat taboe doorbreken. We zijn een jonge stichting in het westen van Frankrijk, die zich inzet voor de bescherming en het welzijn van dieren. Help ons en de straatdieren van Frankrijk door de minister ervan te overtuigen dat het nu echt tijd is dat er wat moet veranderen.

Wilt u contact met ons opnemen, dan kan dat via onze website: http://www.nosamislesanimaux.com/

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20130410, Dieren

Reactie van Ingrid op 11 April 2013 op 7.57: Getekend en op Facebook gezet. Veel succes!

Reactie van Ron op 11 April 2013 op 8.10: Natuurlijk getekend en op FB gezet.

Maar de vraag is natuurlijk, waar moet het geld vandaan komen ?

Ken een groot aantal asiels en die mensen doen hun best, maar zonder centen is het knap lastig.

De mentaliteit van de houders van dieren in oa. Frankrijk moet gewoon veranderen!

Reactie van Carla Smagge op 11 April 2013 op 9.10: Getekend! Super goed initiatief, ik sta 100% achter jullie! Hoop dat er heel veel mensen tekenen. Succes en fijne dag toegewenst.

Reactie van Fre@ op 11 April 2013 op 9.11: Wij hebben ook getekend. Altijd een heel goede zaak om ogen te openen van mensen die door willen blijven slapen, omdat ze te bang zijn (voor wat eigenlijk?).....

Reactie van Tessa48 op 11 April 2013 op 9.25: Getekend, succes toegewenst.

Reactie van Marit de Haan op 11 April 2013 op 13.03: Hallo allemaal, hartelijke dank voor deze stroom van handtekeningen! We zijn er heel erg blij mee! Een korte (het is iets langer geworden dan bedoeld, sorry) reactie op wat reacties van jullie. De SPA's doen heel goed werk. (NB Veel fransen hebben jammer genoeg niet veel vertrouwen na alles wat er met de SPA's is gebeurd in de jaren). En daar werken we ook mee samen evenals een aantal andere stichtingen in ons departement. Er is alleen erg veel concurrentie tussen de SPA's. Als je in deze tak zit ontdek je dat het helpen van dieren niet altijd het belangrijkste is voor sommige mensen, maar dat het voor hen gaat om hun eigen ego. Heel erg jammer.

De mentaliteit moet zeker veranderd worden, en daar zijn we ook door middel van een opendag voor burgemeesters en burgers vorig jaar mee gestart. Andere stichtingen nemen dat nu langzaam over, waar we heel erg blij mee zijn. De stichtingen echter hebben het zo druk met de opvang van dieren dat er aan voorlichting en 'sensibilisation' niet veel terecht komt. Daarvoor kloppen we dus ook aan de deur van Conseil Général, Préfecture en zelfs de minister. En zelfs hij is zich er niet van bewust, wat hij in een briefwisseling met ons al heeft erkend, dat veel gemeentes niet doen wat ze moeten doen, en dat bv het doodslaan van katten in een 'fourrière', met een 'coup de pelle' (schep) nog heel regelmatig gebeurt. Ik kan hier hele verhalen opschrijven, ik zal het jullie besparen, maar deze is toch wel belangrijk.

Op een dag komt een ex-technicien van onze gemeente (hij werkte vroeger dus in de technische dienst waar ook het asiel is) bij ons aan de deur met een gewonde poes in de kofferbak (zie foto). Deze had hij gevonden op de doorgaande weg in ons drop. Wij vertelden hem dat het de burgemeester is die verantwoordelijk is en het dier moet opvangen. Burgemeesters zijn volgens de Code Rural persoonlijk verantwoordelijk voor dieren die gevonden worden en ze worden aangeraden een overeenkomst te hebben met een plaatselijke dierenarts voor de opvang van gewonde dieren. Onze burgemeester heeft dat dus nog steeds niet. De ex-technicien wilde niet dat het dier naar de fourrière ging, want zo zei hij het zal niet de eerste zijn die met een schep wordt doodgeslagen. Hij was er al heel wat keren getuige van geweest, zei hij. Iets wat we hier altijd wel al vermoedden, maar nooit zwart op wit hadden gekregen. Deze man was dus het bewijs.

Mijn man is uiteindelijk met de poes naar een dierenarts gereden, en terwijl ik bij de burgemeester zat om hem ervan te overtuigen dat hij de kosten moest betalen en niet de stichting (wij als stichting zonder officiële opvang mogen geen dieren van de straat opvangen), en ik hem vertelde dat ik niet weg zou gaan voor hij z'n accoord had gegeven per telefoon aan de betreffende dierenarts, heeft de dierenarts uiteindelijk besloten het dier in te laten slapen (het was erg gewond en het was Kattenaids positief). De rekening is later door de gemeente betaald. Zo zie je hoe je hier moet vechten om zelfs een burgemeester ervan te overtuigen dat er regels zijn waar ook hij zich moet houden.

Hoe kun je van de burgers verwachten dat ze hun poes identificeren (verplichting sinds 2012), niet in de steek laten etc, als ze weten dat hun eigen burgemeester zich niet aan de regels houdt. Erg moeilijk allemaal!

Nogmaals bedankt voor jullie steun! En zegt het voort alstublieft. Groetjes, Marit

Reactie van Anja Lewis de Leeuw op 11 April 2013 op 13.46: Getekend! heel veel succes! Ik hoop dat het helpt!

Reactie van Etoile op 12 April 2013 op 9.04: Dank jullie wel voor jullie inzet en ons bewust maken dat er nog veel te doen is als het aankomt op de bescherming van de dieren, petje af! Succes!

Moet er ook nog even bij vermelden, dat mijn honden helemaal overstuur werden en door de kamer gingen lopen al zoekend waar het piepen vanhet hondje vandaan kwam toen ik het filmpje opende, dat zegt toch ook wel wat!

Esther de Ruiter

Reactie van Marit de Haan op 12 April 2013 op 10.17: Bedankt voor je reactie Etoile. Ik heb het hondje Tara iedere dag mogen bezoeken en de doorweekte handdoeken iedere dag kunnen verschonen en het wat aandacht mogen geven. Het beestje bibberde van de kou. De twee hebben beiden een goed plekje gevonden. In dit filmpje zie je Tara de dag dat ze uit het asiel kwam. Na een goede douche is ze gelijk die avond geadopteerd. http://youtu.be/HoIxxTKnE2Y

Bedankt allemaal voor jullie steun. Wij gaan weer een druk seizoen tegemoet met veel kittens. Overbodig te zeggen dat we natuurlijk adoptiegezinnen zoeken voor de dieren die we bij opvanggezinnen hebben zitten, allemaal dechipt, ingeënt en gesteriliseerd. Ze zijn te zien op de pagina:

http://www.nosamislesanimaux.com/les-animaux.php