Tegenstrijdig genot

Ongelovig staar ik de dame aan die ons uitlegt hoe het in zijn werk gaat. De moed zakt me wel een beetje in de schoenen. Ik ben erg blij dat zoon besloten heeft niet mee te komen. Hij had meteen al geen zin om voor joker te staan in zijn zwembroek en dit had hij beslist waardeloos gevonden.

Midden in het mooie langlaufgebied staat een 'refuge.' Een eenvoudige berghut waar buiten aan de zonnige picknicktafels of binnen bij de behaaglijke warmte van het haardvuur lekkere, simpele maaltijden geserveerd worden. Er kan ook overnacht worden in een drietal aparte hutten die verspreid staan tegen de helling en er is een 'hot tub' midden in het sneeuwlandschap. Een ronde houten tobbe met door houtvuur opgewarmd water, dampend in de kou. Het bad staat half verscholen achter een klein bushok-achtig bouwseltje van houten planken waarvan wij dachten dat het de omkleedruimte was.

Terwijl we ons voorverwarmen met warme wijn aan één van de lange tafels komt de refugedame naar ons toe. Ze legt uit dat we ons eerst moeten douchen op de étage, onze kleding daar zullen achterlaten en vervolgens in badkleding over het terras naar de in stoom gehulde tobbe mogen lopen. Ze kijkt er heel guitig bij, maar maakt geen grapje. Het is het einde van de middag en het terras zit vol met 'après-skiërs.' Ik neem nog een flinke slok van mijn warme wijn.

Gedoucht en wel staan wij even later klaar om ons tussen de warm aangeklede terraszitters te mengen. Ik sla preuts nog een handdoekje om de oneffenheden van mijn blote lijf heen en bedenk me dan dat het niet erg aangenaam zal zijn om op blote voeten door de sneeuw te trippelen. We zijn op de latten bovengekomen, dus ik heb niet anders dan langlaufschoenen om mijn tenue te completeren. Meteen al op de trap omlaag kruizen wij een dame die vervolgens schaterlachend het toilet in verdwijnt. Leuk.

Uit mijn ooghoek zie ik wel wat hoofden draaien, maar ik focus op mijn doel en loop, mijn handdoekje krampachtig op zijn plek houdend, achter echtgenoot aan. Zo snel als ik kan, maar toch voetje voor voetje, want langlaufschoenen zijn glad. Om nu een zwieper te maken, mijn handdoek door de lucht te zien vliegen en met een klap in de zachte sneeuw te belanden met mijn blote benen hulpeloos in de lucht, lijkt mij meer dan ooit een situatie om te vermijden. 

Zonder eerst aan de hitte te wennen duik ik de tobbe in en met een prikkende huid zit ik veilig onder water. Als ook echtgenoot 'door' is en zich naast mij heeft gevoegd kan het genieten beginnen. De behaaglijke warmte van het water, afgewisseld met een duik in de koude sneeuw. De blauwe lucht en de witte omgeving. De sensatie van tegenstrijdig genot. Een unieke ervaring.  

Vanaf het terras zijn we niet goed te zien en we wanen ons in privé-sferen, totdat er tot mijn schrik een vrouw om de hoek komt kijken. Ze biedt allervriendelijkst aan om ons te 'mitrailleren.' Verbluft kijk ik echtgenoot aan. Ons vriendelijk overhoop knallen? Over tegenstrijdig genot gesproken. Echtgenoot weet me gelukkig snel gerust te stellen: Ze wil simpelweg, à la française,

… een plaatje van ons schieten.