Student zoekt mensen voor documentaire

Hallo beste forumgebruikers,

Mijn naam is Wiedse Veenstra. Ik ben een student journalistiek uit Nederland. Ik studeer aan het Windesheim in Zwolle. Ik ben op zoek naar mensen die willen verschijnen in een kleine documentaire. Eerder had ik contact met een voormalig lid van dit forum, zij heeft me aangeraden om hier even te zoeken.

De korte documentaire die ik wil maken zal gaan over de houding van Franse mensen tegenover werken. Waarom is de pensioenperiode zo belangrijk voor hen. Hoe kijken zijn naar de manier hoe iemand moet omgaan met het besteden van tijd? De actuele haak is de ophef die is ontstaan rondom de verhoging van de pensioenleeftijden in Frankrijk.

Ik zoek iemand die mij kan uitleggen wat het verschil is in deze filosofie tussen Nederland en Frankrijk. Ik denk dat ik dan op dit forum dan ook wel aan het juiste adres ben.

Ook ben ik op zoek naar iemand die meedoet aan demonstraties in Parijs. Kunnen jullie me met zo iemand in contact brengen. Meer officiële organisaties bewijzen lastig om zo ver te krijgen mij te helpen.

Ik ben in Parijs tussen 9 mei en 16 mei.

Met vriendelijke groet,

Wiedse

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20230427, Contact Gezocht

Reactie van Gerard A. Suijkerbuijk op 29 April 2023 op 17.13: EN IK VIND DAT LAURENC MIJN FAMILIE EN MIJ ZEER DE KORTE DOET EN BIJNA BELEDIGEND.

Reactie van Janny O. op 29 April 2023 op 17.16: Dat kun je ook zonder hoofdletters vertellen.

Reactie van Gerard A. Suijkerbuijk op 29 April 2023 op 17.23: laten wij bij de les en de vraag blijven en verder ga ik er niet op in.

Reactie van Rob van der Meulen op 29 April 2023 op 17.35: In een poging enige nuance aan te brengen, nog een boek, misschien voor op de terugreis uit Parijs. Van een Britse schrijver die de Parijzenaars, en ons, dingen weet te vertellen die we nog niet wisten. Ook over de ongeregeldheden in 2005. The Guardian vertelde er dit over.

Reactie van Strobaal op 29 April 2023 op 17.54

@Jacques: Frankrijk kent geen AOW, maar wel L'allocation de solidarité aux personnes âgées (Aspa). Deze Aspa vult je inkomsten vanaf je 65e aan tot, per 1/1/23, 961€ voor een alleenstaande en 1492€ voor een stel. Er zijn een aantal bijkomende regels, o.a.:

een rendement van 3% over je vermogen (exclusief eigen hoofdwoning) wordt als inkomen gezien
het geld (mits meer dan 39.000€ in totaal) wordt teruggevorderd van de erfgenamen na overlijden vd ontvanger

Reactie van En Laurenc op 29 April 2023 op 18.20: @ Gerard A. Suijkerbuijk: Het is echt niet mijn bedoeling om heel uw familie in deze discussie te betrekken, maar in feite bevestigt u zelf mijn stelling dat Fransen voor de confrontatie zijn ipv voor overeenstemming. Is juist wat er gebeurde met de verhoging van de retraites van 62 naar 64 niet een goed voorbeeld dat de meerderheid vóór de confrontatie is en ruzie maakte door tegen de voorstellen van Macron te zijn met; 3/4 van de bevolking die TEGEN was. Men durfde zelfs kinderen van 11, 12, 13, 14 en 15 jaar in de stakingsoptochten (cortèges) mee te laten lopen. Volgens mij schandalig en een bewijs dat men de confrontatie, dus ruzie zocht met Macron die volgens u het immense probleem van waarin Frankrijk zich bevindt wil aanpakken. (Uw eigen woorden: Een groot deel van de Franse bevolking weet niet eens hoe de economie van Frankrijk werkt en er is een staatschuld van 3000 millard. Dus er moet iets gedaan worden).

En na ruim 23 jaar in Frankrijk ondernemer te zijn, heb ik toch wel de ervaring opgedaan dat het moeilijk is om blind te varen op het hebben van vertrouwen in de Fransman/vrouw. Beter is het om, zoals ze gewend zijn, direct de confrontatie op te zoeken, begrijp mij niet verkeerd, dat kan ook op een vriendelijke manier, maar ik laat mij absoluut niet meer 'overrulen' door mooie Franse verhaaltjes en beloftes.

Reactie van Augusta op 29 April 2023 op 19.48: @Rob van der Meulen, mooie aanvulling over de rebelse parijzenaars.

De houding van Franse mensen tegenover werken is een kwestie van cultuur. Waarom is de pensioenperiode zo belangrijk voor hen? Hoe kijken zijn naar de manier hoe iemand moet omgaan met het besteden van tijd?
Laat ik een poging wagen. Per slot van rekening heb ik 40 jaar ervaring opgedaan in diverse instanties en op diverse locaties in heel Frankrijk.

Aan de grondslag van een vrij aparte relatie tov het begrip autoriteit ligt de religieuze geschiedenis.
Door de eeuwen heen heeft de kerk met haar praal, haar rituelen en haar piramidale hiërarchie de mythe van het lam in stand gehouden om, bijna blindelings, geleid te worden door een hogere macht.
Hier is geen sprake van inspraak of democratisch handelen. De ondergeschikte voert uit en daarmee is de kous af.

De Angelsaksische en Scandinavische systemen zijn flexibeler en minder piramidaal. In de door de protestantse cultuur gedomineerde regio's onderhouden werknemers een meer democratische relatie met religie en instellingen. Dialoog en pragmatisme zijn essentieel.
In tegenstelling tot Frankrijk is een protestantse relatie met God meer informeel, zo ook met werkgevers/managers. Daardoor heerst In Frankrijk nog steeds de logica van dominantie.
Hoewel diepgeworteld in de Franse cultuur, verzet de werknemer zich hier al lang tegen maar stuit veelal op onwil van de werkgever/manager.

Er duurt nog steeds een elitaire cultuur voort.
Een diploma en een titel verlenen automatisch een bepaalde waarde aan degene die het bezit.
Louter ervaring wordt door werkgevers niet genoeg geacht.
In Duitsland begon ongeveer een kwart van de huidige leiders als leerling, terwijl de meeste Franse elites nog steeds van de grote scholen komen.
De Fransman komt maar niet van autoritair gedrag van werkgever en elitisme af.

Hoewel dus de wens richting flexibiliteit en informele relaties zich de laatste jaren zich sterk heeft ontwikkeld onder de werknemers, blijft Frankrijk kampioen op het gebied van hiërarchische afstand.
Omdat de werkgever uit principe de werknemer niet vertrouwt is het werk, vooral voor de Franse arbeider, bepaald niet zaligmakend gemaakt.
Er bestaat zodoende een kloof waardoor er veel frustraties op de werkvloer zijn ontstaan.
Met deze frustraties voeden de vakbonden zich en snakt de Fransman naar pensioen.

Aanpassing aan leeftijd vinden de werkgevers ook maar een rare zaak. Het zou toch te gek zijn dat je “op enigszins verlichte wijze” gaat werken voor dezelfde prijs die de werkgever al hoog genoeg vindt ?

Ook de Fransman weet wat er in de wereld gebeurt. Ook de Fransman weet heus wel hoeveel de staatsschuld bedraagt. Maar….
Een hyperpresident zonder meerderheid, zonder dat er over gestemd is en met tevens vele ongelijkheden in de wet tav vrouwen en ongeschoolden, vond het nodig om op ondemocratische wijze twee jaar extra door de strot van het volk te duwen.
Tja, dan krijg je hommeles met vakbonden en volk en kan je als hyperpresident de straat niet meer oversteken...

Augusta

Reactie van Janny O. op 29 April 2023 op 19.52: Augusta, heel verhaal, maar ook in Duitsland en Nederland zijn er nog maar bitter weinig leidinggevenden die van onderaf begonnen zijn.

Reactie van Augusta op 29 April 2023 op 20.26: @Janny, ik geloof je zonder meer. Ik ben te lang uit Nederland weg om daar een oordeel over te hebben.

Reactie van Erwin Z. op 30 April 2023 op 8.18: Nu ik hier ook alweer zo'n 30 jaar rond loop, kan ik me goed vinden in Augusta's analyse. En dagelijks verbaas ik me nog over hoe de fransen ( mijn collega's) met werk omgaan. Ze vinden me maar een rare eend, vooral als ik begin over zaken als ; plezier in je werk, vertrouwen van je werkgever, overleg feed-back), verandering, etcetera.

Het gaat nog efkes duren voordat het leuk wordt.