Soepmuis

Buurman Henri is een onverbeterlijke pottenkijker. Van elke pan die ik op het gas of ’s winters op de houtkachel heb staan, licht hij nieuwsgierig en routineus het deksel. Ik doe dat ook maar eens bij hem, als er op zijn oliekachel een pan staat te pruttelen. Er zit soep in – soep zoals Henri die graag maakt, van veel soorten groenten, vlees en veel, heel veel vermicelli. Zie ik nou een behaard stuk vlees drijven? Even goed kijken. Ja hoor: ik zie een dikke, dooie huismuis, jammerlijk verdronken in buurmans middagmaal. Henri verblikt of verbloost niet. Met een aluminium lepel vist hij het lijk tussen de vermicelli vandaan, zwiept het zijn voortuintje in en zegt: “Vlees in de soep is goed, maar niet elk vlees is goed.” Hij schept een diepbord tot driekwart vol met de vermicellipap, vult het aan met een fikse scheut rode wijn en lepelt dat, zichtbaar genoeglijk, naar binnen. Op mijn zo vriendelijk mogelijk gezegd “Eet smakelijk!” antwoordt hij beleefd “Merci!” en vraagt of ik soms een bordje wil meeëten.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20181222, Kunst en Cultuur

Reactie van Jacques Jour op 24 December 2018 op 16.43: @Dick Dijs,
Ach Dick, 't heeft niks met m'n geheugen te maken hoor. Des te meer met verveling en botte nieuwsgierigheid. Ik heb je naam opgezocht via internet omdat ik graag je verhalen lees en kwam zo betreffende site tegen. Hem 'm bij m'n lijstje van de andere auteurs gevoegd die hier af en toe publiceren:
http://www.schrijverinfrankrijk.nl/author/dick-dijs/
https://tekstenuitfrankrijk.nl/in-schone-grond-rust-je-beter/
https://www.nederlanders.fr/profiles/blog/list?user=3pqfh94qllhl0
https://eenjaarinnormandie.blogspot.com/
http://krabbelsvando.blogspot.com/
https://www.stokbrood.nu/
Lezenswaardig verhaal mijnerzijds hoeft niemand te verwachten, daar heb ik noch het talent, noch de ambitie voor. En ook niet meer de energie. Meer wil ik niet over mezelf kwijt.
Wat 'n financiële bijdrage betreft bepaal ik zelf graag waar ik die aan geef en vind het niet noodzakelijk dat dan bekend te maken.
Vriendelijke groet en blijf blij !

P.s. : wat de foto betreft: het gaat mij vooral om de tekst die erbij staat.

Overleden Reactie van Theodora Besse op 24 December 2018 op 18.19: Leuk antwoord, Jacques. Ik ben blij dat je ook Frans Brugman (mijn favoriet) en Dorine van der Marel (goede tweede) noemt. Jammer dat je profiel privé is. Ook jammer dat je niet zelf iets schrijft, je schrijft namelijk goed.

Als je je dan toch verveelt, zou je misschien je ambitie enigszins kunnen opkrikken. Enfin, zie maar.

PS: Eerlijk gezegd gaat het mij meer om het schattige poesje dan om "money".

Overleden Reactie van Susan op 24 December 2018 op 18.50: wel een beetje laat maar nooit te hoop ik .

ik heb een restaurant gehad in Nederland en later in Spanje echt dat van spugen of op de grond laten vallen zijn fabels, dat zal echt nooit gebeuren daar heb je het ook veel ter druk keuken brigade en het uit serveren is echt top drukte.

weleens een programma gezien op de franse tv ? over hoe het gaat in de keuken?

Reactie van Jacques Jour op 26 December 2018 op 14.23: @Theodora Besse: dank voor je positieve reactie.
Het is niet zozeer het schrijven dat mij weerhoudt om hier iets te plaatsen, maar de creativiteit die mij ontbreekt om over onderwerpen te schrijven die de meeste lezers hier lezenswaardig vinden.
Een wetenschappelijk verhaal over b.v. de lerende organisatie of de assessment center methode zal weinig mensen hier boeien :) . Heb daar ook geen behoefte meer aan hoor.
Vriendelijke groet !

Reactie van Dick Dijs op 26 December 2018 op 14.36: @Jacques Jour

Dag, Monsieur Jour! Ik ben u (nog) antwoord schuldig op uw duidelijke reactie op mijn reactie, die een reactie was op uw eerste reactie. Daarop antwoordde ik wat korzelig. Want weet u: ik kan er niet zo goed tegen als iemand in anonimiteit dingen beweert. Al jong heb ik geleerd dat je, als je met iemand een gesprek begint, je jezelf voorstelt – je noemt je naam, geeft een hand en kijkt je gesprekspartner aan. Wie op deze site ergens op reageert, begint ook een gesprekje. Het noemen van je naam en het plaatsen van een portretje is dan, naar mijn - ouderwetse – opvattingen wel het minste wat je kunt doen. Amen. Ik was ook korzelig omdat u het kennelijk een goed idee vond het adres te noemen van de site waarop teksten van mij staan. Ik ervoer dat als een inbreuk op mijn publicatierechten. Juridisch gezien misschien krom geredeneerd, maar ik bepaal graag zelf wanneer en waar mijn schrijfsels openbaar worden gemaakt en daar hebt u, zo voelde ik dat, inbreuk op gemaakt. U hebt het betreffende site-adres ongetwijfeld met de beste bedoeling ‘onthuld’, maar ik was daar niet blij mee. Ik vraag me af of ook op onze site publicerende Ton (Hilderink), Frans (Brugman), Dienke (Cazemier), Dorien (van der Marel) en Heleen (Dierdorp) dat ook zijn – ik bedoel blij met uw “onthulling”. Ik uitte me ook korzelig met de vraag of we van u weleens een lezenswaardig bericht hebben mogen ontvangen. Dat is een bijna standaard reactie van me op zuurpruimige en vaak azijnpissige reageerders die gratis hun, al dan niet hun verdunde gal spuwen op columns die met liefde en enthousiasme en ter vermaking van medeNederlanders.fr worden geschreven - grompotten dus ook die zelf nooit een serieuze bijdrage leveren. Dat is op zichzelf niet ernstig, maar houd dan ook je kritiek in je galblaas. En nou het woord ´gratis´ is gevallen, ik bedoel: is geschreven, mijn vraag aan uw daarover komt voor uit de actie om Anton financieel bij te staan en onze site te behouden. Prettige (rest van deze tweede kerst)DAG, Monsieur Jour en, om het op keurig Frans te zeggen: sans rancune!

