Tekent u ook onze petitie voor de bescherming van dieren in Frankrijk?

Vooraleer u de tekst van de petitie leest, bekijk eerst even het filmpje dat we gemaakt hebben van een asiel hier in een klein dorp in Frankrijk

In 2011 hebben we een Petitie gestart voor de wijziging en de naleving van de regels voor zwerfdieren in Frankrijk. Tot nu toe hebben we al meer dan 3.000 handtekeningen. Maar om echt effect te hebben, hebben we er veel meer nodig. Tekent U ook?

De petitie is ter attentie van de heer Stéphane Le Foll, minister van Landbouw in Frankrijk

Wij verzoeken u dringend om op te treden voor de bescherming en verbetering van het welzijn van zwerfdieren:

1 door er op toe te zien dat dieren die in de vele asiels belanden in de kleinere dorpen, niet systematisch en zonder een gegronde reden, worden ingeslapen zonder schriftelijk advies van een erkende dierenarts ;
2 door de wet ("Code rural") dusdanig aan te passen dat het de verantwoordelijke van het plaatselijke asiel toestaat een in beslag genomen dier over te dragen aan een stichting of vereniging voor de bescherming van dieren, ook al heeft deze niet de beschikking over een erkende opvang ;
3 door er op toe te zien dat de plaatselijke asiels voldoen aan de normen, dat ze regelmatig worden geïnspecteerd door een dierenarts en dat de asiels dusdanig worden beheerd zodat de dieren in een goede staat van gezondheid verkeren en blijven.

Maar waarom nu deze petitie:

Frankrijk trekt jaarlijks miljoenen toeristen met zijn prachtige landschappen, zijn beroemde gastronomische keuken en zijn fascinerende cultuur. Maar weet je als toerist eigenlijk hoe deze Centraal-Europese beschaving omgaat met z'n dieren? Vaak niet.

Met de bescherming en het welzijn van zwerfdieren is het zeer slecht gesteld in Frankrijk. Je zou kunnen zeggen dat ze hier zeker zo'n 50 jaar achterlopen vergeleken met wat we gewend zijn in Nederland en België. Honden en katten planten zich ongecontroleerd voort zowel in de steden als op het platteland. Er zijn geen voorschriften met betrekking tot het fokken van gezelschapsdieren. Gevolg: er zijn er veel te veel.

Het tatoeëren of chippen van honden en katten is verplicht, maar er zijn niet veel eigenaren die het doen. Waarom zou je ook? Er is geen controle, veel authoriteiten als de burgemeesters houden zich zelf al niet eens aan de regels en het kost veel geld en de kans dat je kat niet terugkomt omdat het wordt doodgereden of zelfs beschoten door jagers, is groot. En als de last voor het hebben van een jonge hond je te groot wordt en je het graag weg zou willen brengen naar een asiel, sta je voor een dichte deur. Wat kun je dan anders dan je dier ergens op het platteland achter te laten in de hoop dat iemand het vindt. Zonder chip of tattoo kan dan niemand achterhalen dat jij de eigenaar was.

Achtergelaten of verloren dieren eindigen in één van de vele gemeentelijke asiels. In Frankrijk noemen ze dat een "fourrière". Deze "fourrières" verkeren meestal in een erbarmelijke staat. Hokken worden niet dagelijks schoongemaakt, de dieren zijn niet beschermd tegen extreme hitte of vorst, de kooien zijn vaak ondermaats en de dieren worden de duur dat ze zijn opgesloten niet uitgelaten en krijgen weinig aandacht.

Na een wettelijke termijn van 8 werkdagen kan het dier worden overgedragen aan een dierbeschermingsorganisatie, om te worden herplaatst. Maar dan alleen aan die organisaties die beschikken over een officiële erkende opvang. In ons département de Vendée zijn dat er maar 4, waarvan er ééntje net is opgericht met 6 boxen en die zich alleen bepoerkt tot honden. En ook deze zijn dus vaak overvol. Het gevolg: veel gemeentes gaan systematisch over op euthanasie.

Geschat wordt dat meer dan 50.000 dieren jaarlijks worden ingeslapen, maakt niet uit of ze jong en gezond zijn, lief en aanhankelijk. Dit terwijl er duidelijk in de wet staat dat een dier enkel en alleen mag worden ingeslapen als er een gegronde reden voor is, zoals een slechte gezondheid of moeilijk/gevaarlijk gedrag en enkel op advies van een erkend dierenarts.

50.000 dieren per jaar, dat is veel! Het is dan ook een moeilijk onderwerp voor veel politici, een onderwerp waar het liefst niet over wordt gepraat, een taboe. En al willen de dierbeschermingsorganisaties wel, velen durven vaak niet veel te doen, bang dat de dieren er uiteindelijk de dupe van worden.

Wij, NALA 85480, willen dat taboe doorbreken. We zijn een jonge stichting in het westen van Frankrijk, die zich inzet voor de bescherming en het welzijn van dieren. Help ons en de straatdieren van Frankrijk door de minister ervan te overtuigen dat het nu echt tijd is dat er wat moet veranderen.

Wilt u contact met ons opnemen, dan kan dat via onze website: http://www.nosamislesanimaux.com/