Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
Een kennis van mij zei toen hij mijn emigratieplan vernam: ‘ik zou dat nooit doen omdat ik mijzelf niet in staat acht om in Frankrijk weer voldoende sociale kontakten te ontwikkelen.’
Het heeft mij niet weerhouden om te gaan, maar ik heb er wel acht op geslagen dat ik hier aandacht aan moest geven.
Hans van de Bos geeft in een recent topic aan dat hij ingeburgerd raakte door de dorpsbibliotheek te bemannen, de dorpswebsite te onderhouden en zelfs in de gemeenteraad plaats nam, mijn compliment.!
Wij hebben ons best gedaan om vrienden te worden met onze buren, dat is goed gelukt en zijn nu ook bevriend met hun beste vrienden.
Daarnaast hebben wij aan allerlei feesten in ons stadje deelgenomen, waarbij we leuke kontakten opgedaan hebben. Een van die kennissen heeft ons bij de bejaardenclub getrokken en daar beleven we veel plezier aan de ‘repas dansants’.
Onze buurvrouw heeft ons meegetroond naar de feestavond van de ‘Pensionnés de la Marine’, waar ik als gepensioneerd zeilbootschipper nu ook lid van ben. Hun bustochten naar diverse bezienswaardigheden in de regio met als hoogtepunt de uitgebreide lunch zijn feestelijke dagen voor mij. De laatste keer kwam ik terecht op een zitplaats naast een alleraardigste heer die 30 jaar voor de Franse tak van hetzelfde bedrijf gewerkt bleek te hebben waar ik 24 haar werkte. Wij tutoyeren elkaar inmiddels.
In ons stadje zijn circa 100 ‘associations van modelzeibootclub tot yogaclub, dus er is keus genoeg. Maar inmiddels hebben wij de handen vol aan onze bestaande sociale kontakten en is er weinig ruimte voor nog een clublidmaatschap.
Het is ons dus goed gelukt, vooral omdat we leuke open mensen gevonden hebben die ook van eten en dansen houden. Maar we zijn nu 12 jaar verder en erop rekenen dat zoiets nogmaals lukt is misschien te hoog gegrepen. Dus verhuizen doen we waarschijnlijk niet meer en dat hoeft ook niet, want we hebben het goed in dit stadje van circa 10.000 inwoners aan de Etang de Thau in de Hérault.
En U, hoe heeft u sociale kontakten ontwikkeld in uw Franse woonplaats?
Weergaven: 2442
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Ja natuurlijk , niet iedereen heeft behoefte om in te burgeren en contacten te leggen met Fransen. Ik heb geantwoord op de vraag van Henri en mijn ervaringen verteld.
Maar ik vind dat je toch eigenlijk wel een beetje verplicht bent je aan te passen aan je gastland.
Als voorbeeld noem ik bijvoorbeeld het eerste jaar dat wij in Frankrijk woonden (1977). Ik wilde ons Nederlandse Sinterklaasfeest hier in ere houden en wij hebben dus uitgebreid Sinterklaas gevierd met de kinderen die toen nog klein waren. Zij vertelden natuurlijk aan hun vriendjes op school welke cadeautjes zij hadden gekregen van Sinterklaas. Maar hun vriendjes kregen pas later cadeautjes van Père Noël en begrepen niet waarom mijn kinderen cadeau's kregen van Sinterklaas. Hoewel ik niet zo gesteld ben op het carnavalsgebeuren van de beleving van de Kerst, heb ik mij het jaar daarop aangepast en kregen mijn kinderen cadeautjes van Père Noël. Ik wilde geen buitenbeentjes maken van mijn kinderen.
In het verleden heb ik eens een keer ter gelegenheid van een feestje een quiz gemaakt voor de leden van een Nederlandse vereniging. Het waren eenvoudige vragen over de Nederlandse en Franse cultuur. Bij het opstellen van de vragen dacht ik vaak dat mijn vragen soms te gemakkelijk waren. Maar het bleek dat bij de vraag : "Wie is de huidige president van Frankijk" het gros van de aanwezige Nederlanders het antwoord schuldig bleef.
Mijn mening is dat dat niet kan. Je woont in een land en je hoort dan ook te weten wat er omgaat in dat land.
Ach ja ik woon nog niet zo heel lang op de plek daar waar ik nu zit.... Ter gelegenheid van mijn komst had ik een crémailiere georganiseerd voor zowel mijn nieuwe buren, oude buren als wel vrienden en collegas.
Uiteraard is lang niet iedereen geweest... Maar het was toch een redelijk Frans Nederlands gemengd spul wat er zat.... Vreemd genoeg hoorde ik achteraf van een aantal fransozen die niet waren geweest, dat ze niet zijn gekomen omdat ze bang waren tussen allemaal Nederlanders terecht te komen..... Nou ja, dat is dan hun beslissing.... Inburgeren is voor mij gewoon een kwestie van elkaar respecteren en voor elkaar openstaan !!!!. Niet meer en niet minder...... en met de 1 klikt het wel en met de ander klikt het niet..... so be it !.
Anton Noé..... Ja ik zou graag bij de plaatselijke kruidenier boodschappen willen doen...Voor mijn dorp is dat een mannetje in een bestelbus die een aantal malen per week door het dorp komt... Maar alleen op de tijdstippen dat ik aan het werk ben....... dus ja, ik wil best die man steunen, als hij bereid is zijn werktijden aan te passen anders dan zal ik toch echt naar de in het verderop gelegen dorp naar de Lidl, Super U of andere supermarkt moeten......
