SNCF: treinen en spoorwegen in Frankrijk

Geachte Forumleden,

Veel over de geschiedenis van de Franse spoorwegen is te vinden op het internet. veel gras voor mijn voeten is daar reeds weggemaaid.

De insteek voor mijn bijdrage is dan ook iets anders. Langs mijn Huis loopt het spoorlijntje Brive- Aurillac.

Tevens bevindt zich niet ver van mijn Franse woning een uniek terrein van de SNCF waar men bielzen, traverses op een bijzondere manier prepareert en opslaat.

Nog merkwaardiger is dat niet ver van mijn onderkomen een installatie bevond waar men afgedankte bielzen verkoolde ( in metalen iglo's) en in op de markt bracht als BBQ houtslool ! Smakelijk eten !!

Als men kaarten van het spoorwegnet in Frankrijk bekijkt , valt op dat in het centrale deel weinig spoorlijnen oost- west lopen.

Relief en geringe bevolkingsdichtheid zijn wellicht de aanleiding voor de spaarzaam aanwezige spoorlijnen.

Behalve tandradbanen kunnen gewone treinen geen hellingen opkomen. Een oplossing vonden ingenieurs in de vorm van tunnels door gebergten, viaducten en het opblazen van rotspartijen om een doorgang te forceren.

Bij het lijntje achter mijn huis heeft men dat toegepast en de trein rijdt daar voor een deel in een diepe natuurstenen goot ,voordat de trein zich perst in een smalle 'canyon' van de Cere richting Aurillac.

Dankzij dynamiet werd dus de spoorlijn mogelijk gemaakt. De Oost-West verbinding hier heeft mijn inziens ook een strategisch belang en het lijntje wordt steeds minutieus onderhouden.

De bielzen zijn een verhaal apart. Veelal ziet men nog houten bielzen die in op en speciale manier worden geprepareerd. Onder druk wordt in grote vaten creosoot ingebracht, een methode om de bielzen een langere levensduur te geven. De SNCF vervangt geleidelijk deze houten bielzen voor bielzen van beton.

Naast grote treinen wordt het lijntje achter mijn huis bereden door een zogenaamde 'Micheline:' ( zie fig.)

Er is geen bovenleiding nodig en het gevaarte rijdt op een dieselmotor.

Ook de architectuur rond de spoorlijn is de moeite waard. Stations en overwegwachtershuisjes lijken uit één bepaalde map te komen. Spoorwegarchitectuur dus. Dichtbij mijn onderkomen bevindt zich nog een verlaten stationnetje compleet met een perronnetje en W.C 's ( zie fig) In mijn verbeelding zie ik nog kruiers lopen en passagiers opgewonden staan wachten op een avontuurlijke reis; helemaal naar Parijs ?

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20211030, Korte Verhalen

Reactie van Dienke Cazemier op 30 Oktober 2021 op 13.19: Leuk, zo'n spoorwegverhaal. Ik ben er ook door gefascineerd, al die spoorlijnen die in de 19de eeuw aangelegd werden, vaak niet eens honderd jaar bestonden voor ze alweer opgeheven waren. Nu worden er in hoog tempo fiets/wandelpaden van gemaakt, niet altijd even boeiend want recht en met weinig niveauverschil en vaak omgeven door bomen, zodat je weinig uitzicht hebt. Maar er zijn ook hele leuke! En dan is het jammer dat ze vaak zomaar weer ergens ophouden. Van de zomer nog van Chaumont-sûr-Sarthe naar Memers gefietst, ook daar nog stationnetjes en kleine, identieke huisjes bij de overgangen, net als hier in de Eure/Orne. Ze werken enorm op de verbeelding, deze verlaten trajecten, waar plaatsen ineens opbloeiden om vervolgens weer ten onder te gaan ( b.v. Paimpol). Ik noem het spoorbaanmelancholie. Het zou helemaal niet zo'n gek idee zijn sommige lijnen weer in ere te herstellen!

Reactie van A.L. Longayroux op 30 Oktober 2021 op 14.59: Dank Dienke voor je aardige reactie. Ik zal in mijn fotoarchief nog een zoeken naar een paar treinfoto’s.

Spoorwegmelancholie die je noemt is mij ook niet vreemd. Bij zo’n verlaten stationnetje gast mijn fantasie altijd spelen en zie ik verschillende scènes (afscheid/aankomst) zich voor mijn geestesoog afspelen.

Nogmaals dank voor je bijdrage xxx

Reactie van A.L. Longayroux op 30 Oktober 2021 op 15.13: Voor Mevr.D. Cazemier nog een paar spoorwegfotootjes Belofte maakt schuld !:)

Bent U klaar voor de reis ? Kaartjes gereed houden :)

Reactie van A.L. Longayroux op 30 Oktober 2021 op 15.21: Waar zit nu de Stationschef Nou hier :)

Reactie van Lex de la Terre op 30 Oktober 2021 op 17.09: De Micheline was de naam van die regionale treinen op banden, banden van … Ja, van die fabriek te Clermont-Ferrand. Dat treintje achter uw huis op de foto is geen Micheline, wèl 'n TER.

Die huidige TER rijden op stalen wielen, behalve dan die bussen die al die uitgevallen treinen vervangen omdat er gedurende vele (tientallen) jaren niet of nauwelijks is geïnvesteerd in de spoorwegen en er dus niet of nauwelijks met treinen kan worden gereden.

Maar er is hoop voor de superregio AuRA : M Wauqieuz wil twee miljard euros uittrekken om die ijzeren infrastructuur te herstellen. Maar hij wil dan ook stiekem president van F worden. Eerst maar eens zijn partij (LR) overtuigen van deze kandidatuur.

Lex.

Reactie van Lex de la Terre op 30 Oktober 2021 op 17.12: zie : https://fr.wikipedia.org/wiki/Micheline_(transport)

Reactie van A.L. Longayroux op 30 Oktober 2021 op 17.34: Dank Lex voor commentaar.

Kan het zij dat in de volksmond de kleine treintjes toch' Micheline' worden genoemd , ondanks het feit dat ze over stalen wielen beschikken ?

TER ik zal het onthouden !

Reactie van Lex de la Terre op 30 Oktober 2021 op 17.52: En onthoud vooral de financier van die TER, dat zijn uiteindelijk maar rechtstreeks de belastingbetalers.

Die "volksmond" wordt waarschijnlijk bepaald door 'n dominante oudere generatie. Kenmerkend voor la France profonde.

Lex.