Overleden Reactie van Theodora Besse op 26 December 2018 op 16.52: Jacques, eerlijk gezegd heb ik nog nooit van lerende organisaties of van de assessment center methode gehoord. Na wat googelen (internet is gelukkig van, voor en door iedereen) begrijp ik dat het om het bedrijfsleven gaat, waar je waarschijnlijk uit afkomstig bent. Je hebt ervoor gekozen om je profiel privé te houden, dus blijft het gissen.

Het merkwaardige is dat ik, terwijl ik in de Wikipedia las over de lerende organisatie en de theorie van Peter Senge, ik heel vaak aan president Macron moest denken. Wanneer hij, dacht ik, die theorie had gekend zouden hem veel problemen bespaard zijn gebleven. Hoe vaak heb ik de laatste tijd niet gezegd: "Je hebt gelijk Emmanuel, maar kun je dat niet iets beter (laten) uitleggen? En moet het per se allemaal zó snel en zóveel tegelijk?"

Dat vergoelijkte ik dan weer met het feit dat sinds 2000, toen het franse volk in zijn "wijsheid" per referendum besloot het presidentschap van 7 naar 5 jaar terug te brengen, presidenten ook maar verdomd weinig tijd hebben om broodnodige veranderingen van de franse samenleving door te voeren. Nu ik kennis heb gemaakt met de theorie van Peter Senge en de lerende organisatie denk ik: "Man, breng dat eens in de praktijk. Of láát het doen." Want zelf werkt die man al dag en nacht en vliegt van hot naar her de hele wereld over. Maar of het zou helpen vraag ik me af. Het "systeemdenken", het belangrijkste onderdeel van de theorie, zit niet echt in de franse individualistische volksaard.

Enfin, dit waren zomaar enkele gedachten die bij "de lerende organisatie" bij me opkwamen.

Reactie van Wim van Teeffelen op 26 December 2018 op 20.51: Beste Dick: wat een opmerkelijke reactie! Als je zelf een schrijfsel op een website plaatst en die website is toegankelijk voor passanten (dus zonder password of betaalmuur) dan is je stukje al in het openbaar gebracht. Meer openbaar dan openbaar kan niet.

Het lijkt alsof je je betrapt voelt op het recyclen van oude verhaaltjes (wat natuurlijk inderdaad zo is), en ik vind het wel zo netjes om bij een verhaaltje te vermelden als hij al eerder is gepubliceerd (eventueel ook waar en wanneer, maar dat hoeft niet eens). Bij wetenschappelijke publicaties is dat zelfs verplicht, anders is er sprake van zelf-plagiaat. Voor vrolijke stukjes zijn die eisen natuurlijk niet zo streng, maar ik zou het wel correct vinden naar de lezers. Daarmee neem je de lezer immers serieus.

Wim

Reactie van Sequoia op 26 December 2018 op 22.26: @ Dick, je schrijft "Het noemen van je naam en het plaatsen van een portretje is dan, naar mijn - ouderwetse – opvattingen wel het minste wat je kunt doen. Amen"..

Er zijn mensen die er voor kiezen om anoniem te zijn, en blijven op het internet.. privacy, veiligheid voor de mijne en onze bezittingen, en het niet voor eeuwig vindbaar zijn op het net, zijn voor mij bijvoorbeeld de reden dat ik hier anoniem wens te zijn.

Identiteitsfraude, inbraken, overvallen en zo meer ... door online loslippigheid...

Voor jou kunnen deze zaken best niet spelen, maar er zijn ook genoeg mensen die wel voorzichtig hiermee omgaan!

Reactie van Jacques Jour op 27 December 2018 op 12.23: @Theodora Besse: leuk dat jij de lerende organisatie ook zo'n boeiend concept vindt.
@ Dick Dijs: het spijt mij bijzonder dat mijn opmerkingen je korzeligheid hebben opgewekt! Dat was geenszins mijn bedoeling.
Maar (zoals Wim van Teeffelen ook aangeeft) het was beter geweest als je 'n eerdere publicatie erbij had vermeld.
Want zoals nu hier ook weer blijkt : internet ziet en onthoudt alles (klopt Sequoia).
Hoop dat we deze discussie nu als afgedaan kunnen beschouwen. S.v.p.?
En hopelijk zullen er op dit forum nog 'n heleboel van die mooie verhalen van je verschijnen, want ik vind het steeds weer 'n plezier ze te lezen. En -zoals steeds weer blijkt- velen met mij!

Reactie van Jacques Jour op 27 December 2018 op 17.44: @Dick Dijs en @Wim van Teeffelen : voor de volledigheid: van zelfplagiaat heb ik nog nooit gehoord.

Ik betwijfel of het wel bestaat ...

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.