En hoezo zouden we niets over jagers mogen zeggen ??? Ook steeds meer Fransen zijn op deze vorm van jagen tegen...... Functionele jacht is prima, maar de vaak dronkemansplezier jacht is een ander verhaal vindt ik, en ook steeds meer fransozen hier uit de buurt !.
De lokale feesten waren hier uitgestorven omdat de bevolking over het algemeen te oud is... Sinds de crémailiere bij mij thuis zijn er weer steeds meer mensen die beginnen te roepen om het organiseren van een dorpsfeest !!!. Ik heb ze in ieder geval laten weten dat er volgend jaar zomer weer een BBQ of iets dergelijks bij mij op het erf is !.
En verder is het inderdaad zo dat Fransen niet zo de deurplatloperig zijn als wij Nederlanders.... Verwacht van Franse sociale contacten niet hetzelfde als dat je van de Nederlandse sociale contacten kunt verwachten !. Dus inderdaad aanpassen wat dat betreft.
Hans, voor wat betreft die franse lessen.... Ik sprak geen woord frans toen ik hier kwam...... en toch heb ik niet die Engels Franse les gevolgd........ Ik heb het grotendeels in de praktijk geleerd, maar daarnaast ben ik gewoon naar een Franse opleidingsinstituut gegaan met de Le Robert van Dale onder mijn armen en het gewoon maar gedaan !!!. Tuurlijk moet er nog steeds een hoop bijgeschaafd worden, maar ik kan niet zeggen dat ik echt heel grote problemen ben tegengekomen op dit gebied.
Beste Forumleden, mijn dank voor jullie reacties. Inderdaad als je hier sociale kontakten met Fransen wilt opbouwen is Frans spreken belangrijk. Wij zijn dan ook de eerste drie jaar drie ochtenden per week naar Franse les gegaan, gegeven door Fransen in het Frans. Maandags naar de Université de Temps libre, woensdag en vrijdag naar een klein instituut dat eigenlijk als taakstelling had om ongeletterde Fransen taalvaardigheid bij te brengen, maar alle vreemdelingen waren welkom Vol bewondering heb ik beleefd dat daar ongeletterde Marokkaanse dames in twee jaar tijd Frans leerden spreken en schrijven.
De Franse taal is voor Fransen heel belangrijk, ze zijn er trots op, ze cultiveren hun taal en kunnen zich niet voorstellen dat je die niet heel graag goed wilt leren. Het is het enige volk (en ik heb in 10 verschillende landen gewerkt/gewoond) dat ik ken, dat mij corrigeert als ik een taalfout maak .
Sommige jonge Fransen willen Engels met mij spreken zodra ze merken dat ik geen Fransman ben, maar ik versta hun Engels niet omdat ze de klemtoon fout leggen. Als een Engelsman Frans spreekt versta ik het trouwens ook maar zelden.
Ik denk dat het "deurplatloperig zijn" misschien afhankelijk is van de regio waar je woont want wij hebben hier juist meer 'aanloop' dan we in Nederland hadden. Zeer regelmatig komen hier kennissen en buurtbewoners even binnenwippen voor een kop koffie (zonder koekje ;-) ) of een aperitief . Gemiddeld is het toch wel 1 à 2 keer per dag raak dat er iemand binnenwipt voor een babbeltje. Aangezien we hier niet veel actieviteiten in het dorp hebben en wij nog niet bij de 3ème âge behoren houden we regelmatig een apéro of gezamelijke etentjes of gaan we met een groepje op restaurant.
Sinds onze aankomst in 2008 heb ik vrij snel een baantje gevonden en ik denk dat dat ook veel geholpen heeft bij de sociale contacten én het leren van de taal !
Ik denk dat onze inburgering ook wel gelukt is ;-)
Voor ons is integreren toch vooral ook op plaatselijke brocantes je dorpsgenoten treffen en samen een drankje drinken. Elkander helpen, en we hebben elkaar toch nodig bijvb. als wij op vakantie gaan komt de buurman langs om de katten te voeren, en na onweer het elektra te controleren. En toen de buurvrouw meerdere keren in het ziekenhuis lag een handje helpen. Precies hetzelfde als we het in Nederland ook deden. Ik heb niets tegen Nederlanders die op zich zelf leven en geen behoefte hebben aan omgang met hun Franse dorpsbewoners, maar ikken er ook die absoluut niets met Fransen te maken willen hebben, de taal niet leren en enkel met andere Nederlanders om willen gaan. Een keer hoorde ik iemand zeggen: ik zoek een oppas voor onze twee paardjes, maar geen Fransman want die zijn niet te vertrouwen..... dan denk ik echt; ga toch terug, wat zoek je hier!
Helemaal met je eens Anton Noé. Zoals je het verwoord, zeker niet blijven vast zitten in de eigen gewoontes.
Hoi Sandra, het in mindere mate "deurplatloperig" gedrag is naar mijn mening vooral kenmerkend voor mensen die in Parijs wonen. Heeft ook te maken met het aantal M2 dat je ter beschikking hebt voor 'hosting'.
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr